Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Παθητική επιθετικότητα παντού, ειδήμονες, τιμωροί, επικριτές.
Που είναι η φιλευσπλαχνία και η αγάπη?
Ποιος κόσμος θ΄αλλάξει μέσα από το μίσος?
Σε τι δρόμο βαδίζουμε αλήθεια?

 

Μέχρι να ωριμάσει ο άνθρωπος και να εξελιχτεί ως είδος στον πλανητη, με ένα τρόπο αλλαζαν και αλλάζουν τα πράγματα.
Με αίμα.
Βαδίζουμε στον ίδιο δρόμο από πάντα και δεν βλέπω προοπτική να αλλάζει σύντομα.
Δυστυχώς.

 

Αν εκανες έκανες μια βολτα στις γειτονιες κ στις πλατειες καθε πολης, θα εβλεπες τη φιλευσπλαχνια, την αγαπη κ την συμπονοια του Ελληνα στον συνανθρωπο του, ακομη κ αν ειναι εκατονταδες χιλιομετρα μακρια. Απο κει κ πέρα η κριτικη στους είδημονες για παιδαριωδη λαθη κ αποτυχιες που στοιχισαν ανθρωπινες ψυχες ειναι οχι απλά επιθυμητη, αλλά απαραιτητη για την βελτιωση κ αποφυγη παριμοιων τραγωδιων στον μελλον...

 

