Τι θέλει και τι δεν θέλει;

Ίσως δεν ήμουν αρκετά σαφής , αλλά δεδομένου του ζητουμένου του νήματος και συγκεκριμένα της έκφρασης '' τι θέλει (με την έννοια του ψάχνει, αναζητά) ένα άτομο υποτακτικής ψυχολογίας όταν εμπλέκεται σε μια BDSM σχέση και δή 24/7; '' θεώρησα αυτονόητο ότι συζητάμε για αρχικό στάδιο .

 

Η τροποποίηση των πεποιθήσεων, ενίοτε συμβαίνει χωρίς εξωτερική παρέμβαση, γιατί το άτομο από μόνο του κατασταλλάζει σε διαφορετικές πεποιθήσεις, λόγω της εξέλιξής του.
Πάντως ναι, οι πεποιθήσεις επηρεάζουν τις επιθυμίες και όχι το αντίθετο.
Δεν συμφωνώ πως η ισχυρότερη πεποίθηση είναι η ικανοποίηση των αναγκών κάποιου, ανεξαρτήτως αν είναι υ ή όχι.
Αμφισβητώ την τροποποίηση των πεποιθήσεων έξωθεν, δεν μπορεί εύκολα να συμβεί.
Σίγουρα δεν θα συμβεί μόνο και μόνο επειδή υπάρχει Κ/υ.
Πρέπει να συντρέχουν σοβαροί λόγοι για μία τέτοια αλλαγή, αλλιώς μιλάμε για ανερμάτιστο άτομο, και πάλι αδιάφορο αν είναι υ ή όχι.
Εγώ για παράδειγμα, έχω αλλάξει πολύ τις πεποιθήσεις μου τα τελευταία χρόνια και επηρεάστηκαν και οι επιθυμίες μου, όπως και η ταυτότητά μου.
Ήταν όμως ενδογενής διεργασία.
Καμιά φορά, αν το υ μάθει πολύ καλά τι θέλει και κυρίως τι ΔΕΝ θέλει, παύει να είναι υ.
Παίζει κι έτσι το σενάριο αν το καλοσκεφτούμε...

 

Ναι, ε;  

 

Καμιά φορά, ναι...  

 

Μεγάλη αλήθεια ειπώθηκε απόψε ,συμφωνώ απολύτως .

 

Μα, έθεσα ως προϋπόθεση να συμφωνήσουν και οι δύο. Κανείς δεν αλλάζει αν δεν το επιθυμεί ο ίδιος. Διαφορετικά δεν πρόκειται για αλλαγή, αλλά για προσποίηση.

Συμφωνώ οτι η αλλαγή συμβαίνει εκ των έσω, αλλά συνήθως πυροδοτείται από κάποιο εξωτερικό γεγονός. Εκτός αν μιλάμε για μια έντονη εσωτερική εμπειρία μεταφυσικού τύπου.

Κοίτα, αν στην πορεία το υ απεμπολήσει την ιδιότητά του, το διαλύουν και πάει ο καθένας σπίτι του...

 

To a cunt, being understood is priceless.

 

Να αισθάνεται ασφάλεια κι αποδοχή
Να έχει την επιβράβευση που είναι αναγκαία για την αυτοπεποίθηση αλλά κι την ''τιμωρια'' κάποιες φορές
Να έχει δίπλα του ένα άτομο πιο δυνατό που να μπορεί να το καθοδηγήσει όταν αυτό νιώθει αδύναμο...

 

Αυτό που πάντα ήθελα σε μια σχέση ήταν να μην αποφασίζω εγώ για τίποτε. Να μην χρειάζεται να διαλέγω ούτε το παραμικρό.

Όχι γιατί δεν μπορω, απλώς γιατί δεν θέλω. Δεν νιώθω καλά, δεν νιώθω ήρεμη.

Κάθε φορά που χρειαζόταν, και η αλήθεια είναι πως ήταν πολλές οι φορές που χρειαζόταν, γέμιζα τύψεις, ένιωθα φουλ ανασφάλεια, και πάντα ήταν η ερώτηση "τώρα να θέλει αυτό; ".

Τα δεν θέλω μου.
Πρώτον, κάποια είναι τόσο ισχυρά μέσα στο κεφάλι μου που αυτόματα μπαίνω σε θέση άμυνας, πολλές φορές και σε επίθεσης.
Δεύτερον, υπάρχουν κάποια "δεν θελω" που είναι τόσο αδιαχειριστα σε σημείο που γαμιεται ο Δίας.
Τρίτον, δεν αντέχω συναισθηματικά να μην θέλω κάτι που μπορεί να θέλει ή να μου ζητηθεί.