Σαδισμός και ενσυναίσθηση

Κοίτα...
Έχουμε μια μολυβένια μπάλα...
Έχουμε κι ένα ολοστρόγγυλο δαχτυλίδι με απειροέλάχιστα πιο μεγάλη διάμετρο από της μπάλας.
Η μπάλα περνάει μέσα από το δαχτυλίδι...
Γκουντ..!
Ζεσταίνω την μπάλα.
Λόγω διαστολής η μπάλα δεν περνάει πια μέσα από το δαχτυλίδι...
Αν δεν έχω εργαλεία για να κατανοήσω το φαινόμενο (π.χ. χάρακα ή κάτι τεσπά, για να μετρήσω τις διαμέτρους μπάλας και δαχτυλιδιού), λέω:
1. Η φωτιά που ζέστανε τη μπάλα επιδρά στο δαχτυλίδι κάπως, in a way, και δεν την γουστάρει πια το δαχτυλίδι...
2. Αν τα αφήσω και τα δυο κρύα ή ζεστάνω και τα δυό, δεν τρέχει κάστανο, οπότε να τα έχω διπλα δίπλα στις πηγές θερμότητας για να "λειτουργούν" παρέα.
3. Αν τα ζεστάνω και τα δυο μαζί τον ίδιο χρόνο που χρειάζεται η μπάλα για να μη περνάει από το δαχτυλίδι -πες από το 1 έως το 100- φτου γαμώτο, το ίδιο πάλι, δεν περνάει η μπάλα από το δαχτυλίδι.
Τα χρησιμότατα μεν του καλού καθηγητή, δεν εκόμισαν γλαύκα ες Αθήνας δε, παρά μόνον ως τα παραπάνω "αποτυπώματα"...
Ξες, και πριν τον Νέυτωνα, πάλι κάτω έπεφταν τα μήλα, ναι..?
(Σεβόμεθα τα μάλα τον κύριο καθηγητή, αλλά στο περιεχόμενο της εργαλειοθήκης που αποτύπωσε τόσο παραστατικά, κάτι σαν την "οδικό χάρτη" της μεθοδολογίας ένα πράμα, 'πιστήμονας άνθρωπας είσαι, καταλαβαίνεις)...
______________
Όταν τσακιστείς και φέρεις τις παλιοσοκολάτες θα σου πω 5% παρακάτω από αυτά που δεν μπορεί ο κάθε κύριος καθηγητής να πει στο TED, αλήθεια, δεν ξέρω παραπάνω, αλλά είναι κάμποσα, δεν είμαι δα και κοτζαμάν καθηγητής...

cadpmpc,
Αντεπιστέλλων λέκτορας Βοϊδοσχολής Τυρνάβου, με το συμπάθειο...
Μετά τιμής κλπ κλπ...

 

Πέραν του γέλιου που μου προκάλεσε η πετυχημένη περιγραφή, δεν έχω πνευματική ικανότητα αυτή την στιγμή να γράψω με κατανοητό τρόπο, την σκέψη που ήδη με δυσκόλευε το πρωί που ήμουν και ξεκούραστη. Έχω το lag μου   Με την 1η ευκαιρία!
_____________
Όπως πάμε με τις σοκολάτες θα πρέπει να κάνω φορτωτική!

 

