Ποιά είναι η ουσιαστική διαφορά Vanilla και D/s σχέσεων

Χωρίς ίχνος κριτικης, αγαπητε tithon τολμώ να ομολογήσω ότι δεν κατάλαβα τίποτα.

 

Το οποίο καθήκον συμμόρφωσης και η μη κατανόηση και αποδοχή θέσης, προκαλεί αναπόφευκτα ανταγωνισμό.
Οπου ανταγωνισμός δεν εννοώ την αντιδικία.

 

ο ανταγωνισμός συμπεριλαμβάνεται στην απαίτηση, δεν προκύπτει αναπόφευκτα από την μη αποδοχή.

 

Ποια θέση πρέπει να γίνει αποδεκτή και να κατανοηθεί; Ποιος ορίζει το ρόλο της θέσης των εκάστοτε μελών;

 

Οι άνθρωποι εντός των σχέσεων τους έχουν θέση.
Η θέση ικανοποιεί και γεμίζει τους εμπλεκόμενους με τα χαρακτηριστικά τους.
Οσο δεν εμποδίζονται από πρέπει και απαιτήσεις, από ιδεοληψίες και προσκλήσεις σε αναμέτρηση, κατανοούν καθαρότερα και αποδέχονται χαρούμενοι και χωρίς άγχη επιβεβαίωσης.

 

Δεν απαντάς στο ερώτημα. Ποιος ορίζει τη θέση του καθένα την οποία πρέπει κα να αποδεχτεί ειδάλλως χαρακτηρίζεται ιδεοληπτικός;

 

Βέβαια απαντάω, βολεύει δεν βολεύει.

Ιδεοληπτικός χαρακτηρίζεται αυτός που αναζητά "πρέπει" για να συμμορφωθεί ή να μην συμμορφωθεί. Που φαντάζεται από πριν.
Ονοματεπώνυμο δεν ξέρω, τι εννοείς ποιός;

 

Σε εσένα θωρώ να μας αραδιάζεις "πρέπει" για συμμορφώσεις και αποδοχές κι αναρωτιέμαι σε τι αναφέρεσαι. Πώς κατανέμονται οι ρόλοι σε μία vanilla σχέση; Με τι κριτήρια;
Ξηγημένα πράματα. Ίσως δε σε βολεύει να απαντήσεις διότι έρχεσαι σε δύσκολη θέση και προτιμάς γενικολογίες, δεν είσαι βέβαια το μόνο άτομο.

 

Το ζητούμενο με το εκάστοτε καθήκον συμμόρφωσης είναι η αντίληψη του πλαισίου. Δεν είναι αναγκαία αυτό-καταλυτικό (ούτε απαραίτητα εξευτελιστικό) να είναι κανείς χρήσιμος "ηλίθιος". Αρκεί να γνωρίζει (ή έστω να γνωρίζει ότι δε γνωρίζει) σε ποια/ποιο διαδικασία/παιχνίδι έχει αυτόν το ρόλο.
Είναι βεβαίως - εξ απόψεως συσσώρευσης πλούτου και διαχείρισης πληθυσμού - ευπρόσδεκτη και επιδιωκόμενη η αγορά δύο πλυντηρίων και δύο ψυγείων για τη συντήρηση δύο νοικοκυριών single ατόμων (με όλα τα συμπαραμαρτούντα που συνεπάγεται/προϋποθέτει αυτός ο διακανονισμός) και αυτή η ασάφεια ρόλων και ανικανοποίητης άγνοιας επιθυμιών μπορεί εν μέρει να κατακυρωθεί σε μία οργανωμένη μεθοδολογία.
Όπως, όμως, πολύ όμορφα διατυπώσατε τις προάλλες, η εξυπνάδα μπορεί να χαθεί μέσα στην αυτάρεσκη βλακεία της. Κατ' αναλογία, κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να βαυκαλιστεί τι ο ίδιος δημιουργεί ως τάση και σε ποια τάση υπακούει εντέλει και ο ίδιος.

