Είναι ο σαδισμός συμβατός με τη συναίνεση;

Ας εξετάσουμε το "ισοπεδωτικό" της άποψής μου, στο οποίο αναφερθήκατε.
Επαναλαμβάνω το επίμαχο απόσπασμα της εισαγωγής μου:

"Ο σαδισμός από την άλλη μεριά είναι η πρόκληση σωματικού ή/και ψυχικού πόνου με σκοπό τη σεξουαλική διέγερση". Συμφωνείτε ως εδώ;

Εάν συμφωνείτε, η επόμενη φράση είναι φυσικό επακόλουθο του παραπάνω ορισμού:
"Η πραγματική απόλαυση για το σαδιστή αρχίζει όταν τα όρια του αποδεκτού πόνου ξεπερνιούνται προς τη μεριά της κακοποίησης. Διαφορετικά μιλάμε για φαντασίωση σαδισμού". Ακριβώς όπως ο βιασμός είναι η έκφραση απόλαυσης για έναν βιαστή, ή η πρόκληση φωτιάς η έκφραση απόλαυσης για έναν πυρομανή.

Πάμε παρακάτω:
"Ο σαδιστής Κ βρίσκεται συχνά αντιμέτωπος με τον πειρασμό να τραβήξει το σχοινί λίγο περισσότερο μόνο και μόνο για να δει το βλέμμα τρόμου και ικεσίας στα μάτια του υ". Εδώ μιλάω για ΠΕΙΡΑΣΜΟ. Στο σημείο αυτό θα μπορούσατε να μιλήσετε για ισοπεδωτικό χαρακτήρα της άποψης εάν συνέχιζα λέγοντας ότι όλοι οι σαδιστές ενδίδουν τον πειρασμό, κάτι που ΔΕΝ αναφέρεται, ούτε υπονοείται στο εισαγωγικό μου σχόλιο, το οποίο εκφράζει απλώς έναν προβληματισμό.

Εάν ερωτάτε λοιπόν την άποψή μου, σε μη κλινικές περιπτώσεις ο σαδιστής δεν ενδίδει στον πειρασμό, επειδή η αξιακή του συγκρότηση δεν του το επιτρέπει (η επικράτηση του μετωπιαίου λοβού έναντι του υποθαλάμου). Εξ ου και θεωρώ πως το πλαίσιο μιας d/s σχέσης μπορεί να είναι ένας "τόπος ασφαλής" για τον σαδιστή Κ να ελέγξει τις σαδιστικές του παρορμήσεις, απαντώντας στην ουσία καταφατικά στο ερώτημα-τίτλο του νήματος.

 

Όχι δεν συμφωνούμε
Θα μπορούσε να είναι ικανοποίηση χωρίς σεξουαλική διέγερση.

Δεν συμφωνούμε είπαμε.
Αλλά το ότι η πραγματική απόλαυση του σαδιστή αρχίζει όταν ξεπερνιούνται τα όρια προς την μεριά της κακοποίησης, δεν μας γράφετε και που βασίζετε αυτήν σας την άποψη. Και γιατί αν δεν ξεπερνιούνται τα όρια αυτά που λέτε μιλάμε για φαντασίωση σαδισμού. Πού το βασίζετε κι αυτό;
Τι σχέση έχει τώρα ο βιασμός και προστίθεται σαν μαϊντανός;

Και αυτή η φράση μοιάζει με εικασία, δεν βασίζεται πουθενά.

Αφού λοιπόν δεν αναφέρεστε σε κλινικές περιπτώσεις, όπως δηλώνετε, ποιο είναι το νόημα και ο λόγος ύπαρξης αυτού του ποστ;
Αναπτύσσετε διάφορες αυθαίρετες θεωρίες για να καταλήξετε ότι αυτά που λέτε δεν τα πιστεύετε γιατί αναφέρονται σε κλινικές περιπτώσεις.

 

Απαντάτε, και μάλιστα με το γνωστό πλέον προβοκατόρικο στυλ (τι στο καλό, ξεπατικοσούρα το έχετε οι της παρέας) σε ένα σχόλιο που δεν απευθύνεται σε σας. Να το κοιτάξετε

 

Επι της ουσίας τίποτε, ε;
Αυτό κι αν είναι προβοκατόρικο.
Λέμε μια παπαριά και την ουσία την κάνουμε γαργάρα.
Δεν χρειάζεται να το κοιτάξετε.
Μας είχατε λείψει, χαίρομαι για την ανάσταση σας.
Δεν υπάρχουν παρέες που σας κατατρέχουν. Αυτό να το κοιτάξετε, είναι σύνδρομο.
Αν θέλετε να μην απαντάνε άλλοι στα μηνύματα σας, να τα τα στέλνετε προσωπικά.

 

Κι εγώ χαίρομαι που επέστρεψα, αγαπητέ @espimain . Μου έλειψαν οι προσωπικοί μου διασκεδαστές  

 

Η διέγερση δεν είναι απαραίτητα σεξουαλική. Επίσης στο σαδισμό εμπίπτει και η πρόκληση του φόβου στο δέκτη, επίσης για την απόλαυσή του.