Σε ιδιωτική συζήτηση που είχα με έναν εξαίρετο και ευρυμαθέστατο φίλο, διατύπωσε την άποψη πως, ορθώς, όταν αναφερόμαστε στον σαδισμό, δεν δύναται να τον περιγράψουμε ως αντεστραμμένη ενσυναίσθηση, καθώς αυτή η παρανόηση προφανώς εδράζεται στην σύγχυση που προκαλεί η θεωρία του Freud, για τον μαζοχισμό, περί αντεστραμμένου σαδισμού (και με κατά τι βαρύτερο πρόσημο συνεπακόλουθα).
Δεν θα υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, ας τις αναζητήσει όποιος τον ενδιαφέρουν.
Θα πω όμως πως η σαδιστική συμπεριφορά δεν απαντάται αποκλειστικά σε σαδιστικές προσωπικότητες.
Μόνο όταν η επιβολή ψυχολογικού ή σωματικού πόνου γίνεται η ''οργανωτική'' αρχή της ζωής του ατόμου, χαρακτηρίζεται το άτομο που εμφανίζει σαδιστική συμπεριφορά ως σαδιστική προσωπικότητα.
Ο Krafft-Ebing πρωτο-όρισε τον σαδισμό ως ''την εμπειρία σεξουαλικών, απολαυστικών αισθήσεων (συμπεριλαμβανομένων και των οργασμών) που παράγεται από πράξεις βαναυσότητας, σωματικής τιμωρίας, που επιβάλλεται κατά μόνας ή παρουσία μαρτύρων, σε ζώα ή ανθρώπινα πλάσματα''.
Επιπλέον υποστήριζε ότι ''η έμφυτη ανάγκη να ταπεινώνει και να πονά'' ήταν χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων. Υποστηρίζοντας πως η προέλευση του σαδισμού επεκτεινόταν πέρα από τον απλό σεξουαλικό, το μόνο που έκανε ήταν να αναγνωρίσει αυτό που είναι σύμφυτο με την προαιώνια ανθρώπινη ύπαρξη, με όλες τις φυλετικά στερεοτυπικές απόψεις της εποχής περί φυσικής τάσης των ανδρών ως σαδιστών και των γυναικών ως μαζοχιστών.
Ότι δηλαδή υπάρχει μία συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων για τους οποίους η ικανότητα να προκαλούν επιθετικά και ενεργητικά ψυχολογικό και σωματικό πόνο, δεν είναι το μέσο για κάποιο σκοπό, αλλά ο ίδιος ο σκοπός.
Αν συνταχθούμε με αυτήν την άποψη, στη βάση της και όχι στις λεπτομέρειές της, τότε το θέμα της σαδιστικής ενσυναίσθησης περιπλέκεται ακόμη περισσότερο.
Δεν θέλω να τα κάνω κοχώνες σε κανέναν (@lizard_ μην με διαβάζεις αν σου πέφτει βαρύ  ), με τις πολυάριθμες θεωρίες επί του συγκεκριμένου ζητήματος, ωστόσο θεωρώ πως πρέπει να γίνουν κάποιες διευκρινίσεις, απαραίτητες για την αποσαφήνιση των εννοιών.
Η σαδιστική προσωπικότητα, είναι μία διαπιστευμένη διαταραχή κατά τους ιατρούς, σύμφωνα με κάποια DSM (αν και κάποιοι γιατροί θεωρούν πως υπάρχει μία χρονική και κοινωνική στασιμότητα στις θεωρήσεις τους).

Τα χαρακτηριστικά της δραπετεύουν από την κρεββατοκάμαρα και γίνονται πανταχού παρόντα στην ζωή του -ας τον χαρακτηρίσουμε ολίγον καταχρηστικά έτσι- ''πάσχοντος''.

Πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί το άτομο αυτό να μην έχει καμία σεξουαλικά σαδιστική τάση, να μην την βρίσκει καν έτσι, οπότε τραβάμε την γραμμή του διαχωρισμού, μεταξύ σεξουαλικών σαδιστών και σαδιστικής προσωπικότητας, που αναπόφευκτα δεν μπορεί παρά να λειτουργεί τοιουτοτρόπως σε όλα τα επίπεδα και σε κάθε αλληλεπίδραση.