Και αυτή η τραγωδία οφείλεται σε ολιγωρίες, όχι μόνο σημερινές, αλλά διαχρονικές, οι ευθύνες υπάρχουν και πρέπει να καταλογιστούν, ωστόσο το πιο σημαντικό είναι να συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά που μάς ενώνουν κι όχι αυτά που μάς χωρίζουν.
Απαραίτητη η κριτική, αλλά μήπως πριν την κριτική, πρέπει να διενεργηθεί η αυτοκριτική, για να αναλάβουμε όλοι μας το μερίδιο ευθύνης που μάς αντιστοιχεί για την διαιώνιση της επιλογής κακών πολιτικών που πάνω απ΄όλα βάζουν τα οικονομικά και μικροπολιτικά συμφέροντα;
Oι νόμοι και οι πολιτικές πρέπει να εφαρμόζονται και να υπηρετούν τους πολίτες, όχι την ''οικονομία'', ούτε αυτούς που έχουν δύναμη και εξουσία.
Αν το σύνταγμα έχει κενά και αδυναμίες, πρέπει να το βελτιώσουμε, να το ξαναγράψουμε αν χρειαστεί.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπαίνει η αξία της ανθρώπινης ζωής πιο κάτω από ο,τιδήποτε άλλο.
Το να γίνεται μία καταστροφή αφορμή για πολιτική κριτική είναι το αναπόφευκτο, αλλά όχι το χρήσιμο.
Οι κυβερνώντες των τελευταίων 40 ετών (και βάλε) έχουν τεράστιες ευθύνες, αλλά εμείς που τους ψηφίσαμε είμαστε αμέτοχοι των ευθυνών μας?
Όλοι μαζί, πρέπει να προσανατολιστούμε στην κατεύθυνση της βελτίωσης των νόμων και στην ετοιμότητα αντίδρασης. Όλοι μαζί πρέπει να αντιδράσουμε στην λειψανδρία των πυροσβεστών. Δεν είδα κανέναν να συμπαρίσταται σε όλους τους εποχικούς που μετά από χρόνια απολύθηκαν γιατί δεν υπήρχαν κονδύλια. Δεν είδα κανέναν να βγαίνει στους δρόμους σε ανύποπτο χρόνο γιατί επενδύθηκαν δισεκατομμύρια σε εξοπλισμούς αλλά όχι σε εξοπλισμό μέσων κατάσβεσης, σε μια χώρα που αντιμετωπίζει κάθε χρόνο τον κίνδυνο των πυρκαγιών.
Δεν είδα κανέναν να βάζει ως προτεραιότητα την αφύπνιση της μαζικής οικολογικής συνείδησης, πέρα από ολίγους ''τρελούς'' ακτιβιστές.
Και όπου προφυλάσσεται το περιβάλλον, γίνεται μέσα από την επαγρύπνιση και την αποφασιστικότητα των εθελοντών, των κατοίκων, δεν υπάρχει κρατική μέριμνα πρόληψης και θα πρεπε να το γνωρίζουμε όλοι αυτό και να πράττουμε ανάλογα.
Δεν είδα κανέναν να μιλάει γι΄αυτό προτού έρθει το καλοκαίρι, προτού ξεσπάσουν οι φωτιές, προτού χαθούν άνθρωποι και φέτος.
Αυτό με την κριτική του καναπέ είναι ένα χαρακτηριστικό που το έχουμε όλοι μας ανεξαιρέτως, μάς αρέσει να γινόμαστε δικαστές και να καταδικάζουμε. Μπορεί να έχουμε απόλυτο δίκιο σε αυτά που λέμε, ωστόσο την ατομική μας ευθύνη την έχουμε αναλογιστεί? Την έχουμε αναλάβει?
Έχουμε κάνει κάτι προσωπικά ως προς τις αιτίες που οδήγησαν τα πράγματα ως εκεί?
Έχουμε συνδράμει στην αποκατάσταση των αδικιών, των κακώς κειμένων σε όλους τους τομείς?
Αν ναι, τότε δικαιούμαστε να μιλάμε, πάντα με σύνεση, χωρίς οργή και χωρίς αφορισμούς.
Να αφυπνίσουμε συνειδήσεις, ναι, είναι πάντα πολύ χρήσιμο, να αποκαλύψουμε την αλήθεια και τις αιτίες, να σηκώσουμε πρώτοι απ΄όλους τα μανίκια και να δουλέψουμε για την ανακούφιση των ανθρώπων αυτών, που και αυτοί με την σειρά τους, θα συνεισφέρουν στην κοινωνική εγρήγορση, στην αντικατάσταση της κοινωνικής αβελτηρίας με κοινωνική συνοχή, αλληλεγγύη και στήριξη.
Συγχωρήστε μου την πολυλογία, βλέπω όλες αυτές τις μέρες αυτά που γίνονται, και πέρα από την απέραντη θλίψη για τα θύματα και το περιβάλλον, βλέπω και μία κοινωνία να κανιβαλίζεται, άνευ σκοπού και ουσιαστικού αποτελέσματος, πράγμα που με θλίβει εξίσου βαθύτατα.
Με θλίβει γιατί συνειδητοποιώ πως κι εγώ θα μπορούσα να είμαι καλύτερη κι εγώ θα μπορούσα να έχω κάνει περισσότερα πράγματα στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, για να μην είναι τόσο τραγική η σημερινή εικόνα και ο τελικός απολογισμός.
Όλοι μας θα μπορούσαμε.
Αλλά δεν το κάναμε, δυστυχώς.
Τα μικροπολιτικά δεν θα τα πιάσω, γιατί δεν με αφορούν, η ασυδοσία, η ατιμωρησία, ο βολεψισμός, η αντιπαροχή συμφερόντων, είναι, δυστυχώς, δεδομένα στην ελληνική πραγματικότητα και όχι μόνο. Αυτά, κάποτε, έστω κι αργά, πρέπει να αλλάξουν.
Αλλά πρώτα πρέπει να αλλάξουμε εμείς.
Από κει ξεκινάει κάθε αλλαγή.
Από μέσα μας.

 

Θλιβερολαγνεία, αυτή η μάστιγα. -.-

 

Το copy paste πάει σύννεφο, αλλά ήθελα να ξερα, τουλάχιστον γαματε;

 

Πού θα ξοδέψω τα 100.000.000€.... 

 

Δάνεισε τα μου.... 

 

βρε χιλιες φορες σου εχω πει δεν θα παιζεις μονοπολη πριν πας για υπνο 

 

Ουπς, με έπιασες....