Bullying και BDSM-Εκλεκτικές συγγένειες ή όχι;

Εγω λεω, τα μισα απο αυτα τα ΕΚΤΡΟΠΑ ΑΙΣΧΗ δπου θα δειτε στο παρακατω βινδεο της ΝΤΡΟΠΗΣ,
δεν εχουν ΚΑΜΙΑ ΘΕΣΗ στην συγχρονη αμερικανικινητη κενωνια, αρα πρεπει οχι μονο να απαγορευτουν, αλλα και να εξοντωθουν και οι νοσταλγοι τους.

Ζητω η υποκρισια της πολιτικαλ φασιστιλας.

https://www.facebook.com/video.php?v=2264285123587760

 

Ολη αυτή η συζήτηση , σχετικά με το ποιος είναι πραγματικο θύμα , στρέφει την συζήτηση στην ευθύνη του θυματος .
Αν το μόνο που έχετε να πειτε για τον θυτη είναι ότι είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και όχι για το πως θα τις εκλάβει ο άλλος ( είδατε ,απέφυγα τον θόρυβο ,της δικης σας έκφρασης) αυτό δεν τον απενοχοποιεί ?
Όπως είπατε '' θύματα συγκεκριμένων καταχρηστικά επιθετικών πράξεων υπάρχουν, και συχνά και με επανάληψη. τους διαπράττοντες καταχρηστικά επιθετικές πράξεις τους ονομάζουμε θύτες.'' Γιατί δεν συζητάμε με βάση αυτό ? Θελήσατε να διερευνήσατε '' τι φταιει '' για το παραπανω και ξεκινήσατε από το ποιος είναι θύμα . Δεν έχουμε λόγο να συζητάμε για κατά φαντασία θύματα , μιλάμε για τα πραγματικά που δεχόμαστε όλοι ότι υπάρχουν . Με αυτόν τον τρόπο στρεφόμαστε στην ευθύνη του θύματος .Δεν είδα να διερευνάτε ποιος είναι ο θύτης . Αυτός που πράττει , αυτος που θα επιτεθεί ξανα και ξανα λεκτικά και έμπρακτα σε όποιον δει αδυναμία . Θεωρώ για να πας στο '' τι φταίει '' χρειάζεται να πεις ποιος φταίει .Η συλλογιστική σας φαίνεται να επιρρίπτει την ευθύνη στο θυμα. Είναι αδύναμο ,αρα υπεύθυνο για την επίθεση που δέχεται και ας πρόσεχε, δηλαδή οι υπόλοιποι γιατί δεν είναι ? Αυτό υποστηρίζετε ? Αν από την άλλη θέλετε να προτείνετε ότι οικογένεια και σχολείο πρέπει να ενδυναμώσει τα παιδιά και να άλλαξει η κοινωνία ώστε να μην υπάρχουν διαφοροποιήσεις για ανούσια πράγματα όπως το υψος, το βάρος , η εμφάνιση κτλ θα συμφωνήσω μαζί σας ,αλλά μέχρι να συμβεί αυτό , τι γίνεται ?

Και για να μείνουμε και στο νήμα , ένα πραγματικό θύμα που εχει τέτοιο βίωμα θεωρείτε ότι θα ενδιαφερόταν για βδσμ ? Προσωπικά πιστεύω πως όχι , δεν θα μπορούσε να το διαχειριστεί . Ενας θύτης ? Ενδεχομένως. Αλλά όπως είπατε αυτά είναι υποθέσεις , ενώ το φαινόμενο του μπουλινγκ είναι πραγματικότητα με πραγματικά θύματα και πραγματικούς θύτες και πιστεύω ότι ίσως βοηθούσε περισσότερο να δουμε ποιος είναι ο θύτης και πως θα περιοριστεί η δράση του από το να αναλωνόμαστε στο ποιος είναι θυμα και την αδυναμία του.
Σας ευχαριστώ που κάνετε φραγκοδίφραγκα τις σκέψεις σας , ακόμη και αν έχουμε διαφορετική οπτική  

 

