τροποι τιμωριας

Έχει ξαναειπωθεί, οι περιπτώσεις που ευσταθεί σαν επιχείρημα όμως είναι σπάνιες.

 

Πολύ βέβαιη ακούγεστε! Οι τιμωρίες ενδέχεται να είναι περίπτωση που ευσταθεί το επιχείρημα για τον λόγο ότι κρούει ευαίσθητες χορδές.

 

Από μια τιμωρία, από την συγκεκριμένη τιμωρία, μπορώ να εξάγω το εξής συμπέρασμα:

Οτι της φέρεται λες και είναι παιδάκι δημοτικού ενώ είναι ενήλικη γυναίκα. Αυτο δεν προαγει την αναπτυξη της ουτε ως ανθρωπο ουτε ως υποτακτικη. βεβαια τα παιδάκια είναι πιο εύκολα χειραγωγήσιμα..

Και ναι, θεωρώ πως μπορώ να αμφισβητήσω την Κυριαρχία κάποιου, και οποιου κάποιου, χρησιμοποιεί χειριστικες και όχι Κυριαρχικές μεθόδους.

 

Εγω ξέρω ότι πέφτει πολύ υποτίμηση και αγιοποιηση των υ και ξεχνάμε πόσο σε τυλίγουν σε μια κολλα χαρτί αν τους δωθεί αέρας και πάτημα.

Δεκτά όλα, δέκτες και οι θεωρίες για συζητήσιμους Κ με υπομονή που θα εξηγήσουν στο υ ( που είπε ψέματα στην προκειμένη αν διάβασα και καλά ) και και και...δεκτα αγαπες μου, δεν ήρθα εγώ άλλωστε ούτε η κοπέλα να σας πει ( μα τι είδους Κ φλουφλης είναι αυτός ) no. Εσείς λετε ( μα τι είδους Κ είναι αυτός που θα βάλει τιμωρία γραπτη)

Και λέω... Εγώ Κ που δεν τραβάει το λουρί, με τον τρόπο που ο ίδιος θέλει και του πάει και κολλάει στην καθε περίπτωση ( από σάπισμα μέχρι φωνή, μέχρι κατέβατα, μέχρι σιωπή μέχρι αδιαφορία ...το τελευταιο ποναει πάντα πιο πολύ ) θα του φάω το χερι και σε λίγο δεν θα είναι και Κ μου.

Κατά τα αλλα, όπως βολεύεται κάνεις κτλ κτλ αλλά μην βγάλουμε και τα σωστά ανάποδα όμως   κρίμα

 

Υπομονή όσο χρειάζεται, αλλιώς όπως είπα, πόρτα και ο καθένας τον δρόμο του.  

Και η συζήτηση δεν σημαίνει "άκουσε γιαβρι μου, εδώ πουλάκι μου έκανες ένα λαθάκι μωρέ".  

Αυτό που λέω είναι να ξεχωρίζουμε ποτε παραχρησιμοποιείται (ή για εμένα χρησιμοποιείται σκέτο) η τιμωρία ως εργαλείο, ως μέσο χειραγώγησης της ενοχικοτητας της υ και ανεπάρκειας του Κ. Εκεί χτυπάω κουδουνάκι.

Επίσης θα πετάξω και άλλο ένα tip με την αφορμή που μου έδωσες. Η αδιαφορία (αυτό που εξαφανίζονται για μια βδομαδουλα) ως τιμωρία δεν είναι μέθοδος, είναι απλά ότι δεν ξέρουν με ποιον άλλο τρόπο να διαχειριστούν μια ζορικη και πάνω από τις δυνατότητες τους κατάσταση, οπότε δια της απουσίας τους καλύπτουν το κενό και εξασφαλίζουν την Κυριαρχία τους καθως υπενθυμίζουν πόσο σημαντικοί είναι (εδώ είναι το κόλπο) αλλά ουσιαστικά μπαλώνουν το πρόβλημα.

 

Δυσκολεύομαι πολύ να κατανοήσω πως θα κυριαρχεί κάποιος και δεν θα καταλήξω σε μια βανίλα σχέση μαζί του όταν του απαγορεύεται να παίξει με το μυαλό μου, με την ενοχικοτητα μου, να παίξει με το οτιδήποτε του έχω παραδόσει τέλοσπαντων, να το χρησιμοποιήσει να το χειριστεί και να το διαχειριστεί, να του βάλει φωτιά αν θέλει. Ποιος του απαγορεύει;


Εγώ αυτά θα παω να κάνω με ένα Κ. Αλλιώς βρίσκω και ωραιότατο γκομενάκι και κάνω και οικογένεια και δεν κάθομαι να σκάω και για το νήμα " παιδιά και BDSM" πωςτολενε

 

Δεν είναι ή ο ένας δρόμος ή ο άλλος αν μου επιτρέπεις  

Δεν είναι το ζητούμενο μια συμπλέγματικη, ενοχική υποτακτική που έχει την ανάγκη της διαδικασίας της αυτόκαθαρσης όπως προανέφερες. Αυτή είναι απλά εύκολα χειραγωγήσιμη και για αυτό προωθείται ως καραμελιτσα.

