Σαδισμός και ενσυναίσθηση

Αφορμή για το άνοιγμα αυτού του νήματος ήταν μια συζήτηση που είχα με τις φίλες @brenda και @lotus περί της φύσης του σαδισμού αλλά και μια ιδιωτική συζήτηση που είχα με τον @Stalker με αφορμή το παιχνίδι "agree/disagree"

Στη συζήτηση με τις εν λόγω εκλεκτές κυρίες είχα αναφέρει πως η ενσυναίσθηση είναι απαραίτητη στον Σαδιστή για δύο λόγους, ο πρώτος είναι η απόλαυση του σαδιστή και ο δεύτερος η ασφάλεια του ετέρου. Διατύπωσα επίσης τη θέση μου πως η απουσία ενσυναίσθησης είναι επικίνδυνη.

Στο agree/disagree λοιπόν έγραψα "Οι σαδιστές πρέπει να διαθέτουν ενσυναίσθηση διαφορετικά είναι επικίνδυνοι."

Στην ιδιωτική συζήτηση που είχα με το φίλο @Stalker μου έγραψε το εξής το οποίο μεταφέρω με την άδειά του:

Δεν διαφωνώ με αυτό που αναφέρει ο εκλεκτός φίλος @Stalker ωστόσο στα μάτια μου αυτό δεν είναι αρκετό, θεωρώ ότι η ενσυναίσθηση είναι σε κάποιο βαθμό απαραίτητη.

Ποια η θέση σας;

 

Αν η ικανοποίηση του σαδιστή είναι ο πόνος του μαζοχιστή ή του αντικειμένου που δέχεται τη "φροντίδα" του, πως θα μπορούσε να απολαύσει τον σαδισμό του διαθέτοντας ενσυναίσθηση - τσυτιζόμενος δηλαδή συναισθηματικά με τον μαζοχιστή;

 

Μπορεί να το βλέπω στραβά αλλά για μένα αυτό είναι το ζητούμενο. Δεν νιώθω τον πόνο του άλλου ωστόσο νιώθω τα αισθήματά του και αυτά κάνουν πιο έντονη την απόλαυση του πόνου του/φόβου του.

Και ως added bonus έχεις μια αίσθηση στο μέτρο του τι μπορεί να αντέξει ακόμα και πότε πρέπει να σταματήσεις.

 

Δε θα το ονόμαζα ενσυναίσθηση αυτό που περιγράφεις. Κινείται, κατά τη γνώμη μου, σε υγιή πλαίσια επίγνωσης, αυτοελέγχου και σεβασμού.

 

Εφ όσον ο σαδιστής , ικανοποιεί τον μαζοχιστη..και ο μαζοχιστης επίσης ικανοποιείται από το παιχνίδι που του προσφερει ο σαδιστής, τότε έχουμε ενσυναίσθηση και του πρώτου και του δεύτερου!!
Εάν φυσικά ένας εκ τών δύο δεν το απολαμβάνει ,τότε προφανως έχουμε θεμα
Και προφανώς κάποιος δεν έχει σωας τα φρένας!

 

Συμφωνώ με τον @Stalker ότι δεν είναι sine qua non προϋπόθεση. Όμως συμφωνώ και μαζί σου. Υπάρχει μία κατάσταση σαδισμού που η σύνδεση μαζοχιστή-σαδιστή ανάγεται σε μία αμφίδρομη επικοινωνία και ανταλλαγή ενέργειας. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν μπορείς να διακρίνεις ποιος υποκινεί και παρακινεί περισσότερο τον άλλον. Και ναι συμφωνώ μαζί σου ότι σε αυτήν την περίπτωση, όταν επιδιώκεις όχι την ικανοποίηση από την πράξη του βασανισμού αλλά να τραφείς (όρισε το εσύ ποια είναι η τροφή) η ενσυναίσθηση είναι αναγκαίο συστατικό όχι για να σταματήσεις πριν να είναι αργά¨ αυτό το καταφέρνει πολύ καλά και η κοινή λογική. Χρειάζεσαι την αποδοχή του "θύματος", τα βαθύτερα συναισθήματά του για να σε οδηγήσει ασφαλώς μέσα από την ατραπό της βίας. Η ενσυναίσθηση βέβαια σε αυτήν την περίπτωση είναι το κάτι παραπάνω, αλλά είναι και το αδύνατο σημείο. Διότι, αν ο μαζοχιστής έχει κατά βάθος τη φύση της απόλαυσης της συντριβής του άλλου (όπως την έχουμε όλοι μας, ασχέτως αν το διαχειριζόμαστε και με τι τρόπο) τότε δεν ξέρω προς ποια κατεύθυνση θα οδηγηθεί αυτό.

