Bullying και BDSM-Εκλεκτικές συγγένειες ή όχι;

Έτσι ακριβώς όπως το γράφεις. Δεν μπορείς να φανταστείς τον ενθουσιασμό μου όταν πληροφορήθηκα την ύπαρξη ενός κλάδου στα σπάργανα, της κβαντικής μοριακής και γενετικής...

Γοητευτική υπόθεση.

Σ' ευχαριστώ γι' αυτό.

 

Για να το πιάσω από το τελικό ερώτημα "πόσο βαθιά επηρεάζει το bullying την τάση μας για ρόλους, εντός του bdsm", δεν είναι το bullying από μόνο του που προϋπάρχει και άρα επηρεάζει την τάση για ρόλους εντός bdsm. Τόσο το bulllying όσο και το bdsm είναι αποτέλεσμα και όχι αρχική συνθήκη. Αποτέλεσμα συνθηκών και βιωμάτων σαν αυτά που περιγράφηκαν πολύ εύστοχα πιο πάνω και που καθορίζουν και ορίζουν τη συνολική δομή της προσωπικότητας. Και μάλιστα για να το εμπλουτίσουμε (αν και ελαφρώς off topic) πάει και αντίστροφα (για την ακρίβεια πολύ συχνά πάει αντίστροφα). Δηλ. το "κοριτσάκι, που κι αυτό έχει δεχτεί bullying, γιατί ήταν αθώο/άβγαλτο/μπουνταλούτσικο/κοντό/παχουλό/ομορφούτσικο/ασχημούτσικο/με μικρά/μεγάλα βυζιά κοκ" και "κονόμησε μία αυτοεικόνα θύματος" και "επέλεξε τον ρόλο της υποτακτικής/σκλάβας γιατί υποσυνείδητα εκεί πήγε και ταυτίστηκε", αυτό το κοριτσάκι λοιπόν μπορεί να γίνει μια πρώτης τάξεως Domme, αναπληρώνοντας αντίστροφα το όποιο έλλειμα (βλ. από παλιά ανικανοποίητες ανάγκες). Και προφανώς αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν και για τους άντρες, έτσι;

Αναφορικά με τον βασικό προβληματισμό του νήματος:

Τί είναι το bullying; Είναι η έκφραση -πιο συγκεκριμένα η εκτόνωση- ενός τεράστιου θυμού που δεν έχει βρει μια υγιή διέξοδο και έχοντας καταπιεστεί πάρα πολύ και για μεγάλο χρονικό διάστημα, βρίσκει διέξοδο στο bullying. Μια τέτοια διέξοδος μπορεί να είναι και μια πράξη/συμπεριφορά bdsm. Μπορεί να είναι. Το τονίζω. Δε σημαίνει, ότι θα είναι ντε και καλά. Ωστόσο δεν προκύπτει, επειδή προηγείται το bullying. Επομένως δε στέκει εντελώς το ερώτημα "πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν αυτό δεν υπήρχε, ενεργητικά ή παθητικά, ως μέσο εκτόνωσης ή επιβολής της βίας (σωματικής/λεκτικής/ψυχολογικής) που πολλοί άνθρωποι βιώνουν". Τα ίδια θα ήταν τα πράγματα, γιατί αυτό που ωθεί, θα έβρισκε άλλο τρόπο εκτόνωσης.

 

Έτσι ακριβώς, όσο κι αν το ακριβώς ακούγεται το οξύμωρον ως προσδιορισμός του έτσι...

 

Μερικές λίγο σκόρπιες σκέψεις για το bullying. Ο Σαρτρ έλεγε ότι είμαστε οι επιλογές μας, ο Αριστοτέλης φέρεται ειπών ότι κάθε πόνος μας έχει πίσω του ένα σφάλμα μας, και εγώ έχω σκεφτεί πολλές φορές και σίγουρα ή έστω ελπίζω και κάποιος άλλος να το έχει πει, πως είμαστε οι υποδομές στις οποίες πατάμε. Τϊποτα άλλο. Πραγματικά τίποτα άλλο. Γι αυτό, κάποιοι από μας χωρίς ηθικά έρμα, από αυτά τα αταβικά, μισούν αυτούς που ζουν δίπλα τους και, χωρίς να τους έχουν χαριστεί οι υποδομές στις οποίες οι ίδιοι πατάνε, πάνε να γίνουν ίσοι και όμοιοι με αυτούς.

Έτσι γίνεται το bullying και έτσι γίνεται η κακοποίηση των ζώων. Διότι το βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι γίνεται σε πλάσματα που δεν μπορούν να αμυνθούν και αυτό τα λέει όλα για το πόσο απεχθή και χυδαία και σιχαμένα και άξια βασανιστικής και προσβλητικής τιμωρίας είναι. Και τα δύο με εξοργίζουν απίστευτα πάρα πάρα πάρα πολύ.

