πολιτική αντιπαλότητα των φύλων

Πάντως, πολιτική αντιπαλότητα των φύλων δεν μπορώ να διακρίνω κάπου ορατά,
και για εμένα κανένα πολιτικό σύστημα δεν έχει ούτε την ισχύ ούτε την άγραφη νομιμοποίηση στη συλλλογική συνείδηση να εισάγει ή να επιβάλει πλέον τέτοιου είδους συστημικές ή κυριάρχου τύπου αντιπαλότητες στην Ελλάδα.

 

& @Stilvi

το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας χρησιμοποιείται ως όχημα (παρελκυστικά) για την επινόηση και τον διαχωρισμό κατα φύλο.

όπως σωστά γράφετε «μία Ευρώπη απαλλαγμένη από τη βία κατά των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία», όχι απ' τη βία κατ' ανθρώπων, για παράδειγμα.

σχετικά με τη βία (ενδοικογενειακή)
το ένα φύλο, λοιπόν, επηρεάζεται «δυσανάλογα»?, το άλλο φύλο δύναται να ...
οι ανήλικοι είναι και αυτοί θύματα ενδοοικογενειακής βίας !!!
η ενδοοικογενειακή βία προστίθεται ως επωδός σε κάθε δεύτερη διαπίστωση για το πραγματικό αντικείμενο. τον διαχωρισμό.
«συμπεριλαμβανομένης της ενδοοικογενειακής βίας, η οποία έχει δυσανάλογη επίπτωση επί των γυναικών»
διακρίνεται κατασκευή οχήματος, χωρίς τη επίκληση της ενδοοικογενειακής βίας το επινόημα απογυμνώνεται.
γενικεύεται δηλαδή τεχνηέντως η διαταραγμένη και σε κατάσταση αντιπαλότητας και οικονομικής εξάρτησης σχέση, μονοκατευθυντικά.

παράλληλα:
στο 3α της σύμβασης ορίζεται το διαχωριστικό επινόημα, που αφορά ρητά βλάβη ή πιθανή βλάβη ή απειλούμενη βλάβη σε άτομο συγκεκριμένου φύλου.
στο 3ε διευκρινίζει οτι αφορά οποιοδήποτε πρόσωπο όπως προσδιορίζεται στο 3α
στο 3β προβλέπει για την ενδοοικογενειακή βία και δι αυτού επιχειρεί να καταστήσει φαινομενικά βάσιμο όλο το οικοδόμημα. και δια της αναφοράς του 3ε σε αυτό.


τα κείμενα είναι δημοσιοποιημένα και εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς διάσπαρτη την διαχωριστική λογική αλλά και την πρόβλεψη, ενδεικτικά, της ανάγκης κατάργησης, απαγόρευσης και καταδίκης διακρίσεων σε βάρος ενός φύλου και την ταυτόχρονη αποδοχή και αποχαρακτηρισμό κάθε διάκρισης σε βάρος άλλου φύλου.

υγ: οι μηχανισμοί συλλογής στατιστικών στοιχείων δομούνται ώστε να επιβεβαιώνουν τις παραδοχές, αποκλείοντας άλλα συμπεράσματα, περιλαμβανομένης της οικονομικής εξάρτησης που φαίνεται να αφορά σχεδόν το 100% των ενηλίκων θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας.

 

Ακριβώς... το νομοσχέδιο χωρίζεται σε 2 μέρη. Το ένα αφορά στην βία κατά των γυναικών (εδώ ναι υπάρχει η αποκλειστικότητα που αναφέρατε στην αρχή) ΚΑΙ στην ενδοοικογενειακή βία. Η τελευταία αφορά σε άνδρες, γυναίκες και παιδιά.

Το παραπάνω είναι η δική σας ερμηνεία, σεβαστή αλλά δεν την συμμερίζομαι. Δεν πιστεύω ότι το νομοσχέδιο είναι κάποιου είδους Δούρειος Ίππος που θα φέρει τον πόλεμο μεταξύ των δύο φύλων.

Αντιθέτως, πιστεύω ότι θα βοηθήσει γυναίκες που έχουν υποστεί βία (βιασμό,κλειτοριδεκτομή, ξυλοδαρμό) ειδικά σε χωριά και απομονωμένες περιοχές που ακόμη και σήμερα ισχύουν έθιμα όπως αυτό της "τιμής".

Ούτε στο δυσανάλογο που αναφέρει το νομοσχέδιο με βρίσκει αντίθετη. Για μένα δεν υπάρχει καν ερωτηματικό, είναι δυσανάλογα πολλά τα περιστατικά που αφορούν σε βιασμούς γυναικών από βιασμούς άνδρων. Ξυλοδαρμούς γυναικών μέσα στην οικογένεια από αντίστοιχους ανδρών από γυναίκες.

