Ανδρισμός

«Η δουλειά σας ως ενήλικου άνδρα είναι να ξεπεράσετε τους ανταγωνισμούς της εφηβείας, να ανακηρύξετε τον εαυτό σας άνδρα ώστε να μη χρειάζεται να το αποδεικνύετε συνεχώς κι έτσι να καταπιαστείτε για να κάνετε τη δουλειά της ζωής σας και να δοθείτε στις περιπέτειες της ζωής. Δεν χρειάζεται να είστε κυρίαρχοι του σύμπαντος. Δεν χρειάζεται να είστε αφεντικά στο σπίτι ή τη δουλειά σας. Δε χρειάζεστε πάνω από μια γυναίκα, ούτε και μπορείτε να έχετε δύο ή περισσότερες γυναίκες σαν ισότιμες συντρόφους. Δε χρειάζεται να πεθάνετε για τον ανδρισμό σας. Μπορείτε να ελαφρύνετε το υπόδειγμα του ανδρισμού που μάθατε μεγαλώνοντας. Είναι ξεπερασμένο. Εκείνο που χρειάζεται ο κόσμος από σας είναι να ζήσετε τη ζωή σας σαν άνδρας και να λέτε στα αγαπημένα σας πρόσωπα τι βιώνετε, τι μαθαίνετε και πως νιώθετε που είστε όπως είστε».
Frank Pittman, αμερικανός ψυχίατρος και οικογενειακός θεραπευτής, «Ενηλικιωθείτε»,(εκδόσεις Ασημάκης, 2000)
Ξεκίνησα με αυτό, γιατί νομίζω πως λέει αρκετά σημαντικά πράγματα για τον ανδρισμό σε μία σύγχρονη νοηματοδοσία.

Πέρα από τα στερεότυπα ενός συγκεκριμένου αρσενικού ιδεώδους, προφανώς αναφερόμαστε στα χαρακτηριστικά που ορίζουν έναν άνδρα, στο χωροχρονικό πλαίσιο αναφοράς και υπό συγκεκριμένες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, καθώς αυτές καθορίζουν τα γενικά και τα ατομικά μας πρότυπα.

Δεν είναι τα παλιά χαρακτηριστικά αυτά που κάνουν τον άνδρα και ορίζουν τον ανδρισμό. Δεν μπορεί, ούτε και πρέπει να απεμποληθεί η ανθρώπινή του υπόσταση με ανοησίες τύπου ''οι άνδρες δεν κλαίνε''. Δεν κλαίει μόνο αυτός που δεν αισθάνεται. Και αυτός δεν γνωρίζω γιατί πρέπει να θεωρηθεί ως πρότυπο ανδρισμού. Αφού δεν είναι, τουλάχιστον όχι πια, μέσα στην διαμόρφωση μίας νέας πολιτισμικής πραγματικότητας η οποία απενοχοποιεί την εμφάνιση ανθρώπινων χαρακτηριστικών που δεν παίρνουν πια φυλετικό πρόσημο.

Και ορθώς, λέχθηκε πως κάποιες έννοιες ορίζονται σε ζευγάρια, άρα και ο ορισμός του ανδρισμού έχει μεγάλη σχέση με τον ορισμό της θηλυκότητας, όχι όμως ως αντίθετες, αλλά ως παραπληρωματικές έννοιες του ανθρώπου και των φυλετικών τους χαρακτηριστικών.

Ούτε η ετεροσεξουαλικότητα είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του ανδρισμού, ούτε αυτός καθεαυτός ο σεξουαλικός του προσανατολισμός.

Έχω επανειλημμένα πει, πως στην ζωή μου συνάντησα πολλούς gay άνδρες που πραγματικά, σε θέματα συμπεριφοράς, σχέσεων και ακεραιότητας ήταν έως και η επιτομή του ανδρισμού, οπότε ας σταματήσει ο βαυκαλισμός περί ετεροκανονικότητας. Το ότι κάποιος γαμάει γυναίκες δεν αποτελεί τεκμήριο ανδρισμού. Η αποδόμηση του ρόλου του άνδρα, οδηγεί σε μία επαναδόμηση του όρου.