Υπάρχουν τέτοιοι σαδιστές, σίγουρα. Υπάρχουν όμως και οι σαδιστές των οποίων ένα μέρος της ικανοποίησης προέρχεται από την προθυμία του δέκτη τους να τους ικανοποιήσει και η συναινετική προσπέραση των ορίων να θρέφει το κυριαρχικό τους κομμάτι και όχι το σαδιστικό.

 

@MasterJp , δυστυχώς τα συμπεράσματα αυτά βγήκαν από προσωπικές εμπειρίες, για τις οποίες δυσκολεύομαι να μιλήσω...

 

Και σε αυτό το νήμα, αλλά και σε πάαααρα πολλά άλλα, είναι κλασικό φαινόμενο πια, να υπάρχουν προσεγγίσεις οι οποίες στηρίζονται στην επιλεκτική/περιορισμένη/ελλιπή κατανόηση εννοιών και την μηχανιστική ερμηνεία τους, που στην καλύτερη περίπτωση δεν μπορεί να είναι ανάλογο με την αποσπασματική αντίληψη των εννοιών αυτών.
Αναζητώνται, από τα άτομα αυτά, εναγωνίως οι πόλοι πάνω και γύρω από τους οποίους θα μπορεί να υφανθεί ένας ιστός λογικής ερμηνείας, που μοναδικός σκοπός του είναι να αισθανθεί ο "χρήστης" του την ψευδαίσθηση της χαράς και μιας κάποιας περηφάνειας, που επιτέλους "έπιασε τον ταύρο από τα κέρατα", να αισθανθεί πως επιτέλους διάολε κατάφερε να διαμορφώσει κάτι που είναι "αλεξίσφαιρο" σε κάθε αντεπιχείρημα.
Ένας καλοπροαίρετος παρατηρητής καταρχάς θα χαρακτήριζε θετικότατα αυτήν την προσπάθεια, στον βαθμό που ως διανοητική λειτουργία/άσκηση κινείται στην σωστή κατεύθυνση του είδους μας.
Ο ίδιος καλοπροαίρετος παρατηρητής θα δει επίσης τις ατέλειες που προαναφέρθηκαν, που εξ αντικειμένου γνωρίζει πως θα καταλήξουν στο "η κότα έκανε τ' αβγό κλπ" ή σε κάτι πιο ελκυστικό, π.χ αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Στην καλύτερη περίπτωση το μόνο που μπορεί να προσφέρει ένας τέτοιος διάλογος με κάποιον "χρήστη", με προφανή αποτελέσματα, είναι η δυνητική ανάδειξη στο ακροατήριο, αυτών των ελάχιστων ατόμων που μπορούν να "δουν" το ζουμί του διαλόγου, ακόμα κι αυτών που απλώς θα γίνουν καλύτεροι "χρήστες" κλπ κλπ, οι υπόλοιποι του ακρατηρίου θα αρκεστούν στην κότα με τ' αβγό, την προφητεία, αλλιώς σε κάτι χαζά συνομωσιολογικά...
Είναι προφανές πως ένας "χρήστης" δεν θα γίνει ποτέ σκεπτόμενος, αλλά ΟΚ, καλή καρδιά κιετς...
________________________
Μιαν άλλη φορά θα σας πω για τον αρχισχεδιαστή μεγάλης "σοβαρής" αυτοκινητοβιομηχανίας, που πάντα φορούσε τουίντ σακάκια, παστέλ πουκάμισα, καρό παντελόνια, λευκές ή κίτρινες κάλτσες, παπά διχρωμία, με το σύνολο να δένει με ροζ, φιστικιά και ζαχαριά φουλάρια... Αυτός κι αν είχε "άποψη"...

 

Σε κάθε περίπτωση το "νιώθω" είναι ερμηνεία του υποκειμένου...
Η ερμηνεία αυτή είναι το μέτρο της προσωπικότητας που αποτυπώνεται από τα εκφραστικά του μέσα, όταν και εφόσον θέλει να επικοινωνήσει...
Αυτή η έκφραση της ερμηνείας είναι που εκ των πραγμάτων μετράει, στον βαθμό που ενδιαφέρει κάποιο ακροατήριο να εκτιμήσει τον ίδιο.
Όταν λοιπόν το ακροατήριο είναι το κοινό-στόχος, ετσι, για το-κουβέντα-να-γίνεται, τότε η αυτοαναίρεση του υποκειμένου συντελείται αυτόματα, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνει, πώς θα μπορούσε άλλωστε..?
Εικονογραφικά κάπως έτσι...
 

 

Ο "σαδισμός" είναι αυθύπαρκτος φίλτατε και διακρίνεται της κυριαρχίας;
Θέλω να πιστεύω ότι σας μπέρδεψαν στιγμιαία οι αλά wikipedia ορισμοί που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον...
Η πρόταση ως: "η κυριαρχία, δεν έχει μεν ανάγκη την συναίνεση για να λειτουργήσει, έχει όμως ανάγκη την νομιμοποίηση που της προσφέρει" είναι πλήρης.
Ο Σαδισμός αποτελεί την πλέον εμπεριστατωμένη σπουδή επί της Κυριαρχίας και όχι μόνο, δια τούτου εδράζει αμιγώς στο μετωπιαίο λοβό και πουθενά αλλού.