Πιστέψτε με, γνωρίζω από πρώτο χέρι την ισορροπία τρόμου που μπορεί να δημιουργηθεί ανάμεσα στα μέλη μίας οικογένειας που βιώνουν ενδοοικογενειακή βία σε καθημερινή βάση.

Δεν λέω ότι το νομοσχέδιο που διάβασα είναι χωρίς λάθη ή γενικεύσεις. Είναι όμως μία αρχή κι αν αποτελέσει το έναυσμα για την επανεξέταση της οικογενειακής βία στην Ελλάδα, so be it.

 

Κάθε νομοθέτημα το οποίο έρχεται με καθυστέρηση να προσπαθήσει να αποκαταστήσει συγγνωστές κοινωνικές μαλακίες αιώνων, μού φαίνεται πολύ λογικό, να χαρακτηρίζεται από κάποιου είδους "γενιτσαρισμό" για λόγους πολιτικής τάξης, που αποτυπώνει τον βαθμό ωριμότητας/συναντίληψης/σύνταξης μιας κοινωνίας στο θέμα που η ίδια δημιούργησε.

Ο γενιτσαρισμός είτε αποτυπώνει "μια κάποια" ενοχικότητα είτε "μια κάποια" αντεκδίκηση, μοιάζει να αποτελεί την βάση του σκεπτικού "δοκιμή και λάθος", με σκοπό την παραγωγή εξομαλυντικών διορθωτικών κινήσεων στο εγγύς μέλλον για καθαρά κοντόφθαλμους πολιτικούς, διαχειριστικής φύσης, λόγους.

Ουδεμία έκπληξις, τίποτε καινοτόμο, τίποτε ριζοσπαστικό, απλώς αύξηση του κοινωνικού κοστολογίου σε ένα θέμα επί της ουσίας ανώδυνου, αλλά πιασιάρικου, δεδομένου πως ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που η οποιαδήποτε έδρα θα μπορούσε να μεροληπτήσει στο προφανές, όσο και να ήθελε να προτάξει το γράμμα του νόμου, του όποιου έως τώρα, νόμου.

Μερικές φορές ακόμα και η τσάμπα μαγκιά έρχεται με ένα κάποιο κόστος, που οι κοινωνίες πληρώνουν μετά χαράς, από την στιγμή που αισθάνονται πιο κοινωνίες, αρκεί να το γράφει στην ταμπέλα...
Λέγεται και αυτοϊκανοποίηση και εκφράζεται ποικιλοτρόπως, θα έλεγα τις περισσότερες φορές από τους επικριτές του νομοθετήματος, που κερδίζουν κάπου αλλού...

 

Ο μισανδρισμός ή μισανδρία είναι το μίσος, η περιφρόνηση ή η προκατάληψη εναντίον ανδρών ή αγοριών. Είναι παράλληλη σε μορφή με τον μισογυνισμό. Ο μισανδρισμός μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους, συμπεριλαμβανομένων των διακρίσεων λόγω φύλου, της δυσφήμησης των ανδρών, της βίας κατά των ανδρών, της σεξουαλικής αντικειμενοποίησης των ανδρών, ή γενικότερα του μίσους, του φόβου, του θυμού και της περιφρόνησης των ανδρών.
Ο μισανδρισμός ταυτίζεται συχνά αλλά όχι απαραίτητα ορθώς με τον ακραίο φεμινισμό τρίτου και τέταρτου κύματος.

 

Εγώ πειράζει που βλέπω ήδη τη δομή για το στήσιμο διοικητικών μονάδων και υποτμημάτων που δε θα κάνουν άλλο απ' το να τρώνε;

 

Αυτό παίζει κάπου εκεί γύρω πάντα και στα πάντα, εδώ Ελλάδα ειδικά. Μπορεί να μην είναι μόνο αυτό όλη η εικόνα στο νταραβέρι που θα γίνει, αλλά άδικο δεν έχεις. Παίζει κι αυτό.

 

Οχι, δεν πειραζει.

 

η σύμβαση χωρίζεται, πράγματι, σε δύο μέρη, χρησιμοποιεί το δεύτερο μέρος, το υπαρκτό, την εύκολη, άλογη, και ανεξέλεγκτη βία που στρέφεται κατά όσων αδυνατούν να υπερασπιστούν τον εαυτόν τους, σε συγκεκριμένο κλειστό περιβάλλον, και είναι κυριότατα οι ανήλικοι εν προκειμένω, όπου δεν έχει φύλο ο «θύτης», και οι οικονομικά εξαρτώμενοι, επιπλέον, μαζί με όσους τους καταλογίζεται ανεπάρκεια στην ανταπόκριση σε προσδοκίες, τριτευόντως, για να βασίσει την επινόηση του πρώτου μέρους, που είναι το πρυτανεύον. που μεταθέτει, κατευθύνοντας και αναπαράγοντας (σ)την παλαιότατη και πολυχρησιμοποιημένη απ' όλα τα πουριτανικά και φονταμελιστικά ρεύματα ιδέα της αντιπαλότητας των φύλων, της βλαπτικής επίδρασης του ενός φύλου στο άλλο.

