Είναι ο σαδισμός συμβατός με τη συναίνεση;

Γνωρίζουμε πως οι ασύμμετρες σχέσεις βασίζονται στη συναίνεση και συνομολογία των εμπλεκόμενων μερών. Υπάρχει συμφωνημένο πλαίσιο, συν-καθορισμός ορίων, λέξη ασφαλείας και μονομερής αποχώρηση. Τα παραπάνω εξασφαλίζουν τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα του υ μέλους και την ελαχιστοποίηση της ευθύνης του Κ.

Ο σαδισμός από την άλλη μεριά είναι η πρόκληση στο υ σωματικού ή/και ψυχικού πόνου με σκοπό τη σεξουαλική διέγερση. Η πραγματική απόλαυση για το σαδιστή αρχίζει όταν τα όρια του αποδεκτού από το υ πόνου ξεπερνιούνται προς τη μεριά της κακοποίησης. Διαφορετικά μιλάμε για φαντασίωση σαδισμού. Ο σαδιστής Κ βρίσκεται συχνά αντιμέτωπος με τον πειρασμό να τραβήξει το σχοινί λίγο περισσότερο μόνο και μόνο για να δει το βλέμμα τρόμου και ικεσίας στα μάτια του υ.

Είναι επομένως συμβατή η συναίνεση με το σαδισμό; Ο σαδισμός χωρά στο κοστούμι ενός ρόλου, ή είναι δομικό στοιχείο της προσωπικότητας;

Παρακαλώ για τις απόψεις σας.

 

Υπαρχουν παιχνιδια με σχοινια, λουρια κερι κλπ Υπαρχει και παιχνιδι βιασμου. Ισως να ειναι το χειρουτερο πραγμα που μπορει να συμβει πραγματικα σε μια γυναικα, ομως θυμαμαι ...καποια ψυχη, μια χαρα τα πηγε. Θελει διαπραγματευση !

Προσωπικα κανω το εξης, οποτε πλησιαζω ορια, κανω ενα στοπ 2-3 δευτερολεπτα, τσεκαρω αντιδρασεις
προχωρω λιγο, hold, λιγο περισσοτερο, hold & check, παρτο ολο!

Το "οχι" ΔΕΝ ειναι safeword. Ισχυει για καθε μορφης σαδιστικο παιχνιδι.

 

Ο σαδισμός δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τη σεξουαλική απόλαυση. Σαδιστής είναι και αυτός που απλά ευχαριστιέται με το να βλέπει τους άλλους να υποφέρουν χωρίς η ευχαρίστηση αυτή να είναι σεξουαλική.

Υπάρχουν σαδιστές που η ευχαρίστησή τους αντλείται όχι μόνο από τη δυσφορία που προκαλούν αλλά από το γεγονός ότι το αντικείμενο του σαδισμού τους προσφέρει τον εαυτό του για την ικανοποίησή τους.

Όπως φυσικά υπάρχουν και οι σαδιστές που όχι απλά τους ξενερώνει η συναίνεση αλλά αδυνατούν *παντελώς* να το ευχαριστηθούν όταν αυτή υπάρχει και μόνο η δια της βίας "επιβολή" προσφέρει ικανοποίηση.

Για μένα ο σαδισμός είναι συμβατός με τη συναίνεση μόνο στα πλαίσια του BDSM.

Εκτός BDSM... "here be dragons."

 

Ο σαδισμος ειναι ΜΕΡΟΣ του BDSM και εχει θση σ αυτο, MONO και ΕΦΟΣΟΝ ειναι συνεναιτικος.

ΠΡΟΣΟΧΗ, ο παγος ειναι πολυ λεπτος....

 

Προς τι η διευκρίνιση μετά το quote? Είπα κάτι διαφορετικό;

 

το ειπαμε μαζι.  

 

δεν γνωρίζουμε τίποτε απ' αυτά σχετικά με ασύμμετρες σχέσεις.
γνωρίζουμε για συναίνεση στα πλαίσια του d/s (στα πλαίσια του βδσμ δηλαδή).
για συνομολογία έχω ακούσει σε πλαίσια τοπ μποτομ παιγνιδιού (σεσσιον), για σχέσεις όχι.

έχουν χιλιοσυζητηθεί αυτά. η συναίνεση απέχει απ' την συμφωνία μιά ολόκληρη άβυσσο.

ενδεχομένως κάποιες παρανοήσεις να εξασφαλίζουν προστασία προσχημάτων. η ακεραιότητα του υ παραμένει ακέραια στην πλήρη ευθύνη επιλογών του κ.

