24/7 - πραγματικότητα ή φαντασία?

Ότι η ισότητα στα μέλη μιας οικογένειας σας φοβιζει τόσο πολύ δεν το περίμενα.
Πολυ ανάλυση πολύ ανάθεμα για κάτι που έχει χυθεί αίμα παγκοσμίως. Την ισότητα των ανθρώπων και το δικαίωμα τους στο επιλέγειν.
Όποιος και να είναι στη κορυφή άνδρας ή γυναίκα οφείλει στα παιδιά του αν μη τι άλλο να του εμφυσήσει τις αρχές του αυτοπροσδιορίζεσαι και αυτοδιατιθεσαι.
Ώστε να μη πέσουν θύματα εκμετάλλευσης.
Και αυτό θα το κάνει από το μικροτερο πυρήνα της κοινωνίας την οικογενεια.

Αν μιλάμε για μια απλή σεξουαλική έκφραση όπως αναφέρετε κανένα πρόβλημα. Όπως είπε και ο @garfield83
η κρεβατοκάμαρα οφείλει να είναι κλειδωμένη.

Αν όμως μιλάμε για παραγωγή προτύπων οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί η όπως με διόρθωσε η @estelwen συγκροτημένοι ως προς τις επιλογές μας και ως ώριμοι άνθρωποι να αποφασίζουμε.

Όταν θα μεγαλώσει ας επιλέξει μόνο του τη σεξουαλική του έκφραση και τρόπο ολοκλήρωσης.

Διαβάζω μια συνεχή αντιπαράθεση θεωριών και πολύ θα ήθελα να ακούσω απόψεις ανθρώπων που πραγματικά έχουν βιώσει η προσπαθήσει να βιώσουν μια τέτοια σχέση με παιδια και τι προβλήματα η λύσεις βρήκαν σε αυτή τους την επιλογή.
Όπως έκανε η @lara και η @anthea[C_M] .

Τα υπόλοιπα τα θεωρώ απλά προσωπικες οπτικές με μια δόση κατανάλωσης ψυχολογίας και ίσως επιθυμίας και ονειρου χωρίς πραγματική υπόσταση.

Συμφωνώ ότι όπως και να έχει η εξίσωση τα παιδιά είναι τα μόνα θύματα των επιλογών μας και η ανατροφή τους σε έναν υπεύθυνο και σωστό άνθρωπο είναι challenging.

Ο κόσμος δεν είναι στα καλά του με αποτέλεσμα αυτός ο αεναος φαύλος κύκλος δημιουργίας δυστυχισμένων ανθρώπων.

Το θέμα είναι αν είμαστε ώριμοι ώστε στα δικά μας παιδιά να μην το κάνουμε.

Προσωπικά δεν ξέρω. Προσπαθώ και είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω τα λάθη μου στο μέλλον.

 

μιάς κι έχω, όπως και πολλοί άλλοι, φαντάζομαι, συναναστραφεί με ανθρώπους που προέρχονται από περιβάλλοντα που χαρακτηριστικό τους ήταν η «αυταρχικότητα» ή ο «συγκεντρωτισμός» του μέλους που είχε αναλάβει τον έλεγχο, και η «πειθήνια συμμόρφωση» του άλλου μέλους, στην καθημερινότητα, είμαι βέβαιος ότι ελάχιστοι άνθρωποι είναι αντίγραφα του μπαμπά και της μαμάς τους, κι ελάχιστοι άνθρωποι τους μιμούνται άκριτα. αντίθετα, οι περισσότεροι άνθρωποι, έχουν συγκροτημένη κριτική γι αυτό που έζησαν σαν καθημερινότητα, έχοντες αντιληφθεί από πρώτο χέρι λειτουργίες και δυσλειτουργίες.
η αλληλεπίδραση των γονιών εισπράττεται, κατανοείται και κρίνεται από τα παιδιά. σαν καθημερινή λειτουργία με αποτέλεσμα, όχι σαν πολιτική διακήρυξη.
απάντηση στον μισογυνισμό και στον μισανδρισμό δεν είναι η φυλοφοβικότητα. μάλλον το αντίθετο. πολύ περισσότερο δεν είναι ο καθωσπρεπισμός (εξόχως φοβικός κι αυτός) απάντηση για οτιδήποτε.
στόχος του γονιού είναι να ενηλικιώσει τα παιδιά του, ή να τα βοηθήσει, όσο περισσότερο μπορεί, να ενηλικιωθούν· όχι να τα χειραγωγήσει ιδεολογικά.
«τρία πράγματα μου 'λεγε η μάνα μου να μη γίνω: πούστης, χασικλής και κομμουνιστής. γκαντεμιά ε;» μας διδάσκει η περίφημη κινηματογραφική ατάκα.
αφήνω στην άκρη οτι ώσπου να μεγαλώσουν τα σημερινά παιδιά, είναι πιθανό να έχει αλλάξει η μόδα της κυρίαρχης πουριτανικής εμμονής.

