Ψυχοσύνθεση των Σουίτς.

Άντε τα δύο πουλάκια που κάθονταν, είχανε D/s, το τρίτο, πάω στοίχημα πως ήταν switch.
Η ανωμαλία φίλοι μου, ξεκινά από την φύση... 

 

Το πρόβλημα με τση ανθρώποι δεν είναι πως δεν μπορούνε να ζήσουν χωρίς ταμπέλες οπουδήποτε, είναι που δεν είναι υποχρεωτικό να φοράνε όλοι μια ταμπέλα στον λαιμό, ένα τσιπάκι αναγνώρισης, ένα κάτι τεσπά, που να λέει τι είναι τι γουστάρουν πώς τη βλέπουν την δουλειά, ούτ'ς ώστε και οι πλέον αδαείς -μη χαρακτηρίσω και χοντροπαρεξηγηθώ- να γκζέρουν τι είναι ο άλλος άνθρωπας για να κάνουν τα κουμάντα τους.

Οι αδαείς -πιο κομψά δεν μπορώ να το πω μάνα μ'- εξ αντικειμένου δεν μπορούν να καταλάβουν πως ως αδαείς δεν μπορούν να προσελκύσουν άτομα εκτός των δικών τους τειχών ούτε καν από άλλους το ίδιο αδαείς με αυτούς, εκτός ίσως από άτομα που έλκονται από ιδιαίτερα εξωτερικά χαρακτηριστικά -ψηλοί, κοντοί, ξανθές, κοκκινομάλες, ψωλαράδες, μεγαλομουνάρες, αλλά και βολεμένοι, προικοφέρουσες κλπ- διγιότι τι να πεις και τι να κάνεις μάνα μ' με το αδαές..?
Ή τοτέμ θάναι ή μίζερο..!

Απέ την άλλη, αν η ταμπελοποίηση γίνει καθεστώς οι αδαείς θα καταγγείλουν τους "άλλοι" πως δεν καταλαβαίνουν γιατί υπάρχουν τόσα πολλές και δύσκολες λέξεος στις ταμπέλες, αδαείς γαρ!
Και άλλα πολλά, μη το κάνουμε 1984 δω μέσα...

 

Οντως εχετε δικιο...εκανα λαθος και το αναγνωρίζω. Είναι τελικά σωστος και αποδεκος ο ορος σουιτς..

 

Λακωνικά και Λατινικά θα πω απλά "De gustibus et de coloribus disputandum non est "
Περιττεύουν μάλλον οι αναλύσεις κι οι εμβαθύνσεις στο υπαρκτό κι αποδεκτό των σεξουαλικών προτιμήσεων του καθενός ... εφόσον πορεύεται μαζί μας στο βδσμ "εν ειρήνη"...
Επί το λαϊκότερον "Περί ορέξεως ... κολοκυθόπιτα "

και μούρχονται αίφνης στο νου τα λόγια του ποιητή Καββαδία από το "7 νάνοι στο s/s Cyrenia"
"... Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ’έναν αυλό με νανουρίζει.

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
Μ’ ένα ξυστρι καθάρισέ με απ’ τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια."

 

Κυριακή 7 το πρωί, πάνω στο καφέ μόλις είχα ξυπνήσει, διάβασα ¨η ψυχολογία των σάντουιτς¨και αρχίζω ένα συνειρμό σκέψης σε τι διαφέρει ένα switch από ένα sandwich. Εύχομαι να πάει καλά η μέρα, χωρίς ατυχήματα.

 

Εμένα προσωπικά μου ήρθε μια αναλαμπή εχθές, λεω να το γράψω και αν οι παλιοί διαφωνούν ας με διαφωτίσουν

Ένας switch που έχει κανει και τους δυο ρόλους δεν θα καταλαβαίνει καλύτερα τις ανάγκες του/της συντρόφου/παρτενέρ;

Δηλαδής , ενας switch που ήταν στον ρολο Υ δεν θα καταλαβαίνει καλύτερα τι ζητάει ο/η Υ οταν θα είναι αυτος στον ρολο του Κ, και το αντίστροφο;

Όπως λένε οι ξένοι, A mile in their shoes

Εαν ειναι λανθασμένη η εντύπωση μου πείτε μου, δεν παρεξηγώ.

Συγνώμη κιόλας που αλλάζω το θέμα της συζήτησης αλλά προφανώς το αρχικό θέμα συζητήθηκε επαρκώς.

