Εσύ ; Ναι εσύ , γιατί εδώ ;

Μπαίνω, διαβάζω, μαθαίνω, απαντώ...
Γνωστούς πολλούς από meetings, εχθρούς, δεν ξέρω, μπορεί.
Φίλους όχι από εδώ μέσα, σίγουρα όχι.
Μου αρκούν αυτοί που έχω

 

Πολλά από τα παραπάνω, και ακόμα, κομμάτι της "ανθρώπινης σκηνής" (human drama) που είμαι μέλος.

​

 

Απάντηση: Εσύ ; Ναι εσύ , γιατί εδώ ;

Βγήκα στο μπαλκόνι. Γλυκιά νύχτα. Κάτω στο βάθος το Ηράκλειο φάνταζε όμορφο. Δεν ήμουν καλά.
Οι νύχτες είναι βασανιστικές ειδικά αν είσαι ξένος αν σ ένα τόπο. Αν δεν έχεις σε κάποιον να μιλήσεις. Δυο χρόνια σχεδόν σ αυτή την πόλη
Μπήκα στο δωμάτιο Το καινούργιο κομπιούτερ ήταν on line με τον κεντρικό υπολογιστή στο γραφείο. Μπήκα στο ιντερνετ να περάσει η ώρα… Θυμήθηκα το γιό μου
«Γιατί δεν μιλάμε μέσω υπολογιστή» μου είχε προτείνει
Τσατ; Γιατί όχι; Να μιλήσω θέλω
Βήμα βήμα κατέβασα το Yahoo. Αναζήτηση φίλων. Προφίλ.
Οι άντρες αποκλείονται.
Οι άντρες δεν είναι φίλοι. Φίλος δεν ήταν και ο Κ.; Φίλος δεν ήταν και ο Ν;
Όχι. Οι άντρες αποκλείονται.
Άρχισα να ψάχνω τα προφίλ να στέλνω μηνύματα. Απάντηση καμία.
Άνοιξα άλλο ένα προφίλ.
Η φωτογραφία με σόκαρε. Μια κοπέλα φιμωμένη με την έκφραση του πόνου ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της. Το κεφάλι της ήταν στο πάτωμα. Ο φακός είχε ζουμάρει σε κοντινό πλάνο. Καρφώθηκα στα μάτια της.
Διάβασα . Ελληνίδα που ζει στην Αγγλία. Υποτακτική δεν ψάχνεται
Έστειλα μήνυμα
«Γιατί τόσος πόνος;»
Δεν απάντησε… Ξημέρωνε… Βγήκα στο μπαλκόνι να χαζέψω τον ήλιο που έβγαινε πίσω από τη Ντία . Τα χρώματα έγιναν κόκκινα έσμιξαν με τη μορφή της άγνωστης … έγιναν αίμα.
Το μεσημέρι στο γραφείο ξαναμπήκα στο προφίλ της. Η μορφή της κοπέλας με είχε συγκλονίσει. Υποτακτική…
Καλά πως τη βρίσκει με αυτό τον τρόπο αναρωτήθηκα φωνακτά
Είπες τίποτα με ρώτησαν.

Η απάντηση ηλθε νύχτα πια…
«Καλησπέρα σας
Ξέρετε έχω Κύριο
Ξέρετε δεν είμαι εγώ στη φωτογραφία
Σας μιλώ στον πληθυντικό γιατί έτσι έχω μάθει να μιλάω σε έναν Αντρα
Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να Σας μιλήσω αυριο. Θα ρωτήσω τον Κυριό μου
Μπορεί να με τιμωρήσει γιατί σας μίλησα χωρίς να το ξέρει
Δεν μπορω να του το κρυψω. Ηταν λάθος μου
Καλη σας νύχτα Κυριε»
…………….
Το τηλέφωνο χτύπησε. Οδηγούσα για τα Χανιά .Σκεφτόμουν την συνομιλία με την άγνωστη υποτακτική από το Λονδίνο.
Τι κάνεις με ρώτησε
Πάω Χανιά
Με σκέφτεσαι μωρό μου;
Θα μου μιλάς στον πληθυντικό της είπα
Έβαλε τα γέλια…. Και όμως εγώ δεν γελούσα.
Το παιχνίδι είχε αρχίσει
………

Οι μνήμες πήγαν πίσω…Σε κάποια άλλα παιχνίδια. Κάπου στα παιδικά χρόνια Και κάποια άλλα λίγα χρόνια αργότερα.
Και να μαι εδώ. Να ψάχνω τι είμαι τελικά. Να ενημερώνομαι.

