Bullying και BDSM-Εκλεκτικές συγγένειες ή όχι;

Αχ πιδάκι μ', παν' κείνες οι καλιές εποχές που τα νταηλίκια ήταν στα ίσα με μπούφλα και κανά μπινελίκι...

 

Πάντα εγώ φταίω. 
Αλλά όταν θα φύγω, να δω ποιος θα τους φταίει μετά... 
Έχω πάθει ανοσία πια, δεν ιδρώνει τ΄αυτί μου.
Με μία διαφορά, εγώ έχω επιλέξει να μην είμαι ούτε θύτης, ούτε θύμα.
Ούτε σωτήρας, όπως κάποιοι βιάστηκαν να μου χρεώσουν.
Απλά λέω τα πράγματα έτσι όπως τα αντιλαμβάνομαι.
Το να συζητάμε για τις ευθύνες του θύματος, είναι όντως σοκαριστικό.
Είναι σαν την κοντή φούστα, το κραγιόν και τα τακούνια της βιασθείσης.
Ακριβώς το ίδιο όμως.
Προφανώς αυτό αντικατοπτρίζει και το επίπεδο της αντίληψής μας σε συλλογικό επίπεδο.
Ευτυχώς όχι της ατομικής... 

 

Να μη λυπάσαι, οι απαντήσεις σου δεν μπορούν ούτε να με ενοχλήσουν ούτε να με χειριστούν.

Υπάρχει φυσικά τεράστια απόσταση σε αυτό που σου λέω από εκείνο που αντιλαμβάνεσαι, αλλά αυτό οφείλεται καθαρά στο χάσμα επιπέδου που βλέπουμε το ζήτημα "θύμα"

Για μένα το θύμα μπορεί να είναι ένας άνθρωπος με ικανότητες και δυνάμεις και φυσικά με αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια που μπορεί και θέλει να σταθεί στα πόδια του και να προχωρήσει. Αυτό του αξίζει και μπορεί να το διεκδικήσει.

Για σένα και το παρεάκι σου βολεύει να είναι ένα αξιολύπητο αδύναμο ευάλωτο ευπαθές και κατεστραμμένο πλασματάκι, όπως αυτά που βλέπετε στα ριάλιτι και σπεύδετε να τα υπερασπιστείτε γιατί μοναχούλια τους δεν μπορούν τα καημένα γιατί θύτης είναι όλος ο άτιμος ντουνιάς που δεν τα νταντεύει:

Όταν η απύθμενη βλακεία συναντά την κακοήθεια...

Προβάλλοντας την δική σας αυτολύπηση σε τρίτους δεν καταφέρνετε να κρυφτείτε ούτε πίσω από το δάχτυλό σας. Και από πάνω, έχετε το θράσος και την μικροπρέπεια να παραφράζετε τις θέσεις που απέχουν από εσάς σαν θέσεις υπέρ του θύτη.
Ο σεβασμός στο θύμα για εσάς είναι το κανάκεμα που σας λείπει.

Ο πραγματικός σεβασμός στο θύμα όμως είναι η αδιαπραγμάτευτη αλήθεια, οτι είναι απλά ένας άνθρωπος σαν όλους μας, οτι όλοι έχουμε πάθει στραβές, μεγάλες και μικρές. Δεν καθορίζει την ζωή μας ο θύτης. Δεν καθορίζει την ευθύνη της ζωής μας ο θύτης και σίγουρα δεν καθορίζει την σεξουαλική μας ταυτότητα ο θύτης.
Ούτε φυσικά τα κοράκια μετά από αυτόν σαν την αφεντιά σας. Καλή συνέχεια στο ριάλιτι σόου σας και καλή απόλαυση στους αφελείς που νομίζουν ότι έχετε την παραμικρή "ιδέα" για τι πράγμα μιλάτε.

 

Πάνε αγαπητε...
Τώρα η επίθεση γίνεται συνήθως πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου.
Με γαλατική ευγένεια.... 
Γιατί είμαστε και μορφωμένοι άνθρωποι.

 

Κακοήθεια, αυτολύπηση, θράσος, μικροπρέπεια, κοράκια, ριάλιτι, αφελείς.
Αυτό είναι επίπεδο διαλόγου, όχι αστεία...

 

Πώς να το κάνομεν άλλωστε. πούλεγε και μια ψυχή...

 

Η ξερή αλήθεια είναι πως η μόνη πραγματική βοήθεια που μπορείς να δώσεις σε ένα θύμα -οποίου τύπου- είναι να το βοηθήσεις να ξεπεράσει το τραύμα του ή αν έχει πάθει ανήκεστη βλάβη να το διαχειριστεί. Βασική προϋπόθεση ωστόσο είναι να το θέλει και το ίδιο.

Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ σὺ χεῖρα κίνει.

