Ο /Η κυρίαρχος έχει πάντα δίκιο;

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι κανείς δεν είναι τέλειος… ότι όλοι έχουν ανασφάλειες, ελαττώματα, κούραση, έλλειψη αρκετής πείρας, νεύρα… υποθέτω πως ο ιδανικός κυρίαρχος δεν είναι πάντα πραγματικότητα.

Έστω οτι ένας ή μία slave βρίσκεται σε μια σχέση που γενικά είναι καλή, και χτίζεται, είναι γενικά ευτυχισμένος/ η αλλά βρίσκεται αντιμέτωπος / η με μια διαταγή σαφώς πέραν των ορίων, ή που τη θεωρεί σαφώς παράλογη, ας πούμε όχι αρκετά safe.

(Παραδείγματα - «Σε βαρέθηκα, σε παραχωρώ σε άλλον ή άλλη κυρίαρχο.» Ή, «Θα σε κλειδώσω μερικές ώρες στο υπόγειο και τα λέμε μετά.» Ή, «Γλύψε τις βρώμικες σόλες μου.» Ή, οικονομική εκμετάλλευση σε σχέση όχι… 20 ετών, αλλά έξι μηνών, π.χ. «Πάμε να πάρω ρούχα, εσύ πληρώνεις.» «Δώσε μου τρία χιλιάρικα να ξεχρεώσω εκείνο το χρέος στην τράπεζα.»)

Μπορεί να οφείλεται στο ότι είμαι έξω από το χορό, αλλά κάποια τέτοια παραδείγματα που έχω ακούσει μου φαίνονται παράλογα. Θεωρείτε πως δεν είναι; Αν ο / η slave πιστεύει το ίδιο, σε μια σχέση που το γενικό πλαίσιο κατά τα άλλα είναι καλό, πως μπορεί να το αντιμετωπίσει;

​

 

Οσο ιδανικος μπορει να ειναι καποιος και σε μια "νορμαλ" σχεση,

Τελειος οπως ειπες δεν ειναι κανεις.

 

Πολύ καλό θέμα female.
Ας σταματάει το BDSM εκεί που αρχίζει η βλακεία και ο κίνδυνος αυξάνει αισθητά. Εκτός από σκλάβος / υποτακτικός κάποιος είναι και άνθρωπος. Ας μην το ξεχνάει και ας προστατεύει τον εαυτό του.

 

στο παιχνιδι δεν τειθεται θεμα δικαιου-αδικου αφου ειναι σαφες και ξεκαθαρισμενο ποιος απο τους δυο σκεφτεται .... ο αλλος απλα ακουει ...
στην ζωη ομως ισχυει αυτο που ακριβως ειπε ο Lost boy , ο οποιος μαλιστα επιεικως κατα την γνωμη μου χαρακτηρισε ως "βλακεια" το βαδισμα περα απο την γραμμη που χωριζει την απολαυση απο τον κινδυνο ...
Ενα ξερω παντως ... ο ανοητος κανει χωριο με τον ανοητο ... ο εξυπνος δεν θα τον αντεξει για πολυ .....

 

Ακριβως ετσι!

Ο Κυριαρχος θελει το ταδε. Αν μπορεις να το δωσεις, το δινεις..δεν μπορεις, πας παρακατω..και δεν υπαρχει κανεις λογος να χαλασουμε τις καρδιες μας..εφοσον φυσικα δεν μπορεσε να βρεθει ενας κοινος παρανομαστης..που φυσικα δεν θα βρεθει διοτι εδω δεν μιλαμε για σχεσεις βανιλα..υποχωρει λιγο ο ενας , λιγο ο αλλος ερχομαστε περιπου στη μεση..εδω αν δειξει πως υποχωρει ο Κυριαρχος στα θελω και στις απαιτησεις του σκλαβου του , παυει απλα να ειναι Κυριαρχος.

 

Συμφωνώ, όμως μπορεί ένας / μία slave λέει "Όχι" και να αιτιολογεί, όπως μπορεί ένας / μία vanilla, έστω και με τον ανάλογο τρόπο ; Αν δεν μπορεί, ή αν δεν εισακουστεί, τότε λέει απλώς "Χαίρετε και merci";

Είναι πάντα τόσο απλό σε μια σχέση;

​

 

ναι πρεπει να ειναι απλο διοτι τι νοημα εχει να καταπιεζεσαι και να μη περνας καλα κανοντας του τα θελω του; (που δεν σε βρισκουν συμφωνη, να εξηγουμαι) Θα το κανεις μια , δυο , τρεις ..εκατον δεκα τρεις.. Την επομενη θα γινει το μπραφ και θα ναι ασχημα τα πραγματα οποτε καλυτερα δεν ειναι το "χαιρετε και μερσι μποκου";

Τωρα για το αν "πρεπει"... τι θα πει ¨πρεπει¨σε μια σχεση ; μου ακουγεται λιγακι ψυχαναγκαστικο...