τα δυό μέρη της σύμβασης, στα οποία αναφέρεστε, δεν έχουν καμμιά σύνδεση μεταξύ τους. η σύνδεση επιχειρείται κατευθυντικά. το πρώτο μέρος δεν μπορεί να σταθεί χωρίς τον χειρισμό (την αξιοποίηση ως οχήματος, κατ' ελάχιστον) του δεύτερου.

ενδεχομένως μπορεί να προσφέρει βοήθεια σε άτομα του ενός φύλου, μονοκατευθηντικά, που έχουν υποστεί οτιδήποτε απ' αυτά που αναφέρετε, κι άλλα επιπλέον. όχι για να αντιμετώπισει τα φαινόμενα, αλλά για να ονομάσει θύτες και θύματα, με κριτήριο το φύλο, όπως επισημάνατε κι εσείς.

ενεός.

εξαρτάται από τον κύκλο ελέγχου κι απ' την επιθυμητή οριοθέτηση της κακοποίησης.

δεν ισχυρίζεστε οτι γνωρίζετε εσείς μόνον, εσείς ερμηνεύετε με συγκεκριμένο τρόπο, όπως ο καθένας που γνωρίζει. δεν αποτελεί οριστικό επιχείρημα η ερμηνεία κανενός μας για όσα παρατηρεί στο περιβάλλον του. διεισδυτικά, μεροληπτικά ή προοπτικά μπορούμε να ερμηνεύουμε όλοι, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο.

αυτό είναι σχετικά σύνηθες. έτσι χρησιμοποιούνται τα οχήματα.
με όχημα την ανάγκη περιορισμού της μετάδοσης των αφροδισίων γενικώς και αορίστως, διαπομπεύουμε δεκατέσσερεις οροθετικές εκδιδόμενες, κολακεύουμε τους «ανησυχούντες» πελάτες, κι έχουμε έτοιμη «μια αρχή». η συνέχεια διαφεύγει.
μου φαίνεται ασθενές και κοντόφθαλμο. παραπέμπει στο "παράτα μας, δεν θέλω παραπάνω, έδωσα τον οβολό μου, καθησυχάστικα".

η εκμετάλλευση ασαφών ενοχών και εκδικητικότητας, που παράγονται από ανάλογους προηγούμενους καλλιεργημένους ιδεασμούς μέσω κατευθυνόμενων συγκρίσεων είναι το ένα σκέλος. στο δεύτερο σκέλος υπάρχει ο έλεγχος της ανταπόκρισης στον μηχανισμό.

νομίζω πως κι η απόδοση ανώδυνου χαρακτηρισμού, είναι εξ ίσου καθησυχαστική. και η «εμπιστοσύνη» στην έδρα δεν ειναι βάσιμη, δεν επιβεβαιώνεται.
το πιασάρικο του πράγματος συζητάμε, την πιασάρικη καχυποψία που αναπαράγει. η έδρα ανταποκρίνεται, συχνά, στην ιεροποίηση, στην ηρωοποίηση, στην θυματοποίηση, στην δαιμονοποίηση. είναι ρόλος και η εθιμική ικανοποίηση.

η μισανδρία κι ο μισογυνισμός, καιτοι υπαρκτά φαινόμενα, είναι ιδιαίτερα περιορισμένα, αληθινά σπάνια. λανθάνοντα εμφανίζονται κάπως διάχυτα, αλλά χωρίς βάθος. μοιάζουν επιφανειακά με μίσος. η φοβικότητα για το άλλο φύλο ίσως είναι λίγο πιό διαδεδομένη, καλλιεργείται κιόλας, σχετικά έντονα. ακόμη πιο διαδεδομένη είναι η δυσφορία φύλου η οποία ενισχύεται από την ιδέα της σύγκρισης ανάμεσα στα φύλα. η χειραγώγηση δια της καλλιέργειας αντιπαλότητας (και σύγκρισης) ανάμεσα στα φύλα είναι μηχανισμός που έχει χρησιμοποιηθεί και προς τις δύο κατευθύνσεις κατ' επανάληψιν από κάθε φονταμελιστικό ή πουριτανό ρεύμα. η κακιά μάγισα κι ο κακός λύκος είναι μοτίβα στις κουλτούρες του μισού πληθυσμού της γης. είναι μεγάλη χειραγωγική διευκόλυνση γιατί απευθύνεται στον πυρήνα κι απλώνεται σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας. στη συγκεκριμένη σύμβαση δεν διαφαίνεται μίσος ούτε καν στους συντάκτες της. ιδιότυπη ισοπεδωτική εκδικητικότητα ίσως, κι όχι μόνο προς το ένα φύλο. σε όσους την αποδέχονται εύκολα, έχουν προσφερθεί προφάσεις. οι ακτιβιστές του αντίστοιχου ρεύματος ενδεχομένως διακρίνονται από εμμονή. μίσος δεν υπαχει εμφανές. αλλά η κριτική των παραδοχών της σύμβασης δεν εξαντλείται σε κριτική προθέσεων, είναι και οι υλοποιήσεις άλογα εκδικητικές.

