Σαδισμός και ενσυναίσθηση

Ενσυναίσθηση: Ως ενσυναίσθηση ορίζεται η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου, και η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του ή η βιωματική εσωτερίκευση των συναισθημάτων του άλλου.

1. μη ταυτιστική ενσυναίσθηση, διαχειριστική ενσυναίσθηση: διαχειριστική ενσυναίσθηση, συναισθηματική επίγνωση της κατάστασης του άλλου μα έλλειψη ταύτισης ή συνειδητή εκμετάλλευση (γι' αυτήν την περίπτωση χρησιμοποιείται ο αδόκιμος ακόμη όρος ενσυναισθησία που σημαίνει μη ταυτιστική συναισθητική επίγνωση της ψυχικής κατάστασης των άλλων).

Έτσι λέει η θεία Βίκυ. Τι λέει ο Βωτρέν; Σε παλαιότερη ιδιωτική μου συνομιλία με ανενεργό πλέον μέλος του φόρουμ είχα υποστηρίξει την ζοφερή και δυσοίωνη άποψη ότι ο σαδισμός είναι μια μορφή αντεστραμμένης ενσυναίσθησης. Το να γνωρίζεις και να κατανοείς τον πόνο του άλλου αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για να του τον επιβάλλεις και ν’ αντλήσεις απόλαυση απ’ αυτόν.

 

Και η θεία Βίκυ καλά τα λέει και εσείς ακόμη καλύτερα.
Αυτό που δεν καταβαίνω, είναι γιατί την χαρακτηρίζετε "αντεστραμμένη".
Εγώ θα την χαρακτήριζα κανονική, κανονικότατη, καίτοι σαδιστική...

 

Επειδή στην θεωρία τουλάχιστον η «κανονική» ενσυναίσθηση οδηγεί στην συμπόνια, ενώ εδώ…

 

τσου! Απέχει μίλια της συμπόνιας και της συμπάθειας - εκ του συμπάσχω.

Υπάρχει κανονική, διαχειριστική και αντεστραμμένη; Πόσες είναι;

 

Συμφωνώ με αυτό. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό την ώρα ενός σεσσιον ο νους σου να είναι νηφάλιος και η ματιά σου πάνω στο 'θύμα' με μεγάλη προσοχή. Να κατανοείς τον πόνο δεν σημαίνει απαραίτητα να τον έχεις ζήσει, αλλά να έχεις συναίσθηση του τι βιώνει ο άλλος. Η ψυχική ικανοποίηση και των δύο γίνεται μεγαλύτερη και, κατά τη γνώμη μου, αποφευγεται η ανάγκη για χρήση safeword. Παρακολουθωντας τον άλλο καταλαβαίνεις πώς βιώνει τη στιγμή και μέχρι πού μπορείς να φτάσεις πριν χρειαστεί να πει 'μήλο ', 'πορτοκάλι' ή 'σκουληκουρμηγκοτρυπα'.
Και μια άλλη σκέψη. Ένας σαδιστής χωρίς ενσυναισθηση ίσως δεν είναι επικίνδυνος (δεδομένου ότι σε αυτήν την περίπτωση θα χρησιμοποιηθεί safeword). Υποθέτω όμως ότι μπορει να είναι περισσότερο μηχανιστικός, επιφανειακός ή εγώ-κεντρικός. Έχω συνεχώς στο μυαλό μου τον σαδιστή στο nymphomaniac. Αυτός ήταν τυπος μη ενσυναισθητικος.

 

Μα αν κατανοεί κανείς το πώς νοιώθει ο άλλος, και πάλι δεν έχει επιλογή είτε να συμπλεύσει με αυτό που νοιώθει ο άλλος είτε αντιθέτως να συμπεριφερθεί τελείως διαφορετικά ή ακόμα και αντίθετα;

Δηλ. και τα δύο έχουν μεν την ίδια προέλευση αλλά διαφορετική ταυτότητα;

 

Θα έλεγα πως όχι μόνον δεν είναι αντεστραμένη, αλλά είναι από κοινού υλοποίηση της κοινής ενσυναίσθησης των εμπλεκομένων από την θέση καθενός από αυτούς, στη βάση της κοινής συμπεφωνημένης θεώρησης σε κάθε επίπεδο.

 

ο όρος empathy¹ επινοήθηκε ακριβώς για να διακριθεί από τον παλιότερο (και παρωχημένο; ) sympathy², αποκλείοντας την ταύτιση (και τον οίκτο), και μεταφέροντας το βάρος στην επίγνωση.
έχει συγγένεια με τον αρχαιοελληνικό έλεο, που διαφέρει σαφώς απ' το μετέπειτα χριστιανικό έλεος. αφορά, δε, συναισθήματα, κι όχι αισθήσεις.

εντός κοσμοπολιταν είναι απλή απαίτηση συμμόρφωσης³.

