Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Kinky Poetry

Συζήτηση στο φόρουμ 'Τέχνη' που ξεκίνησε από το μέλος astarti, στις 11 Αυγούστου 2015.

  1. Τα χείλη σου πάντα

    τα χείλη σου πάντα γυμνά και πάντα όμορφα
    και πάντα διψασμένα
    τα χείλη που αλωνίζουνε
    τόσων κορμιών το στάρι
    τα χείλη σου
    που ψιθυρίζουνε κραυγές φχαριστημένα γλύκα
    σπαραχτικά και βάναυσα σκορπώντας
    κείνο το σάλιο του έρωτα
    κείνη τη μέθη του οργασμού
    καθώς η γλώσσα σπάθα κοφτερή
    κλαδεύει φύλλα και φιλιά μέσα στο χάραμα
    κι αρχίζει η σφαγή πάνω στη γύμνια
    κι αρχίζει η μάχη η στοιχειωμένη απλώνοντας
    το μέλι του κορμιού
    την κάψα
    απ’ τα έγκατα
    τη ζέστα απ’ τα σπλάχνα
    κι αρχίζει η ωραία φωτιά
    που γλείφει τ’ άστρα

    Αντώνης Αντωνάκος


     
     
  2. Καλοκαίρι

    Βρήκες την εποχή να με ταράξεις στα δαγκάματα
    και να μου κάνεις μελανιές σ’ όλο μου το κορμί.

    Φοβάμαι μήπως φαίνονται απ’ τον ανοιχτό γιακά,
    μήπως το καταλάβει η μητέρα,
    μήπως το μυριστούν οι φίλοι
    και πώς να εμφανιστώ γυμνός στα μπάνια.

    Δεν ξέρω πού ήσουνα ολόκληρο χειμώνα.

    Ντίνος Χριστιανόπουλος

    Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)


     
     
  3. Πόνεσέ με

    να κάθομαι πάνω σε πλαστικά μπουκάλια κόκα κόλας

    Ίσα για να φύγει για λίγο το φλόγισμα
    ..
    Να μη σε νοιάζει, να μην ενδιαφέρεσαι

    Πόνεσέ με και να φωνάζεις κάνοντάς το

    Και να κλαις πως δεν το ήθελες

    Πως εγώ φταίω, ποιός άλλος άλλωστε

    ..

    Και να μου φιλάς τα ακροδάχτυλα

    Φιλιά απαλά, παιδιάστικα

    Αυτά που λες και ο πόνος ποτέ δεν έγινε

    Πόνεσέ με πόνο βαθύ, απύθμενο

    Να μένει ακόμα κι όταν πέρασε

    Από αυτούς που δεν ξεχνάς πώς ήταν

    Ακόμα κι όταν κοιτάς τη θάλασσα
    ..
    Κάντο



     
     
  4. ..Κρεβάτια θὰ ῾χουμε ἄνθινα γεμάτα αἰθέρια μύρα·
    ντιβάνια ὁλοβελούδινα σὰ μνήματα βαθιά·
    στὶς ἐταζέρες λούλουδα παράξενα τριγύρα,
    ποὺ ἀνοίξανε μόνο γιὰ μᾶς σὲ μέρη μαγικά.

    Καὶ ποιὰ τὴν ἄλλη νὰ ὑπερβεῖ στὴν ὕστατη φωτιά τους,
    οἱ δυὸ καρδιές μας -σὰ τρανὲς λαμπάδες δυό- μαζί
    θὰ διπλοκαθρεφτίσουνε τὸ διπλοφώτισμά τους
    στὰ πνεύματά μας ποὺ ῾ναι δυὸ καθρέπτες ἀδερφοί.

    Καὶ μία βραδιὰ ὁλογάλανη, ρόδινη, μυστικὴ
    θὲ ν᾿ ἀνταλάξουμε ἄξαφνα τὴν ἴδια ἀναλαμπή,
    σὰν ἕνα μακροθρήνημα ποὺ φέρνει ὁ χωρισμός·

    κι ἀργότερα ἕνας Ἄγγελος θά ῾ρθει φῶς νὰ χύσει,
    -τὶς πόρτες μισανοίγοντας πιστὸς καὶ χαρωπός-,
    στοὺς δυὸ καθρέπτες τοὺς θαμπούς,
    στὶς φλόγες ποὺ ῾χαν σβήσει.