 

To πρώτο είναι ερμηνεία...
Δεν θα επεκταθώ, θα πάμε αλλού...
...
Το δεύτερο στην ουσία του, έχει να κάνει με αυτό που είπα από απάνω.
Αλλά στο τεχνικό του μέρος σαφώς και άπτεται παραστατικών και υποκριτικών τεχνικών επιπέδου βαριετέ...
...
Συνοψίζοντας...
Θα ήταν ενδιαφέρον, αποκλείοντας πρωθύστερες οπτικές και κοινωνικοοικονομοπολιτικά αφηγήματα, να δούμε πως κεφαλαιώδεις αντιλήψεις, παραδοχές και δικαιώματα, που έχουν διατυπωθεί και κατά καιρούς εφαρμοστεί σε κάποιες χρονικές περιόδους, είναι γραμμένες εμπράκτως στα αρχίδια του κοινωνικού γίγνεσθαι στο σύνολό του, εξακολουθώντας να αποτελούν ακόμα ζητούμενα.
...
Με μια φράση "ώδυνεν όρος και έτεκε μυν"...
Ή αλλιώς ας παίξουμε "πολιτισμό" (πώς λέμε να παίξουμε τις κουμπάρες ή τον γιατρό)..?
...
Σκέψου νάμουν και μηδενιστής...

 

Η πολιτική αντιπαλότητα των φύλων υποκινηθηκε και εξυπηρετει πολυ συγκεκριμενο (ακραιο) ιδεολογικο φασμα. Επειδη ομως οι πολιτικες συζητησεις δεν επιτρεπονται εδω, το νημα αυτο καθ΄αυτο ειναι στα ορια των κανονισμων του φορουμ....

 

Και πάλι δική σας αναγωγή την οποία δεν συμμερίζομαι. Δεν μπορώ να καταλαβώ γιατί διαφωνείτε ότι τα περισσότερα θύματα ενδοοικογενειακής βίας είναι γυναίκες;
Επειδή σαν concept σας μοιάζει παλαιό και πολυχρησιμοποιημένο (sic); Το timing του νομοσχεδίου σας μοιάζει ύποπτο; Είναι της μοδώς movement σαν το #metoo και θέλει η ελληνική κυβέρνηση να πάρει ψηφαλάκια από τις γυναίκες με ένα δημοφιλές νομοσχέδιο;
Ας πούμε Ναι, ναι και ναι. Αυτό σημαίνει ότι θα αρνηθούμε ότι υπάρχει συστηματική ενδοοικογενειακή βια ή βία (σε δυσανάλογο ποσοστό ναι το ξαναλέω) κατά των γυναικών; Θα αρνηθούμε ότι τραβάει χρόνια αυτή η κολώνια επειδή οι κυβερνούντες είναι επιεικώς μαλάκες;

Όσο για την αντιπαλότητα των φύλων θα σας πω κάτι που είδα σήμερα βγαίνοντας από τον ηλεκτρικό:

Στην έξοδο λοιπόν του ηλεκτρικού -πάνω στην διάβαση- είχε παρκάρει μία γυναίκα γύρω στα 60 με αποτέλεσμα να κλείνει σε μεγάλο βαθμό την έξοδο προς τους πεζούς.
Την κοιτώ προσπαθώντας να καταλάβω εάν έχει όντως παρκάρει ή αν θα ξεκινήσει και θα με πάρει σβάρνα και μου ρίχνει ένα αμήχανο χαμόγελο.
Ήξερε ότι κάνει μαλακία αλλά το αμάξι δεν το μετακινούσε.
Μετά από 1 λεπτό περνάει ένα παληκάρι γύρω στα 30 και αφού αντάλλαξαν κάτι φωνές (δεν άκουσα τι είπαν ακριβώς) της λέει:
"Άντε να πλύνεις κανένα πιάτο" και απομακρύνθηκε με νεύρα.

Αυτά από μένα