 

αν κάναμε την παραδοχή ότι όλα τα υ είναι ίδια και νοιώθουν ή αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο, τότε θα είχε μια βασιμότητα η υπόθεση. αλλά πάλι θα παρέμενε το ερωτημα: σε τι θα χρησίμευε το ότι "θα καταλάβαινε καλύτερα"; τι σημαίνει "καλύτερα"; τι δεν καταλαβαίνει επαρκώς;

 

Αυτός ηταν και ο κύριος λόγος που σκεφτόμουν πως ειναι ασταθής η θεωρία μου

Αλλά για το mindset γενικότερα , τα συναισθήματα που δημιουργούνται , πως σε κάνει να νιώθεις το καθε τι
Τι σε βάζει σε sub mood και τι σε dom mood, αλλά αυτό που σκεφτόμουν εξαρχής ειναι ότι ο καθένας έχει διαφορετικά "κουμπιά", παρόλα αυτα όμως ήθελα να ρωτήσω, έτσι ρε φίλε απο περιέργεια ,να ακούσω και κάνα δυο γνώμες στο ζήτημα.

 

Αχαχαχαχαχχαχαχαχαχχαχα ακριβώς αυτό όμως!!! Θέλουμε και να τον παίρνουμε, και να τον δίνουμε, και να τις τρώμε, και να τις δίνουμε, και εντέλει όλοι να περνάμε καλά.
Επίσης, προσωπικά θεωρώ πολύ φλατ το να λες "είμαι ΑΥΤΟ και τίποτα άλλο" και αυτό να αφορά όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Για παράδειγμα: στον γάμο μου συνειδητά είμαι η Βασίλισσα (εννοείται πως τον husband τον υπεραγαπάω και η ευτυχία του για μένα είναι μέγιστη προτεραιότητα), και στη ζωή μου θεωρούμαι κυριαρχική και επιβλητική προσωπικότητα. Υπάρχει όμως ένας άνθρωπος στον πλανήτη (και μόνο ένας), για τον οποίο νιώθω ότι είμαι πραγματικά το μικρό του σκλαβάκι. Ανήκει στο παρελθόν μου σωματικά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι επιφυλάσσει το μέλλον. Το background τεράστιο, τα συναισθήματα χαοτικά και δύσκολα διαχειρίσιμα, είναι μια κατάσταση όμως την οποία έχω αποδεχτεί και από την οποία αντλώ όση ευχαρίστηση μπορώ.
To the point, λοιπόν. Θέλοντας να είμαι ειλικρινής πρωτίστως απέναντι στον εαυτό μου, δηλώνω switch. Όχι γιατί δε ξέρω τι θέλω, αλλά γιατί δύο (ή και περισσότεροι) διαφορετικοί άνθρωποι μπορούν να μου βγάλουν δύο (ή και περισσότερα) εντελώς διαφορετικά πράγματα. Κάπως έτσι βλέπουμε τα πούμα να γίνονται γατίνια, αλλά και τα κουταβάκια να γίνονται Κέρβεροι. Μην είστε μονοδιάστατοι βρε. Παρεκκλίνοντες είμαστε, είναι αποδεκτό να παρεκκλίνουμε ακόμη κι από την ίδια μας την παρέκκλιση.

 

Συμφωνώ

 

Necroposting.. αλλά αυτό το thread είναι το υπέρλαμπρο reference για τους λόγους που οι switch αρνούνται πεισματικά να απαντήσουν σε νήματα σχετικά με switch...

 

Ποτέ μου δεν ένιωσα ότι υποδύομαι κάποιον ρόλο.

Υπήρξαν περίοδοι στη ζωή μου, που θέλησα να αφήσω-χάσω κάθε έλεγχο και να το βιώσω στον απόλυτο βαθμό.

Κάποια στιγμή θέλησα να γευτώ το ρόλο του Κ βλέποντας την αγωνία και την προσμονή με μία διεγερτική δόση "φόβου" και παράδοσης μαζί στο πρόσωπο της παρτενέρ μου.

Εκτιμώ ότι σε κάποια πράγματα δεν γεννιόμαστε αλλά γινόμαστε. Έτσι λοιπόν ανάλογα με τα βιώματα και τα ερεθίσματα, που λαμβάνουμε, συμπεριφερόμαστε και ανάλογα. Και προσωπικά με γοητεύει απίστευτα μία γυναίκα της ίδιας λογικής και πρακτικής.

Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείω άτομα αμιγώς Κ ή υ. Γιατί όλα είναι ζήτημα διάθεσης και αμοιβαίας ικανοποίησης. Τι αποπνέει η άλλη και πόσο μπορεί να διεισδύσει στο μυαλό μου, για να βγάλει όλες τις πτυχές του χαρακτήρα μου. Και εγώ τις δικές της.