Bullying και BDSM-Εκλεκτικές συγγένειες ή όχι;

Να διευκρινίσω τι ακριβώς;

Αν δεν κάνω λάθος, ακόμα και στην περίπτωση της qualitative έρευνας, πρώτα διατυπώνονται τα ερωτήματα και μετά αναλύοντας (τα δεδομένα, τις παρατηρήσεις, τα ερωτηματολόγια) καταλήγουμε στο αν ισχύει η αρχική υπόθεση ή όχι.

Πάντως δεν προσπαθούμε να φορέσουμε ή να χωρέσουμε τα δεδομένα (σε όποια μορφή) στην υπόθεση.

Είναι νομίζω στοιχειώδες να μην αφήνουμε την posterior κατανομή (του ό,τι) να γίνει constrained είτε μόνο από την παρατήρηση είτε μόνο από την prior γνώση ( πχ σε Bayesian approaches). Δεν εννοώ κάτι παραπάνω δηλαδή από το "επειδή χωρεσαμε την παρατήρηση στη θεωρία, η θεωρία ισχύει" ότι αυτό είναι μεθοδολογικά σωστό.

Επίσης, θα ξέρεις πόσο επικίνδυνο παιχνίδι είναι τα correlations σε qualitative studies (και σε quantative ακόμα δε λέω όχι)

Αυτά, δεν χρειάζεται να επεκταθώ άλλο νομίζω.

 

Τα ερωτήματα διατυπώνονται ως προϊόν στοιχειώδους θεωρίας ή και απλής παρατήρησης που καλούμαστε σταδιακά να τη συστηματοποιήσουμε. Η παρατήρηση είναι το θεμελιώδες πρώτο απ' όπου εκκινούν/δομούνται τα πρώτα θεωρητικά σπέρματα και προχωρούμε προς τη διάψευση/επιβεβαίωση/συστηματοποίηση/διεύρυνσή τους.

Οι συνάφειες/διασυνάφειες είναι "επικίνδυνες" για την καριέρα του ερευνητή αν τον ανακαλύψουν/τις εντοπίσουν. Είναι πάντως σε κάθε περίπτωση πλήγμα στην επιστημονική/ερευνητική ηθική/"ηθική".

 

Μπορούμε να μιλήσουμε για ιστορία, μεθοδολογία και φιλοσοφία της επιστήμης μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Καμία αντίρρηση αν και αυτό θα γίνει πριβέ γιατί δεν χρωστάνε οι υπόλοιποι σε τίποτα να τους τρελανουμε με αυτά.

Αφενός αυτό.

Αφετέρου, θα σταθώ σε ένα μόνο σημείο : ρώτησα σε προηγούμενο ποστ από που προκύπτει correlation μεταξύ της υπόθεσης και της υποθετικής παρατήρησης και απάντηση δεν πήρα.

Εκτός αν θεωρούμε de facto κατάσταση causation που σχετικά με το correlation φωνάζουν και οι πέτρες πλέον σε φυσικές και θεωρητικές επιστήμες ότι correlation does not mean causation.

Αυτό και παρακαλώ να μείνουμε στο OP αλλιώς η βαλίτσα θα πάει πολύ μακριά και δεν χρειάζεται ούτε είναι της παρούσης.

Άλλωστε η νηματοθετρια έθεσε τις παραμέτρους, την υπόθεση και τα παραδείγματα. Δεν είναι δική μου δουλειά να εξηγήσω τι γράφτηκε στο OP. Εγώ κάνω τις δικές μου παρατηρήσεις και εκφράζω τις ενστάσεις μου πάντα συγκριτικά με αυτά.

 

Έχεις δίκιο σε αυτό. Συμφωνώ πως αν το πιάσουμε θα φτάσει στο σημείο του ντετερμινισμού ή όχι, nature vs nurture, κτλ.

Όντως το φωνάζουν και οι πέτρες, αλλά δε φαίνεται να εμπεδώνεται ακόμα και σε κατά περιπτώσεις "prestigious" δημοσιεύσεων σε περιοδικά με διόλου ευκαταφρόνητο impact factor...

 

 

Ζούπα-ζούπα, όλα θα χωρέσουν, εκεί θα κολλήσουμε τώρα..?

 

Το θέμα είναι να χωρέσουν να φχαριστιόμαστε...

 

Μπαααα... αδιάσταλτα είναι..!  
Το να τραβάς και να τα πλένεις στο καυτό νερ'ο για να ξεχειλώσουν, πώς να το κάνουμε, δεν είναι ...οικολογικό..!  

 

Ω ρε γαμώτο, θα κινδυνεύω μάλλον...
Άτιμη γιεναίκα η πολιτική πώς-τη-λένε...