Κι όσο κι αν νομίζουμε ότι μία παρατεταμένη οικονομική κρίση δεν επανοηματοδοτεί τις έννοιες, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σαν ντόμινο προκαλεί και συνεπακόλουθες κρίσεις αξιών. Άρα, τα παλιά νοήματα, υπό τις παλιές συνθήκες, μπορεί να διαφοροποιούνται σε μία δυναμική πραγματικότητα. Άνδρας, ανδρισμός, ανδρείος. Κάποιες έννοιες μοιάζουν συγκεχυμένες.
Είναι όμως?

Αφού ξεκαθαρίσαμε ότι οι άνδρες κλαίνε και πολύ καλά κάνουν, (όπως και οι ντόμες και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις ) κι αφού αποσυνδέσαμε τον ανδρισμό από το μέγεθος του πέους, (θυμάστε τα παλιά Άρλεκιν που χρησιμοποιούσαν ευφημισμούς αυτού του τύπου, αντί του ορθού, ψωλή, πούτσα, καυλί, μαλαπέρδα κλπ.   ) τότε μπορούμε να τον επαναορίσουμε σε ένα διαφορετικό πλαίσιο θαρρώ.

Η λειτουργικότητα και η ευελιξία των ρόλων στην σημερινή κοινωνία, (αν και θα μπορούσαμε να εντάξουμε και τους ρόλους bdsm σε αυτό το πλαίσιο) έχει αλλάξει κατά πολύ από αυτές των προηγούμενων γενιών και δεν μάς παραξενεύουν πια κάποια πράγματα.

Έτσι όπως απόλαυσα με τις φίλες μου στην παραλία προχθές τον μπαμπά που ασυνόδευτος (από γυναίκα, ή μαμά, ή κάποιο άλλο θηλυκό) ήρθε στην παραλία με το πολύ καλότροπο παιδάκι του και άσκησε με γλυκιά επιμέλεια τα γονεϊκά του καθήκοντα, άψογα κατ΄εμάς, έτσι μπορεί να θεωρηθεί πλέον -σχεδόν- φυσικό ένας άνδρας να κάθεται σπίτι και να ασχολείται με την επιμέλεια των παιδιών και το νοικοκυριό, ενώ η γυναίκα του ασχολείται με την καριέρα της και τον βιοπορισμό, ειδικά αν το κριτήριο είναι καθαρά οικονομικό, εφόσον έχουν σταθμίσει από κοινού τους παράγοντες που πρέπει να λάβουν υπόψη τους για το καλό της οικογένειας.

Θα ήταν άραγε πλήγμα για τον ανδρισμό του κάτι τέτοιο? Είτε σε προσωπικό, είτε σε κοινωνικό επίπεδο.
Πως κρίνει πλέον ο περίγυρος μία τέτοια απόφαση?
Επηρεάζει το άτομο κάτι τέτοιο?
Ή μήπως από τα (ανάμικτα) μηνύματα που παίρνει, θα κρατήσει ο άνδρας τελικά αυτά που ο ίδιος θεωρεί σημαντικά, ανάλογα με την συγκρότηση και τις αξίες του?
Και αυτός ο άνδρας θεωρείτε εξ΄ορισμού ευάλωτος ή όχι?

Και γενικότερα, είναι η ευαλωτότητα ένα χαρακτηριστικό αμιγούς θηλυκότητας ή το αναγνωρίζουμε πλέον κοινωνικά και σαν δικαίωμα ανδρισμού?

Όταν οι ρόλοι διευρύνονται, τότε διερευνούνται πλέον σε μεγαλύτερο βάθος κι αυτό προϋποθέτει δουλειά με τον εαυτό μας, ενδοσκόπηση και επαναπροσδιορισμούς, πολλούς καμιά φορά.

Εκεί, δεν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την κοινωνία κατά πρόσωπο, αλλά με όλα τα στερεότυπα που έχουν μπει μέσα μας από το σπίτι, το σχολείο, το περιβάλλον και την κοινωνία στην οποία γαλουχηθήκαμε.

Άρα, οι έννοιες του ανδρισμού και ο τρόπος που αυτός σήμερα ορίζεται από τους ίδιους τους άνδρες και από τις γυναίκες, είναι αποκρυστάλλωση όλων αυτών των συνθηκών.
Οι πιο ψαγμένοι, κάνουν και την ιστορική αναδρομή.