η συζήτηση για να διαπιστώσει θύμα χρειάζεται να κρίνει πράξεις, όχι φαντασιώσεις. αν δεν διαπιστωθεί πράξη δεν προκύπτει θύμα. μπορεί να προκύψει θύμα ή «θύμα» άλλων πραγμάτων, αλλά πράξη, θύτης και θύμα δεν προκύπτει για να γίνει συζήτηση. η ανάθεση ρόλου θύτη και θύματος εκ προοιμίου ή κατά δήλωση δεν είναι συζήτηση. να το ξαναπώ με άλλα λόγια γιατι φαίνεται είμαι δυσανάγνωστος: αν πηδήξω απ το μπαλκόνι διαμαρτυρόμενος που η απέναντι ποτίζει τις γλάστρες της με σορτσακι θα μου πείτε σας παρακαλώ πώς να αναγνωρίσω θύμα και θύτη; θα μου πείτε γιατί αυτή η γειτόνισσα πρέπει να πάρει την ευθύνη της παράνοιάς μου;

απενοχοποιεί τι; ποιά είναι η ένοχη πράξη που απενοχοποιείται; ποιός θύτης; γιατί τον βαφτίσατε θύτη στα καλά καθούμενα;
δεν φτάνει να βάλει τα κλάματα ένας για να είναι όλοι οι άλλοι θύτες.

γιατί να συζητήσουμε μονάχα αυτό; γιατί το προτιμάτε; αυτό δεν σηκώνει και πολύ κουβέντα, αν και όπως είδα αμφισβητήθηκε οτι χρειάζονται πράξεις, αρκεί να υπάρχει κόπανος. αυτή είναι η προτίμηση της συζήτησης. και να διαλέγουμε τους μισούς θορύβους, τους δευτερογενείς. κατά πώς βολεύει.
συζητώ λοιπόν την ευκολία του να υποδυθεί κανείς κατ' αποκοπήν το θύμα, φαινόμενο που βρίσκω πολύ πιο διαδεδομένο από τις καταχρηστικά επιθετικές πράξεις. εμπεριέχει την μεγάλη διευκόλυνση του για όλα φταιν οι άλλοι, ενώ εγώ είμαι ασφαλώς ευάλωτος. ξεκούραστα.

έχουμε. γιατί δεν έχουμε;

αν και όταν ξεκαθαριστεί οτι μιλάμε μόνον για πραγματικά καταχρηστικές πράξεις κι όχι για χειριστικές απαιτήσεις φίμωσης ή συμμόρφωσης σε ορθότητες θα ξεκινήσουμε κι άλλη συζήτηση.

όχι. ανάποδα.

με φαντασιακά ιδανικά περι άτιμης ή εντιμης κοινωνίας δεν έχω σχέση. η συλλογιστική μου επιμερίζει ευθύνες ανάλογα με πραγματικές πράξεις ή παραλείψεις. αδυναμία ή επάρκεια δεν αναθέτω εκ προοιμίου σε κανέναν, ενίοτε διαπιστώνω. καθήκον δεν αναθέτω σε κανέναν να έχει την ίδια γνώμη με μένα για ουσιαστικά και ανούσια. όλοι οι άνθρωποι ίδιοι δεν είναι. έναντι του νόμου είναι ισότιμοι, αδιαπραγμάτευτα, ανεξάρτητα από οποιοδήποτε χαρακτηριστικό τους. θύτης ή θύμα δεν είναι κανένας εξ ορισμού, έπιασε δεν έπιασε θέση.

δεν έχει διασαφηνιστεί το βίωμα που λέτε. χολυγουντιανά ασπρόμαυρα τεχνικολορ δεν παρακολουθώ πολύ.
να συνδέσω μηχανιστικά ολόκληρες επιλογές με αποσπασμένα περιστατικά ή βιωμένες δυσκολίες δεν καταφέρνω. αφού το ζητάτε, και για την ελάφρυνση της συζήτησης θα κάνω κι εγώ ένα σενάριο: ενας μαθητής έχει έναν συμμαθητή που του απαγορεύει να μιλάει ειλικρινά ή να εκφράζεται πραγματικά γιατί ο συμμαθητής δεν κολακεύεται αλλά παρενοχλείται. που επιχειρεί να του επιβάλλει κανόνες ορθότητας που να βολεύουν τους ιδεασμούς του συμμαθητή. θα γίνει χειριστικός βανίλας ο συμμαθητής ή επιτυχημένος κωμικός;
προσωπικά νομίζω πως θα διαλέξει. χωρίς να αποκλείω την πιθανότητα να διαλέξει να εκδικηθεί.