Δεν μπορώ να του βρω σχέση με το BDSM ή με οποιαδήποτε μορφή σαδομαζοχισμού διότι το BDSM και ο σαδομαζοχισμός που γνώρισα και αντιλαμβάνομαι δεν γίνεται πάνω σε ανθρώπους που δεν μπορούν να αμυνθούν! Ούτε και επιβάλλεται, άλλωστε.

Μια γνώμη, κάθε άλλο παρά ειδικού, που αν θέλετε την παίρνετε υπόψη, είναι πως άνθρωπος που μισεί σε σημείο που να βλάψει εσκεμμένα άνθρωπο ή ζώο αλλά και που να συμμετέχει σιωπηλά σε καταστάσεις που καταρακώνουν την αξιοπρέπεια οποιουδήποτε ζωντανού πλάσματος, ίσως να μπορεί να γαμήσει αλλά δεν μπορεί να κάνει ερωτική σχέση, ούτε καν νοσηρή, πόσο μάλλον υγιή. Οι σαδομαζοχιστικές σχέσεις που γνωρίζω είναι με τον τρόπο τους υγιείς, επειδή είναι αν μη τι άλλο χωρίς υποκρισία όσον αφορά την επιθυμία. Ενίοτε και χωρίς απωθημένα.

Από το σχολείο ως την πραγματική ζωή τα καλούπια σπάνε, θέλουν δε θέλουν, γιατί είναι εξαιρετικά περιοριστικά και έχουν χρησιμότητα μόνον για να επιβιώσει κάποιος στα σχολικά του χρόνια. Ενώ πάρα πολλές παλιές μου συμμαθήτριες διατηρούν τα βασικά τους χαρακτηριστικά, ούτε μια από αυτές που κράτησα επαφή και χάρη στο fb είναι πολλές, δεν κράτησε τον ρόλο που έπαιζε ως μαθήτρια ή την συνολική προβολή που είχε, όλες έκτισαν άλλες, διαφορετικές και πολύ πιο σύνθετες και ουσιαστικές ταυτότητες. Γι αυτό έχω τη γνώμη ότι η όποια συσχέτιση προσωπικότητας μαθητή με BDSM ρόλους δεν είναι σε στέρεες βάσεις.

Για γερά στομάχια, ένα κείμενο του Τσαγκαρουσιάνου για την κακοποίηση των ζώων https://www.lifo.gr/articles/opinions/199956/sfageia-diafora
και ένα για το bullying https://www.lifo.gr/articles/prwto_proswpo/199905/pos-ezisa-kai-megalosa-mesa-sto-fovo

 

Το bullying, που αν και ξεκίνησε την καριέρα του για να περιγράψει ένα φαινόμενο καταρχάς στα σχολεία, ωε έννοια χρησιμοποιείται για να περιγράψει γενικότερα μία κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά (σωματική, λεκτική, ψυχολογική ή και κοινωνική) με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου.

Σταχυολογικά κάπως έτσι, π.χ...
Σωματική: Πάρε μια φάπα κι ένα κλοτσομπουνίδι...
Λεκτική: Είσαι μπήξε και δείξε κι ένα τίποτα...
Ψυχολογική: Μωρε κάν' το και θα δεις τι έχεις να πάθεις
Κοινωνική: Πλέμπα χρυσή μου, τι να πεις...

Ο λόγος πίσω από όλα αυτά είναι η υφαρπαγή της ενέργειας/δυναμικής των άλλων με το μικρότερο δυνατόν αντίτιμο και κόπο.
Και για να προκύψει ως συμπεριφορά χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις.
Οι προϋποθέσεις αυτές έχουν να κάνουν με το πώς αντιλαμβανόμαστε την έλλειψη ενέργειας στην πάρτη μας.

Η αντιμετώπιση των προϋποθέσεων γίνεται στην "πηγή" τους.
Οποιαδήποτε άλλη είναι πρακτική είναι αντιμετώπιση συμπτωμάτων.
Η συμπίεση/περιορισμός των συμπτωμάτων έχει απλώς έκτακτο/πρόσκαιρο χαρακτήρα/αποτέλεσμα.

Ως κοινωνία φαίνεται πως επιλέξαμε να αντιμετωπίζουμε τα συμπτώματα.
Πιθανόν κι αυτό να είναι κάτι...

Η αντιμετώπιση της πηγής αναιρεί την κοινωνία που διαμορφώσαμε να ζούμε και λατρεύουμε να της τα χώνουμε ο καθένας ερήμην μας, μόνο και μόνο γιατί στον χρονικό μας ορίζοντα μας εξυπηρετεί.

