Περί κυριαρχίας και υποταγής

Μια χαρά τα λέτε: Για να υπάρξει Κυριαρχία/υποταγή πρέπει κάποιος να κυριαρχίσει σε κάποιον. Πριν γίνει αυτό ούτε ο ένας είναι Κυρίαρχος ούτε ο άλλος υποτακτικός.

Ωστόσο υπάρχουν αυτοί που για κάποιο λόγο θέλουν να επιβάλλουν κυριαρχία και υπάρχουν κάποιοι που όχι απλά δεν αντιδράνε στην επιβολή της κυριαρχίας πάνω τους αλλά την καλωσορίζουν κιόλας, το οποίο σημαίνει ότι αυτή η επιβολή της κυριαρχίας δεν γίνεται απαραίτητα από αδυναμία αντίδρασης.

Τι κάνει ωθεί τον έναν να κυριαρχίσει και τι ωθεί τον άλλον να κάτσει να κυριαρχηθεί;

 

Δεν έκανα κανέναν ισχυρισμό, χρησιμοποίησα την γλώσσα που μού έδωσαν, την Ελληνική, για να συνεννοηθώ.
Οπότε δεν έχω και τίποτα, -φυσικά- να αποδείξω.
Πάμε παρακάτω. Κατ΄ουσία συμφωνούμε, γιατί η προσωπική μου πεποίθηση είναι πως ούτε η μία, μηδέ η άλλη κατάσταση είναι αυθύπαρκτες, είναι αποκλειστικά εξαρτώμενες από τις συνθήκες.
Ο Κυρίαρχος που χτυπιέται πως είναι Κυρίαρχος χωρίς τον υποτακτικό, είναι ένας κατά φαντασία Κυρίαρχος το λοιπόν.
Το ίδιο ισχύει και για τον υποτακτικό που χτυπιέται πως είναι υποτακτικός, χωρίς τον Κυρίαρχο, κι αυτός την φενάκη του ζει.
Δεν θα τους την χαλάσω, όπως την βρίσκει ο καθένας, απλά επαναπλαισιώνω την συζήτηση.
Για να το συνεχίσω και με τον δεύτερό σας συλλογισμό είμαι κατ΄ουσίαν σύμφωνη, εκτός από την επιλογή των λέξεων όπως ανδράποδο, που δε νομίζω πως άπτεται του ορισμού του υποτακτικού ατόμου, αλλά δεν θα σταθώ εκεί, αλλά μιας και το διατυπώσατε εν είδει ορισμού, θα σας πρότεινα εσείς να το ξαναδείτε. Το χρονικό συνεχές, είναι -ή θα΄πρεπε να είναι- έτσι ακριβώς όπως το περιγράφετε. Όλα καλά και εκεί.
Και με την κατακλείδα πρόταση συμφωνώ. Η ανθρωπότητα βρίθει τέτοιων συγχύσεων, πως θα μπορούσε το φόρουμ να εξαιρείται? 

 

Περί πρόθυμης υποταγής, έγινε μία προσέγγιση στο σχετικό νήμα αν και δεν με ενδιέφερε να εστιάσω (και καλώς νομίζω) στην ποικιλία του εσωτερικού κινήτρου, όσο στην ανασχετική δράση του (όταν αυτό υπάρχει) στην επικυριαρχία και το τελικό της αποτέλεσμα.
Προφανώς δεν με αφορά τόσο ο προσδιορισμός των κινήτρων όσο ο περιορισμός ή ιδανικά η μη ύπαρξή τους...
Σε ότι αφορά το κίνητρο προς την Κυριαρχία, νομίζω ότι εν τέλει περιγράφεται επαρκώς από την Σαδική θεώρηση, και δεν είναι άλλο από την κατάκτηση της απολύτου Ελευθερίας. Κάθε επικυριαρχική δράση εν τέλει στην αύξηση των βαθμών ελευθερίας του Κυρίαρχου καταλήγει, είτε ο Κυρίαρχος είναι άτομο είτε ομάδα ατόμων είτε εθνότητα, κράτος κλπ

 

είτε σούπα.
η καημένη η σαδική θεώρηση έχει υποστεί κι αυτή τα δεινά της υλιστικής θεωρίας: ταχεία προσωπική (πιθανή) ανάγνωση, και συμπλήρωση υπό την άμπελον. δεν έχει συγκεντρωτικά χαρακτηριστικά ο «λιμπερτινισμός», ούτε προτείνει τέτοια ο σαντ. ο φασισμός είναι τελείως ξεχωριστό ρεύμα.