για το μπουλινγκ, ειδικά, κρίσιμη παράμετρος είναι οτι κάνει κανείς όπου τον παίρνει. να μιά πιθανή αντιμετώπιση.
το να με φτύνουν οι συμμαθητές μου, ή να με απομονώνουν, δεν είναι μπουλινγκ, παίζει να είμαι απλά μαλάκας.

χαίρομαι κι εγώ τους διαλόγους.  

 

Χαίρομαι πολυ γιατί τώρα που σώπασαν οι θόρυβοι, προάγεται ο διάλογος.

Και βέβαια ξεκαθαρίστηκαν και τα πράγματα.

Ποιος θύτης; Οεο;
Τα θύματα είναι κλαψιαρηδες μαλακες.

Κάπου εδώ έγινε η σύγχυση.
Δεν μιλαω για αυτά τα θύματα.
Ούτε εκ προοιμίου, ούτε σε φαντασιακό επίπεδο.

Μιλάω για γεγονοτα και συνεπειες.
Για εφιάλτες. Για ώρες συνεδριων.
Δεν γκουγκλαρα τη λέξη.
Δεν ανοίξα βιβλία ψυχολογίας.
Μιλάω για βιώματα, για θύτες στο σπίτι, στο σχολείο, στη δουλειά.
Δεν φταιει ο ντουνιάς, φταιει το ατομο που χτυπάει είτε στο σώμα, είτε στη ψυχή.

Και ναι, ο θύτης είναι και αυτός θύμα των δικών του βιωμάτων.
Κρίνοντας παντα εκ του αποτελέσματος.
Φαύλος κύκλος.

Όπως και να χει σε ενα τόσο σοβαρό και ψυχοπονιαρικο όπως θα λέγε μια ψυχή θέμα, του αξίζει μια μεγαλύτερη ευαισθησία.

Λέω εγώ...
Αλλά τι ξέρω...
Ειμαι απλά θόρυβος.
 

 

Να δειτε που το επομενο θεμα θα'ναι ο βιασμος.

Πηγαινοντας τα παιδια στο σχολειο, στο σουπερμαρκετ, στις ουρες των ΑΤΜ...

 

Βάζε ιδέες...
Και με παιδιά μαζί....
Μη σε προλάβουν...άνοιξε το νήμα. 

 

Χμ. Λες να εχω τοση αναγκη για... προσοχη ?

 

Αυτό το ξέρεις μόνο εσύ.

 

Κάνετε καλή αρχή.
Ξεκαθαρίζετε ότι δεν ασχολείστε με θύματα εντός εισαγωγικών, φαντασιακά ή εκ πεποιθήσεως "θύματα", καταλαβαίνω σωστά;

Πολύ σωστό: σοβαρή αντιμετώπιση όπου χρειαστεί, αποδεδειγμένα - εκ του αποτελέσματος, όπως λέτε αργότερα.
---

αλλά αμέσως μετά:

Τελικά το άτομο που χτυπάει είναι θύμα, θύτης, και τα δυο; Θα θέλατε να μου εξηγήσετε;

Γιατί φαύλος κύκλος; Υπάρχει άλλος τρόπος να κριθεί κάτι; Με δίκη προθέσεων;

Σε σοβαρό θέμα αξίζουν σοβαρότητα και υπεύθυνη αντιμετώπιση, η οποία περιλαμβάνει την κατάλληλη ευαισθησία.
Τα ψυχοπονιάρικα, αν και πολύ ελκυστικά, δεν λύνουν ζητήματα, τα αφήνουν ακίνητα.

Αναμφίβολα ακριβές παράδειγμα αυτο-θυματοποίησης, αλλά για ποιόν λόγο;

 

Έτσι, όλο το παρεάκι, σύσσωμο.
Με τα εύγλωττα likes, με τις ωραίες τοποθετήσεις για τις ευθύνες των θυμάτων, με τους προπηλακισμούς, με τον ''πολιτισμό'' των χαρακτηρισμών, με τις βολικές μετονομασίες των θυτών σε θύματα, με το δήθεν χιουμοράκι.
Περιμένουμε και τους υπόλοιπους, μάλλον δεν έχουν ξυπνήσει όλοι ακόμη, κοπιάστε.
Πόσο χαίρομαι που είστε έτσι αγαπημένοι και συμφωνείτε!
Γιατί ναι, τελικά, είμαστε οι επιλογές μας, καλά τα είπε ο παλιο-Σαρτρ... 

 

Να μαι και εγώ. Είδα ότι έλειψα!