Δεν θέλω και πάλι να αναλύσω, αλλά φανταστείτε απλά ένα άτομο που η σαδιστική του συμπεριφορά είναι έκδηλη παντού, με κάθε τρόπο, του αρέσει να βλέπει τους άλλους (και τα ζώα) να υποφέρουν και αρέσκεται στο να είναι αυτός, το άτομο που προκαλεί τον πόνο.
Τελειώσαμε νομίζω με αυτόν τον τύπο, σωστά?
Ένα τέτοιο άτομο, κανονικά, δεν θα έπρεπε να έχει καμία θέση στο bdsm, θα ήταν όλα όσα το ssc και το rack αποκλείουν.
Πάμε παρακάτω.
Έχουμε το άτομο που αλληλεπιδρά ερωτικά, με σαδομαζοχιστικά χαρακτηριστικά, πράγμα που σημαίνει εξ΄ορισμού, ότι μπορεί να έχει ενσυναίσθηση, καθώς οι ρόλοι είναι ανταλλάξιμοι.
Είναι και στις δυό μεριές του φάσματος, άρα εύκολα αντιλαμβάνεται, γνωρίζει και μπορεί να καταλάβει την θέση του εκάστοτε ''άλλου''. Δεν είναι απαραίτητο, θα τονίσω ξανά, να τρέφει βαθύτερα αισθήματα ή να είναι καλός άνθρωπος που συμπονά και συμπάσχει, να το ξεκαθαρίσουμε κι αυτό.
Πάμε τώρα στον ερωτικό σαδιστή.
Αυτός ο τύπος, θέλει συμπαίκτη, θαρρώ.
Ο συμπαίκτης συνήθως είναι μαζοχιστής, αλλιώς τι στον πούτσο θέλει με έναν σαδιστή?
Αν δεν είναι μαζοχιστής/τρια και μένει για άλλους λόγους σε κάτι που δεν το γουστάρει, κακό του κεφαλιού του.
Πάμε ακόμη παρακάτω, με αυτές τις παραδοχές όμως, παρακαλώ.
Ο σαδιστής, αυτός ο δικός μας, ο ερωτικός, δεν είναι λοιπόν το άνιωθο πλάσμα που απλά γουστάρει να βλέπει τους άλλους να υποφέρουν και που σπάνια -θα ήθελα να ελπίζω- συναντάται στο χώρο του bdsm.
Καυλώνει έτσι, για λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε.
Ξεκαθαρίσαμε άλλωστε, με τις ευλογίες της ''αρμόδιας'' επιστήμης, πως σαδιστικά χαρακτηριστικά έχει και η κουτσή Μαρία, ήτοι, όλοι μας.

Όλα καλά και όλα ωραία, κατ' εμέ μέχρι εδώ, ειδικά εφ΄όσον εκδηλώνει την αρέσκειά του αυτήν με άτομα που συναινούν σε μία τέτοιου είδους αλληλεπίδραση.
Πότε συναινούν και πως, θα τους αφήσουμε να το αποφασίσουν αναμετάξυ τους.
Μάς νοιάζει αν ο ερωτικός σαδιστής, μπορεί να έχει ενσυναίσθηση.
Αυτό νομίζω το ξεκαθαρίσαμε σε προηγούμενο επεισόδιο και αποφανθήκαμε ότι μπορεί.

Τώρα, σε σχέση με το αν ΠΡΕΠΕΙ να έχει ενσυναίσθηση και τι λογιώ, καλό θα ήταν να δούμε, ξανά μανά, τα είδη της (γνωσιακή, συναισθηματική, συμπονετική). Για να μην κουράζουμε και τον κόσμο με ορισμούς wiki.
Επειδή δεν είναι μάνατζερ εταιρίας που θέλει να ανεβάσει τον τζίρο, μάς είναι αδιάφορη η γνωσιακή. Στην εν λόγω κατηγορία, της μαϊμού αυτής ενσυναίσθησης, εμπίπτουν οι φίλοι μας οι νάρκισσοι, οι Μακιαβελιστές, και οι κοινωνιοπαθείς, πάλι σύμφωνα με τα ιατρικά κιτάπια.

Άρα, την βγάζουμε από τα θεμιτά για τον σαδιστή χαρακτηριστικά, εκεί λειτουργεί σαν ένα απλό εργαλείο, διευκολυντικό κατά βάση, για να κάνει την δουλειά του (όποια κι αν είναι αυτή).