 

Μπορεί όλοι να έχετε δίκιο και απλά να τα έχω μπερδεμένα στο μυαλό μου. Βασικά ο πόνος του άλλου δεν με εγείρει σεξουαλικά, είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω αυτό που μου προκαλεί, ωστόσο νιώθω σχεδόν να ρουφάω από την ατμόσφαιρα το συναίσθημα του άλλου και αυτό είναι μεθυστικό αλλά είναι και αυτό που με φρενάρει φωνάζοντας "ως εδώ".

Τούτου λεχθέντος είναι επίσης αλήθεια είναι ότι αποφεύγω S/m sessions χωρίς επιτήρηση και με υ που δεν διαθέτει εξαιρετικές αντοχές οπότε ίσως η κρίση μου να είναι εκ του ασφαλούς.

 

Συμφωνώ μαζί σου στο θέμα της ενσυναίσθησης και θα προσθέσω ότι χρειάζεται
να ξέρει και να διαβάζει καταστάσεις

 

Ο σαδιστής και εν γένει ο κυρίαρχος, οφείλει να είναι η αυθεντικός . Να είναι δηλαδή , ο εαυτός του . Αν προσποιηθεί κάτι που δεν είναι, τότε ελλοχεύουν κίνδυνοι .

Πρωτίστως οφείλει να είναι υπεύθυνος και να διαθέτει οξεία αντιληπτική ικανότητα.

Εν , συν και αίσθηση , ήτοι να βιώνεις και τα συναισθήματα του άλλου .

Μα και βέβαια ο σαδιστής , ταυτίζεται συναισθηματικά με το μαζοχιστή ! Τι , όχι ... ?

 

Δεν είναι απαραίτητο, δλδ δεν ισχύει πάντα αυτό το κονεξιον.

 

Η θέση μας, που τα συζητάμε εδώ και τώρα με την αδερφή της καρδιάς μου @Janine είναι ότι η ενσυναίσθηση είναι απαραίτητη για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού και ερωτικής προτίμησης.
Αλλιώς, κάτι δεν πάει και πολύ καλά με το άτομο.
Εγώ θα προσθέσω σ´αυτήν την βασική θέση πως η ενσυναίσθηση είναι αυτή που εφόσον διακρίνει τον σαδιστή, τον καθιστά μη επικίνδυνο.
Δεν θα εμπιστευόμουν -ποτέ ξανά- έναν σαδιστή που την στερείται.
Θεωρώ, πως την διαθέτω ως σαδίστρια, αλλιώς δεν θα έμπαινα καν στην διαδικασία μίας αλληλεπίδρασης.
Υπάρχουν όρια, που αν την στερείσαι, αδυνατείς να τα αντιληφθείς, την στιγμή που οφείλεις και όχι μόνο...

 

δεν είμαι σίγουρος για το 'κάτι δεν πάει και πολύ καλά με το άτομο'. κατά τα άλλα συμφωνώ γενικότερα.

να προσθέσω ότι είναι και μια μορφή επικοινωνίας σε άλλο λεβελ, πέρα του μπλα-μπλα, που δημιουργεί μεγαλύτερο δέσιμο στη σχέση. η έλλειψη αυτής, για μένα τουλάχιστον, είναι μεγάλο ξεκαύλωμα.