ο λόγος, που δεν είναι γεννεσιουργός, και δεν καθορίζει την «αλήθεια», παρά μόνον πρωθύστερα, δεν εξαντλείται σε λεκτικές διατυπώσεις και σε «λογικά» σχήματα και παραδοχές.

και χωρίς κυριαρχούμενο δεν γίνεται τίποτε, απολύτως. ο κυριαρχούμενος δε, δεν είναι δυνατόν να λείπει, ούτε να είναι φουσκωτός, χρειάζεται απαραιτήτως να κατανοεί (όχι υποχρεωτικά στα γαλλικά) την κυριάρχηση, να είναι σε θέση να την αναγνωρίσει, και να συμμορφώνεται.

 

Ο Λόγος καθορίζει το διυποκειμενικώς ισχύον έναντι του υποκειμενικά ισχύοντος που είναι το βίωμα.
Προφανώς δεν είναι η αλήθεια το ζητούμενο, αλλά η ισχύς, αυτό κάπως γενικότερα όμως. Δεν γνωρίζω γιατί ακριβώς μου επιτίθεστε, η απάντησή κου σε κάθε περίπτωση είναι να διαβάζετε τα πράγματα στο πλαίσιο αναφοράς που γράφτηκαν.

Όσο για την δεύτερη παράγραφό σας, το ότι είστε αναγκασμένος να χρησιμοποιείτε παθητική μετοχή τα λέει όλα. Ξεκολλήστε κάπως, έστω. Το «καρνέ είναι και δουλεύει» δεν το προλάβατε είσασταν μικρός ακόμα;

 

Σούπα οπωσδήποτε, άλλωστε σε αυτή μάλλον οφείλεται η τρικυμία εν κρανίω που σε διακατέχει...

Ο Σαντ σαφώς και προτείνει την κατίσχυση ως την οδό προς την ασυδοσία. Ο Σαντ επίσης ουδέποτε μίλησε για κράτη ή έθνη ή λόμπυ, αλλά ούτε κι εγώ ισχυρίστηκα ότι ομίλησε για αυτά.
Το σχόλιο "Κάθε επικυριαρχική δράση εν τέλει στην αύξηση των βαθμών ελευθερίας του Κυρίαρχου καταλήγει, είτε ο Κυρίαρχος είναι άτομο είτε ομάδα ατόμων είτε εθνότητα, κράτος κλπ" είναι δικό μου. Είδες πουθενά να το αποδίδω στον Sade; Είμαι υποχρεωμένος ομιλώντας περί σαδισμού να αναπαράγω το ακριβές κείμενο χωρίς αξιολογικές ή άλλες κρίσεις και σκέψεις; Το να αντιτίθεσαι στην εκφορά τους είναι ενδεικτικό "φασίζουσας νοοτροπίας " και ομολογώ ότι δεν με εκπλήσσει, ταιριάζει με την συνολική εκφορά και το ύφος σου...

Τα ακριβή λοιπόν κείμενα υπάρχουν, μπορείς να ξεστραβωθείς να τα διαβάσεις, δεν υποχρεούμαι ουδόλως να στα αναπαράγω. Επίσης κρίνω απολύτως περιττό να διαλέγομαι με κάποιον που δεν γνωρίζει το θέμα, δεν ασχολείται με το θέμα αλλά μόνο θορυβεί out of concept.

Τέλος, ο φασισμός είναι πολιτικό ιδεολόγημα και ουδόλως ρεύμα, ανεμογεννήτρια ή μπαταρία... Στα μυαλά των αδαών ηλιθίων ο φασισμός ταυτίζεται με τον ιμπεριαλισμό. Η κατισχυτική δράση και η ιμπεριαλιστική επέκταση δεν εμφανίστηκε τον 20ο αιώνα μαζί με το φασισμό,προϋπήρχε αυτού επί χιλιετίες. Αλλά είπαμε όλα σούπα εν κρανίω...