Bullying, η τελευταία τάση της μόδας. Ασκεί bullying οποιος βρίζει, οποιος μου λέει ότι είμαι χοντρή, οποίος μου λέει ότι έχω μεγάλο στήθος, καστανα μάτια, κτλ. Παρουσιάζοντας τα όλα ως μειονεκτήματα.

Η τελευταία τάση της μόδας ορίζει ότι κανείς δεν χρειάζεται να αμύνεται, να έχει αντίλογο, να αδιαφορεί.
Ότι όλοι πρέπει να είμαστε ίδιοι. Εξωτερικά και εσωτερικά.
Πρέπει να κλαίει για το κακό που τον βρήκε (!) και να τρέχει κλαμμενος στη δασκάλα, στην μαμά, στον προϊστάμενο, στον ψυχίατρο.
Να κλαίει και να υποδεικνυει τον κακό άνθρωπο που τόλμησε να τον δειρει. Να γίνεται θύμα αφεαυτου του και να βλέπει παντού θύτες.

Οκ, ξύλο, βρισιδια, προσβολές έπεφταν ανεκαθεν ανάμεσα σε παιδιά, σε εφήβους, σε ενήλικες. Και ο καθένας είχε τους μηχανισμούς του να αμύνεται. Δεν είσαι πρωτόγονος άμα χώσεις μια σφαλιάρα σε έναν που σε χτύπησε. Φυσική λειτουργία είναι.
Δεν με βρήκε το τραγικότερο κακό του πλανήτη επειδή με λένε "φυτό" στο σχολείο. Αν θεωρώ ότι είναι κακό που είμαι η απουσιολογος, τότε θα το δω ως το τραγικότερο κακό όλων.

Τώρα πρέπει να έχουν δουλειά και οι ψυχολόγοι...τι να κάνουμε!
Τώρα πρέπει να είμαστε καθώς πρέπει...τι να κάνουμε!
Τώρα πρέπει να μην αναπτύσσουμε λειτουργίες, αλλά να κλαιμε και να βλέπουμε κακούς.

Οκ...ο καθένας ας διαλέξει. Αλλά ας μου επιτραπεί να πω πως η μόνιμη συζήτηση για θύτες και θύματα στα πλαίσια του καθωσπρεπισμού, είναι αστεία εκ των πραγμάτων.

 

Υπήρξα θύμα. Θύμα εγκατάλειψης, παιδικής κακοποίησης, βιασμού και εκφοβισμού, οικογενιακής και όχι μόνο βίας. Όσο επέτρεπα να με ορίζουν αυτά τα γεγονότα και όσο ασχολούμουν με τους θύτες, παρέμενα θύμα. Όταν αποφάσισα πως δεν είμαι θύμα και δεν επιτρέπω ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό να με κοιτά έτσι κι ανέλαβα τις ευθύνες που αναλογούσαν σε μένα κι έπαψα να ψάχνω έξω από μένα τις λύσεις που μόνο μέσα μου μπορούσαν να δοθούν για να είναι αποτελεσματικές, έπαψα να είμαι το θύμα και μετατράπηκα σε κάποιο που δεν είναι έρμαιο του τι συμβαίνει εντός του τόσο, ώστε να γίνεται έρμαιο για όσους ψάχνουν θύματα εκτός του.
********

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ
Όπως ο άγιος και ο δίκαιος δεν μπορεί να υψωθεί πάνω πάνω από το πιο ψηλό σημείο που βρίσκεται στον καθένα από σας, έτσι και ο πονηρός κι ο αδύνατος δεν μπορούν να πέσουν πιόο χαμηλά από το χαμηλότερο σημείο που βρίσκεται πάλι μέσα στον καθένα σας. Κι όπως το ένα μόνο φύλλο δεν κιτρινίζει παρά μονάχα με τη βουβή γνώση όλου του δέντρου, έτσι και ο παραβάτης δεν μπορεί να κάνει αδίκημα χωρίς την κρυφή θέληση όλων σας.

Κι όταν κάποιος από σας πέφτει, το πέσιμό του είναι για εκείνους που ακολουθούν μία προφύλαξη ενάντια στην πέτρα οπού μπορούν να σκουντουφλήσουν. Ναι, και το πέσιμό του είναι και απ’ αυτούς που είναι μπροστά του, που μ’ όλο που είχαν πιο γρήγορο και και πιο σίγουρο βήμα, ωστόσο δεν έβγαλαν το πέτρινο εμπόδιο από το δρόμο.