 

φαίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η παρατήρησή σας. παρ οτι ξαναδιάβασα δεν κατάφερα να εντοπίσω την στροφή της συζήτησης στην «ευθύνη» του «θύματος». ίσως αναφέρεστε στο ρόλο της θυματοποίησης στο φαινόμενο, αλλά θα διευκρινίσετε, αν θελήσετε να γίνει συζήτηση γύρω απ' αυτό.

παίζει κάποιο ρόλο οτι η «ουσία» του νήματος, η μηχανιστική δηλαδή συσχέτιση φαντασιακών αιτίων με φαντασιακά αποτελέσματα, δεν αφήνει πολλά περιθώρια επεξεργασίας. η χολυγουντιανού τύπου σχηματοποιημένη εισαγωγή δυσκολεύει παραπάνω. θα είχε ενδεχομένως κάποιο ενδιαφέρον να συζητηθεί τι θα ωθούσε κάποιον να αναζητήσει δικαιολόγηση των επιλογών του σε εξωγενείς επιρροές, λιγότερο ή περισσότερο πραγματικές, αλλά κι αυτό ακούγεται πολύ θεωρητκό, οπότε το ενδιαφέρον των συνομιλητών προτίμησε να στραφεί στα πραγματικά φαινόμενά της επίλυσης διενέξεων, της βίας, της καταχρηστικής βίας, της χειριστικής βίας, του εκφοβισμού, του εκβιασμού κλπ
με «τα καθ ημας» είναι δυσκολο να συσχετιστουν τα φαινόμενα, ή έστω η συσχέτιση προϋποθέτει εξαπλουστευμένες επιφανειακές σχηματοποιήσεις και πρωθύστερες αναζητήσεις συγκεκριμένων αξιολογικών συμπερασμάτων.

ούτε αυτόν τον μηχανισμό μπορώ να παρακολουθήσω, τι θα οδηγούσε σε τι; από ποιόν δρόμο;

θα μπορούσαν πράγματι να επινοηθούν ένας σωρός συζητήσεις γύρω ή με αφορμή «την ουσία του νήματος». με πραγματική ή λιγότερο πραγματική βάση.
οπερ και εγενετο.

ελλείψει αντικειμένου στη συζήτηση ας συνεχίσουμε να μιλάμε για μπουλινγκ.

ο εκφοβισμός αποπειράται να εκδηλωθεί, και του επιτρέπεται να εκδηλωθεί, είτε χειριστικά και οργανωμένα, με εκμετάλλευση δηλαδή των εκλαμβανόμενων ως αδυναμιών ή υστερήσεων ή και πραγματικών πιθανών, είτε παρορμητικά αλλά επίσης με υστεροβουλία ή εκδικητικότητα (συχνά μεταφερμένη).
προϋπόθεση για να εγκατασταθεί εκφοβισμός είναι η έλλειψη ή αποφυγή αναμέτρησης, αν προκύψει αναμέτρηση καταρρέει ο εκφοβισμός. προκύπτει ενδεχομένως κατίσχυση, ή και διαρκής διένεξη. κατισχυτική τρομοκράτηση είναι άλλο φαινόμενο και καμμιά φορά περιέχει και ενόπλους.
καταχρηστική βία ή απειλή καταχρηστικής βίας είναι απαραίτητη.

 

Μη φύγεις θα φαρμακωθω!!!

 

@tithon πραγματικά δεν σας καταλαβαίνω , έχετε την καλοσύνη να κάνετε αυτό που υποστηρίζετε φραγκοδίφραγκα ? Θεωρείτε ότι δεν υπάρχουν θυματα μπουλινγκ ? Ότι και αν υπάρχουν φταίνε τα ίδια που δεν όρθωσαν ανάστημα ,που δεν αντιστάθηκαν ? Φταίνε επειδή δεν είχαν τον μηχανισμό να μην νιώθουν άσχημα για το όποιο μειονέκτημα υπαρκτο ή φανταστικό ?
Όταν μιλάμε για θυματοποιηση εννοούμε ανθρώπους που πολύ βολικά και κατ επιλογή επιλέγουν να προβάλουν τον εαυτο τους ως θύμα ,χωρίς στην πραγματικότητα να συμβαίνει , προκειμένου να χειριστούν ανθρώπους ,καταστάσεις κτλ . Τι σχέση έχει αυτό με τα πραγματικά θύματα ?
Το μπουλινγκ δεν είναι μια απλή διένεξη . Αν θεωρείτε ότι μπορεί να γίνει αν αυτος που το υφίσταται αντιδράσει από την πρώτη κιολας απόπειρα ,πιθανόν να έχετε δικιο .Παρολα αυτά οσοι το υφίστανται δεν αντιδρούν άμεσα .Αυτό σημαίνει ότι θυματοποιούνται ? Ότι επιλέγουν την θέση του θυματος ? Δηλαδη αν δεν υπήρχε αυτό θα έβρισκαν μια άλλη αφορμή να δώσουν τέλος στην ζωή τους ? Γιατί μη ξεχνάτε ,υπάρχουν και αυτά τα παιδιά...
Έχετε αναφερθεί στα θύματα και στην θυματοποιηση , δεν εχω δει κάτι για τον θύτη . Έχετε άποψη για τον θύτη ?
Στα καθ ημας θα συμφωνήσω ότι μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε αλλά πόσα νήματα έχουμε εδώ βασισμένα σε υποθέσεις ? Και στην τελική άποψη ζητάει το νήμα όχι επιστημονική τεκμηρίωση ,οπότε τι ακριβως σας ενόχλησε ?
Συγχωρήστε μου τις πολλές ερωτήσεις , είναι ο μονος τρόπος που έχω για καλοπροαίρετο διάλογο και για να καταλάβω τι ακριβως υποστηρίζει ο συνομιλητής μου .