Να βγάλουμε και την συμπονετική από τη μέση, γιατί ποσώς μάς ενδιαφέρει νομίζω, αν ο χ σαδιστής συμπονά τον μαζοχιστή με τον οποίο αλληλεπιδρά ή όχι, δεν είναι καν το ζητούμενό μας, καυλογεννεσιουργώς μιλώντας, θα αποτελούσε τεράστιο εμπόδιο για την ικανοποίηση και των δύο μερών.

Άρα, μάς μένει η κουρτίνα 2, δηλαδή η συναισθηματική ενσυναίσθηση, όπου, λέγοντας συναισθηματική, δεν αναφερόμαστε σε ροζ συγνεφάκια, ούτε καρδούλες και αγάπες και λουλούδια (τουλάχιστον όχι ως προς τον ορισμό ''συναισθηματική'').

Θα πρέπει λοιπόν, να είναι σε θέση να κατανοεί, σε όλες τις φάσεις της αλληλεπίδρασης, πως νιώθει ο από κάτω, ο μαζοχιστής, γιατί αυτό είναι το ''εργαλείο'' του, για:
_Να μην προκαλέσει περιττές ή ανεπανόρθωτες βλάβες.
_Να τηρήσει τα προσυμφωνημένα όρια, γιατί δεν είναι το άνιωθο τέρας που κάνει ό,τι του καπνίσει, είναι κύριος ή κυρία, τον λόγο του τον τιμάει και την παρόλα του την σκέφτεται.
_Να κατανοήσει τα σωματικά και ψυχικά όρια του συγκεκριμένου μαζοχιστή, γιατί αν αυτά παραβιαστούν κατά λάθος, πάπαλα η αλληλεπίδραση, κάτι που δεν τον πολυσυμφέρει, όπως κι αν το δει κανείς.
_Να αντλήσει την μέγιστη δυνατή απόλαυση για τον εαυτό του και αν τον νοιάζει και τι θα προσφέρει, μία από τα ίδια και για τον άλλον.
_Να αυτοπεριορίζεται, κάθε φορά που τα ένστικτά του τον πάνε πέρα από αυτά που ο άλλος μπορεί να αντέξει, καθώς δεν αλληλεπιδρά με ντουβάρι, αλλά με άνθρωπο.
_Να διατηρεί μία ανθρώπινη σχέση με το άτομο αυτό, όχι απαραίτητα συναισθηματική, αλλά βασικά και κύρια εξελικτική.
Το να κάνεις μία σκηνή, ή ένα play είναι σχετικά εύκολο. Το να γουστάρεις κι εσύ και ο άλλος να το επαναλάβεις περισσότερες φορές, κατ΄εμέ, στηρίζεται στην ενσυναίσθηση.
Δύσκολα θα πίστευα ότι κανένας θα εμπιστευόταν το σώμα του και την ψυχή του σε κάποιον που την στερείται παντελώς. Κι αν το κάνει, τότε έχει κι ο από κάτω τα θεματάκια του, ας πρόσεχε.

Το ζοριλίκι είναι να διακρίνει κανείς ανάμεσα στα είδη της, για να ξέρει ποιον να εμπιστευθεί και γιατί.
Η καύλα ενίοτε, ο έρωτας, ναι αυτός ο αλήτης και τα συνοδά αισθήματα που σούρνει από πίσω, μπορεί να θολώσουν την κρίση των εμπλεκομένων ως προς το ποιος είναι τι και αν η ενσυναίσθησή του είναι αυτή που θεωρεί ο άλλος ως αναγκαία, για να αποφευχθούν οι κάθε λογής ''παθογένειες''.

Για μένα, ο ''σωστός'' σαδιστής, πρέπει να μεριμνά ώστε να επικοινωνεί το ενσυναισθητικό του κομμάτι, για να μην τον μπερδεύουν με τους λοιπούς, προαναφερθέντες και μη εξαιρετέους.
Εκτός αν δεν τον νοιάζει, οπότε πάω πάσο κι ας κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει τελικά, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη της επιλογής του.

Τα παραπάνω είναι προσωπικές τοποθετήσεις κλπ disclaimers.
Με ενσυναισθητικούς χαιρετισμούς...