 

Επί της ουσίας αυτή η πώς-τη-λένε, α ναι, πολιτική ορθότητα επιβάλλει το παιχνίδι της μποθγουέιζ...
Υπαγορεύοντας από την πίσω πόρτα (δεν είναι πορνό αυτό) οτιδήποτε εξυπηρετεί και στους θεράποντές της και στους πολέμιούς της...
Συνήθως οι δεύτεροι γίνονται κάτι σε γενίτσαροι, μετά γίνονται αχτιβιστές, κρυσταλλώνουν σε κομ-ιλ-φο στο αποστασιοποιημένο εξαργυρώνοντας στον δρόμο ό,τι ήθελε προκύψει από κάθε άποψη σε κάθε τομέα ενασχόλησης/ενδιαφέροντος καθαγιασμένα και συνειδησιακά ταχτοποιημένα... Ασύνειδα και αναγκαστικά υπηρετώντας τους εκάστοτε φορείς της μοδός...
Πα να πει, πως αυτό που λέμε πολιτική ορθότη, δεν είναι καινούργια εφευρεση, μετεξέλιξη αυτού που παλιότερα λέγαμε κομφορμισμό είναι, αλλά με καινούργια γκαρνταρόμπα, μην είμεθα και ντεμοντέδες...

 

Τελικά είναι επιλογή να είσαι θύμα ή δεν είναι;
Μια λέτε ότι είμαστε οι επιλογές μας, μια ότι ο θύτης δημιουργεί θύμα χωρίς αυτό να επιλέγει.
Με έχετε μπερδέψει πλήρως.

Κάθε άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με δυσκολίες, και μπορεί να βρεθεί ηττημένος και τραυματισμένος. Δεν είναι κανένας στο κέντρο.
Οποιος διαλέγει να συντηρεί το τραύμα ή να κοιτάει μονίμως την ουλη, το συντηρεί γιατί το διαλέγει.
Οποιος διαλέγει να κλαίει για ό,τι τραυματικό μπορεί να εζησε, διαλέγει να το κάνει.
Δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Δεν είμαστε έρμαια της τύχης μας.

Ξέρω ανθρώπους που απειλήθηκαν από άλλους εδώ μεσα και όχι μόνο δεν φοβήθηκαν, αλλά έσκασαν στα γέλια.
Η επιλεκτική μνήμη είναι βολικη.

 

Ναι, είναι επιλογή, που την πληρώνει κανείς με μόχθο, αγώνα και με χρόνια προσπάθειας.
Δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι την δυνατότητα να το κάνουμε, τουλάχιστον όχι χωρίς βοήθεια.
Κι αν τυχόν καταφέρουν κάποιοι να το κάνουν, μπορεί να νιώθουν την ανάγκη να περάσουν ένα μήνυμα και στους υπόλοιπους. Προφανώς, για κάποιους άλλους, αυτό είναι κακό, μεπτό και αφορμή για χλεύη και επίθεση.
Δεν ξέρω για ποια επιλεκτική μνήμη μιλάτε, αν αναφέρεστε σε μένα, θα εκτιμούσα να μιλήσετε ξεκάθαρα και χωρίς μένος.
Ας κρίνει ο καθένας με τα κριτήρια που διαθέτει, δεν έχω να πω κάτι άλλο επ΄αυτού, προφανώς και δεν συμφωνούμε ΚΑΙ σε αυτό το θέμα, το περίεργο θα ήταν να συμφωνούσαμε άλλωστε.
Δεν αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο.
Δεν είναι όλοι ''δυνατοί'', τι να κάνουμε?
Δεν γελάνε όλοι όταν δέχονται επιθέσεις, απειλητικά τηλεφωνήματα, όταν εμπλέκονται πρόσωπα της οικογένειας μέσω ''ανώνυμων'' πληροφοριών ή όταν βγαίνουν λεπτομέρειες της προσωπικής τους ζωής στην φόρα, κακόβουλα και με σκοπό να τους πλήξουν.
Κάποιοι λοιπόν δεν γελάνε, τι να κάνουμε?
Σ΄αυτούς αναφερόμουν, αυτούς προσπάθησα με τον τρόπο μου -καλώς ή κακώς- να βοηθήσω να δυναμώσουν και ν΄αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες τους.
Όχι γιατί έχω φτάσει κάπου, ακόμη προσπαθώ και πάντα θα προσπαθώ να ''φτιάξω'' εμένα.
Γιατί ακριβώς έχω περάσει από κει και ξέρω πως αισθάνονται και δεν ξεχνώ πως είναι να νιώθεις πως βάλλεσαι από παντού και δεν έχεις από κάπου να πιαστείς.
Τώρα αν αυτό σ΄εσάς φαίνεται αστείο, ή υπερβολικό, ή ''θυματοποίηση'', κι αυτό το καταλαβαίνω, αφήστε όμως χώρο και στην δική σας αμφιβολία, για το πως και κατά πόσο όλα αυτά τα πράγματα υπάρχουν όντως και αν χρειάζεται να τα αναφέρουμε προκειμένου κάποιοι να βοηθηθούν.
Ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος και κάποιοι άνθρωποι δεν είναι τόσο δυνατοί, τι να κάνουμε?
Κι εδώ επιθυμώ, με την άδειά σας, να κλείσει αυτός ο διάλογος μεταξύ μας, μπορείτε να απαντήσετε ό,τι, μα ό,τι θέλετε, αλλά δεν έχω σκοπό να το συνεχίσω, ειλικρινά, καθώς βλέπω πως μάς χωρίζει μία άβυσσος και δεν επιθυμώ επ΄ουδενί μία ακόμη άσκοπη και ανούσια προσωπική αντιπαράθεση. Καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους, καλή βδομάδα, καλή ζωή να έχουμε όλοι!