Αναμφισβήτητα υπάρχουν οι διαχρονικές αλήθειες, σε ότι αφορά την αρσενική αρχή, την αρσενική ενέργεια, κατά συνέπεια, θα μπορούσαμε να πούμε και τον ανδρισμό.
Τα αρχέτυπα της αρσενικής αρχής μιλάνε για την θετικότητα, την συνειδητότητα, την δύναμη και την δράση.
Τι αξία όμως έχουν αυτά χωρίς τα αρχέτυπα της θηλυκής αρχής, της δημιουργικότητας, της φροντίδας, της αγάπης και της συμπόνοιας?

Νομίζω πως η εποχή προτάσσει έναν επαναπροσδιορισμό που αναφέρεται στις εξισορρόπηση αυτών των στοιχείων μέσα στο άτομο, όχι μόνο ως φυλετικό πρόσημο, αλλά ως παράγοντα αυτοπραγμάτωσης και ολοκλήρωσης.
Η απενοχοποίηση έγκειται στο να κατανοήσω την φύση μου, είτε είμαι γυναίκα, είτε είμαι άνδρας και να προσπαθήσω να είμαι σε αρμονία και με την αρσενική και με την θηλυκή μου πλευρά.
Το ποια επικρατεί, είναι τόσο γενετικά, όσο και κοινωνικά ή ψυχολογικά καθορισμένο.

Άρα, ο ανδρισμός είναι η επικράτηση των αρσενικών χαρακτηριστικών του άνδρα, στον άνδρα.
Αυτό δεν συνεπάγεται νεατερνταλισμό, ούτε το παρωχημένο μάτσο μοντέλο.
Αυτό κατά τη γνώμη μου συνεπάγεται συνειδητοποίηση, που μαζί με την προαναφερθείσα απενοχοποίηση, καλιμπράρει το σύστημα.
Ούτε ''είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω'', ούτε ''οι άνδρες δεν κλαίνει'', ούτε τίποτα από όλα τα παλιά και σαθρά πρότυπα.

Ανδρισμός, είναι η ενσάρκωση της εξισορρόπησης των ανδρικών χαρακτηριστικών σε αρμονία με όλες τις υπόλοιπες ποιότητες του ανθρώπου. Δεν μπορεί να διέπεται αυτή η ενσάρκωση από τον φόβο της απώλειας της ανδρικής κυριαρχίας, γιατί όπου εμφιλοχωρεί ο φόβος, το παιχνίδι είναι εν πολλοίς χαμένο.

Στις ανατολικές φιλοσοφίες, οι ποιότητες της αρσενικής αρχής είναι: δράση, κατεύθυνση, κίνηση, υπευθυνότητα, εστίαση, πατρότητα, γενναιοδωρία, ενθάρρυνση, διαύγεια, υλική αφθονία, μετασχηματισμός, διάνοια, ανάπτυξη, ο ήλιος.

Xωρίς όμως την αναγνώριση και την αποδοχή των θηλυκών στοιχείων και της θηλυκής αρχής εν γένει, ο ανδρισμός χάσκει ανολοκλήρωτος, καθώς οι δύο αρχές είναι αλληλένδετες και συμπληρωματικές, δεν είναι αντίθετες, ούτε αντίπαλες.

Άρα, όσο περισσότερα χαρακτηριστικά από τα παραπάνω έχει ένας άνδρας, τόσο καλύτερα θα αλληλεπιδράσει με το περιβάλλον του, τις γυναίκες, ή τους άλλους άνδρες.

Ας μην ξεχνάμε πως χωρίς το αρσενικό υπάρχει χάος, αλλά χωρίς το θηλυκό δεν υπάρχει ζωή.

Οπότε, ο ανδρισμός, σε έναν όσο το δυνατόν συνοπτικό ορισμό, είναι η σωστή ενσωμάτωση των ποιοτήτων του αρσενικού στοιχείου, της αρσενικής αρχής, σε ένα πρόσωπο, χωρίς τον αποκλεισμό αλληλεπιδράσεων και εξισορροπιστικών θηλυκών στοιχείων.