Αφιερωμένο στον @Arioch και τον εκλεκτό φίλο, που αν θέλει, πολύ θα χαρώ να τοποθετηθεί επί του θέματος. 

 

δεν το είπα για σένα το κοχόνες και δεν καταλαβαίνω απο που βγήκε αυτό το συμπέρασμα αλλά ενιγουει...

το νόημα που βγάζει αυτό το ποστ, αν κατάλαβα καλά, είναι οτι η ενσυναίσθηση, του τύπου που περιγράφεις τουλάχιστον, είναι απαραίτητη για έναν καλό σαδιστή. οτι όποιος δεν την έχει ως ένα βαθμό τουλάχιστον είναι not to be trusted. σωστά κατάλαβα? αν κατάλαβα σωστά τότε πάει αλλού το πράγμα, αλλά ας δουμε αν κατάλαβα τι λες πρώτα.

επίσης
"Για μένα, ο ''σωστός'' σαδιστής, πρέπει να μεριμνά ώστε να επικοινωνεί το ενσυναισθητικό του κομμάτι"

τι σημαίνει αυτό στην πράξη?

 

Σωστότατα κατάλαβες. 
Μην χάνεις το χιούμορ σου, για τις κοχόνες (που για κάποιον περίεργο λόγο νόμιζα πως γράφονται με ωμέγα, mea culpa) το χαμόγελο δεν το είδες? 

Το κομμάτι που απομονώνεις λέει ότι καλά θα κάνει ο σαδιστής να επικοινωνεί αποτελεσματικά, το είδος της ενσυναίσθησης που διαθέτει, ή που έχει καλλιεργήσει, για να γνωρίζει ο μαζοχιστής με ποιον έχει να κάνει. Αυτό βέβαια, δεν μένει στο επίπεδο μιας απλής δήλωσης, επικοινωνείται λοιπόν, μάλλον μέσα από πράξεις, ή στην πράξη κι όχι μέσα από λόγια και στην σκέτη θεωρία.
Θα μπορούσαμε να το συμπεριλάβουμε και στο ''εγχειρίδιο του καλού σαδιστή'', το οποίο όμως, είμαι η πλέον αναρμόδια να συγγράψω. 
Καταθέτω όπως είπα, απλά την άποψή μου και τίποτα παραπάνω.

 

χαχαχα οκ  

δεν συμφωνάω με αυτό. πιστεύω οτι ο περισσότερος κόσμος δεν έχει ενσυναίσθηση. αυτό δεν σημαίνει οτι είναι βόδια. απλά δεν έχουν κεραίες για να πιάσουν τα πράγματα στην ακριβή τους διάσταση και θέλουν άλλο είδους επικοινωνία για να το καταλάβουν.

από που προκύπτει οτι δεν μπορεί να είναι καλοί σαδιστές, οτι δε μεριμνούν κλπ, πέραν του οτι η επικοινωνία που χρειάζονται μπορεί να σε κόβει.

 

Από που προκύπτει????
Αυτή είναι η δική μου θεώρηση, άρα προκύπτει από την προσωπική μου ενασχόληση με το θέμα.
Δεν επέχει θέση καθολικής αλήθειας, δεν το έθεσα ως κάτι τέτοιο, μίλησα για την παρτάρα μου και μόνο. 

 

Ο σαδισμός και ο μαζοχισμός είναι από τις έννοιες που ακόμα και σήμερα εκτιμώ πως απλά ψηλαφούμε το κέλυφός τους ως προς τα γενεσιουργά τους αίτια.
Πα να πει πως δεν είμαστε σε θέση να στοιχειοθετήσουμε και να ερμηνεύσουμε τον μηχανισμό που παράγει την εκδήλωσή τους. (Θα έλεγα πως δεν είναι και οι μόνες).
Έχουν μια κάποιου είδους βιολογική παράμετρο ανεξάρτητα από κοινωνικές συνθήκες, είναι γέννημα κοινωνικών δυσλειτουργιών, και τα δυο μαζί, κάτι άλλο..?