    Charles Baudelaire


     
     
  5. Απαίτησε

    Όταν πλάγιασα μαζί του θυμάμαι τη φράση του:
    «Σήκω να μου δείξεις τα κάλλη σου».
    Μου φάνηκε σαν προσταγή και δεν μου καλοάρεσε.

    Ήρθε και το χειρότερο:
    Καθώς ντυνόμασταν απαίτησε
    να του φέρω τα παπούτσια.
    Λες και ήμουν υπνωτισμένη
    του έκανα το χατίρι.
    Σέρνοντάς τα προσεκτικά με το πόδι μου
    -απ΄τη γωνιά που ήταν πεταμένα-
    του τα έφερα.
    Θύμωσε που δεν έσκυψα
    και δεν τα πήγα με το χέρι.
    Το θεώρησε παράλειψη εκ μέρους μου:
    έπρεπε να σκύψω,
    χωρίς σκύψιμο δεν μετριέται η υποταγή.

    Αλεξάνδρα Μπακονίκα

     

     
  6. ..Είμαι δεμένος στο σώμα σου σαν άγριο σκυλί σε πάσσαλο και αλυχτάω, όχι γιατί θέλω να λευτερωθώ και να το σκάσω, αλλά επειδή δεν σε φέρνουνε σε μένα μια ώρα αρχύτερα να κόψω με τα δόντια μου τις σάρκες σου, αυτές που ντύνεσαι για να είσαι «όπως πρέπει» μπρος στους τρίτους.
    Το πάθος μου για σένα συγκρίνεται μονάχα με ένα μάτσο απρέπειες μη εξημερωμένου ζώου.
    Θέλω να σε απολαύσω αργά.
    Θα μένω λοιπόν κάμποσο νηστικός. Θα αφήνω την πείνα μου να ξαναμεγαλώνει σαν κλαδεμένο κλαρί, για να σε ευχαριστηθώ πάλι από την αρχή.
    Δεν θα σε λυπάμαι που θα κείτεσαι κι εσύ αιχμαλωτισμένη.
    Θα σε ποδοπατάω.
    Κανείς δεν λυπάται κάτι το θεϊκό. Κανείς δεν δείχνει ευσπλαχνία για το αναίτια υπέροχο.
    Θα τα υποστείς όλα μέχρι να γιατρευτεί η λύσσα του έρωτά μου.
    ..

    Θα σε μπουκώσω με όλες τις χαρές της σάρκας μέχρι να λιγοθυμήσεις, να πέσεις να πεθάνεις.
    θα πέσω οριζόντια με τα χέρια παραδομένα, ανήμπορα, θα ανοίξω το στόμα διάπλατα, θα κρατήσω τα βλέφαρα ορθάνοιχτα, θα εκθέσω την καρδιά μου άφοβα, να μου δοθείς με όποιο τρόπο σταθεί δυνατό.
    Σαν ήλιος, σα φως, σαν αέρας, σα νερό, σα ζωή, σα θάνατος, σαν αγάπη.

    Γκουστάβ Φλομπέρ προς την Λουιζ Κολέτ

     
     
  7. Χαικου

    Ελευθέρωσε
    Της δύστυχης ψυχής μου
    Την παράνοια
     
  8. Αποπλάνησε
    Της ήρεμης ζωής μου
    Την οντότητα
     
  9. Kurabiye

    Kurabiye Regular Member

    @sokolata Χαικου?!?!?
     
  10. Kurabiye

    Kurabiye Regular Member

    Γνωρίζω τι είναι τα Χαικου (εξου και τα θαυμαστικά).
    Απλά δεν εμφανίστηκαν οι φατσουλες με τις καρδούλες στα μάτια που σου έστειλα και χάθηκε λίγο το νόημα.

    Ενιγουει στο στέλνω ολογράφως *heart eyes everywhere *!!!!
     
  11. Σ ευχαριστώ!