Θελήματα

Θελήματα, τα. Mικρές καθημερινές αγγαρείες που πρέπει να κάνεις για την Κυρία σου. πχ. να πας να τις πάρεις τσιγάρα το βράδυ, όταν βλέπει τηλεόραση και βαριεται να πάει η ίδια. Τότε σε παίρνει τηλεφωνο, σου δίνει την παραγγελία και εσύ τσακίζεσαι, όπου κι αν είσαι, να πας για να την εκτελέσεις. Η ανταμοιβή σου είναι ένα, "στα τσακίδια τώρα" κι ένα βροντερό κλείσιμο της πόρτας στα μούτρα, ενώ εσύ περιμένεις σαν κουτάβι, έστω να τις φιλήσεις την παντόφλα.



Ο Νάτσο είχε μόλις βάλει το τρίτο γκολ για την Ισπανία ανατρέποντας καθολικά το σκορ στο ιβηρικό ντέρμπι με την Πορτογαλία. Και πλέον προμηνυόταν θύελλα. Ήπια μια ακόμα γουλιά από την βότκα μου όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Το έπιασα, αλλά μόλις είδα ποιος ήταν, μού έπεσε από τα χέρια. Βιάστηκα να το σηκώσω και να απαντήσω…
«Μάλιστα», είπα. Ακούστηκαν γέλια και χάχανα και κάπου στο βάθος μουσική.
«Δεν σας το πα; Στο τέταρτο χτύπημα το σηκώνει πάντα. Το πρώτο μέχρι να το ακούσει, το δεύτερο μέχρι να το πιάσει και να του φύγει από τα χέρια όταν δει ποιος τον καλεί. ΤΟ τρίτο μέχρι να το σηκώσει από το πάτωμα και το τέταρτο για να απαντήσει…». Τα γέλια και τα χάχανα δυνάμωσαν.
«καλησπέρα μαλακα», είπε
«Καλησπέρα Κυρία Έλενα», απάντησα.
«Που είσαι;»
«Στο σπίτι Κυρία Ελενα».
«Τι κάνεις;»
«Βλέπω ποδόσφαιρο, Κυρία Έλενα».
«Άντρες. Δώστους 22 πίθηκους να κυνηγάνε μια μπάλα και πάρτους την ψυχή…», σχολίασε κοροϊδευτικά. «Τέλος πάντων. Εγώ και τα κορίτσια έχουμε ξεμείνει από τσιγάρα. Η φίλη μου η Αλεξάνδρα προσφέρθηκε να πάει, αλλά τις είπα πως δεν υπάρχει λόγος. Γι αυτό έχω τον μαλάκα, για τα θελήματα. Οπότε τσακίσου να μας φέρεις… Σημείωνε να μην ξεχάσεις…».
«Κυρια Έλενα» τόλμησα να την διακόψω. «είμαι σπίτι με την γυναίκα μου κι ετοιμαζόμαστε για το δείπνο…».
«Άκου να σου πω ρε σκουπίδι, ρε παλιομαλάκα. Μην τολμήσεις άλλη φορά να με διακόψεις όταν σου μιλάω. Τ’ ακούς;» άρχισε να ουρλιάζει τόσο δυνατά που ήμουν βέβαιος ότι θα την άκουγε η γυναίκα μου. Ευτυχώς, όμως ήταν στο δίπλα δωμάτιο και κοίμιζε το μωρό.
«Μάλιστα Κυρία Έλενα συγνώμη», ψιθυρισα.
«Ακου σκουπίδι. Θα τσακιστείς να μας φέρεις τα τσιγάρα γιατι αλλιώς θα στείλω στη γυναίκα σου την φωτογραφία εκείνη που μου σκουπίζεις τον κόλο και την άλλη που σε κατουράω». Τα γέλια ακούστηκαν ξανά –αυτή τη φορά ανεξέλεγκτα και δυνατά. «Και γρήγορα. Φτύνω τώρα στο χώμα και πριν στεγνώσει θα έχεις εμφανιστεί. Αλλιώς θα φας τα χαστούκια σου μπροστά στον κόσμο.… Κατάλαβες;», είπε.
«Μάλιστα Κυρία Έλενα».
«Λοιπόν γράφε. Ένα πακέτο καπνό Golden Virginia, ένα πακέτο καπνό Old Holborn και δύο πακέτα από τα δικά μου. Φτύνω τώρα». Κι έκλεισε.


