Είναι ο σαδισμός συμβατός με τη συναίνεση;

Συμφωνείς πως σε κάποια πράγματα μέσα στην σχέση μπορεί να μην σου αρέσουν αλλά θα γίνουν .
Συμφωνείς όμως .

 

ωραιότατα,
διότι αν κατανοήσουμε οτι δεν μιλάμε για μιά συμφωνία, δεν μιλάμε για ένα προϊόν συμβατικών όρων, υποχρεώσεων και δικαιωμάτων, οτι δεν μιλάμε για συμφωνημένους ρόλους που υποδύονται εκ της συμφωνίας οι συνομολογούντες, αλλά μιλάμε για λειτουργικές σχέσεις που προκύπτουν εξελικτικά, επιβεβαιώνονται στην πράξη τελέσφορα, και την κατανόηση αυτήν και την παραδοχή αυτήν την ονομάζουμε συναίνεση, τότε θα διευκολυνθούμε να κατανοήσουμε οτι δεν αναφερόμαστε σε μιά κατασκευή που επιχειρεί να άρει μεταφυσικές ή υπερβατικές ή έστω λογικές ασυμβατότητες, αλλά μιλάμε γιά σχέσεις ανάμεσα σε παραπληρωματικούς πόλους. θα διευκολυνθούμε να κατανοήσουμε οτι ο προκύπτων απ' την κυριαρχικότητα σαδισμός, ως εκδήλωσή της, δεν είναι ένα φρούτο που έπεσε ξαφνικά απ' τον ουρανό, δεν είναι αυθύπαρκτος, αλλά είναι έκφραση της κυριαρχικότητας. δεν είναι μια ανωμαλία, με άλλα λόγια. αυτός ο σαδισμός, καιτοι φέρει το ίδιο όνομα για λόγους πουριτανισμού που δεν είναι της παρούσης, δεν ταυτίζεται με τη μανία καταστροφής που επίσης ονομάζουμε σαδισμό, αλλά αφορά στην χρήση των αντικειμένων του, γιά την οποία τα αντικείμενα δεν έχουν καμμιά αντίρρηση (καιτοι ενδεχομένως νομίζουν πως έχουν αντίρρηση για τον τρόπο χρήσης), τουναντίον ικανοποιούν απολαυστικότατα και τον δικό τους εγγενή ρόλο μέσα απ' αυτην τη συσχέτιση.

ο σαδισμός αυτός για τον οποίο μιλάμε, δεν αποφασίζει να κάνει αυτό που δεν θέλει ο «σαδιζόμενος», αλλά αποφασίζει να κάνει αυτό που θέλει ο «σαδίζων».
αν η φιλοδοξία του «σαδίζοντος» ήταν να κάνει το αντίθετο απ' αυτό που θέλει το αντικείμενό του, θα κόβαμε τελείως το πήδημα, και θα απολαμβάναμε κατά μόνας το θέαμα της ανικανοποίητης σούμπας αυτοϊκανοποιούμενοι. αυτό θα είχε συμβεί πριν πολύ πολύ καιρό, γιατί δεν θα είμασταν εδώ τώρα για να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε.  

 

Ο Κυρίαρχος που έχει ένα αντικείμενο προς χρήση δεν ενδιαφέρεται για την γνώμη του αντικειμένου. Αν κάθεται να σκέφτεται αν αυτό που θα κάνει θα αρέσει ή δεν θα αρέσει στο αντικείμενο του τότε μιλάμε για εξυπηρέτηση. Τώρα αν για συμφεροντολογικούς λόγους μπει στη διαδικασία να συνδέσει κάποια δυσάρεστα πράγματα με ευχάριστες συνδέσεις μπορεί να το κάνει, ναι. Μπορεί όμως και όχι αν η Κυριαρχία του είναι κατοχυρωμενη και δεν ενδιαφέρεται σε όλα να μπαίνει σε μια τέτοια διαδικασία.
Μιλαω πάντα για ενηλίκους με σώας τας φρένας.

 

Αν ενδιαφέρεται όμως για το αντικείμενό του δε θα το σπάσει.

 

Χαζός είναι να το σπάσει; Πώς θα το ξαναχρησιμοποιήσει σπασμένο;

 

Ακριβώς.

 

Βασική διαφορά που εντοπίζω εγώ ειναι πως ένα αληθινό αντικείμενο, όντως δεν έχει την ικανότητα να αυτό-θεραπευτει .

Δυστυχώς - Ευτυχώς (depends on the talk) οι άνθρωποι, την έχουμε. Καποιοι αυτό το γνωρίζουν καλα και το χρησιμοποιουν even better.

 

Δεν νομίζω.
Όχι όλοι. Όχι πάντα.
Εξαρτάται τη ζημιά.

 

Δεν είναι, όμως, τόσο ντε φάκτο όσο σε ένα άψυχο αντικείμενο. Αυτό ήθελα να τονίσω. Τώρα τι και πως ο καθένας...

 

Ναι, μπορεί να είναι συμβατός ο βδσμικός (σικ) σαδισμός με τη συναίνεση. Μπορεί με τον παρτενέρ σου να έχετε τα ίδια διεστραμένα γούστα (τζακποτ) και να έχετε βρει κοινό κώδικα επικοινωνίας.

 

Αν δεν έχουμε να κάνουμε με παραβατικές προσωπικότητες, ναι ο σαδισμός είναι συναινετικός, όχι όμως και καυλωτικός για το υ.

 

Πολλες φορες δεν καυλωνα καθολου, ηταν σκετο μαρτυριο αλλα γουσταρα... Εχεις δικιο.