Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Το έχω συναντήσει. Θέλει υπομονή να ξεκλειδώσεις τέτοιους ανθρώπους. Όσο ήμασταν μαζί δεν κατάφερα και πολλά, αφού ξεσκιστήκαμε και χωρίσαμε τελικά όταν αρχίσαμε πάλι να μιλάμε και είχαμε αποκτήσει μια διαφορετική άνεση τότε σιγά σιγά βρήκα τα κουμπιά που έπρεπε να πατάω για να μου ανοίγεται. Και μπορεί σε προσωπικό επίπεδο να ήταν αργά, αλλά σε φιλικό είναι ένας σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου.

 

Νομίζω πως ξέρεις την απάντηση. Το ερώτημα είναι αν έχεις το κουράγιο να επιμείνεις με αμφίβολο αποτέλεσμα.

 

Σαν το νερό απ΄το καζανάκι της τουαλέτας που φεύγει. Τόσο βαθιά αδιάφορα καταντούν κάποια πράγματα και κάποια κακεντρεχή σχόλια επίσης... 

 

Γιατί δεν αγαπάνε τον εαυτό τους.

 

Όλοι θέλουμε να μας αγαπάνε οι άλλοι,δεν είναι το πρόβλημα η αγάπη κι η αντοχή σε αυτό αλλά το ότι δεν είναι αμοιβαίο.Το πρόβλημα ξεκινάει όταν αυτός που αγαπάει,δεν αγαπιέται,εκεί το άτομο που δεν αγαπάει δε θέλει να αγαπιέται από το συγκεκριμένο άτομο γιατί δε μπορεί να ανταποδώσει την αγάπη.Αυτή είναι η συχνότερη αιτία που κάποιος δυσανασχετεί με την αγάπη του άλλου,δε μπορώ να σκεφτώ άλλη...

 

Γιατι ο τρόπος που τους αγαπούν μπορεί να μην αυτός που έχουν ανάγκη.

 

Η διαχείριση της αγάπης είναι μεγάλο και πολυδιάστατο θέμα. Η αποδοχή της αγάπης μας γεννά υποχρεώσεις αρα μας μειώνει την "ελευθερία". Σε πρώτη ανάγνωση πάντα. Ενώ η αποστολή αγάπης μας δημιουργεί προσδοκίες.

 

Ω! Ναι αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια για να καταλάβω ότι με αγαπάς πρέπει να το μεταδίδεις με τέτοιο τρόπο που να το αντιλαμβάνομαι.
Πως λέει ο μπαμπάς στο παιδί μετά το χαστούκι για το καλό σου ήταν. Εγώ σ αγαπώ...
Αλλά εδώ οι μεν αγαπούν κι οι δε δεν αντιλαμβάνονται ή οι μεν νομίζουν ότι αγαπούν κι επιμένουν να πείσουν τους δε ότι αυτό είναι αγάπη...
Αυτό που σκεφτόμουν εγώ είναι λίγο διαφορετικό ...
Γιατί δεν αντέχουν να τους αγαπούν?
Υπάρχουν πολλές απαντήσεις για τον καθένα χωριστά...
Όπως πχ το παιδάκι που το χαστούκι είναι από "αγάπη" ... να του λείπει να το αγαπούν αν η αγάπη πονάει ... κλπ κλπ

 

Απαπαπα ....
Η αγάπη είναι κατάσταση απλά υπάρχει.
Τώρα αν θες ή δεν θες να μπεις σε αυτή είναι άλλο θέμα.
Αυτό που περιγράφεις είναι μια νοσηρή κατάσταση και στη μια και στην άλλη περίπτωση.
Μπορεί να εμπεριέχει πολλά συναισθήματα. Μπορεί και έρωτα αλλά όχι αγάπη

 

@lotus
Νομιζω πως διαφωνούμε. Θα περιέγραφα την αγάπη ως ροή και όχι ως κατάσταση. Στο αν θα μπει κάποιος σε αυτή , συμφωνώ ότι αφορά την βούληση του. Τις αμφιβολίες μου τις διατηρώ για το άδολο του πράγματος. Ίσως να είσαι στους ανθρώπους εκείνους που το κατάφεραν. Αν είναι έτσι, τιμή μου που σου μιλάω.

 

Γιατι είτε απουσίαζε η γονική αγάπη στην παιδικη ηλικία, είτε φαινομενικά υπήρχε αλλά κάτω από σκληρούς όρους.

 

Προϋποθέτει να αγαπάς τον εαυτό σου για να δεχτείς και να αντέξεις την αγάπη των άλλων. Προϋποθέτει να μπορείς να δεχτείς πως την αξίζεις και να μπορείς να την μετατρέψεις σε δημιουργία. Προϋποθέτει η αγάπη αυτή να υπάρχει απλά, φυσικά... Χρειάζεται συναισθηματική ωριμότητα για να μην τρομάζεις μπροστά στο καθαρό.