(Η Κυρία Έλενα ήταν ουσιαστικά μια κοπέλα 25 χρόνων, ασκούμενη δικηγόρος στο γραφείο που ήμουν συνεταίρος. Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι της κατάλαβα πως είχα μπλέξει. Απίστευτα όμορφη, με μια σοκολατένια επιδερμίδα, πλούσιο, βαρύ στήθος, ντελικάτα χέρια και μακριά ατελείωτα πόδια, που τονίζονταν όπως περπατούσε πάνω σε γόβες. Έκρυβε επιμελώς έναν αυταρχικό χαρακτήρα, ο οποίος βγήκε στην φόρα όταν ξέχασα ( ; ) τον υπολογιστή μου στο greekfoot, ένα site για φετιχιστές ποδολάγνους. Από τότε έγινα υποχείριό της και για να λέμε την αλήθεια δεν με χάλαγε και ιδιαίτερα. Συχνά με καλούσε για να τις κάνω θελήματα: πότε για να τις πάρω τσιγάρα ή μια σοκολάτα από το περίπτερο, πότε για να τις πάρω ρούχα από το καθαριστήριο, πότε για να τις πάω το αυτοκίνητο για πλύσιμο, πότε για να κάνω καθαριότητες στο σπίτι της. Όμως, πρώτη φορά τώρα, μου έκανε κάτι τέτοιο δημόσια…).


Πετάχτηκα από τον καναπέ και μπήκα στο δωμάτιο μας. Η γυναικα μου μού έκανε νόημα να μην μιλήσω:
«Πετάγομαι μέχρι το γραφείο. Ψάχνουν έναν φάκελο που είναι κλειδωμένος στο γραφείο μου», τις είπα. «Σε μιση ωρα θα έχω γυρίσει». Συγκατάνευσε και ξαναγύρισε στο μωρό μας.
Φόρεσα στα γρήγορα ό,τι βρήκα μπροστά μου και βγήκα από το σπίτι. Ανέβηκα στην μηχανή και ξεκίνησα. Σε λίγο βρήκα το πρώτο περίπτερο, πήρα ό,τι μου ζητήθηκε και έφυγα πάλι σφαίρα. Η Κυρία μου δεν μου είχε πει που θα τις έβρισκα με την παρέα της οπότε θεώρησα λογικό πως ήταν στο αγαπημένος της στέκι, στο Tucan. Πάρκαρα την μηχανη και κατέβηκα. Μπήκα μέσα τρεμοντας και την είδα με τις φίλες της, μια παρέα από 7 κοριτσόπουλα το ένα πιο όμορφο από το άλλο. Φίλες από το πανεπιστήμιο οι περισσότερες, παρέμειναν και μετά το τέλος των σπουδών τους. Με είδε και μου έκανε νόημα να πλησιάσω:


«Καλησπέρα Σας Κυρία Έλενα. Καλησπέρα Σας Κυρίες».
«Άσε τις καλησπέρες και κοίτα». Μου έδειξε το χώμα που είχε στεγνώσει. «άργησες. Και θα τιμωρηθείς. Έφερες ό,τι σου ζητήσαμε;»
«Μάλιστα Κυρία Έλενα».
Έβγαλα τα πακέτα και τις τα έδειξα:
«Τελικά δεν είσαι και τόσο αχρηστος… Που και που κάνεις και καμιά σωστή δουλειά». Με κοίταξε και μετά στράφηκε στις φίλες της. «Λοιπόν κορίτσια ξέρετε ποιος είναι αυτός ο μαλάκας; Ο προιστάμενός μου στο γραφείο. Ναι ξέρετε αυτός που κάνει τον καμπόσο στους άλλους αλλά μόλις τον κοιτάξω μαζεύεται σαν σκυλάκι. Έχει τα διπλά μου χρόνια, αλλά μόλις του ψιθυρίσω στο αυτί κατουριέται πάνω του. Τον ρώτησα: θες να γίνεις ο μαλάκας για τον οποίο θα λέω στις φίλες μου; Θέλω μου είπε. Ε, τα άλλα είναι ιστορία».


Ύστερα στράφηκε προς το μέρος μου. Και ξαφνικά μου σβούριξε ένα χαστούκι, με την ανάστροφη του ολόλευκου ντελικάτου χεριού της, με τα περιποιημένα νύχια και το βαρύ δαχτυλίδι, που μου άφησε κιόλας σημάδι: «Αυτό γιατί άργησες». Ύστερα που έριξε άλλη μία, αυτή τη φορά με την παλάμη ανοιχτή: «αυτή γιατί με διέκοψες». Οι φίλες της είχαν ξελιγωθεί στα γέλια και ο κόσμος στα άλλα τραπέζια είχε ήδη στραφεί και παρατηρούσε τον κακομοίρη 50χρονο που έτρωγε χαστούκια από μια 25χρονη καλλονή. «Κι αυτή γιατί πήγες να βρεις φτηνές δικαιολογίες για να μην κάνει τα θελήματα που σου είπα». Το τρίτο χαστούκι ήταν και πάλι με την ανάστροφη κι άφησε νέο σημάδι. Έπρεπε πια να βρω και μια δικαιολογία για τη γυναίκα μου και ήμουν βέβαιος ότι η Κυρία Ελενα γι τον λόγο αυτό με είχε χαστουκίσει τόσο δυνατά. Άπλωσε το χέρι της προς το μέρος μου και το φίλησα με σεβασμό: «Σας ευχαριστώ», τις είπα.
«Ευχαρίστησε τώρα και την κυρία Πελαγία και την κυρία Στέλλα για την ευκαιρία που σου έδωσαν να τους φανείς χρήσιμος».
Στράφηκα στις δύο αδερφές, που τις είχα γνωρίσει άλλη μία φορά. «Σας ευχαριστώ Κυρία Πελαγία. Σας ευχαριστώ Κυρία Στέλλα», είπα. Εκείνες απλώς κούνησαν χαμογελώντας το κεφάλι.
«Χάσου τώρα από τα μάτια μου παλιομαλάκα…».

Έκανα μια μικρή υπόκλιση και γύρισα να φύγω: «Μια στιγμή», την άκουσα να λέει με σκληρη φωνη. «Άσε μας ένα κατοστάρικο για τα ποτά…». Έβγαλα από την τσέπη μου τα χρήματα που είχα, ήταν τρία 20άρικα. «Δεν έχω τόσα Κυρία έλενα, έφυγα βιαστικά και πήρα ό,τι βρήκα μπροστά μου».
Εκείνη κοίταξε απογοητευμένη τον ουρανό: «Απορώ γιατί σε κρατάω. Τόσο άχρηστος, τόσο μαλακας. Τέλος πάντων, άσε ό,τι έχεις κι εξαφανίσου. Θα λογαριαστούμε αύριο».
Άφησα στο τραπέζι τα τρία 20αρικα και στράφηκα να φύγω. Πίσω μου με ακολουθησαν τρανταχτά γέλια από τα 7 κοριτσόπουλα και οι ειρωνικές ματιές των άλλων θαμώνων

 

Good pet  

 

ωραία αφήγηση   ελπίζω να διαβάσουμε πως ένοιωσε, μετα απο ολα αυτά ή μάλλον σίγουρα κ περισσότερα ,από όσα μας αφηγήθηκε ο "τόσο άχρηστος κ ο τόσο μαλάκας 50ρης" άπο την 25 χρονη μουνάρα Κυρά του .