¹ενσυναίσθηση
²συμπόνια
³ανεπιφύλακτης, πλήρους και ενοχικής ταύτισης

 

Η ενσυναίσθηση δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με την ταύτιση, αρχικά. Στην ενσυναίσθηση αντιλαμβάνομαι με τέτοια ακρίβεια το εσωτερικό πλαίσιο αναφοράς του άλλου σα να ήμουν το άλλο άτομο. Δεν ξεχνώ ποτέ όμως αυτό το σα να. Το πλαίσιο αναφοράς σημαίνει όλα όσα κουβαλάμε (αξίες, στόχους, όνειρα, κανόνες, πρέπει, θέλω, σκέψεις, συναισθήματα κ.λπ.). Δεν είναι μόνο τι νιώθει ο άλλος, είναι πώς είναι το όλο του άλλου, με ό,τι είναι φορτισμένο και ντυμένο αυτό. Δεν είναι μόνο να καταλάβω (γνωστικά/διανοητικά) αλλά και να αισθανθώ.

Ως εκ τούτου δεν είναι εύκολο να επιδείξει κανείς ενσυναίσθηση. Θα συμπονέσω, θα κατανοήσω, θα συμπάσχω, θα συναισθανθώ αλλά είναι δύσκολο να μπω στον κόσμο του άλλου, να μην υποθέσω πώς είναι γι’ αυτόν, αλλά να προσπαθήσω να καταλάβω πώς είναι όντως γι’ αυτόν. Να μην συμπληρώσω την εικόνα όπως νομίζω πως είναι (απ’ όσα μου λέει ή έχω καταλάβει), ούτε όπως τη φαντάζομαι, αλλά όπως όντως είναι!

Όλοι έχουμε γονίδια να αναπτύξουμε ενσυναίσθηση (μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί ποια είναι κι αν υπάρχουν και συγκεκριμένα, αλλά όλοι έχουμε τη δυνατότητα πλην όσων έχουν αναπτυξιακές ή ψυχικές διαταραχές˙ κι εκεί υπάρχουν διαφοροποιήσεις). Ωστόσο κι αυτά παίζουν ρόλο σε ένα 10%, τα άλλα είναι περιβάλλον.

Αν λοιπόν έχω ενσυναίσθηση προς το άτομο που σαδίζω, έχω ακριβή εικόνα των αναγκών, των συναισθημάτων του, των σκέψεων – όλων όσα απαρτίζουν το πλαίσιο αναφοράς του κοινώς. Άρα αν το άτομο ξέρει τι του γίνεται και θέλει το σαδισμό κι εγώ έχω ενσυναίσθηση, έχω τη δυνατότητα να του δώσω ακριβώς το σαδισμό που επιθυμεί, όσο και όποτε (εάν το επιλέξω – γιατί μπορεί να έχω ενσυναίσθηση και να μην θελήσω να την επικοινωνήσω) αλλά να καταλάβω και να νιώσω και πώς το βιώνει εκείνο.

Η απουσία ενσυναίσθησης δεν αποτελεί κίνδυνο σε κανένα επίπεδο λοιπόν. Απλά είναι βαθύτερη σύνδεση. Επίσης, η ενσυναίσθηση δεν είναι βάλαμε ένα τικ στο κουτάκι και μία που τη πετύχαμε και μία που την έχουμε ες αεί. Θέλει πολλή & διαρκή δουλειά! Και δεν είμαι υποχρεωμένος κιόλας να δείχνω ενσυναίσθηση, ούτε να προσπαθώ μονίμως γι’ αυτή.

Η ύπαρξη ενσυναίσθησης κατ’ εμέ ομορφαίνει και δυναμώνει κάθε σχέση, ειδικότερα μία σχέση στο BDSM που η σύνδεση είναι ακόμα πιο έντονη. Είναι ένα ακόμα πιο βαθύ δέσιμο μεταξύ των ανθρώπων που διαμορφώνει και ποιοτικά μία σχέση.

Προσωπικά θα συμφωνήσω με τον @Stalker ως προς τις απαραίτητες προϋποθέσεις για αποφυγή κινδύνου.

 

Πολυ ενδιαφερουσα συζητηση.

Θα σκεφτω λιγο αυτά που διάβασα και θα επανέλθω, απλά θα ήθελα να προσθέσω λιγουλάκι κάτι στο οποίο θα αναφερθώ, αφου το μελετησω και σκεφτω λιγο ακομα.

 

είναι σύνηθες, κυρίως τα K, να μην λένε ποτέ τη φράση "δεν το' χω". όταν δεν τό' χουν είτε προσπαθούν να το πασάρουν ως συνηδητή επιλογή που έχει έρθει μετά απο σκέψη εις βάθος, συμπίεση και τα ρέστα, η προσπαθούν να αποδομήσουν ολόκληρο το concept. ξεκινάνε απ' τους μπαμπινιώτηδες και σιγά σιγά προσπαθούν να ξηλώσουν το πουλόβερ με διάφορα διανοήματα, αλληλουχίες σκέψεων, συμπερασματολογίες, παιχνιδάκια με τις λέξεις, αυτά που για πολλούς απο μας είναι κάτι σαν νοησιακή διάρροια.

η ενσυναίσθηση είναι κάτι το ενστικτώδες. καταλαβαίνεις με τη μια χωρίς να χρειαστεί να σκεφτείς να αναλύσεις να πιάσεις κουβεντούλα κλπ. δεν είναι κακό να μην το έχει κανείς, αλλά μη μας τα κάνετε τσουρέκια plz...

 

Η ενσυναίσθηση είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό για την ακρίβεια.