Εξάλλου, και η ασάφεια ρόλων δεν είναι κατ' ανάγκην προστάδιο αδιεξόδου. Καθώς δεν είναι καθ' ολοκληρίαν γνωστό σε κανέναν άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων αν το καθήκον συμμόρφωσης είναι πλήρως τεχνητό δημιούργημα ή απλά διαμεσολαβούμενη επιταγή (εκφράζουσα μία αναδιάταξη δεδομένων που εκφεύγει του συντεταγμένου σχεδιασμού και υλοποίησης), κάποια ζωάκια θα υπακούσουν χωρίς να ξέρουν γιατί και κάποια ζωάκια (πάλι χωρίς αναγκαία να ξέρουν γιατί) θα αξιοποιήσουν αυτήν την ανασύνθεση δεδομένων δια να εισέλθουν στο επόμενο εξελικτικό στάδιο.

Και ναι, πράγματι, θα συμφωνήσω μαζί σας πως οι vanilla σχέσεις εμπεριέχουν ένα βαθμό δυσκολίας που τις καθιστά πιο δυσθεώρητες απ' ό,τι θρυλείται. Ο εν συνειδήσει και κατά συστηματικότητα καταμερισμός ισχύος και εξουσιών ανάλογα με τα πεδία υπεροχής εκάστου απαιτεί ιδιαίτερης ποιότητας αποφασιστικότητα και δέσμευση, ούτε ανώτερης ούτε κατώτερης βαθμίδας της αντίστοιχης που απαιτείται σε D/S-M/S σχέση.

 

Βρε παιδιά, γιατί τα κάνουμε περίπλοκα; Σε μια βανιλα σχεση οι άνθρωποι επιλεγουν να είναι ίσοι άρα οι αποφάσεις μοιράζονται. Θα προκύψουν διαφωνίες. Είναι στην ωριμότητα του ζευγαριού το πώς θα τις διαχειρίζονται τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω.

Τα περί βιομηχανίας και φιλευθερισμου τα βρίσκω άκυρα εκτός αν συζητάμε για μονογαμία vs πολυγαμία όπου εκεί οι ρίζες τους βρίσκονται πολυ πριν την φιλελευθεροβιομηχανικη εποχή και εντάσσονταν σε οικονομικούς παράγοντες. Πλέον όμως εντάσσονται σε άλλους και αρνούμαι προσωπικά να κατηγοριοποιησω όλους τους μονογαμικους βανιλα σε στρατιωτάκια του status quo, συγγνώμη που το χαλάω αλλά είναι και θέμα επιλογής σε πολλές περιπτώσεις.

Οι "ρόλοι" είναι μια δική μας επιλογή με πολυπαραγοντικες αιτίες και έχει ως αποτέλεσμα και αυτή την ωραία ισορροπία αλλά επαναλαμβάνω δεν είναι το άγιο δισκοπότηρο και δεν είναι ο μόνος τρόπος να υπάρξει ισορροπία σε μια σχέση.

 

η ασάφεια ρόλων, όπως επισημάνατε, είναι χρήσιμη στο παρόν πολιτικοοικονομικό στάδιο. τα πολιτισμικά στάδια, όμως, δεν ταυτίζονται με τα εξελικτικά στάδια. αυτή η δυσαρμονία προκαλεί δυσφορία και κάποτε θλίψη. βέβαια δεν παράγει αδιέξοδο. υπάρχουν και προωθούνται εναλλακτικές, η στροφή σε άλλα πεδία άντλησης ικανοποίησης, έξω απ' την σχέση, για παράδειγμα. δύο σε ένα.
πράγματι, επίσης, δεν είναι ο βαθμος συνειδητότητας ο καθοριστικός παράγοντας. μπορούν όλα να λειτουργούν και ερήμην της. αμφισβητώ, μόνον, αυτό περί υπεροχής. η υπεροχή, η διαπίστωσή της, γίνεται με επεξεργασία κριτηρίων που κατασκευάζονται για να οδηγήσουν στην διαπίστωσή της. δεν είναι κάτι αυτονόητο ή προφανές.

 

Σερας και χωρις να θελω να μπω σε διαδικασια να το συνεχισω δεν νομιζω οτι αυτη η προταση εχει βαση ... δλδ με απλα λογια δεν νομιζω οτι στις περισοτερες βανιλα σχεσεις τα δυο μελοι ειναι "ισα" αλλα ουτε οτι
οι απαφασεις μοιραζονται