24/7 - πραγματικότητα ή φαντασία?

Σας πιάνει μια μανία με τα μανιουαλς... με τη δομημένη εκπαίδευση για τα παντα... γιατι; που χάθηκε ο αυθορμητισμός σας; που χάθηκε η ανθρωπιά σας; χρειάζεστε μανιουαλς για να γίνετε ανθρωποι; χρειάζεστε μανιουαλς για να μεγαλώσετε παιδια;

 

Οι γενικεύσεις είναι ίδιον των ολοκληρωτικά καθεστωτων. Οι εξειδίκευσεις είναι ίδιον της δημοκρατιας.
Ας πάμε μια βόλτα στο δάσος λοιπον, όσοι δεν το φοβομαστε.

 

χαχαχαχαχα .. Υπέροχο!..

 

και η φαντασία πραγματικότητα είναι, γι΄ αυτούς που τη ζουν...

 

Αυτό ξαναπές το..!  

 

Έχετε την εντύπωση ότι τα παιδιά των προηγούμενων γενεών μεγάλωναν ήγκικεν ως έτυχεν; Οι γηραιότερες της οικογένειας, της φυλής, αναλάμβαναν να καθοδηγήσουν τις νέες μητέρες. Τότε βέβαια οι οικογένειες ήταν πολυμελείς, με παπουδογιαγιάδες και τα συναφή. Τον 20 αιώνα όμως είχαμε την εμφάνιση της πυρηνικής οικογένειας (γονείς-παιδιά). Επομένως, κάποιος έπρεπε να αναλάβει το ρόλο του μέντορα στο θέμα της ανατροφής των παιδιών, το οποίο κάθε κοινωνία, απανταχού της γης θεωρεί πολύ σημαντικό. Τώρα, αν μια σχολή γονέων που οργανώνεται από την πολιτεία θεωρείτε ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης, κάντε αυτό που κάνουν οι περισσότεροι. Αγνοήστε τη...

 

Προχτές, εκεί που έτρωγα σε μια χασαποταβέρνα (όχι σχόλια για το γούστο μου), ήρθαν και κάθισαν στο διπλανό τραπέζι ένας νεαρός με τα δύο παιδιά του, ηλικίας 7-9 ετών. Ξαφνικά το κοριτσάκι πετάχτηκε αλαφιασμένο από την καρέκλα του σα να είδε το διάβολο και χώθηκε στην αγκαλιά του μπαμπά. Ξέρετε τι είδε; Ένα περιστέρι που πλησίασε να φάει τα ψίχουλα.

Α προπό που είδατε τις γενικεύσεις;

 

Δεν είναι ότι οι παλιότερες γενιές κατείχαν τις γνώσεις για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.Στην χώρα μας, η πλειονότητα ήταν φτωχοί άνθρωποι και τα παιδιά τους από τα 10+ δούλευαν για να ζήσουν και ζήτημα αν έφταναν το γυμνάσιο.
Ακόμα και αν σήμερα υπήρχε σχολή ..ποιοι πιστεύετε ότι θα ήταν ειδικοί για να δώσουν την καθοδήγηση στους νέους γονείς?
Προσωπικά θα προτιμούσα η πολιτεία να διαθέσει τους πόρους της για την παιδεία των παιδιών (που υστερεί), παρά για τους γονείς.

 

είναι απίστευτο τι σκαρφίζονται για να χωθουν αγκαλιά.

η απόσπαση περιστατικου και η ενίσχυση μιας ερμηνείας ονομάζεται γενίκευση.

 

Συμφωνώντας αυθόρμητα προσέθεσα, και η παιδεία των γονέων τώρα η μοναδικη ασπιδα απο την "παιδεια" των σχολειων και της κοινωνιας.

 

Πριν καιρό σε ένα τραπέζι, ακούγοντας και παρατηρώντας τον τρόπο που σκέφτονται κάποιοι νέοι γονείς, ένιωσα πραγματική ανησυχία για το μέλλον της ανθρωπότητας, σε όρια απελπισίας. Και τότε είδα απέναντί μου, ένα μπόμπιρα να πιλοτάρει το ίντερνετ με το τάμπλετ του, σαν να είναι η επέκταση του χεριού του. Αναθάρρησα και δεν απελπίστηκα ποτέ ξανά.
Υπάρχει μια πόρτα στο μέλλον σχεδόν σε κάθε σπίτι πια.