Master και κοινωνικό status.

Πραγματικά δεν έχει αξία να σχολιαστούν όλα αυτά που έχουν περάσει από τα μάτια μου, με ελάχιστες εξαιρέσεις ίσως στις οποίες φαίνεται ότι ο άλλος προσπάθησε τουλάχιστον, ακόμη και αν διαφωνώ με τα λεγόμενά του.

Αυτό που αισθάνομαι χρήσιμο πάντως να γράψω, προκύπτει με αρκετά βήματα πίσω ή το υποτιθέμενο bird's eye view (οι ελάχιστοι που με ξέρουν εδώ γύρω αντιλαμβάνονται πόσο αστείο είναι να χρησιμοποιώ εγώ αυτήν την έκφραση αλλά είναι κι αυτή μια άλλη ιστορία).

Βλέπω δύο κατηγορίες σχολιαστών σε όλη αυτήν την ιστορία. Τους ιδεολόγους (true lawful ή γιαλαντζί δεν είναι κάτι που με απασχολεί στην παρούσα) και τους πραγματιστές. Και για κάποιο λόγο καμία από τις δυο πλευρές δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν γίνεται να βγάλει τελείως στραβή την άλλη ή να αποδείξει ότι δεν τη χρειάζεται.

Αν είχαν δίκιο οι ιδεολόγοι D/s-M/s θα ήταν αποκλειστικά και μόνο μια ιδέα, ένα ιδανικό στο οποίο οφείλουμε να είμαστε πιστοί με συγκεκριμένο τρόπο. Εκεί που ξεφεύγουν είναι πως φαντάζονται ότι αυτό μεταφράζεται σε συγκεκριμένο δόγμα. Κι επειδή έχουμε δει πόσο καλή ιδέα ήταν πάντα η κωδικοποίηση ενός ιδανικού σε δόγμα, ελπίζω να μη χρειαστεί εξήγηση για το χαζό της υπόθεσης. Παρότι ιδεολόγος κι ο ίδιος, με μανία περί ιδανικών, δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά το δεύτερο σκέλος.

Οι πραγματιστές από την άλλη δικαίως λένε πως όταν πάει να γίνει πράξη μια ιδέα, διαφθείρεται από τη λυπηρή μας ύπαρξη και πραγματικότητα, όπως είναι αναπόφευκτο. Συμφωνώ κι ας δηλώνω ιδεολόγος. Εκεί που ξεφεύγουν είναι πως φαντάζονται ότι αυτό αιτιολογεί αυτόματα οποιαδήποτε προσαρμογή κατεβάσει η κούτρα τους με βάση τη βολή τους. Το χειρότερο είναι πως κάνουν σαν να πρέπει να αποδεχθεί η πλάση αυτό που κατέβασε η κούτρα τους, διότι μάλλον είναι πολύ δύσκολη η σκέψη πως διαφορετικά προβλήματα επιζητούν διαφορετικές λύσεις, ακόμη και αν ο στόχος είναι ίδιος. Επειδή προσεγγίζουν το θέμα σαν προγραμματιστές της Silicon Valley όμως, που νομίζουν ότι η γύρω τους πραγματικότητα είναι ενδεικτική των inner workings του σύμπαντος και όχι απλά μιας πτυχής του, ταλαιπωρούν και ταλαιπωρούνται κι οι ίδιοι στο τέλος.

Well, the joke's on both sides. Μου θυμίζετε λίγο Αριστερά και Δεξιά, ένα απαρχαιωμένο concept που βγήκε τυχαία, από το πώς κάθισαν στη γαλαρία οι παρεούλες στην πρώτη γαλλική εθνοσυνέλευση, και θεωρείται «νόμος» μέχρι και σήμερα. Το μόνο που κατάφεραν τότε ήταν να στρώσουν το δρόμο προς τον Ναπολέοντα. Όσο προσεγγίζετε μια κουβέντα με ανάλογη δογματικότητα, δεν ξέρω σε τι θα ανοίξετε το δρόμο, αλλά, δυστυχώς, δεν θα είναι σε κάτι τόσο ενδιαφέρον όσο ο Ναπολέων.

Come to think of it, αυτό μάλλον με λυπεί περισσότερο. In a trolly kind of way.

 

Το ερώτημα είναι τι αναζητά μια υποτακτική για να δωθεί ολοκληρωτικά σε ένα κυρίαρχο. Τι είναι αυτό που θα την κάνει να του δώσει τον έλεγχο στην ζωή της. Το κοινωνικό στάτους και η οικονομική επιφάνεια είναι στοιχεία στα οποία θα δώσουν βάση οι περισσότερες υποτακτικές γυναίκες. Ειναί φανερό παντού τριγύρο μας οτι αυτό ισχύει και στον βανίλα καθώς επίσης και αντίστροφα (απο τον άντρα προς την γυναίκα).

