Ανδρισμός

Απ' όπου και ν' αρχίσει κανείς, καλό είναι...

 

 

Ευχαριστώ, με συγκινείς, είσαι ο μόνος που το σχολίασε σε αυτήν την βάση. Μου πήρε ένα διωράκι είναι η αλήθεια.

 

Στο ανθρώπινο είδος, όπως και στα περισσότερα θηλαστικά εν γένει, ως Αρσενικός χαρακτηρίζεται εκείνος ο έμβιος οργανισμός ο οποίος διαθέτει ένα ζευγάρι ΧΥ χρωμοσωμάτων.

Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Δυστυχώς για τους απανταχού ρομαντικούς, μαζί μ’ αυτό το ζεύγος χρωμοσωμάτων ΔΕΝ κληρονομείται ή διαμορφώνεται καμιά επίκτητη ιδιότητα του χαρακτήρα, πράγμα που ισχύει τόσο για τις αρετές, όσο και για τα κουσούρια. Ο άντρας, για να είναι άντρας, το μόνο που «οφείλει» να έχει, είναι το προαναφερθέν γενετικό υλικό, όχι γενναιότητα, ευφυία, τρυφερότητα ή γενναιοδωρία.

Κι ο ανδρισμός;

Νομίζω πως κάθε απόπειρα να θεμελιωθεί κάποιος –ΙΣΜΟΣ, δηλαδή μια ιδεολογία, πάνω σε δεδομένα της βιολογίας αργά ή γρήγορα αποδεικνύεται εξίσου έωλη και αβάσιμη με τις ρατσιστικές θεωρίες περί φυλετικής ανωτερότητας ή κατωτερότητας.

Κι αν με ρωτάτε να σας πω «Πως πρέπει να φέρεται ο άντρας ο σωστός ο πρόστυχος;», τότε θα απαντούσα: Όπως και μια γυναίκα. Ή ένα ον ερμαφρόδιτο. Γιατί στην δική μου Καντιανής κοπής Ηθική, οι αρετές δεν έχουν φύλο, είναι πανανθρώπινες.

 

Πετάω μερικά λάικς ακόμα με αυτό το σχόλιο.

 

ανδρισμός είναι το ένα απ' τα δύο πράγματα διά των οποίων ξεχωρίζουμε έναν αρσενικό.

 

Το άλλο είναι η κολόνια του...
Το έλεγε και μια διαφήμιση!

 

4711 μυρωδιές.

 

Ένας άνδρας ο οποιος θα μαγειρεψει ενα ρομαντικο δειπνο για την κοπελα του,ενας ανδρας ο οποιος θα κλαψει βλεποντας μια ταινια η περνωντας μια δυσκολη κατασταση ειναι λιγοτερο ανδρας απο καποιον ο οποιος θεωρει οτι το μαγειρεμα ειναι καθαρα γυναικεια δουλεια η οτι οι ανδρες δεν κλαινε?
Ο ανδρισμος ως αφηρημένη έννοια, δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα στερεότυπα ενός συγκεκριμένου ανδρικού ιδεώδους. Με απλά λόγια, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μια συγκεκριμένη κοινωνία, σε μία συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, θεωρεί ως αυτά που χαρακτηρίζουν τον ιδανικό άνδρα: πώς είναι το σώμα του, οι αγοραστικές του συνήθειες, το λεξιλόγιό του, το ντύσιμό του, η οικονομική του κατάσταση, οι κοινωνικές του σχέσεις κ.τ.λ. Το ίδιο αφορά και στη θηλυκότητα.
Για μενα ενας ανδρας που μετα απο μια δυσκολη μερα η μετα απο κατι που ειδε η ακουσε εκλαιγε θα με εκανε να τον εκτιμησω ισως ακομα περισσοτερο γιατι θα εβλεπα οτι ειναι αληθινος και οτι δε δισταζει να δειξει τον ψυχικο του κοσμο....Μηπως αντι να προσεγγιζουμε τους ανδρες η τις γυναικες με βαση καποια στερεοτυπα θα επρεπε κυριως να τους προσεγγιζουμε ως ανθρωπους?

 

αυτό το πρέπει δεσμεύει και τους ετεροσεξουαλικούς ή θα μας επιτραπεί, έστω προσωρινά, να προσεγγίζουμε γυναίκες και άντρες αντίστοιχα;
πρέπει να συμμορφωθούμε άμεσα; αποκλίσεις επιτρέπονται;

 

Το πρεπει δε δεσμευει κανεναν γι αυτο τιθεται στο τελος το ερωτηματικο ,γιατι πολυ απλα δινει περιθωρια για σκεψη και επαφιεται στην κριση του καθενος το ως προσεγγιζει ενα θεμα....

 

μήπως η επαναλαμβανόμενη αναφορά στον απροσδιόριστο «άνθρωπο» είναι μιά πελώρια στερεοτυπική αερολογία;
μήπως διαθέτει τμήμα κτηνοβατών το φορουμ;

υγ: προσοχή στο ερωτηματικό στο τέλος.

 

Οι σωστοί άντρες δεν κλαίνε ποτε,βλέπουν Μουντιάλ ,τρώνε πιτόγυρα πίνοντας μπυρες και έχουν παντα τα πόδια (χωρίς κομμένα νύχια )στο τραπέζι ενώ ξύνουν το μπυροκυλι τους πάνω απο το κιτρινισμένο απο μουστάρδα βαμβακερό αμάνικο φανελάκι που τους έκανε δώρο η μαμά τους απο το χωριό ...