 

Διάβασα κι εγώ την αφήγηση, είναι όντως όμορφη. Μου δημιουργήθηκε όμως μια απορία. Αρχικά, δε γνωρίζω αν είναι βιωματική η ιστορία για να μάθω την προσωπική σου άποψη. Όπως και να'χει όμως, σε όσες ανάλογες ιστορίες εκμετάλλευσης και εξευτελισμού έχω διαβάσει, η Κυρία είναι μικρότερη (άσχετο) αλλά κυρίως πολύ εμφανίσιμη. Και εντάξει, αν μιλάμε για φαντασιακές καταστάσεις, είναι θεμιτό. Επειδή όμως όλα απ' τη ζωή είναι βγαλμένα, οι υποτακτικοί κρατάνε την ίδια στάση σε κάθε περίπτωση; Ακόμη και αν η Κυρία δεν είναι όμορφη; Είναι όντως η δύναμη των φετίχ τους μεγαλύτερη από το γούστο τους στους ανθρώπους;

 

σε άλλο νήμα έλεγε 100€ η επίσκεψη. τι ισχύει τελικά;

 

Εγώ θα ρώταγα αν η υποταγή είναι συνειδητή η είναι κατά περίπτωση στα ποδάρια μιας βιομηχανοποιημένης σε εμφάνιση κεράς με κακομαθημένο υφάκι;

 

Θα ειχε μεγάλη διαφορά στην έννοια της ταπείνωσης εάν ήταν σε αντίθετους ρολους ;
Δηλαδή αν η υπό ήταν 25 χρ και ο Κ της 50 χρ ; Η απλά αυτή την εικόνα έχουμε σαν πρότυπο !
Το θέμα χρημάτων δεν το ακουμπαω δεν με αφορά .
Τώρα βιωματική εμπειρία η μυθοπλασία δεν το ξέρουμε ... αναμένουμε να ακούσουμε για τα αισθηματα του νήματοθετη .

 

Εγώ στη θέση του θα φοβόμουν μην το μάθει η γυναικα ότι κάνει θεληματα σε άλλη ενώ εκείνη την παραταει μόνη με το μωρό.

Όχι ξαναστροφη, wing chun με παντοφλατζ θα του έκανα εάν ήμουν στη θέση της !!

 

Με το **καλησπέρα μαλάκα**, ξενέρωσα, σταμάτησα να διαβάζω, αρνούμαι..  

 

Έχω ακούσει Κυρία να μου συστήνει τον υποτακτικό της "και αυτός είναι ο μαλακας μου" και το έλεγε με έναν συνδυασμό λίγο πειραγματοσαδισμου αλλά και μεγάλης τρυφερότητας. Μου είχε αρέσει  

 

Βασικα και εγω εχω μια ενσταση στο ολο κειμενο ασχετα αν ειναι φανταστικο < αν και για εμενα ισως περιεχει και μια δοση αληθειας > αλλα δεν θα την πω δεν μου πεφτει και λογος εξαλου .... απλα σκεφτομαι πως δεν το εχει αναφερει κανενας

 

Το κείμενο ήταν ερεθιστικο. Αλλά γιατί η αφεντρα να είναι αφενός κακομαθημενη, αφετερου αγενής και κατά τρίτο λόγο οικονομική εκμεταλευτρια;

Πιστεύω ότι μειώνουμε πααααρα πολύ το βδσμ, την οποία αφεντρα και τον οποιο υποτακτικο, δίνοντας αυτά τα τόσο λάθος πρότυπα στον κοσμο.

Είναι πιστεύω μακράν η χειρότερη βερσιόν του βδσμ. Πρακτικά δεν είναι καν βδσμ.