Στόχος θα έπρεπε να είναι μια χαρούμενη υποτακτική που θέλει να προσφέρει στον Κ (έχει ξεπερασει και έχει δουλεψει τα ενοχικά της ή τα δουλευει) και να είναι ενήλικη αρκετά ώστε να ξέρει να διαχειρίζεται ακόμα και την στεναχώρια της αν τύχει να απογοητεύσει τον Κ της.
Και ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να δείξει την ειλικρινή της μετάνοια είναι με το να προσπαθήσει όσο της είναι δυνατό να μην επαναλάβει το λάθος της.

 

Αυτό που κάποιος προσπαθεί να κάνει το ψυχογράφημα του Κ που δεν γνωρίζει καν, από την τιμωρία που επέλεξε να επιβάλει, δεν το καταλαβαίνω.
Και αν η τιμωρία επιβλήθηκε στα πλαίσια ενός παιχνιδιού ρόλων καθηγητού - μαθήτριας; . Και ποιος μπορεί να μπει στο μυαλό του καθένα και να προδικάσει τα κίνητρα μιας τιμωρίας.

Για μένα η τιμωρία είναι μια επισήμανση ενός παραπτώματος και δεν είναι απαραίτητο πάντα, να έχει διορθωτικό χαρακτήρα, μπορεί κάλλιστα να αποσκοπεί στο να χορτάσει το σαδισμό του Κ ή κάτι άλλο. Πρέπει όμως απαραίτητα, να είναι δίκαιη, ανάλογη του παραπτώματος και να μην επιβάλλεται για ψύλλου πήδημα.

 

Κανείς δεν απαγορεύει τίποτα και σε κανένα.
Αλλά αν πιστεύετε ότι όλα είναι ονειρικά πλασμένα εντός bdsm και δεν πρέπει να αμφισβητούνται πρακτικες...τότε όλα καλά...

 

Το να αμφισβητείς μια πρακτική, υποθέτοντας τα κίνητρα της όπως σε βολεύει για τη συζήτηση, το βρίσκω άστοχο. Αν το κάνεις γνωρίζοντας
το δια ταύτα τότε όλα καλά.

 

Μία τιμωρία ή μία δοκιμασία έχει τον λόγο της και τον ξέρει αυτός που την επιβάλει.
Στην τιμωρία συνήθως τον λόγο τον μαθαίνει και αυτός ο οποίος υπόκειται σε αυτή και μάλιστα την στιγμή που του επιβάλλεται.
Κάποιες φορές μπορεί να φαίνεται ότι μια τιμωρία ή μια δοκιμασία να εμπεριέχει κάποιο παραλογισμό, αλλά στα πλαίσια των πρακτικών του D/s και ο παραλογισμός ακόμη δεν αμφισβητείται.
Τα άτομα που δεν μπορούν να αντιληφθούν τις διαδικασίες που διέπουν μια σχέση D/s είναι αυτά που νοιάζονται μόνο για κίνκι και S/m σχέσεις.
Εκεί δεν χρειάζεται ούτε εκπαίδευση ούτε διαδικασία εξέλιξης, όλα είναι ξεκάθαρα εγώ σε πονάω, εσύ πονάς και όλοι είμαστε μετά χαρούμενοι.
Τα άλλα είναι γι’ αυτούς που μπορούν να τα καταλάβουν, μπορούν να τα υποστηρίξουν, τα θέλουν και τα αποζητούν.
Δεν είναι για όλους.
Μην στεναχωριέστε γι’ αυτά που δεν καταλαβαίνετε, ασχοληθείτε με αυτά που μπορείτε.
Όποια αμφισβητεί το δικαίωμα του Κυρίου της, να της επιβάλει κάποια τιμωρία, απλά δεν έχει Κύριο. (κάνει μπαμ)

 

Συμφωνώ απόλυτα με τα παραπάνω, αλλά να βάλω μια παράμετρο που δεν υπολόγισες στο κείμενο. Η αμφισβήτηση δεν γίνεται από την υ που της υποβλήθηκε η τιμωρία , αλλά από τρίτο άτομο, που πιστεύω έχει το δικαίωμα να κρίνει και να πει μια γνώμη, σωστή ή λάθος δεν έχει σημασία.