 

γι αυτό κάνουμε συζητήσεις για να καταλαβαίνουμε όλοι καθαρότερα.

αν «δεν έχω έναν μηχανισμό», δεν χρειάζομαι θύτη. μπορώ και μόνος μου να πάω σε αδιέξοδο.
η αναζήτηση του «ποιός φταίει» αντί του «τι φταίει» είναι, νομίζω η βάση της μεγάλης σύγχυσης ανάμεσα σε αναμετρήσεις, διενέξεις και εκφοβισμό.
η αγωνία και η ευκολία γιά ενοχοποιήση του όποιου «απέναντι». εκφράστηκε και στη συζήτηση.
θύματα συγκεκριμένων καταχρηστικά επιθετικών πράξεων υπάρχουν, και συχνά και με επανάληψη. τους διαπράττοντες καταχρηστικά επιθετικές πράξεις τους ονομάζουμε θύτες. πολύ συγκεκριμένα, όχι απροσδιόριστα. έγραψα ήδη σχετικά, δυό φορές, αλλά χρειάζονται φραγκοδίφραγκα. από τα ψιλά είναι ευκολότεροι οι κόπανοι, καθαρίζουμε βολικά και ξεκούραστα.

αυτό το πολύ συνηθισμένο εννοούμε.πράγματι.
ποιά είναι τα πραγματικά θύματα; γιατί δεν κάνουμε αυτήν τη διευκρίνιση; είναι πραγματικά θύματα όσοι δεν ενεργοποιούν μηχανισμούς επιβίωσης, όπως υπονοήσατε παραπάνω; χρειάζεται και θύτης για να υπάρξει τέτοιο θύμα;

κι αυτό το αναφέραμε, αλλά γράφω παλιογράμματα μάλλον  
διακρίνουμε τη διένεξη απ τον εκφοβισμό, και κατ επέκταση να διακρίνουμε τον χαμένο μιας διένεξης που υποκρίνεται το θύμα επειδή βρέθηκε χαμένος, απο το θύμα που υπέστει σχεδιασμένα εκφοβισμό. φόβος από αστραπές και φυσικά φαινόμενα δεν πιάνεται. ο εκφοβισμός χρειάζεται συγκεκριμένο θύτη, με συγκεκριμένες πράξεις.

σωστά, «υπάρχουν και αυτά τα παιδιά», ποιά παιδιά;
υπάρχουν παιδιά και παιδιά. αν ο μπαμπάς μου δώσει τέλος στη ζωή του επειδή είμαι ομοφυλόφιλος, έχετε θύτη;
αν τραυματιστώ που δεν με καλείτε στο πάρτυ σας, έχετε θύτη;
αν καταθλίβομαι που η αννουλα μου ειπε στο διάδρομο οτι έχω ωραίο κώλο, έχετε θύτη;

υπάρχουν άνθρωποι που εκκινούν από αφορμές κι άλλοι που εκκινούν από αιτίες.
μπορεί να γίνεται κανείς θύμα, με θύτη ή και χωρίς.

βέβαια, έγραψα, σε φανερή ανάρτηση. για ευθύνες γιά πράξεις. αλλά υπήρχε θόρυβος από κόπανους και τσόκαρα και δεν την προσέξατε, μάλλον.

όταν λέτε με ενόχλησε;

γι αυτό κάνουμε συζητήσεις για να καταλαβαίνουμε όλοι καθαρότερα.


θα με βοηθήσετε να καταλάβω σε ποιό σημείο η συζήτηση εστράφει στην ευθύνη του θύματος, χωρίς εισαγωγικά;

 

Τα τελευταία κάμποσα χρόνια, έχει προστεθεί ακόμα μια Καλή Τέχνη στις γνωστές...
Η Τέχνη να φταίει κάτι για οτιδήποτε...