24/7 - πραγματικότητα ή φαντασία?

Η εξήγηση είναι απλή. Πόση σχέση έχει ο άνθρωπος του 21ου αιώνα με τη φύση; Πόσο έχουμε απομακρυνθεί από αυτά που κάποτε ήταν "φυσικά";
Τροφή για σκέψη...

 

Είναι αλήθεια. Επίσης είναι αλήθεια ότι τα τελευταία 250 εκατομμύρια χρόνια φρόντιζε η φύση για τους αμελείς/ανεπαρκείς γονείς.

 

φρόντιζε;

 

ο άνθρωπος του 21ου αιώνα ή οι άνθρωποι της πλατείας βικτωρίας;

 

Τι άλλο να σου κάνει πια και αυτή η ερμη η φύση....

Στη σημερινή κοινωνία, το φυσικό γονεικο ένστικτο ( κρυμμενο πισω απο τον απεραντο εγωκεντρισμο μας) δεν φτάνει για να μεγαλώσεις ισορροπημένα ένα παιδί και να ανταποκριθείς, τουλάχιστον ικανοποιητικά, στις σύγχρονες προκλήσεις τόσο για αυτό όσο και για σένα.
Μια ματιά γύρω σου και καταλαβαίνεις.
Κάθε ουσιαστικη βοήθεια καλοδεχούμενη.

 

βασικά, της φύσης στο μουνί της. όποιος δεν μπορεί τα στοιχειώδη, δεν μπορεί τα στοιχειώδη.
καλά να 'μαστε.

 

Συμφωνούμε τελικά.
Πολλοί ομως από αυτούς που δεν μπορουν τα στοιχειώδη ( όποια και αν ειναι κατα την αποψη σου αυτα), γίνονται γονείς.
Γιατί να μην είμαστε καλά;

 

Ω ναι, φυσική επιλογή. Ξέρετε, κάποια περαστική λεοπάρδαλη... η βαρύτητα... το ότι δεν έχουμε βράγχια και διάφορα άλλα τέτοια.

Βέβαια αυτά δυστυχώς συμβαίναν και συμβαίνουν ακόμα και στους καλύτερους αλλά όχι με την ίδια συχνότητα .

 

Το σκέφτηκα λίγο και δεν μπορώ δια βεβαιοτητας να πω πως έχω καταλάβει τι εννοείς. Αν μπορείς να αναπτύξεις την σκέψη σου λίγο παραπάνω θα το εκτιμούσα.  

 

Κάπου διάβασα δεν θυμάμαι πού, αλλά μου είχε αρέσει και το συγκράτησα.
"Για δύο πράγματα δεν απαιτείται κανένα προσόν, για να γίνεις. Πρόεδρος της Αμερικής και γονιός"

 

αντιγραφο μια ρηση που εχω αλιευσει κ καλα κρατω εδω κ καιρο

Πολλά λέγονται σήμερα για το ότι τα παιδιά θα πρέπει να διδάσκονται
από νωρίς για την αλληλεγγύη, την κατανόηση, τη συνύπαρξη, την ισότητα
και όλες αυτές τις έννοιες για τις οποίες συζητάμε συνέχεια.
Αλλά κανείς δεν σκέφτεται ότι πρώτα θα πρέπει να μάθουμε για τον εαυτό μας
και τα συναισθήματά μας. Για τους δικούς μας φόβους, για τη μοναξιά μας,
για το θυμό. Είμαστε εγκαταλειμμένοι, ανίδεοι και θυμωμένοι
μέσα στα ερείπια της φιλοδοξίας μας.
Το να βοηθήσεις ένα παιδί να αποκτήσει επίγνωση της ψυχής του
ακούγεται σχεδόν ανήθικο. Αλλά πώς είναι δυνατό να καταλάβεις τους άλλους,
όταν δεν γνωρίζεις τίποτα για τον εαυτό σου;»
Ingmar Bergman

 

η παιδικη ηλικια, ως απαραιτητο σταδιο οπως οφειλει να ειναι, καθοριζει πολλα πιστευω στην ιδιοσυγκρασια του ατομου. Καταφευγουμε σε αυτη οχι ως απωθημενα αλλα ως νοσταλγικες αισθησεις βιωματων, κ ας μη συγχεεται με τον παλιμπαιδισμο ως συμπεριφορα 'ανωριμοτητας'.

ηθελα να το εστιασω ως προς την αυθεντικοτητα των συναισθηματων κ της πηγαιοτητας της αισθησης του 'πρωτοανακαλυπτω'