 

Απάντηση: Εσύ ; Ναι εσύ , γιατί εδώ ;

Απλά: στις αντροπαρέες, οι άντρες πολύ άνετα συζητάνε για τις γυναίκες μεταξύ τους (όπως κι οι γυναίκες γιά τους άντρες), χωρίς, μέχρι ένα επίπεδο, να ζορίζεται κανείς, γιατί μέχρις ενός ορίου δεν θίγεται κανένα taboo. "Αυτή, εκείνη, η άλλη, πολύ ωραία χείλια, σπουδαία πόδια, απίθανο στήθος, θανατηφόροι... γλουτοί" (συγχωρήστε μου το σεμνότυφο της έκφρασης, αισθάνομαι ακόμη πολύ νέος στο forum για να αρχίσω να ελευθεριάζω). Και "θα ήθελα να τη φιλήσω, να τη χαϊδέψω, να τη..." (άντε, καλά, "να της κάνω ερωτα").
Πόσες φορές όμως, μεταξύ ακόμη και των στενότερων φίλων θα ακούσουμε π.χ. "έχει πανέμορφο πρόσωπο, τρελλαίνομαι να τη χαστουκίσω", "το στήθος της θα ήταν ακόμη ωραιότερο με κρίκους στις ρώγες" ή "έχει υπέροχους... γλουτούς, θα έδινα τα πάντα για να τους μαστιγώσω"; Κατά την εμπειρία μου, στην καλύτερη περίπτωση πολύ λίγες.
Μιά και βρέθηκα εδώ, θέλω να ελπίζω ότι θα μπορέσω να μοιραστώ παρόμοιες (taboo γιά άλλους) ανησυχίες και επιθυμίες με κάποιους.
Βέβαια, δεν ξέρω κιόλας, μόλις χθές ήρθα... Βλέπουμε...

 

Για τον ιδιο λογο αγαπητε μου Ηλια που οι ανθρωποι αρεσκονται να φτιαχνουν ομαδες,οργανωσεις,κοματα,θρησκειες,λαβαρα,μεγαλα ιδανικα και σημαιες,σηματακια και καθε ειδους συμβολα που τους κανουν να νομιζουν οτι ανηκουν καπου,

η μοναξια ειναι βαρια φιλε μου και τα "θελω" μας φοβιζουν πολυ για να τα αντιμετωπισουμε μονοι μας.

 

Τι φοβάσαι ;

 

Συμφωνώ. Βεβαια όλα αυτά μπορεί απλώς να είναι μια μορφή κοινωνικότητας.

 

Ολα αυτα εκφραζονται μεσα απο την κοινωνικοτητα μας.

 

Απάντηση: Εσύ ; Ναι εσύ , γιατί εδώ ;

Κοινωνικότητα. Το bdsm είναι κοινωνικό και για πολλούς δεν είναι κλεισμένο μέσα στους τοίχους τις κρεβατοκάμαρας είναι τρόπος ζωής.

 

Για αυτούς που δεν είναι?  

 

Απάντηση: Εσύ ; Ναι εσύ , γιατί εδώ ;

Γιατί ειναι ισως το μονο μέρος που βρηκα και στο οποιο οι ανθρωποι μιλανε για το bdsm χωρις φοβο αλλα με παθος.

 

Είναι προχωρημένη η ώρα.Ήμουν έξω, όχι τρελά πράγματα απλώς για ποτό.Προτού κοιμηθώ μπαίνω στο internet για λίγο και βέβαια στο forum αυτό.Διαβάζω ορισμένα threads αλλά δεν έχω διάθεση ίσως και κουράγιο να απαντήσω σε κανένα από αυτά.Ακούω απίστευτη industrial ατμοσφαιρική μουσική.Όταν ξαφνικά βλέπω το thread του Ηλία και απευθείας αναρωτιέμαι.Αναρωτιέμαι τι κάνω εδώ.Αν ταιριάζω με το κλίμα.Τι είναι αυτό που επιθυμώ όσο τίποτε άλλο να ζήσω.Και αποφασίζω πως πρέπει να απαντήσω.

Είμαι εδώ γιατί, παιδικά μου βιώματα και σκέψεις με έφεραν εδώ.Είμαι εδώ γιατί θέλω να ζήσω αυτό που επιθυμώ.Είμαι εδώ γιατί θέλω να γνωρίσω άτομα που επιθυμούν να ζήσουν κάτι παρόμοιο.Ειδικά στο forum κάνω τα πρώτα μου δειλά δειλά βήματα συμμετοχής.Θα ήθελα να ήταν πιο γρήγορα αυτά τα βήματα, αλλά κόντρα στην φύση μας δεν μπορούμε να πάμε.Και είμαι γενικά πολύ επιφυλακτικό σαν άτομο.Πιστεύω πως, αν όχι όλα τα μέλη στην κοινότητα τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία αυτών, δεν εγγράφηκαν τυχαία.Είτε είναι ενεργά, είτε απλώς μπαίνουν λίγο στο forum ή ακόμα και τελείως ανενεργά.Και η περιέργεια από μόνη της δεν μπορεί να ωθήσει κάποιον να γραφτεί ως μέλος.Κάτι υπάρχει πίσω στο μυαλό, στην σκέψη του καθένα ή της καθεμιάς εδώ.Ανομολόγητες επιθυμίες ίσως, και προσμονή να ζήσουν κάτι τελείως διαφορετικό και μεθυστικό.

Αυτά...