Μια εύκολη απάντηση θα ήταν πως μάλλον είναι όλα αυτά (ό,τι ξέρουμε και δεν ξέρουμε ακόμα) δεδομένου πως οποιαδήποτε συμπεριφορά δεν εδράζεται, πυροδοτείται από ένα και μόνο αίτιο.
Σιγά τα ωά, θα μου πείτε, σιγά την διαπίστωση, και θα έχετε όλα τα δίκια με το μέρος σας, δεν είναι παρά μια διαπίστωση.

Προς το παρόν ερευνάται ως μια εκδήλωση συμπεριφοράς και καταγράφονται κατά το δυνατόν όλες οι παράμετροι, στοιχειοθετούνται κάποιες δοκιμαστικές θεωρίες για την φύση του, καταρρίπτονται σε έναν μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, έτσι λειτουργεί αυτό που λέμε επιστήμη -και καλά κάνει- και με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να φτάσει όλο και πιο κοντά σε οποιοδήποτε αντικείμενό της.

Με κάποια αναλογία λέμε πως σε ένα κομμάτι του σαδομαζοχιστικού τοπίου -το επονομαζόμενο "ερωτικό" -ντεν καταλαβαίνω τι σημαίνει ερωτικό, εν προκειμένω, αλλά τεσπά- χρειάζονται να υπάρχουν σε κάποιο βαθμό αυτά που λέμε ενσυναίσθηση, επίγνωση, αυτοέλεγχος, σεβασμός. Σε αυτή την προσέγγιση νομίζω πως είναι προφανές πως δεν μπορεί να υπάρξει κάποιο από τα 4 (μπορεί να είναι και άλλα, το αγνοώ) από μόνο του χωρίς την όποια παρουσία των υπόλοιπων τριών σε κάποιο μέτρο, ας πούμε σε μια κλίμακα 1-10, εξαρτάται από το άτομο και την συνολικότερη κοινωνική του αντίλψη, ακαδημαϊκή κατάρτιση (όποια κι αν είναι αυτή) και την συνολικότερη παιδεία του.

Έτσι προς το παρόν και κατά μειζονα λόγο, μπορώ μόνο να αρκεστώ στην προσωπική στάση των ατόμων που λειτουργούν στον όποιο βαθμό κατ' αυτόν τον τρόπο και το μόνο που θα μπορούσα να πω με σιγουριά είναι πως το μόνο σίγουρο μέτρο αξιολόγησής τους είναι η συνολική τους συνειδητότητα και αυτογνωσία στο αντιλαμβανόμενο κοινωνικό γίγνεσθαι.

 

@cadpmpc

κατανοώ τους δισταγμούς σου, και μέχρι ενός σημείου τους συμμερίζομαι κιόλας. ωστόσο, παρατηρώ στα θηλαστικά, αγελαία και μονήρη, μιά συμπεριφορά που θα μπορούσε να περιγραφεί, σε ανθρώπινο(?) λόγο, ως «αν δεν μπορείς να με δείρεις δεν έχω λόγο να σου κάτσω» και η οποία μπορεί να δίνει απαντήσεις σε ορισμένα ζητήματα για το «σαδισμό» και τον «μαζοχισμό». βέβαια, δεν αγνοώ, οτι τους τελευταίους δύο (τουλάχιστον) αιώνες, υπό το κράτος μιάς απεριόριστης καλλιεργημένης σύγχυσης, ονομάζουμε με το ίδιο όνομα, σαδισμό, τόσο την επιβεβαίωση «μπορώ χαλαρά να σε δείρω», όσο και την καταστροφική μανία ή την επαγγελματική απόσπαση πληροφορίας, παρ ότι δεν μοιάζουν να 'χουν συγγένειες οι τρεις εκδοχές. υπό αυτό το πρίσμα, είναι αποδεκτό ένα σύστημα εξατομικευμένων προδιαγραφών για τον προσδιορισμό ή την αναζήτηση ενός εκτελεστικού «σαδιστή» που είναι φορέας μιας ιδιότυπης «ενσυναίσθησης», τέτοιας που να του επιτρέπει ή να του επιβάλλει να υπηρετεί αποτελεσματικά τον «μαζοχισμό» ενός εκάστου. τίθεται, όμως, σε αμφιβολία αν ένα τέτοιο σχήμα αφορά δύο άτομα ή αρκείται σε ένα μόνον. γίνεται, δηλαδή, απόλυτα αυταναφορική, και δεν αφορά συσχέτιση, η απαίτηση ταύτισης του «σαδιστή», που απολαμβάνει την επιβολή του, με τον «μαζοχιστή», που απολαμβάνει την υποταγή του. οδηγεί, με άλλα λόγια, σε μιά ισοπεδωτική απαίτηση ομοιομορφίας που παραπέμπει σε δυσανεξία ταυτότητας.  