Και θα πω ακόμα, παρ΄όλο που η λέξη μπορεί να είναι βαριά για την καρδιά σας: Ο δολοφονημένος δεν είναι χωρίς ευθύνη για τον θάνατό του, κι ο ληστεμένος φταίει κι ο ίδιος για το λήστεμά του. Οι δίκαιοι δεν είναι αθώοι για τις πράξεις των πονηρών, κι εκείνος με τα καθαρά χέρια δεν είναι ανεύθυνος για τις πράξεις του κακούργου. Ναι, ο ένοχος είναι πολλές φορές το θύμα το κακοποιημένου. Κι ακόμα πιο συχνά, ο καταδικασμένος είναι εκείνος που κουβαλά το φορτίο για λογαριασμό των αθώων και των ακατάκριτων.

Δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε τον δίκαιο από τον άδικο και τον καλό από τον πονηρό. Γιατί και οι δύο στέκονται μαζί μπροστά στο πρόσωπο του ήλιου καθώς η μαύρη και η άσπρη κλωστή υφαίνονται μαζί. Κι όταν η μαύρη κλωστή σπάζει, ο υφαντουργός θα προσέξει όλο το ύφασμα και θα εξετάσει επίσης και τον αργαλειό.Αν κάποιος από εσάς φέρει μπροστά στη δικαιοσύνη την άπιστη σύζυγο, θα πρέπει επίσης να ζυγίσει την καρδιά του συζύγου της στη ζυγαριά, και να μετρήσει την ψυχή του με μέτρα. Και αυτός που θα καταδίκαζε σε μαστίγωμα τον αδικητή, θα πρέπει να ερευνήσει και την ψυχή του αδικημένου.

Αν κάποιος από σας θα ήθελε να τιμωρήσει στο όνομα της δικαιοσύνης και να κατεβάσει το τσεκούρι πάνω στο κακό δέντρο, θα πρέπει να κοιτάξει και τις ρίζες του. Και τότε αληθινά θα δει ότι οι ρίζες του καλού και του κακού, του καρποφόρου και του άκαρπου, είναι τυλιγμένες όλες μαζί στη σιωπηλή καρδιά της γης.

Κι εσείς δικαστές που θέλετε να είστε δίκαιοι, τι κρίση θα βγάλετε γι’ αυτόν που αν και είναι τίμιος στα χέρια είναι όμως κλέφτης στη σκέψη;
Και ποιά ποινή θα βάζατε σ’ αυτόν που σκοτώνει την σάρκα, αλλά δολοφονείται ο ίδιος στην ψυχή;
Και πως θα τιμωρήσετε εκείνον που στην πράξη είναι δόλιος και καταπιεστής, αλλά που είναι κι ο ίδιος αδικημένος και εξευτελισμένος;
Και πως θα τιμωρήσετε εκείνους που οι τύψεις τους, είναι κιόλας πολύ μεγαλύτερες από τα αδικήματά τους;

Δεν είναι οι τύψεις η δικαιοσύνη που απονέμει ο ίδιος εκείνος νόμος που εσείς θέλετε να υπηρετείτε;

Δεν μπορείτε όμως να βάλετε τύψεις στην καρδιά του αθώου, ούτε να τις αφαιρέσετε από την καρδιά του ενόχου. Απρόσκλητος οι τύψεις θα καλούν μέσα στη νύχτα, έτσι που οι άνθρωποι να ξυπνούν και να αντικρύζουν τον εαυτό τους.

Κι εσείς που θέλετε να κατανοήσετε τη δικαιοσύνη, πως θα το μπορέσετε, παρά μόνο αν αντικρύσετε όλες τις πράξεις στο πιο δυνατό φως; Μόνο τότε θα καταλάβετε, ότι αυτοί που στέκονται όρθιοι και αυτοί που έχουν πέσει δεν είναι παρά ένας άνθρωπος που στέκεται στο μισοσκόταδο, ανάμεσα στη νύχτα του πυγμαίου εαυτού του και τη μέρα του θείου εαυτού του. Και ότι ο γωνιόλιθος του ναού δεν βρίσκεται ψηλότερα από τον πιο χαμηλό λίθο στα θεμέλιά του.



Πηγή: «Ο προφήτης» (Εκδόσεις Μπουκουμάνη 1974, μετάφραση Ευάγγελος Γράψας)