τραύματα μπορούν προκληθούν απο βάναυσες ή και αποπνικτικές συμπεριφορές. αποπνικτική συμπεριφορά είναι για παράδειγμα μια εμμονική διακήρυξη.

 

Βλέπω τελείως διαφορετική την εικόνα μιας γυναίκας που είναι σε μια βανίλλα σχέση με έναν αυταρχικό σύζυγο, χωρίς να μπορεί να αναπτύξει πρωτοβουλίες ενώ θα ήθελε και τελικά εγκλωβίζεται σε αυτή για λόγους κοινωνικούς, από αυτή μιας γυναίκας που επιλέγει να είναι σε σχέση με τον Αφέντη της και τον ακολουθεί αφήνοντας τις πρωτοβουλίες σε αυτόν.

Νομίζω το αποτύπωμα που μένει στα παιδιά τους είναι τελείως διαφορετικό. Για μένα αυτό το αποτύπωμα έχει να κάνει με το πόσο ευτυχισμένοι είναι οι γονείς στη σχέση μεταξύ τους, παρά στο είδος της σχέσης που έχουν.

 

Η προσφυγή στο επιχείρημα περί ευτυχίας και πληρότητας γονιών που επηρεάζει θετικά τα παιδιά μου φαίνεται ως υπεκφυγή μπροστά στην αδυναμία να καταλάβει κάποιος το BDSM που κάνει και να το εντάξει στο κοινωνικό πλαίσιο αναφοράς του. Νομίζω ότι ο 24/7 M/s άνθρωπος έχει γενικά βασανιστεί με αυτό το θέμα και για το ποια θα είναι τα όριά του όσον αφορά την εναρμόνισή του με την κοινωνία και αυτά τα έχει ζήσει, δοκιμάσει και περιφρουρήσει ξανά και ξανά και έχει μάθει με κόπο, ό,τι γνωρίζει. Για τον λόγο αυτό κρίνω ότι μπορεί, κατ΄αρχήν να τα βγάλει πέρα και με παιδιά.

Λάθη θα γίνουν, πάντα γίνονται και εκεί, για τα παιδιά, μετράει η πρόθεση και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, οι ευτυχισμένοι γονείς, που πολλοί λέτε και παραπάνω. Ούτε σημαίνει ότι τα παιδιά εντοπίζουν τα λάθη και σημαδεύονται από αυτά, το πιο πιθανό είναι ότι τελείως αλλιώτικα νοηματοδοτούν τα παιδιά αυτό που τυχόν θα υποπέσει στην αντίληψή τους από αυτό που περιμένουν οι ενήλικοι.

Αν και ομολογώ ότι αυτή η άρρητη παραδοχή που διέπει αυτήν την συζήτηση ότι σχέσεις 24/7 M/s ίσον σχέσεις με όλα τα προβλήματα λυμένα εμένα με υπερβαίνει.

 

Συμφωνώ προσωπικά με τη γνώμη σας και τη βρίσκω πολύ εύστοχη.

Είμαι της γνώμης ότι τα παιδιά χρειάζονται πάνω απ' όλα να τα αντιμετωπίζουν με σεβασμό και κατανόηση,
και να αισθάνονται ότι οι γονείς τους τα αγαπούν και είναι πάντα διαθέσιμοι δίπλα τους να τα νοιάζονται και να τα στηρίζουν.

Ανεξάρτητα του τι αρέσει στους γονείς να ζουν και να απολαμβάνουν οι ίδιοι μεταξύ τους.

 

Εγώ αυτό που εξέφρασα ως προσωπική μου άποψη σε αυτό το νήμα είναι ο φόβος μου για το πώς θα ερμηνεύσει ενδεχομένως (προφανώς τονίζω το ενδεχομένως, δεν είμαι μέντιουμ, δεν θα μπορούσα να είμαι καθώς δεν υπάρχουν) αν ψυχανεμιστει (τονίζω και αυτό το ρήμα παρόλη την δουλειά που θα έχει προηγηθεί στο ζευγάρι) το παιδί ότι ο άντρας αποφασίζει και η γυναίκα ακολουθεί ως οικογενειακό πρότυπο.

