Υποταγή και συναισθηματισμός

Όταν δύο ερωτευμένα άτομα, στην εξέλιξη της σχέσης τους ανακαλύπτουν την επιθυμία, ο ένας να υποταχθεί και ο άλλος να κυριαρχήσει, έχει κάτι κακό αυτό;

 

Αν αυτή η απόφαση βασίζεται στο συναίσθημα, για *εμένα*, η απάντηση είναι καταφατική: Ναι, είναι λάθος.

Από εκεί και πέρα ο καθένας πράττει όπως νομίζει και αναλαμβάνει και τις ευθύνες των πράξεών του.

 

Τουναντίον, κατ' εμέ.

Άλλο όμως το "θέλω αυτό" κι άλλο το "ας το κάνω κι αυτό αφού θέλω αυτόν/η".

Μάλλον αυτό θα εννοεί ο @Arioch και έχει κάποια αλήθεια μέσα του πιστεύω, αν το κατάλαβα καλά.

(Sry, δεν πρόλαβα. Απαντούσα στο post του @espimain ).

 

Στο συναίσθημα βασίζεται η επιθυμία να βρίσκονται μαζί.
Το πώς θα πηδιούνται ή θα εκδηλώνουν τον έρωτα τους, είναι κάτι που αφορά τους ίδιους.
Μάλλον πρέπει να αναδιατυπώσεις αυτό που θέλεις να πεις.
Ακούγεται σαν: "Δεν την παίρνω από τον κώλο γιατί την αγαπώ" ή γιατί "υπάρχει περίπτωση να μου κάτσει επειδή είναι ερωτευμένη και όχι γιατί το θέλει".
Παρακάμπτεις την περίπτωση, του να είναι ερωτευμένη και να το θέλει, πράγμα που είναι το συνηθέστερο.
Είναι σαφές ότι άλλο θέλεις να πεις, αλλά αυτό λες.
Κάνε μια προσπάθεια να πεις το άλλο.
Και τα λες και καλά γαμώ το, όταν τα λες.    

 

Η κυριαρχία είναι νοητικη..
Ακομα και για απλό σεσιον να ομιλούμε!!
2 άνθρωποι οι οποίοι ερωτεύτηκαν σαφως και μπορουν να κυριαρχήσουν η να υποταχθούν ο ένας στον άλλον!
Το συναίσθημα σαφως και παίζει ρόλο στο κομματι της κυριαρχίας..
Ο κυρίαρχος χρειάζεται περισσότερο χρόνο να πάρει και να επεξεργαστεί όλες τις πληροφορίες..
Στις πρώτες συνεδρίες το συναίσθημα μπλέκεται αρκετά συχνα με το κομμματι της κυριαρχίας μοιραία!!
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπαρχει κυριαρχία!
Θέλει χρόνο...
Και πιστέψτε με οταν έρθει η σωστη ωρα...
Μιλάμε για την επιτομή τής κυριαρχίας και της υποταγης αντίστοιχα!
απλώς θέλει υπομονή και πόλεμο...

 

Προφανώς και αφορά τους ίδιους, εγώ έγραψα τη δική μου θέση, ο καθένας ας κάνει ό,τι καταλαβαίνει.

 

Γιατί? Σε λιγους εχει βγει μέσα από τέτοιο σκηνικό και πήραν τελικα αυτόν το δρόμο?

Γιατί το αποκλειεις?

 

Κι επειδή όλα έχουν δυο όψεις σ' αυτή τη ρημάδα τη ζωή,
λέω ν' ανοίξω συναφές νήμα.

 

Δεν το αποκλείω, καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι νομίζει. Τη γνώμη μου είπα, δεν έθεσα νόμο.

 

Γιατί μπορεί η μια φορά που θα παρθεί συναισθηματική απόφαση να είναι σωστή η στιγμή, οι άνθρωποι, η κατάσταση και μετά βγαίνοντας να το κάνεις κανόνα προσπαθώντας να αναπαράγεις ξανά και ξανά έχοντας κατά νου κάτι πολύ συγκεκριμένο που αφορούσε άλλους ανθρώπους ( κι εσύ είσαι άλλος ), άλλους χρόνους και διαφορετικές καταστάσεις κι αυτό είναι λάθος και μπορεί να προκαλέσει πολύ πόνο γιατί κάτι που τελειώνει δεν ξαναβρίσκεται ποτέ το ίδιο.

 

To μπριάμ μόλις βγήκε από τον φούρνο και σε περιμένει. 
Είναι πιο ομιλητικό από τις πράξεις των περισσοτέρων, αυτό είναι αλήθεια.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια , δεν είχα σκοπό την ωραιοποίηση, αλλά και η δική σου εκδοχή δεν έχει τόσο πολύ σχέση με τον έρωτα, όσο με το ανεξέλεγκτο πάθος και φέρει το ποιον των συγκεκριμένων ανθρώπων που προκειμένου να εξιλεωθούν το ονόμασαν, όλο αυτό το ακατονόμαστο, έρωτα.
Αυτοί οι ποιητές, μπορεί να έχουν κάνει πολύ κακό τελικά στο πρόσημο του έρωτα.
Επί του θέματος, πρόσφατα, ένας φίλος μού είπε εμμέσως πλην σαφέστατα ότι φοβάμαι να ερωτευτώ.
Φάγαμε το μισό βράδυ να προσπαθώ, ανεπιτυχώς από την μεριά μου, να τού εξηγήσω πως αυτό το ''χάσιμο'', η τρέλα και το ανεξέλεγκτο πάθος που ταυτίζουμε με τον έρωτα, με την μάγευση στο καπάκι και την απο-πλάνη-ση στα συμφραζόμενα, απλά δεν με εκφράζει, δηλαδή, ουσιαστικά, προχώρησα σε μία άλλη νοηματοδότηση του έρωτα, λίγο πιο διανοητικοποιημένη αφενός, αρκετά πιο υγιή και με εξόχως λιγότερα ''δράματα'' αφ΄ετέρου.
Κάπου εκεί λοιπόν φασματικά, σ΄αυτό το πλαίσιο ορισμού, δεν υπάρχει κανένα πρόσκομμα στο να συσχετιστούμε bdsmικώς ή αλλοτρόπως.
Καμιά φορά ο ''έρωτας'' είναι το εξιλαστήριο θύμα της μικρότητάς μας και ουσιαστικά λειτουργεί ως το προπύργιο του εγωϊσμού μας.

 

υποταγη και συναισθημα πανε μαζι.το ξυλο στο σεξ δενει το ζευγαρι