Ο ανδρισμός είναι καθησυχαστική και σταθεροποιητική δύναμη, που παρέχει ασφάλεια, προωθεί την ευημερία, μέσα από την δράση, την δύναμη και την αποφασιστικότητα. Δικαιοσύνη, ηρεμία -αλλά και πάθος-, έλλειψη φοβικότητας, ανιδιοτέλεια, διορατικότητα, χτίζουν την αυτοπεποίθησή του, που είναι ένα από τα βασικά του χαρακτηριστικά. Δεν νιώθει ανασφαλής ή καταπιεσμένος από το ανάστημα και την προστατευτικότητά του. Δεν διστάζει να εκφράσει την ευαισθησία ή την αδυναμία του, καθώς είναι απενοχοποιημένος, βιώνει την ζωή στην παρούσα στιγμή, είναι δυνατός μέσα στο εδώ και τώρα, ακόμη κι όταν πλήττεται, δεν πανικοβάλλεται, δεν χάνει την ζωτική του ενέργεια και την ψυχραιμία του, δεν παρασύρεται σε αναξιοπρεπείς συμπεριφορές λόγω ανάγκης, είναι ακέραιος και λειτουργεί σύμφωνα με το αξιακό του σύστημα, σε συνέπεια με τον εαυτό του. Επιδέξια ενορχηστρώνει την ζωή του και μετουσιώνει τα θετικά και τα αρνητικά του βιώματα, εκπέμπει σιγουριά και ακόμη και στην ταραχή αντιδρά με σοφία και ορθή δράση, ενσαρκώνει την δομή, χωρίς την οποία η δημιουργία παραμένει ασαφής και απροσανατόλιστη.

Επειδή οι σχέσεις είναι το μεγαλύτερο παιχνίδι του πλανήτη, αλλά οι κανόνες είναι ασαφείς και άγραφοι, όσο πιο πολλές ποιότητες ενσωματώνει ο ανδρισμός, τόσο καλύτερα θα αλληλεπιδράσει σε αυτό το πεδίο, που δεν χρειάζονται μόνο τα κουτάκια και οι ευθείες γραμμές με τις γωνίες, αλλά χρειάζονται και οι καμπυλώσεις, και οι ελιγμοί.

Άρα, ο ανδρισμός, όσο ενεργητικός και σταθερός και να είναι, χωρίς την συνεργασία ή ακόμη και την ενσωμάτωση αν θέλετε κάποιων παθητικών και δημιουργικών στοιχείων, θα είναι σαν την μπουνιά πάνω στο μαχαίρι, θα είναι ανολοκλήρωτος και χωρίς αίσθηση αυταξίας. Και δεν είναι το φουσκωμένο Εγώ του αυτό που θα του δώσει την αίσθηση της αξίας, παρά η κατανόηση της φύσης του και η συνειδητοποίηση της συνύπαρξης με τις αντίρροπες δυνάμεις της θηλυκότητας που χρειάζεται για να νιώθει ολοκληρωμένος, το παιχνίδι παίζεται καλύτερα όταν ο καθένας σέβεται τόσο την δική του φύση, όσο και την φύση των άλλων. Οι ποιότητες ποικίλλουν, το βασικό μοτίβο όμως ολοκληρώνεται από την ικανότητα που αναπτύσσεται για συνύπαρξη, μέσα από τον σεβασμό της διαφορετικότητας του καθένα.

 

Εξυπηρετεί τα κενά των ανασφαλειών γι'αυτό και ορίζεται κατά το δοκούν.

 

οταν εκφραζειs τα συναισθηματα σου ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ! να ειναι εναs αντραs gentleman και τρυφεροs ειναι να 'χαμε να λεγαμε για εσενα! ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ειναι βασικα στοιχεια! οπωs και για αρκετεs γυναικεs! AYTA!

 

ΕΝΤΑΞΕΙ ΛΟΙΠΟΝ! Αφού το να εκφράζει κάποιος τα συναισθήματά του, το θεωρείς ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ σημαντικό από το να είναι ειλικρινής και ξεκάθαρος, όλα ΟΚ.

Διερωτώμαι όμως:
Κάποιος που δεν είναι απόλυτα ειλικρινής, ποια συναισθήματα ακριβώς εκφράζει (με σθένος και δύναμη); Τα αληθινά ή τα ψεύτικα; Όλα ή όποια τον βολεύουνε;

 