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που το παιδί ως ιδιοσυγκρασία δεν ακολουθεί το πρότυπο, υπάρχουν περιπτώσεις που έπειτα κρίνει και βγαίνει από αυτό, υπάρχουν όμως και κάποιες που επηρεάζεται και αυτήν την περίπτωση εξετάζω και αδυνατώ να καταλάβω την άρνηση να εξεταστεί και αυτή ως ένας φυσιολογικός κατ'εμε φόβος.

Κατά τα άλλα θα συμφωνήσω απόλυτα με την @gaby_m στην τελευταία της παράγραφο καθώς έκανα κι εγώ την ίδια παρατήρηση στο μυαλό μου και νιώθω πως εμένα προσωπικά με οδηγεί στο συμπέρασμα φόβου. Γιατί μόνο όποιος φοβάται αρνείται να παραδεχτεί ότι μπορεί να προκύψουν και προβλήματα και να τα συζητήσει ελεύθερα. Μπορεί να κάνω και λάθος για αυτό το λέω με επιφυλάξη αλλά με την λογική που αναλύουμε στο νήμα τόση ώρα το θέμα με τα παιδιά νιώθω πως ορισμένοι νιώθουν μεγαλύτερη την ανάγκη να διαφυλάξουν τις επιλογές τους από το να κάνουμε μια ανοιχτή συζήτηση για τα ενδεχόμενα πρακτικα ζητήματα που μπορεί να προκύψουν και χάνεται μέσα στην θεωρία και τις γενικεύσεις για άλλη μια φορά το οτιδήποτε ουσιαστικό μπορεί να προκύψει.

Αυτά από εμένα και καλημέρα σε όλους  

 

@Seras Victoria ο προβληματισμός σου με προβλημάτισε κι εμένα και αυτές ήταν οι σκέψεις μου, ότι το να υποστηρίζει κανείς "μα (αφού θα) είμαστε ευτυχισμένοι αυτό (θα) βγαίνει και στα παιδιά μας" είναι λιγότερο ασφαλές από το να γνωρίζει τι κάνει και γιατί το κάνει.

Αν θέλει η ομήγυρη μια ακόμα γενικότητα, ανάλογα με το πώς κάποιος ελέγχει απέναντι στους γονείς το 24/7 που κάνει, τοποθετείται και απέναντι στα παιδιά του.

 

Tα τυχόν προβλήματα ξεκινάνε όταν η σχέση είναι προβληματική, όχι όταν διαλέγουμε έναν συγκεκριμένο τύπο ερωτικώς σχετίζεσθαι. Για να έχει νόημα το αίτημα περί συζήτησης επί του πρακτέου, θα πρέπει αυτοί που φοβούνται ότι το 24/7 πιθανόν να δημιουργήσει πρόβλημα στα παιδιά, να θέσουν στη συζήτηση τα πρακτικά εκείνα ζητήματα που θεωρούν ακανθώδη και όχι να ζητάνε το αντίστροφο και τα οποία (ζητήματα) θα πρέπει να άπτονται του τύπου της σχέσης και μόνο.

Το να έρθει κανείς να απαντήσει σοβαρά σε επιχείρημα, 'πώς θα γυρνάει η σκλάβα με τη σφήνα στο κώλο;" ή "πώς θα αντιδράσουν τα παιδιά όταν δουν τον Αφέντη μπαμπά να μαστιγώνει τη σκλάβα μαμά τους" τα οποία δεν άπτονται στον τύπο της σχέσης αλλά, για να το θέσω ευγενικά, στην αφέλεια αυτού που ρωτάει, καθιστά και τον απαντώντα εξίσου αφελή αν όχι ανόητο.

Στην γενική αρχή ότι όλες οι σχέσεις θέλουν δουλειά ουδείς θα διαφωνήσει. Στην γενική αρχή ότι η ερωτική σχέση των γονέων, όποια και αν είναι αυτή, επηρεάζει τα παιδιά με τρόπους που δεν μπορούμε να ελέγξουμε καλά, και σε αυτό κανείς δεν διαφωνεί. Όμως, επίσης, κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι μια καλή και υγιής ερωτική σχέση των γονέων, όποια και αν είναι αυτή, όχι μόνο δεν θα βλάψει τα παιδιά, αλλά θα τα ωφελήσει. Άρα το ερώτημα εν τέλει αν το σκάψουμε λίγο τί ακριβώς συζητάμε είναι αν ε γ γ υ η μ έ ν α το 24/7 αποτελεί έναν τύπο καλής και υγιούς ερωτικής σχέσης Και ποιά είναι η απόδειξη της εγγύησης; Φυσικά τα παιδιά, αυτά τα μικρά αθώα αγγελάκια, που είναι το επίκεντρο του συμπαντος των ανθρώπων που αναβιβάστηκαν / εξέπεσαν (αναλόγως την πετριά του καθενός) σε γονείς, είναι λοιπόν οι πρίγκηπες και οι πριγκήπισσες, το πολυτιμότερο asset της δυτικής οικογένειας. Aν λοιπόν το 24/7 αντέξει σε αυτή την αξιολόγηση τότε όλα καλά. Αν όμως όχι, τότε να απορριφθεί... Δεν μου μοιάζει να στέκει, ως τρόπος σκέψης.

