Μια φορά κι έναν καιρό...

Δεν κατάλαβες.... Δε λέω να μη μιλούν εκείνοι που είναι πιο ''αδύναμοι''. Λέω ότι όταν κάποιος μιλήσει κι εκθέσει τα επιχειρήματά του σε μια δημόσια συζήτηση πρέπει να ξέρει και να είναι έτοιμος ότι θα ακούσει κριτικές,καλές ή κακές. Κι ότι αν δεν είναι έτοιμος για αυτό, να μην εκτεθεί αν δεν είναι έτοιμος γι αυτό.
Σε καμία περίπτωση δε μιλώ για αποσιώπηση .

 

Σε αυτό συμφωνώ.

 

Η τοποθέτησή σας βρίθει αναθέσεων, προεξοφλεί αυθαίρετα. Χρήσιμη για να "αποδείξει" κανείς αυτεπίστροφα αυτό που ήδη πιστεύει.

Για μένα απαξιώνεται μόνο όποιος θέλει να απαξιωθεί, όποιος έχει ήδη μες στο κεφάλι του τον τρόμο μην αποδομηθεί, μαζί με μια άποψή που δεν μπορεί να στηρίξει, και ο ίδιος.

 

Αυτό είναι νομίζω ότι είναι και το κλου της υπόθεσης,
ο λόγος που το φόρουμ θυμίζει λίγο τηλεοπτικό πάνελ σε προεκλογικό δελτίο ειδήσεων,
ο λόγος που αν όχι όλοι μας, οι περισσότεροι έχουν πει από μέσα τους "άντε ρε γ*τε που θα ξανακάτσω εγώ να συζητήσω μαζί σας" σε κάποια συζήτηση κάποια στιγμή στο φόρουμ.

Τις περισσότερες φορές που κάποιος θα πει μία γνώμη είτε νέος είτε παλιός και θα προσπαθήσει να την τεκμηριώσει με κάποια επιχειρήματα όσο σωστά ή κουλά για τους υπόλοιπους συζητητές και αν είναι αυτά, αντι να εισπράξει αντιεπιχειρήματα εισπράττει κριτική για τα επιχειρήματα του, κριτική για τις αντιλήψεις του, κριτική για το πρόσωπο του.

Ίσως να έχουμε πρόβλημα να ξεχωρίσουμε την συζήτηση από την χλεύη και την κριτική από το κράξιμο.

 

Αυτά που αναφέρετε έχουν να κάνουν με την ποιότητα και τις ικανότητες του συνομιλητή, δεν αναγκάζουν όμως κανέναν να ενστερνιστεί οτιδήποτε απ' όσα λέγονται.
Χαρακτηρίζουν αυτός που τα εκφράζει, όχι τον απέναντι, εκτός αν ο τελευταίος θέλει να μπει στο παιχνίδι του πρώτου. Για να θιχτεί κανείς, επιμένω, χρειάζεται να το θέλει. Μια επιλογή είναι και αυτή.

 

Συμφωνώ ως προς το δεύτερο μέρος. Αυτό λέω, στην δική μου μοναδική διάλεκτο.

Το πρώτο μέρος είναι τόσο υποκειμενικό, όσο η άποψη του σεφ να συνδυάσει ξιφια με ακτινιδιο και μαρμελάδα φράουλα.

 

Απαξίωση θα φάει πάντως κάποιος μόνο αν δεχτεί το "τάϊσμα" της. ;-)

 

Μία επιλογή είναι όλα σίγουρα. Και αυτός που θα χλευαστεί θα χλευάσει στην σύνεχεια, το πιο πιθανόν, και αυτός που θα κραχτεί θα κράξει.
Αυτός όμως είναι μία πολύ κοινή επιλογή με αποτέλεσμα κλίμα δόκιμο για καμία συζήτηση.

Δεν ξεχωρίζει ο θύτης από το θύμα στο βάθος.
Το μόνο θύμα είναι η συζήτηση.

 

Έχει ένα δίκιο ο @AuroraBorealis υπάρχει μιμητισμός στους ανθρώπους. Πρέπει να το αποβάλλει ο καθένας μόνος του όμως.

 

Όταν κάποιος ανεβάζει ένα θέμα, και ξαφνικά αντί για τοποθέτηση κάποιος άλλος, στρέφει το θέμα αλλού και τελικά μετά από πολλές σελίδες, μόνο ο τίτλος θυμίζει το αρχικό θέμα που τελικά δε συζητήθηκε, είναι νομίζω ένας λόγος να αποθαρρυνθεί ένας καινούριος στο φόρουμ. Χαίρομαι αυτούς που λένε : αυτό είναι εκτός θέματος , να το συζητήσουμε αλλού. Αν δε το παρατηρήσει κάποιος, βλέπει συγκεκριμένα παρεάκια πίσω από αυτό. Δεν έχουν όλοι δυνατά επιχειρήματα και δεν μπορούν να υποστηρίξουν την άποψή τους, μα όλοι έχουν θαρρώ το δικαίωμα να την εκφράσουν περιμένοντας όχι κριτική αλλά μια αντίθετη άποψη χωρίς ειρωνεία.

 

Δεν νομίζω τόσο ότι είναι μιμητισμός το θέμα.
Περισσότερο είναι θέμα επίθεσης-άμυνας και λίγο ότι πολλές φορές βλέπουμε κάτι εντελώς ανάξιο συζητήσης για τα δεδομένα μας και αντί να το προσπεράσουμε βιδωνόμαστε και ορμάμε με τις μπάντες και ανάποδα τιμόνια.

 

Το πρώτο μέρος μιλάει για προεξόφληση γιατί αυτό κάνετε. Δεν είναι απαραίτητο ούτε θέσφατο ότι θα πάει έτσι το πράγμα. Να σας δώσω άλλη έκδοση.

Λέει κάποιος την γνώμη του/της, που για να τη λέει σημαίνει ότι αυτό πιστεύει, και πετάγονται ένας-δυο-τρεις και του λένε κάτι άσχετο : ότι φοράει γυαλιά, έχει μεγάλη μύτη, είναι χόντρος, ο, τι άσχετο. Γελάει ο αποδέκτης, δεν τον αγγίζουν, απαντάει ή δεν απαντάει, είναι επιλογή του, έχει δεν έχει επιχειρήματα.

Μια-δυο-τρεις-εκατό, ο καθένας έχει κάθε επιλογή να αντιδράσει όπως προτιμάει και επιλέγει. Να διασκεδάσει την ανικανότητα του απέναντι να αντιπαραθέσει επιχειρήματα αντί για σκουξίματα πεντάχρονου, να βαρεθεί, να σιωπήσει. Τα γαμωμπινελίκια προσωπικά δεν μου φαίνονται χρήσιμα σε διάλογο, αλλά και πάλι, επιλογή είναι.

Αυτή η διαδικασία λέγεται δημόσιος διάλογος. Ζόρικος.