Γιατί υπό?

τώρα να δεις!!!

βασικά, υπάρχουν μερικά πράγματα που με ενοχλούν, για όποιο λόγο... ένα είναι αυτοί που δεν μπορούν να το ζήσουν χωρίς να το αναλύσουν. να το κάνουν δηλαδή φύλο και φτερό. άλλο είναι αυτοί που απ΄το ολικό μπρατιλίκι πάνε στην απόλυτη υποταγή (κατά τα γραπτά τους) σε τρεις μέρες. άλλο είναι οι υπερβολικές μελούρες, νοοτροπίες μάρτυρα, και λοιπές χρηστομάθειες. άλλο είναι οι στοχευμένες τοποθετήσεις για να τις ακούσει ο Κ να πει τι καλή σούμπα έχω και να πατήσει λαικ. είμαι στις καλές μου τώρα και θα πω μόνο αυτά. αύριο μετά τη δουλειά θα μπορώ να σου πω άλλα δέκα.

έχει χρειαστεί και να αναλύσω και να μου αναλύσουν πράγματα. στοχευμένα όμως και όταν χρειάζεται για να ξεπεράσω κάτι.

 

Θετεις δύο διαφορετικά θέματα. Το πρώτο είναι αυτό της ανάλυσης. Εμένα με ξέρεις μου αρέσει, και στο μυαλό μου μου αρέσει, και σε κουβέντα για την κουβέντα εδώ μέσα μου αρέσει και στα επί της ουσίας με τον κατάλληλο άνθρωπο μου αρέσει. Όταν κάτι το κατανοώ με ηρεμεί, δεν μου αρκεί να το ζω χρειάζομαι να το εξηγήσω, να νιώσω ότι το κατέχω πραγματικά. Κι αν κάτι νιώσω ότι λίγο το κατάλαβα μου αρέσει και να το μοιραστώ γιατί κι εγώ κάποτε άνοιγα νήματα χωρίς κανένα βίωμα και είχα ανάγκη να καταλάβω τι με ωθεί σε όλο αυτό. Ή γιατί μου αρέσει γενικά να έχω αποψη, τέτοια είμαι  
Το δεύτερο που θέτεις είναι ότι ο καθένας γράφει με διάφορους σκοπούς πέραν του να απαντήσει το οποίο ερώτημα. Ε, αυτό φαίνεται εύκολα νομίζω. Για εμένα πλέον οποίος γράφει ότι όλα στην υποταγή είναι λουλούδια και μελισσουλες είτε δεν είναι σε κατασταση Κυριαρχιας και δεν το ξέρει είτε αυτό που είπες, θέλει να το παίξει καλή σουμπα και να αυτοδιαφημιστει.

 

δεν τα λέω για σένα αυτά, γενικά τα είπα. καταλαβαίνω τα υπόλοιπα που λες. έχουμε διαφορετική προσέγγιση.

 

δεν είναι αυτοκαταστροφικό. αυτή είναι η κάβλα τους. η ικανοποίηση που δεν έρχεται όταν τη θέλουν. ο εξαναγκασμός για κάτι που εκείνη τη στιγμή δεν θέλουν. την άλλη μέρα τα σκέφτονται και βαράνε δέκα μαλακίες. δεν είναι θέμα ανόητου η έξυπνου. ξέρουν τι επιλέγουν...

 

Τα υπό δεν είναι εγωκεντρικά ,δεν λειτουργούν βάση εγωισμού του τύπου εγώ έκανα αυτό τι θα πάρω για αντάλλαγμα ,αν αποφασίσει ο Κ τότε και μόνο θα ασχοληθεί μαζί τους !

 

Απορώ: Πώς είναι δυνατόν να βλέπεις "να γίνετε κάτι τέτοιο ανάμεσα σε ένα D/s πλαίσιο και κατόπιν συνεννόησης" ;
Το κάθε ζευγάρι που συναντάς σου κάνει δήλωση στάτους ή πρόκειται για κληρονομικό χάρισμα;

 

Μπορεί να σε ηδονίζει το να "σε αρρωσταίνει και να σε κάνει δυστυχή"

 

Εύστοχο κι εκεί που πρέπει.  