Πιο απλά δεν γιένεται...
Το κόλπο είναι στο ο καθένας ερήμην μας, πάντα εκεί είναι, σιγά τα ωά...

 

χειροκροτω. καθε λεξη. αλλα δεν φτανει μονο να τα λεμε. πρεπει να τα βλεπουμε κιολας. κι ας μην μας συμφερει ή εξυπηρετει. θυτης και υπερασπιστης του θυματος ειναι συχνα το ιδιο προσωπο. με αλλο προσωπειο.

 

Έγραψα μια εκδοχή των πραγμάτων.
Σίγουρα δεν είναι μόνο αυτή.
Ήδη στο άρθρο του Τσαγκαρουσιανου που ποσταρε η gaby_m υπάρχει και το τρίτο σενάριο της εκδοχής μου.
Το θυμα να μη σταματήσει να φοβάται ποτέ.
Κάθε του πράξη να διέπεται από αυτό το συναίσθημα.

Δεν καταλαβαίνω τη συσχέτιση θύτη και υπερασπιστή του θύματος.

Ευχαριστώ πάντως. Δεν με έχουν χειροκροτήσει ποτέ ξανά... 

 

οχι, δεν ειμαι γλυφτης. Ειδικα εγω, οχι. Τα λεω μπαμ και κατω.

Θυτης και "ευαισθητος" ειναι συχνα το ιδιο. Λειτουργει λυτρωτικα. Κατι σαν προπετασμα, για το αλλο που ναι απο πισω.

Οι περισσοτεροι ανθρωποι ειναι βρωμικοι.
Ειναι το μονο ζωντανο που πασπαλιζαεται με ξενα αρωματα, επειδη δεν αντεχει τη δικια του.

 

bullying και bdsm κατα τη γνωμη μου καμμια σχεση
στο ενα υπαρχει επιλογη και συναινεση στο αλλο οχι
στο ενα τα δυο προσωπα προσπαθουν να δημιουργησουν μια κατασταση ιδανικη και ομορφη και για τους δυο
στο αλλο ο θυτης προσπαθει να καταστρεψει το θυμα για να καλυψει τις δικες του ανασφαλειες και κομπλεξ

 

Σεβαστή η γνώμη σου αγαπητέ. Η ερώτηση δεν ήταν ακριβώς αυτό βεβαίως, αυτό θα έλεγα πως εντάσσεται στα αυτονόητα, αλλά και τα αυτονόητα πλέον είναι πολύ παρεξηγημένη έννοια, στις μέρες μας και εδώ συγκεκριμένα.
Το ερώτημα ήταν για μία εκλεκτική συγγένεια που άπτεται της επίδρασης του bullying στην ψυχολογία του ατόμου και αν και κατά πόσο κάτι τέτοιο ισχύει, ωθώντας το άτομο στο bdsm.
Ας πούμε, στην δική σου διατύπωση θα ρωτούσα γιατί να θέλουν να αλληλεπιδράσουν μ΄αυτόν τον τρόπο?
Όταν έχεις μάθει να συνδέεσαι με έναν συγκεκριμένο τρόπο, τότε χτίζεις ένα μοτίβο.
Επ΄αυτού και το ερώτημα.
Για το μοτίβο.
Αν σχετίζεται, από τη μία μεριά ή από την άλλη (ή από την οποιαδήποτε, δεν είναι εκεί το θέμα).

 

bulling στον "χωρο" του bdsm.  

απο ποιους/ες και γιατι.

καυτη πατατα.

 

Έχοντας ως δεδομένο, ότι ο,τι αφορά την ψυχολογική συμπεριφορά
του ατόμου δεν είναι μονοσήμαντη. Δηλαδή, για μια συγκεκριμένο
ψυχολογική ιδιότητα/χαρακτηριστικό ενός ατόμου δεν υπάρχει μια
και μόνο αίτια που μπορεί να την προκαλέσει/διαμορφώσει.

Τότε, μπορούμε να θεωρήσουμε, πως σε αρκετές περιπτώσεις το
BDSM είναι ο εκπολιτισμένος τρόπος που βρίσκει κάποιος/α ώστε
να εκτονώσει, ικανοποιήσει τα ζωώδη ή τα επίκτητα ένστικτά του, που
σε αντίθετη περίπτωση θα χαρακτηριζόταν ως bulling. Και βέβαια
ισχύει και το αντίθετο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, όπου ένα "θύμα",
που έμαθε να εισπράττει πχ ταπείνωση και να την εκλαμβάνει ως
ενδιαφέρον τελικά καταφεύγει να γίνει υ με δική του συναίνεση.