Γιατί υπό?

Συγγνώμη δεν καταλαβα, τι εννοείς θα ήταν με όλους το ίδιο;

 

Το προφανές Σερας.

Ο @bumblebee έχει ακριβώς την ίδια συμπεριφορά με τον @tithon και τον @espimain και οι 3 μπορούν να σου επιβληθούν με όρους πλαισίου και το κυριότερο να συνυπάρξετε ως σχεση. Και οι 3 ενδιαφερονται για σενα.Όμως :

- Ο 1 δεν γαμει καθόλου μονο δέρνει ο 2 κάνει και τα δυο ενώ ο 3 μονο γαμει

- Ο 1 είναι του Λυκείου και δεν τον ενδιαφέρει καθόλου η ανάγκη σου να διαβάζεις λογοτεχνια 1 δυωρο το απόγευμα γιατί χάνεις την ώρα σου απο το νοικοκυριο ο 2 είναι Πανεπιστημίου και σε αφήνει ενώ ο 3 θέλει το απόγευμα να διαβάζεις ποίηση και να του απαγγελεις το βράδυ την ώρα που θα τον φροντίζεις  

Και θα μπορούσα να γράψω ένα σώρο παραδείγματα.

Ποιον θα επιλέξεις εσύ και με ποια κριτήρια ;

 

Βαλε και μενα στο "κλουβι", να καταλαβει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τι της λες.

 

Μην μου λες εμένα "το προφανές Σέρας"  

Θα σου απαντήσω τι νομίζω. Ο κάθε άνθρωπος ανάλογα με τον χαρακτήρα του βρίσκει γοητευτικό κάτι διαφορετικό και εκτιμάει και θαυμάζει διαφορετικες προσωπικοτητες. Μια υποτακτική λοιπόν θα θαυμασει διαφορετικούς Κ βέβαια.
Και ένας Κ θα αποφασίσει να κυριαρχήσει σε αυτό που θα επιλεξει.

Αν θα τον θαυμάζω και τον ερωτευτώ και με κυριαρχήσει παραδιδομαι στις αποφάσεις του. Το πώς και αν θα με γαμαει, το αν θα με δέρνει ή όχι, το αν θα έχει χαρέμι από υποτακτικές κτλ από εκεί και έπειτα δεν είναι στο χέρι μου, δεν είναι επιλογή μου. Μιλάς για συμβατότητα; Αν ο άλλος ξέρει να κυριαρχεί έχει είτε προβλέψει αυτός την συμβατότητα είτε την κρίνει στην πορεία. Η υποτακτική εμπνεεται τόσο πολύ και απολαμβάνει τόσο πολύ την προσωπικότητα και την Κυριαρχία του εφοσον εχει κυριαρχηθει με την διαδικασια που περιεγραψα που η εστίαση της είναι εκεί.

 

Μάθε να μιλάς επιτέλους εδώ μεσα άνθρωπε μου χωρίς να γίνεσαι καφρος.

 

Να το πω αλλιώς, η συμβατότητα από τη μεριά της υποτακτικής νομίζω προκύπτει από το ποιος ειναι αξιοθαύμαστος για εκείνη και άρα και ερωτεύσιμος, το πράγμα προσωποποιείται. Για αυτό λέω οτι η ικανοποίηση προκύπτει από το να είσαι στην ζωή του και να τον ικανοποιεις.

 

Ο έρωτας μπορεί να αποτελεί παράμετρο αλλά όχι βασική.
Μερικές φορές αποτελεί και ανασταλτικό παράγοντα στην διαμόρφωση της σχέσης D/s.

 

"...ήσουνα, τι ήσουνα, μια παξιμαδοκλέφτρα.
τώρα που σε πήρα εγώ, γυρεύεις σούρτα-φέρτα..."

Λέω πως οι παραπάνω στίχοι είναι το ζουμί μιας φο-μπιζού κυριαρχικής προσωπικότητας...
Με τις εμμονές της, με τις συγκεκριμένες -ανά περίπτωση, ποικιλία και είδος- ανασφάλειές της, με τις ερμηνείες της, με τα ψυχαναγκαστικά της, με τα κολλήματά της, με τις προτεραιότητές της, με όλα τα χαριτωμένα ψιλοψυχοτέτοια του -κτητικούλ(ι)ια, εγωιστικούλ(ι)ια, εμμονικούλ(ι)ια, ξυπναδούλ(ι)ια, λετασεμουά κιέτς- που υφαίνουν το κουκούλι της....
Αυτό είναι το base model μιας "κυριαρχικής προσωπικότητας" -πώς λέμε χωρίς ηλεκτρικούς καθρέφτες στα 'φτοκίνητα- υπάρχουν και deluxe "κυριαρχικές προσωπικότητες" με παραπάνω φιρφιρίκια, κάτι λιμπερτινούλ(ι)α, κάτι δοκησισοφούλ(ι)ια, κάτι, και καλά, διαβαστούλ(ι)ικα, κάτι "άκου κοπελίτσα μου, 1+1 κάνουν 2", αλλά για να εντυπωσιάσουν τη σούμπα τη καλή, τη σούμπα τη παινεμένη, θα πετάξουν με τη πρώτη ευκαιρία πως 1+1 δεν κάνουν ποτέ 2 στην QED, εμπλεκόμενοι σε παπαρολογίες, τύπου ποιος την έχει πιο μεγάλη, που προβλεπόμενη επωδό έχουν το αν έκανε η κότα τ' αβγό, στο πλαίσιο "είμεθα διαλλακτικοί και οπενμάιντες εμείς" κλπ κλπ...

Όμως...
Δεν μπορεί να υπάρξει το παραπάνω είδος αν δεν υπάρχει η "παξιμαδοκλέφτρα"...
Έτσι "κλείνει το κύκλωμα" και χαίρεται κι αυτοπαινεύεται και τα χώνει και διαμαρτύρεται και επιτίθεται και αμύνεται και πολύ χαίρεται, το και καλά "κύκλωμα", και ωραία ή άσχημα περνάει, ανάλογα με το "ψώνισμα" του καθενού και της καθεμιάς...

Προηγήθηκαν και θα ακολουθήσουν πολλά -όχι όλα- ανάλογα διαφημιστικά μηνύματα ιδεολογικοποίησης και αλληλλοκάλυψης γούστωνε και ληβυθούς...

Καλά κρασά εύχομαι...

 

Βασική προϋπόθεση για να υπάρξει "παξιμαδοκλέφτρα" είναι να υπάρχει "παξιμάδι"

 

Πιστευεις οτι μπορει να υπαρξει το αντιθετο.Μια σχεση D/s χωρις ερωτα?

 

Φυσικά. Τα υ συνήθως ερωτευονται. Τα Κ βλέπουν άλλα πράγματα.

Όλα υπαρχουν. Και ο έρωτας των υ ακομη είναι ένας εθισμός στην κυριαρχία του Κ και στο πρόσωπο του που απλά επειδή δεν ξέρουμε πως να το πούμε το λέμε έρωτα.

Παίζει και έρωτας παίζουν και άλλα, παίζει και τίποτα.

 

Φυσικά.
Το πιστεύω.
Το ξέρω.