 

Σε μία M/s σχέση και μόνο με σταθερό δίπολο Αφέντη - σκλάβας, μεταξύ τους και μόνο, ο Αφέντης, ναι, έχει πάντα δίκηο.

Το μόνο θέμα που μπαίνει είναι θέμα χρόνου, timing δηλαδή, να ωριμάσει στην ψυχή της σκλάβας και να μπορέσει να δεχτεί αυτό που επιθυμεί ο Αφέντης της και που στην αρχή της φάνηκε, παράλογο, άγριο, άδικο, κακομεταχείριση ή εκμετάλλευση.

Ειναι σπάνιο, σκληρό και δύσκολο πράγμα μία βαθιά και στέρεη M/s σχέση και οπωσδήποτε μία σχέση δεν γίνεται M/s επειδή κάποιος Κυρίαρχος ή "Κυρίαρχος" αξίωσε από μία υποτακτική ή "υποτακτική" κάτι παράλογο με βανίλλα κοινωνικά κριτήρια, όπως τα 3 ή και 53 χιλιάρικα.

Αλλά, στο M/s και μόνο ο Αφέντης έχει πάντα δίκηο. Καμμιά φορά είναι δύσκολο για μία υποτακτική να το δει αυτό με την ψυχή και το μυαλό μπλοκαρισμένα από όλα τα βανίλλα "προσοχή-προσοχή". Απλά θα της πάρει χρόνο και κόπο.

 

Εγώ θα σταθώ στην έννοια της εκμετάλευσης και θα προσπαθήσω να κάνω ένα διαχωρισμό αυτής από την υποταγή.
Για μένα τα κριτήρια μιας υγειούς σχέσης μεταξύ ενός/μιας κυριάρχου και του υποτακτικού/ης του διαφέρουν αναλογικά με το status των δύο έτσι ώστε να υπάρχει πληθώρα απόψεων στο πως αντιλαμβάνεται κάποιος ορισμένα πράγματά και συμπεριφορές.Άλλα τα κριτήρια ενός Master και άλλα ενός Dom.Ως εκ τούτου νομίζω ότι θα ήταν καλό να δείχνουμε μία ανοχή απέναντι σε πράγματα των οποίων τους μηχανισμούς αγνοούμε πολλές φορές εξ' αιτίας της συγκεκριμένης μας θέσης στο χώρο.
Το σίγουρο είναι και θα ήθελα να το δηλώσω με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ,ότι ανεξαρτήτος της φύσεως και του βαθμού υποταγής ενός ατόμου, ουδεμία υπόνοια εκμετάλευσης θα πρέπει να υφίσταται για να νοηθεί μια σχέση υγειής.
Ο συνειδητοποιημένος υποτακτικός υποτάσσεται με τη θέλησή του και ουδέποτε αφήνει να τον εκμεταλευθούν κατ' οποιονδήποτε τρόπο.
Κάποια από τα παραδείγματά σου ομολογώ ότι δεν τα ενστερνίζομαι και για κάποια άλλα αφήνω το ενδεχόμενο να μπορούν να συνδιαστούν με τη φύση μιας υγειούς σχέσης της οποίας το μηχανισμό ενδεχομένως αγνοώ.Αυτό το οποίο θεωρούσα πάντα και θεωρώ ακόμη ώς ένα στοιχείο εκμετάλευσης είναι συμπεριφορές που έχουν να κάνουν με στοιχεία εξωγενή όπως είναι οι υποχρεώσεις ενός κυριάρχου στην εκτός της σχέσεως κοινωνική του συναναστροφή.Και δει τις οικονομικές υποχρεώσεις.
Σε αυτές τις περιπτώσεις νομίζω ότι θα ήταν καλό να την κάνουμε σιγά σιγά με ελαφρά πηδηματάκια.Σε όλες τις άλλες η κριτική ορισμένων συμπεριφορών θα πρέπει να γίνεται μέσα από το πρίσμα της αμοιβαίας συμφωνίας μεταξύ δύο ατόμων.Αν κάποιος έχωντας συμφωνήσει πάνω σε κάποιο μοντέλο ,τελικά βρεθεί να το παραβιάζει παράφορα ε τότε μάλλον έχουμε να κάνουμε με εκμετάλευσης.Αν κι εγώ θα το απέδιδα περισσότερο στα χαρακτηριστικά της βλακείας και της απειρίας,
Όπως και να 'χει , κανείς δε μπορεί να είναι σίγορος και πάντα θα πρέπει να αυθυποβαλόμαστε σε μια διαδικασία αυτοψυχανάλυσης και αυτοπροσδιορισμού ώστε να γνωρίζουμε που πατάμε και που πηγαίνουμε ανά πάσα ώρα και στιγμή.Γιατί μην ξεχνάμε ότι το παιχνίδι της εκμετάλευσης ,είναι παιχνίδι για δύο.Πρέπει πρώτα να βρεθει κάποιος κατάλληλος για να υπάρξει εκμετάλευση.Οπότε τα στοιχεία εκμετάλευσης από την πλευρά ενός κυριάρχου δεν τον κάνουν χειρότερο από αυτόν ο οποίος υπόκειται στην εν λόγω εκμετάλευση.
Αλλά αυτό τελικά νομίζω ότι είναι ένα θέμα που αφορά περισσότερο όλες τις σχέσεις κι όχι το χώρο του bdsm.Γιατί όπως αρέσκομαι να δηλώνω και στο signature...