έχει επισημανθεί επανειλλημένα οτι με τη λέξη σαδισμό περιγράφονται διαφορετικές και ανόμοιες μεταξύ τους συμπεριφορές. καταστροφικές, κτητικές, επιβλητικές κλπ. η λέξη κακοποίηση ομοίως χρησιμοποιείται και αναγιγνώσκεται με ποικίλους τρόπους. απ' αυτήν την ασάφεια προκύπτουν παρανοήσεις. ένας κυριαρχικός δεν είναι υποχρεωτικά καταστροφικός. αντίθετα, σπάνια είναι. χρησιμοποιεί, παρά καταστρέφει.
το γεγονός οτι (λογιών) σαδιστές και κυριαρχικοί συστεγάζονται κάτω απ την ομπρέλα του βδσμ δεν τους ταυτίζει.

 

Ευχαρίστως:
1) Η ανάγνωση σχετικών κειμένων, συμπεριλαμβανομένου του δικού σας που είναι καρφιτσωμένο στη σχετική ενότητα
2) Η προσωπική μου εμπειρία.

Δε σημαίνει πως η δική μου κατανόηση του θέματος είναι η σωστή. Μάλιστα είναι ένα από τα θέματα για τα οποία διατηρώ επιφυλάξεις. Γι αυτό ζήτησα τις απόψεις των παρεπιδημούντων το φόρουμ

 

ΟΚ, μπορώ να ζήσω χωρίς τη συνομολογία

Θα ήθελα να μου εξηγήσετε τη διαφορά συναίνεσης και συμφωνίας σε μια d/s σχέση.

Σαφώς δεν ταυτίζονται. Αναφέρθηκα στις περιπτώσεις κυριαρχικών που είναι και σαδιστές. Επίσης είπα πως βρίσκεται στον πειρασμό, όχι ότι το πραγματοποιεί

Να συμπεράνω λοιπόν πως η άποψη σας είναι ότι ο σαδισμός μπορεί να λειτουργήσει σε συναινετικό πλαίσιο, τουτέστιν να μην υπερβεί τα όρια.

 

Μμμμ...
Ο μόνος προβληματισμός που μπορεί να υπάρξει, λέω εγώ τώρα, είναι στον βαθμό του παραπληρώματος (1) στο ζεύγος εκτελούντος/αποδέκτη, δεδομένου πως και στα δυο μέλη -φυσικώ τω λόγω- εδράζονται στις ίδιες "γειτονιές" του εγκεφάλου μας οι επεξεργαστές των κοινών λειτουργιών, ανεξαρτήτως πολικότητας.
Σαν, δηλαδή, να απαλείφεται από τους δυο όρους της μαθηματικής σχέσης, κάτι κοινό...
Οπότε η "δουλειά" έγκειται στα εργαλεία και τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους και τα δυο μέλη/πόλοι έτσι ώστε να μπορούν να λειτουργούν στον βαθμό που καλύπτονται από κοινού.
Οι όποιες αποκλίσεις υπάρχουν, και βεβαίως υπάρχουν, ας πούμε πως είναι αφορμές και αιτίες για τα ποσοτικά και ποιοτικά του παραπληρώματος, το "βάθεμα και το πλάτεμα, που λέμε στα ρομέικα. Που ίσως και να βρεθεί η συνθήκη για την "δουλειά" ίσως και όχι (το και πιθανότερον)...
Αυτό, κάπως ελλειπτικά ένα πράμα, αναφέρεται ως "ταξίδι", "πορεία", "θυσία", "υπέρβαση", που ως προτιμήσεις/αυτόματες επιλογές στην έκφραση του καθενός μας, προσημαίνουν το παραπλήρωμα, σαφώς δηλώνοντας (από την επιθυμία των μελών) το πού κατοικοεδρεύει -το παραπλήρωμα- από την χώρα του Μάρλμπορο/εκεί ψηλά στον Υμηττό/Λίλιπουτλαντ έως τον ήχο της τριβής των λοβών των ακροδάχτυλων των δυο τους μια κάποια στιγμή ή κάτι τέτοιο τεσπά, συχνάκις άρρητον.

Έδιτ: Λέγεται και σχέση, αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να υπόκειται σε όλες τις χαριτωμενιές που συνήθως συνοδεύουν συνειρμικά το άκουσμα της λέξης στην συντριπτική πλειοψηφία...
______________________
Φυσικά και υπάρχουν περιγραφείς/εκλαϊκευτές του φαινομένου από... έως και πιο...
τρανά ονόματα συρτά-σαν-λιτανεία,
στον δρόμο που πορπάταγαν
καταμεσής στη φάκα,
πέτρα τους πλάκωσε βαριά,
τη λέγαν Ιστορία...