 

Υπάρχει μια ευρέως αποδεκτή θέση που λεει ότι όλοι οι Κυριαρχικοι είναι σε κάποιο μέτρο σαδιστές...
Αν ισχύει αυτό, θα μπορούσαμε να συνδέσουμε το τρίο Σαδισμος Κυριαρχία Ενσυναίσθηση;
Τα μπέρδεψα κι άλλο;;; Τέλεια  

 

@tithon
Μπααα... Κανενός είδους δισταγμός/οί...
Είμαι του σκεπτικού πως η διανοητική και συναισθηματική διερεύνηση οφείλει κατ' αρχάς να είναι αδίστακτη και ωμή, όσον αφορά το άτομο, το ένα, αυτό που διερευνά -να ξηγιόμαστε...
Η έννοια που εισάγεις "εκτελεστικός" σαδιστής -Commanding Sadistic Officer (?), Contributing Sadistic Officer (?)- δεν θα μπορούσε στην δική μου αντίληψη, παρά να λειτουργεί σε ένα διευρυμένο φετιχιστικό πεδίο που κατά συνέπεια θα δικαιολογούσε και θα προσδιόριζε αφ' εαυτού την συγκεκριμένη ονοματοδοσία σε κάποιο δοσμένο πλαίσιο. Εννοώ πως σε όλους τους παρεπιδημούντας την "Ιερουσαλήμ" έχει προκύψει κάτι παρόμοιο, δια τους μη παροικούντας (διάβαζε συντριπτική πλειοψηφία) αν έχει τύχει, δεν το κατάλαβαν και αν πήγαν να κολυμπήσουν στα νερά του, στη καλύτερη περίπτωση πάθανε ντουβρουντζά, στη χειρότερη ακόμα δεν έχουν συνέλθει από τις επιπλοκές του, σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να συνεισφέρει στον προβληματισμό μας εδώ. Βεβαίως και σωστά θέτεις πως οτιδήποτε προκύπτει στο δεδομένο πεδίο της διερεύνησης του σαδισμού εν γένει στα καθ' ημάς και μόνον, αφορά αποκλειστικά και μόνο έναν/μία.

@margarita_nikolayevna
Yπάρχει αυτή η ανάγνωση και μπορεί να ισχύει σε μια κλίμακα 1-10 σε οποιοδήποτε μέτρο σε οποιαδήποτε παράμετρο της κλίμακας (σωματική βάσανος ή συναισθηματική).
Θα παραμείνω στην συνολική οπτική μου, όσο αντιληπτή/κατανοητή μπορεί να είναι ή να εκλαμβάνεται, διότι το περαιτέρω άπλωμά της δεν θα μπορούσε παρά να γίνει αντιληπτό ως περιπτωσιολογία και δεν κάνει...
_________________________________________________
Και δεν κάνει, διότι φυσικά κι έχουμε και παιδγιά εδώ μέσα, που στερούνται ή θα στερούνται δια παντός την πρόσβαση σε βασικές αντιλήψεις (για συγγνωστούς λόγους).

 

είναι κατά κύριο λόγο επικίνδυνο για το ίδιο το άτομο όταν δεν κατέχει ενσυναίσθηση. διότι δυσκολεύεται στη συναναστροφή με τους άλλους ανθρώπους και ουσιαστικά καταντά αντικοινωνικό άθελά του.