 

Συμφωνώ με τον Sudden για την εκμετάλλευση, το πιό χειροπιαστό παράδειγμα της οποίας είναι η οικονομική.

Παράδειγμα μη-εκμετάλλευσης:

Ένας υποτακτικός άντρας είναι χρηματιστής. Έδωσε στην Κυρία του συμβουλές για το πώς αυτή θα διαχειριστεί το χαρτοφυλάκιό της και αυτές οι συμβουλές την έκαναν πλούσια. Δεν διαχειρίστηκε αυτός το χαρτοφυλάκιο και δεν της έδωσε χρήματα, ούτε και παράνομες πληροφορίες.

Είναι και το θέμα των υπηρεσιών του υποτακτικού προς τον Κυρίαρχο που δεν έχουμε θίξει ακόμα στις training techniques.

Αλλά ξεφεύγω... και με συγχωρείτε.

 

Αφελώς θα ξαναρωτήσω ως vanilla -

υπακούει δηλαδή σε μια Ms σχέση ο /η slave να γλύψει, για παράδειγμα, τις βρώμικες σόλες των παπουτσιών, γεγονός που πιθανότατα θα προκαλέσει έντονο γαστρεντερολογικό πρόβλημα, αν όχι δηλητηρίαση ή χειρότερα, θα πάει στο νοσοκομείο για ορούς, θα μείνει μερικές μέρες με πόνους και χάπια στο κρεβάτι, όχι κατά λάθος, αλλά γιατί αυτό διεγείρει, ας πούμε, τον / την κυρίαρχο, αυτή την επιθυμία έχει. Δεν έχει λόγο, δεν μπορεί να το αρνηθεί, να το διαπραγματευτεί, παρά είτε να το δεχτεί είτε να αποχωρήσει από τη σχέση.

Κατάλαβα σωστά το τι εννοείται από την συγκεκριμένη επιχειρηματολογία;

Υ.Γ. [Να ξεφεύγεις,   προσωπικά το βρίσκω γόνιμο.]

​

 

Απάντηση: Ο /Η κυρίαρχος έχει πάντα δίκιο;

Σιγουρα οπως το θετεις Ο/Η Κυριαρχος δεν εχει παντα δικιο. Ομως, διαθετοντας την απαιτουμενη ωριμοτητα θα μπορουσε να οδησει τη σχεση σε παιχνιδια ακραια οπως αυτο που μολις περιεγραψες.

Για παραδειγμα λαμβανοντας γνωση του κινδυνου, ισως θα μπορουσε να χρησιμοποιησει ενα ζευγαρι παπουτσια τα οποια θα χρησιμοποιει μονο μεσα στο σπιτι, θεωρωντας παντα οτι το σπιτι ειναι καθε φορα καθαρο.

Πιστευω οτι η απολαυση δε μπορει να χαθει, αν εκ των προταιρων υπαρχει σκεψη και συνενοηση μεταξυ του ζευγαριου. Αν δεν υπαρχουν αυτα τα δυο, τοτε σε καθε ειδους σχεση το αποτελεσμα θα ειναι πολυ κακο, για το ενα ή και για τα δυο μελη της σχεσης αυτης.