 

εχω βιωσει ενα παρομοιο φαινιμενο. Μολις κανουν το PADI open water, βασικες γνωσεις και ασκησεις καταδυσης, κανουν μαθηματα σους αλλους...

 

btw ωραια η σειρα padi της seiko

 

Οι διάφοροι σκοποί είναι ο εξής ένας: Το ζητούμενο...
Τα γύρω-γύρω από το ζητούμενο είναι η οπτική/αντίληψη/κατανόηση/συμβατότητα/OCD/"κολλήματα"/εμμονές -γιου νέιμ ιτ- έχει το κάθε άτομο στο μυαλό του...
Που εκφράζουν κουτσά-στραβά-κουλοκουτσόστραβα ή και με κρυστάλλινη σαφήνεια -υπάρχει κι αυτό- επιθυμία ή και προσδοκία για το τι εστί βιρίκουκου...
Αυτό στην πραγματικότητα λέγεται αισθητική, ασχέτως αν τα πιο πολλά παιδγιά νομίζουν πως αισθητική είναι το αποτύπωμά της -αυτό που λέμε γούστο, ένα πράμα- είναι αν πάει το κίτρινο πλουζάκι με το λαχανί κουνιστό ή το σινιέ πλε-νουάρ κουστουμάκι με τα καφέ παπά, λέμε τώρα...
Το αποτύπωμα αυτό εκδηλώνεται στην επιλογή συμβόλων είτε αυτά είναι μια εικόνα είτε ένα σύνθημα είτε γεύσεις, μυρωδιές, υφές...

Αυτά με τη σειρά τους φκιάνουν το πλέγμα/πακέτο/σύνολο του τι είμαστε...
Το βασικό του χαρακτηριστικό στην πλειονότητα των ανθρώπωνε είναι πως εκφράζεται, γίνεται με διαφορετκά λόγια όταν φαντασιώνεται/επιθυμείται/προσδοκάται, με άλλα λόγια όταν και όπως βιώνεται και κάθε που βιώνεται αλλάζει πάλι λόγια...
Η ανταπόκριση στο βίωμα φυσικά και είναι διαφορετική και γι' αυτόν τον λόγο σκάνε μύτη διαφημιστικά μηνύματα, μπηχτές, συγκρίσεις, εμείς/εσείς/οι άλλοι, διαχωρισμοί δηλαδή...
Που, ευλόγως ε, ε, ε (?), επειδή δεν μπορεί να μιληθούν εύκολα, καταλήγουν σε αντιπαραθέσεις κι επιχειρηματολογία ντυ κωλ, κάτι σε Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός κιετς...
Έτσι λειτουργεί το παίγνιον όσον αφορά στους μηχανισμούς του...
Τα τι και τα πώς του μηχανισμού είναι αλλουνού παππά ευαγγέλιο...

Όμως...
Υπάρχουν και παιδγιά που θέλουν να είναι παπάδες, διγιότι για να γίνει κάποιο παιδί παππάς δεν απαιτείται κάτι παραπάνω από το απλώς να θέλει να γίνει παππάς, αφού στο μυαλό του δεν υπάρχει κάποιος/κάτι να τον κρίνει παρά μόνον μια μεταφυσική ύψιστη αρχή, που αν δεν μας κάτσει, διαλέγουμε μιαν άλλη κλπ κλπ...
Τα παραπάνω ισχύουν παντού...
Όσο πιο ζντουπ είναι όμως τα παιδγιά, τόσο νομίζουν πως θα βρούν μια φωλ(ί)τσα, που τα πράματα θα είναι αλλιώς κιετς, ακριβώς όπως τα μπομπίρια που τους αρέζει να έχουν ένα "σπιτάκι" στο παιδικό τους δωμάτιο, που είναι το δικό τους "βασίλειο"...

 

τους δέρνεις τελικά ή μένεις στη φαντασίωση;