Αγαπητέ @MindFeeder ξεύρετε πόσο σάς εκτιμώ και σάς συμπαθώ.
Αυτό ενδεχομένως να μού δίνει το δικαίωμα να παρέμβω όσο πιο καλοπροαίρετα μπορώ στην συζήτησή σας με την συνομιλήτριά σας, θεωρώντας πως αυτά που λέτε εσείς και αυτά που λέει εκείνη δεν είναι κατ΄ανάγκην αντίθετα. Ήτοι, ο άνθρωπος που εκφράζει τα συναισθήματά του δεν σημαίνει με τίποτα ότι είναι άλλος από τον ειλικρινή και ξεκάθαρο, είναι καθαρά θέμα ερμηνείας (σας, εν προκειμένω).
Είπε η @HECUBA ότι της αρέσει να εκφράζει ο άνδρας τα συναισθήματά του κι ότι αυτό το βρίσκει τρυφερό, ΟΥΔΕΠΟΤΕ είπε ότι αυτά τα συναισθήματα είναι αυτά που τον βολεύουνε.
Και γενικότερα, δε νομίζω ότι βολεύει έναν άνδρα να απογυμνώνεται συναισθηματικά μπροστά σε μία γυναίκα. Το κάνει ενδεχομένως αν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Τα είπα και παραπάνω περί ευαλωτότητας άλλωστε.
Σέβομαι την άποψή σας ότι εσείς δεν το προτιμάτε, παρά ταύτα, δεν ισοδυναμεί με ανειλικρίνεια ή ψευτιά μία τόσο συναισθηματικά φορτισμένη έκφραση συναισθημάτων.
Έχω δει πολλούς δυνατούς άνδρες να κλαίνε, καθόλου δεν ''χάλασε'' η εικόνα τους στα μάτια μου, αντιθέτως μπορώ να πω πως θέλει ΜΕΓΑΛΟ σθένος να μπορείς να εκφραστείς τοιουτοτρόπως. 

 

ΚΑΛΕ μου φυσικα θελω να ειναι! ειλικρινηs και ξεκαθαροs ENNOEITAI! AYTO! το ενα δεν αναιρει το αλλο.....

 

ΕΙΣΑΙ! μοναδικη! 

 

ΟΚ, προφανώς και τα όσα υποστηρίζει ο ένας δεν είναι αντίθετα με τα όσα λέει ο άλλος.

Η διαφορά είναι στην άποψη ότι η ειλικρίνεια κλπ θεωρείται αυτονόητη:

ενώ για μένα είναι κάτι που καθόλου δεν είναι αυτονόητο ..

 

“A man does what he must — in spite of personal consequences, in spite of obstacles and dangers, and pressures — and that is the basis of all human morality.” -JFK

“As long as you know most men are like children, you know everything.” -CoCo Chanel

“The average man is more interested in a woman who is interested in him that he is in a woman—any woman— with beautiful legs.” -Marlene Dietrich

“Men are like steel. When they lose their temper, they lose their worth.” – Chuck Norris (καλό έ !!!)

Διαλέγει κανείς τι σόι άντρας θέλει νάναι ... όπως διαλέγει και κάποια τι σόι άντρα θέλει και πως τον θέλει ... !

Κάτι μεταφορικά προς το Κυριαρχικό : ¨Αρχή Άνδρα δείκνυσι" δηλ. η εξουσία δείχνει (αποδεικνύει) τον αληθινό Άνδρα.

Κι εν κατακλείδι ένα αρχαιοελληνικό ... με σκωπτική διάθεση, μα εξόχως εύστοχο κατ' εμέ : "Είματα ανήρ" δηλαδή Ο άνδρας είναι τα ρούχα του (είτε παντελόνια είναι αυτά, είτε ράσα, είτε μπούρκα, είτε ... στριγκάκι !!!.

 

Τελικά Είμαι ΆΝΤΡΑΣ με τα όλα μου... 'Η απλά είμαι Κ? Ή μήπως τελικά ο δούλος Μου που επίσης τα έχει όλα αυτά μιας που εγώ είμαι ετεροφυλόφιλη και είμαι ΑΝΤΡΑΣ δεν είναι άντρας αλλά είναι γυναίκα? Ή μήπως δεν είναι γυναίκα αλλά είναι Κ τελικά? Πωωωωω... Μπερδεύτηκα.... Α.

 

Αυτόματη σκέψη... η εικόνα που βγάζεις προς τα έξω εξαρτάται από την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου ... τα πες στο πρώτο μήνυμα...
Και την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου την έχουν δημιουργήσει τα πρότυπα που είχες κι η δική σου δουλειά είναι να διατηρήσεις αυτά που σου κάνουν και να σπάσεις ή να πετάξεις ότι δεν...
και συνειρμικά ....

 

Έχεις το σεβασμό μου και για την ανάλυση και για τον κοπο/χρόνο που σπατάλησες ώστε να το γράψεις όλο αυτό.