Κοντολογίς είμαι απολύτως βέβαιη ότι ερωτική σχέση, οποιουδήποτε είδους και τεχνοτροπίας, που δεν μπορεί να υπάρξει σε περιβάλλον με παιδιά, δεν είναι υγιής. Συγκεκριμένα, πνίγεται μες στη βαθιά θρησκευτικότητά της.

 

Προβλήματα έχουν όλες οι σχέσεις, παντός τύπου κι είδους. Δεν νομίζω ότι είπε κάποιος ότι υπάρχει πρόβλημα με την ύπαρξη 24/7 σχέσης, θεωρώ ότι πιο πολύ υπάρχει το ερώτημα/ανησυχία (ακόμη κι αν δεν έχει εκφραστεί σωστά) αν αυτοί που το ακολουθούν μπορούν να το διαχειριστούν όλοι σωστά μπροστά σε παιδιά, στην περίπτωση που αποφασίσουν να αποκτήσουν. Θα πείτε ότι αν δεν μπορέσουν δεν είναι 24/7. Όμως όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και τη στιγμή που ο καθένας μπορεί να βαφτίσει όπως θέλει αυτό που ζει μπορεί να το βαφτίσει κι 24/7. Μέχρι να κριθεί το αποτέλεσμα, πιθανά να έχουν υπάρξει και ζημιές. Δυστυχώς, ζουν τριγύρω μας κι αυτοί που θεωρούν ότι μια τέτοια σχέση είναι πιο πολύ s/m. Θα πει κάποιος πάλι , ότι δεν είναι λογικό να πιστεύει κάποιος κάτι τέτοιο. Συμβαίνει όμως. Μη στέκεστε στο τι μπορεί να κάνει μια μικρή μερίδα.
Όλοι είμαστε σύμφωνοι ότι μια καλή ερωτική ζωή και συνεπώς μια καλή οικογενειακή ζωή ωφελεί και δεν βλάπτει. Το ερώτημα εξακολουθεί να υπάρχει. ΄Οσοι επιλέγουν να ζήσουν το συγκεκριμένο life style, είναι ικανοί όλοι να το υποστηρίξουν; Προσωπικά, θεωρώ ότι το ποσοστό είναι μικρό.

 

'Οσοι επιλέγουν να το ζήσουν αλλά τελικά δεν είναι ικανοί να το υποστηρίξουν είτε το εγκαταλείπουν τελείως είτε το φέρνουν στα μέτρα τους άσχετα πως ονομάζουν αυτό που ζουν . Με την ίδια λογική όλοι όσοι κάνουν παιδιά είναι και ικανοί γονείς ? Μην πάρετε σοβαρά την ερώτηση .Είναι εσκεμμένη γενίκευση .Το θέμα δεν είναι αν όλοι μπορούν , το θέμα είναι αν Εγω μπορώ, αν εσυ μπορείς και ο καθένας που θα θελήσει κατι τέτοιο να δώσει την απάντηση για τον εαυτο του.

 

Το θέμα του νήματος αφορά καθαρά το 24/7. Αν αφορούσε και βανίλα ή άλλες καταστάσεις θα αναφερόμουν και σε αυτές. Αλλά ναι, σαν ερώτημα γενικά πρέπει να το κάνει ο καθένας στον εαυτό του.

 

όλοι όσοι κάνουν παιδιά είναι γονείς. εκατομμύρια χρόνια.
αγχώδη ή μη αξιολογικά συστήματα μπορούν να εφευρεθούν, εκ των υστέρων, σε τεράστια γκάμα.
από το στοιχειώδες, δοκιμασμένο και γι αυτό βάσιμο: ενηλικίωσαν παιδιά που διαχειρίζονται τις ανάγκες τους,
μέχρι το πουριτανό: κατασκεύασαν χαρακτήρες που ικανοποιούν τον ασφυκτικό ηθικό κώδικα των κατασκευαστών, μερικώς λειτουργικούς.

υγ: έλαβα υπ' όψιν τη διευκρίνηση οτι η ερώτηση είναι κατασκευή.