 

τον λόγο, ειδικώς, ορισμένοι που τον επικαλούνται τον περιγράφουν ως αποκλειστικά κατανοητό δια του βιώματος. υπάρχουν βέβαια διαφωνίες. εκ τουτου η επίκληση του λόγου γίνεται, εν προκειμένω, συγχυτική, παρά διευκρινιστική.

η επισήμανση μιας υπερφίαλης νεφελώδους δήλωσης, μπορεί να εκληφθεί ως επίθεση στον εκφέροντα, αλλά αρκετή διασκέδαση έχουμε ήδη, δεν χρειάζεται κι άλλη.

έχουμε όντως δυό λογιών μετοχές (τριών, ακριβέστερα). η εξαφάνιση των δύο και η ανάδειξη του ενός είδους σε αυταναφορικό δεν βλέπω να λειτουργεί. θα είχαμε μόνον ένα είδος μετοχής αν υπήρχε μόνον, αυθυπάρκτως, η μιά κατάσταση, και θα είμασταν χαρούμενοι και ικανοποιημένοι μ' αυτό.

όταν μεγαλώσω θα ξεκολλήσω. έχω καιρό.

 

σας ακούω με προσοχή

σούπα και οι αιώνες.

 

Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω, η κατισχυτική δράση και η ιμπεριαλιστική επέκταση υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων ακόμα και αν δεν ονομαζόταν έτσι και φυσικά δεν αναφέρομαι σε μετακινήσεις νομαδικών λαών.

 

λόγος (ο)
1.η ικανότητα να επικοινωνεί κανείς με τη γλώσσα
2. η χρήση τής γλώσσας για συνεννόηση, για επικοινωνία, για την επίτευξη στόχου
3. γλωσσ. η γλώσσα, το συστηματικά δομημένο σύνολο λέξεων
4. (ειδικότ.) η προφορική χρήση τής γλώσσας, η προφορική έκφραση
5. η γλώσσα ως εσωτερικό σύστημα που ενυπάρχει στη συνείδηση κάθε ομιλητή,
η γνώση που έχει καθένας για τη γλώσσα του, κατ' αντιδιαστολή προς την ομιλία,
η οποία αποτελεί την εφαρμογή τού συστήματος αυτού από κάθε ομιλητή χωριστά
.
.
16. (στη Λογική) η αναλογία, η σχέση
17. ΜΑΘ. το ακριβές πηλίκο μεταξύ δύο μεγεθών, ποσοτήτων, το οποίο εκφράζεται με κλάσμα
.
.
Κατά τους Στωικούς: η καθοδηγούσα αρχή τού σύμπαντος (που κλπ κλπ) /
.
.
η αιτία...

 

αν όντως θέλετε να μιλήσουμε σοβαρά στο παρόν πλαίσιο:
η κατίσχυση, ως συμπεριφορά, ανήκει σε άλλη κλίμακα, και προϋπάρχει και των θηλαστικών και των ερπετών.
ο επεκτατισμός, σαν πολιτικοκοινωνικό φαινόμενο, ακόμη και στις τυχοδιωκτικές εκδοχές του, ανήκει στα πολιτικοκοινωνικά φαινόμενα.
ο φασισμός, εκδηλώθηκε με την προσωποποίηση του εθνους, ήδη απ' τον 19ο αιώνα, κι ας πήρε το όνομά του απ' τους συμβολισμούς του μουσολίνι στην αρχή του 20ου.
η σύγχυση συμπεριφορών και κοινωνικοπολιτικών φαινομένων αφήνει ελάχιστα περιθώρια συγκροτημένου διαλόγου.

 

Ο επεκτατισμός δεν είναι μόνο πολιτικοκοινωνικό φαινόμενο είναι και συμπεριφορά και ο καπιταλισμός βασίζεται σε αυτή τη συμπεριφορά. Θέλετε να το ονομάσετε υπέρμετρη φιλοδοξία; Θέλετε να το ονομάσετε ανικανοποίητο; Θέλετε να το ονομάσετε πλεονεξία; Θέλετε να το ονομάσετε σύνδρομο ανωτερότητας; Υπάρχει και είναι και αυτό παμπάλαιο.