αγάπη και πόνος-προσωπική προσέγγιση...

Έχω πάει σε άλλη ''διάσταση'' την έννοια πόνος, δεν γίνεται να είμαι ''ευαίσθητη'' στον πόνο του άλλου, λόγω επαγγέλματος.

 

Και εγώ είμαι τις άποψης ότι η αγάπη δεν περιέχει πόνο
Από την Άλλη αν κάποιος μας ρωτήσει ποτε αγάπησες και δεν έχουμε χρόνο να το σκεφτούμε οι πρώτες περιπτώσεις που νομίζω ότι όλοι θα αναφέρουμε είναι αυτές που πονέσαμε.
Αυτό έτσι σαν τροφή για σκέψη γιατί τελικά ακόμα και αν δεν έχουν σχέση ο πόνος παίζει πάντα τον ρολο του
Δεν μπορούμε να μάθουμε χωρίς πόνο είπε ο Aριστοτέλης

 

• Εκεί που υπάρχει μεγάλη αγάπη, εκεί υπάρχει και ο μεγάλος πόνος- Ιταλική παροιμία

 

Ξαναδιάβαζα το νήμα αυτό, χάρη στον @gauche που μού το θύμισε, να΄ναι καλά και κόλλησα λίγο σε αυτήν την υπέροχη τοποθέτηση, στην οποία δεν είχα δώσει την δέουσα αξία τότε.
Η ειλικρίνεια της δήλωσης εκπληκτική.
Η διαπίστωση λυτρωτική.
Η αγάπη γιατρεύει τον πόνο, είμαι πια βέβαιη γι΄αυτό.
Δεν ξέρω αν είναι στα όρια της λογικής, έξω ή πάνω από αυτά, αλλά το παρήγορο είναι πως δεν χρειάζεται να εξηγηθεί.
Καταλαβαίνω τον @yagos69 που του άρεσε τόσο!

 

Μεγάλος αλήτης παιδί μου ο Σέξπιρ... 

 

Αγάπη είναι αυτό που νιώθεις για κάποιον στην φάση ακριβώς που δεν είναι και τόσο αξιαγάπητος, ακόμη κι όταν σε πονάει, σωματικά ή ψυχικά, ακόμη κι όταν φέρεται άσχημα, σε σένα, ή στον ίδιο του τον εαυτό, η αγάπη είναι εκεί για να το γιατρέψει αυτό το τραύμα που παράγει αυτό το αναγάπητο η το αναξιαγάπητο αποτέλεσμα.
Είναι η αγάπη άνευ όρων, αυτή που σπάνια βιώνουμε στην ζωή μας, αφού απομακρυνθούμε από την αγκαλιά της μάνας μας (στην καλύτερη περίπτωση).

 

Όταν υπομένεις σιωπηλά ένα σωρό πράγματα, μόνο και μόνο για χάρη της αγάπης κι αυτό σου φέρνει ανείπωτο πόνο.

Ο πόνος της αγάπης δεν είναι αυτός που σε τραυματίζει απλά, αλλά ταυτόχρονα κι αυτός που σε αλλάζει και δομικό χαρακτηριστικό του ποιος γίνεσαι στην πορεία.

Όταν ξέρεις, πως αν δεν αγαπούσες θα ήσουν άτρωτος, αλλά η αγάπη σου σε κάνει τρωτό, γιατί έχεις κάποιον να βάλεις πάνω από το εγώ σου.

Όταν στο τέλος μιας σχέσης που ένιωσες αγάπη δεν ξέρεις τι είναι αυτό που σε πονά περισσότερο. Αυτό που ένιωσες, ή η αίσθηση του ποιος ήσουν πριν και ποιος είσαι μετά...

Σκέψεις, ατάκτως εριμμένες, αγάπες και πόνοι σε αέναο εναγκαλισμό.
Για κάποιον περίεργο λόγο, με απασχολεί ακόμη το θέμα.
Κανονικά, θα έπρεπε να το είχα ξεπεράσει (αυτό, μαζί με δυο-τρία ακόμη πραγματάκια, δεν βαριέσαι λέω στον εαυτό μου και συνεχίζω, ξανά, συνεχίζω).
Και όμως...

 

Έμπονη αγάπη . Άλλως ειπείν , φαινομενολογία της επιθυμίας .

Αγάπη και πόνος εν διαστρεβλώσει . Διαπλεκόμενες διαστάσεις της μιας και αυτής επιθυμίας .

Τελώντας εν κυριαρχία εγωτικών παρορμήσεων και ανικανοποίητων ενστίκτων , πλάθει κανείς κατά το δοκούν , τον αγαπημένο Άλλο .

¨Εγώ σε αγαπώ . Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με σένα ¨ Γκαίτε .

Αναπόδραστα η στιγμή αντίκρισης της πραγματικότητας του αγαπημένου προσώπου , καθίσταται τραυματική .

Ποιος πραγματικά είναι ο Άλλος ; Ποιος και τι είμαι εγώ για τον Άλλο ;

Αγαπάται κανείς , εκλαμβανώμενος , σαν αντικείμενο πλήρωσης της εγγενούς μας έλλειψης ή ( στον ερωτογενή μαζοχισμό ) σαν φορέας διασφάλισης της επαναληπτικότητας ψυχοσωματικών τραυματογόνων διεγέρσεων .

Πόνος , ως μισγάγκεια αγάπης και ασυνείδητου μίσους .

Έμπονη αγάπη , έμφορτη αμφιθυμιών και δομικών αντιφάσεων .

Αγάπη , πέραν του καλού και του κακού .

" Σε αγαπάω , ακούς .
Με όλο το φως
και το σκοτάδι
που έχω .
Σ ε α γ α π ά ω , σ ε μ ι σ ώ , με ακούς ; "​

 

βενζοδιαζεπίνες.

 

Να πάρετε, άμα σάς χρειάζονται... 
Να μην πονάτε τόσο, τουλάχιστον! 

 

καταθέτει κάποιος μια προσωπική του προσέγγιση, κι αμέσως σχολιάζεται υπαινικτικά. για να παρεμποδιστεί η προσωπική έκφραση. με τι σθένος να ξαναεκφραστεί κάποιος;