 

Κατανοώντας πλήρως το συμβιωτικό 24/7 που περιγράφεται και την απόλαυση που δίνει και στα δύο μέλη της σχέσης,έχω δύο παρατηρήσεις-σχόλια που μπορούν να ισχύσουν κατά περίπτωση.
Πρώτον το ότι πιθανόν ο Κυρίαρχος να θέλει, καθαρά εγωιστικά, να μην φας σφαλιάρες και να έχεις πάντα κάτι ή κάπου να πας, έτσι ώστε να μένεις διότι το θέλεις και είσαι καλά εκεί που είσαι και σε διαφορετική περίπτωση να μπορείς να ανοίξεις την πόρτα και να φύγεις,χωρίς κανέναν ενδοιασμό ο οποίος να οφείλεται σε ανασφάλεια για το πού πάω και τι κάνω τώρα.Η συναίνεση που δίνεται κάθε μέρα που περνά, όπως λέγαμε κάποτε..
Δεύτερον και σε ότι αφορά όχι την επιβεβαίωση αυτή καθαυτή, αλλά γενικά την τυχόν δημιουργική-καλλιτεχνική ενασχόληση. Και εξηγούμαι.
Η γοητεία που μας ασκεί ο απέναντι είναι συνήθως συνισταμένη όλων των επιμέρους χαρακτηριστικών του τα οποία μπορεί να πηγάζουν από το οτιδήποτε δικό του.Σε κάποιες περιπτώσεις και από πράγματα που μπορούμε και θέλουμε να αλλάξουμε στον άλλον.Οπότε πριν αποφασίσουμε αν θα αλλάξουμε κάτι ή όχι, θα πρέπει να μετρήσουμε καλά πιθανές συνέπειες και αποτελέσματα. Έχοντας κατά νου τη πιθανότητα αφαιρώντας ένα κομμάτι το γοητευτικό σύνολο να "καταρρεύσει" σαν πύργος Jenga, να αλλοιωθεί και να μην μας γοητεύει όπως πριν.Αυτό είναι ένα λάθος στο οποίο υποπίπτουν συχνά κάποιοι Κυρίαρχοι. Ντρεσσάρουν τον/την υ κατά το δοκούν(και καλά κάνουν), αλλά κάποια στιγμή το αποτέλεσμα δεν έχει την ίδια νοστιμιά και δεν ξέρουν τον λόγο.

Αυτό το 24/7 παραμένει ελκυστικότατο, αλλά απαιτεί πέρα από τις πρακτικές προυποθέσεις σφοδρή επιθυμία προς τούτο,σοβαρότητα, αφοσίωση(commitment που λένε και στο αμέρικα), συνέπεια και "αρχίδια¨ ένθεν κακείθεν.Δυσεύρετα πράγματα...

 

δεν υπάρχει «μεμπτό». υπάρχει η καταγέλαστη και ξεκαρδιστική στην ανοησία της μονοσήμαντη συσχέτιση της οικονομικής προσόδου με την «ανωτερότητα».
υπάρχει η εξ ίσου ξεκαρδιστική επιχειρηματολογία οτι δεν θα 'θελε κάποιος να έχει η κόρη του μια όχι καλά λογαριασμένη σχέση.

είναι πτωχοί.

 

Ώχου ρε παιδάκι μου ώρες-ώρες, δεν σε έκρινε κανείς ώστε αμέσως να αμυνθείς.

 

Τοση βαβουρα... Δεν ελεγε απλα εγω καυλωνω με τα λεφτα να ληξει το θεμα...

 

Aπ' αυτό..!
Κι αν είχε και λίγο από Κάρινγκτον κάτι απο Δυναστεία κι έτσι θάταν γαμάουα...

 

Φαντάζεσαι να λέγαμε οτι θέλουμε να μα συντηρούν και να ειμασταν και τίποτα αφραγκες;; κατι γλεντια που θα ειχαμε...  

 

Ας μου το εξηγήσει και μένα κάποιος το παράλογο...

 

Βεβαιως! Εγω αν ηθελε να με αγοράσει η Joan Collins για 24/7 αέρα θα πήγαινα...

 

Απορώ πραγματικά πως και γιατί κάποιοι άνθρωποι υποστηρίζουν δημόσια θέσεις, που στην προσωπική τους ζωή κάθε άλλο παρά εφαρμόζουν.
Και μια χαρά σπαταλιούνται οι ζωές μας στα λόγια, αλλά αποστάζονται στις πράξεις τελικά.

 

Όχι ακριβώς... 
Θα φταίω εγώ μετά αν γίνω λιγουλάκι καχύποπτη με όλους αυτούς που χτυπιούνται για την ''ανωτερότητα'', ενίοτε, και την ''καθαρότητα'' του D/s τους?
Πολλοί κάνουν κηδεία με ξένα κόλλυβα τελικά...