Υποταγή και συναισθηματισμός

Σοφοί προβληματισμοί.

 

Λυπαμαι αλλά θ διαφωνήσω..νομίζω οτι συμβαίνει έστω κ ασυνείδητα στην πλειονότητα

 

ναι... το δράμα του Κ... ανατριχιάσαμε...

 

Εγώ πάλι νομίζω ότι υποταγή μόνον με την βούληση και τη λογική και την κάβλα και την κάβλα που φέρνουν η ειδική αυτή βούληση και λογική του D/s δεν γίνεται, δεν φτάνει μάλλον, δεν φτάνει ούτε καν για να μείνει κάποια γονατιστή πάνω από δέκα λεπτά. Τα υπόλοιπα τα κάνει ο συναισθηματισμός. Γενικά, το συναίσθημα είναι που κινεί όλα τα νήματα στην ανθρώπινη επικοινωνία. Η λογική είναι λίγη, η βούληση χωρίς το συναίσθημα ξεμένει από ενέργεια και δεν φτάνει στο ποθούμενο. Το συναίσθημα κάνει την υπέρβαση, σε όλα, το συναίσθημα είναι που πείθει για την αυθεντικότητα μιας θέσης και τίποτα άλλο.

Έχω βάλει κι εγώ στην άκρη το συναίσθημα για να κάνω D/s επειδή ήθελα πάρα πολύ να κάνω D/s, τόσο που δεν με έννοιαζε τίποτα άλλο. Παρένθεση, αν αυτό δεν ήταν συναίσθημα, το να θέλω πάρα πολύ το D/s, τι στην ευχή ήταν; Ναι, ασφαλώς είχε και ένα κομμάτι συνειδητής επιλογής αλλά όλοι οι άνθρωποι κάνουν συνειδητές, λογικές επιλογές, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν περιλαμβάνουν συναίσθημα ή δεν έχουν συναισθηματικό κίνητρο οι επιλογές τους. Χώρια απ αυτό, ας μην ξεχνάμε τις γνωστικές πλάνες που είναι κομμάτι της κοινής λογικής.

Υποταγή, πάνω απ όλα, σημαίνει ότι βάζω τα θέλω του Αφέντη πάνω απ τα δικά μου. Αυτό είναι πέρα ως πέρα συναίσθημα. "Μα δεν είναι έτσι από την αρχή", θα μου πείτε. Ναι, αλλά "στην αρχή" ποιο υ βάζει τα θέλω του Κ - ιδίως αυτά τα θέλω του Κ που δεν του αρέσουν, δεν το νοιάζουν, το φοβίζουν, τα βαριέται κλπ - πάνω απ τα δικά του, πραγματικά όμως;

Καταλαβαίνω την άποψη που εξέφρασε πριν λίγο η @lara τι είδους υποταγή είναι αυτή που βασίζεται σε (καθαρά αυτοαναφορικές) σκέψεις, παραστάσεις και αισθήματα; Διότι αυτό είναι ο συναισθηματισμός σύμφωνα με τα λεξικά - η παρένθεση δική μου. Προσπαθώντας να υποθέσω την πλευρά του Κ, θα έλεγα ότι το πιθανό πρόβλημα σε αυτήν την υποταγή δεν είναι το κίνητρό της αλλά είναι οι προσδοκίες που γεννά αυτό το κίνητρο. Οι προσδοκίες του υ από τον Κ, συγκεκριμένα, που υπάρχει το ενδεχόμενο να είναι και αυτές αυτοαναφορικές του υ, όπως όλα τ άλλα και να μη βασίζονται στη σχέση, ούτε στην εμπιστοσύνη, ούτε καν σε κάποιες αρχές του σχετίζεσθαι που συμβαίνει να έχει το υ και που έτσι και αλλιώς δεν θα του επέτρεπαν να ξεφτυλίσει το πράγμα τελείως.

Εν τέλει, το πρόβλημα είναι ο συναισθηματισμός του υ στην υποταγή ή το πόσο ελέγχει, το πόσο ικανό και διατεθειμένο είναι το υ να ελέγξει τις προσδοκίες του από τον Κ;

 

Τη βρίσκεις με τα δράματα εσύ, ε;

 

χύνω!!!

 

Ναι. Απλά σε αυτές τις δύο κατηγορίες επαναμβάνεται συνέχεια, επειδή ζορίζονται να μάθουν.

 

Να υποτασσεται γιατι γουσταρει πραγματικα.. θελω να το βλεπω στα ματια της αυτο.. να παρακαλαει για αυτο.. δεν με νοιαζει για ποιο λογο..

 

Μπορεί και να μην το δει κανείς σαν πρόβλημα, αυτό που γράψατε αγαπητή στην τελευταία παράγραφο.

Αν υπάρχει το συναίσθημα σαν κινητήρια δύναμη, ακόμα και αν από την αρχή δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι σημαίνει το συναίσθημα αυτό,
είναι μια καλή ευκαιρία να μάθει πράγματα για τον εαυτό του στην πορεία.

 

Ακόμα και η υποταγή ειναι συναίσθημα!
Υποταζεσαι σε κάποιον γιατί έχει μεγάλο πουλι; γιατί έχει ωραιο σωμα; γιατί είναι βαραβατος να ούμε..;
Κάτι πρέπει να σου κάνει..
Στο μυαλό!!ένα κλικ...
Όλα αυτα είναι σχετικά για τον καθένα!
Αλλά νομίζω πως αν μιλαμε για πραγματική υποταγη..
Σίγουρα κάπου στην άκρη υπάρχει συναισθηματισμός..
Κι ας μην το παραδέχεται πχ καποιος / α ..να μην χαλάσει την σουπα!

 

...που δεν έχουν να κάνουν με την επιθυμία της για υποταγή εννοείς αγαπητέ; Ή εννοείς συναισθηματικούς λόγους που της θολώνουν την κρίση και δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι ακριβώς επιθυμεί;

Το ξέρω ότι μπορεί να κάνουμε κύκλους αλλά ωραίο νήμα είναι, ας το φροντίσουμε λίγο ακόμα.  

 

Να μην είναι ο έρωτάς της ο λόγος της υποταγής.