Ζήτημα προσωπικής θέασης ( Ανάκατες σκέψεις περί σαδισμού και Κυριαρχίας )

Μου το αφιερώνω εξαιρετικά!

 

Έλα καλέ τώρα....
Η δύναμη είναι ένα πράμα...
Το πως την αντιλαμβανόμαστε δεν την κάνει δύο...
Ακόμα χειρότερα, που προς το παρόν, δεν γνωρίζουμε την φύση, την ουσία, της δύναμης, δηλαδή το τι είναι δύναμη, διγιότι ακόμα και τα βαρυόνια είναι καριόλαι και δεν κάθονται να τα γαμήκουμε στη ζωή δαύτη, μπας και πιάσουμε καμιά άκρη....
Βεβαίως και μπορούμε να την ορίσουμε περιγραφικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως την καταννοούμε ουσιαστικώς.
Γι' αυτό και προσεγγίζεται ως αίτιον (ένα αίτιον, όχι πολλά αίτια - αι αφορμαί κυρία πρόεδρος, άπειρες, αίτιον όμως ένα)...

Το δισυπόστατον, αφορά και διευκολύνει την αποτύπωση της αντίληψής μας, αλλά όπως όλοι καταλαβαίνουμε δεν κάνει την ενέργεια, δυο ενέργειες ούτε το φώς, δυο φώτα κλπ, κλπ...
Ως περιγραφή όμως είναι πάρα πολύ εξυπηρετική διγιότι "μοντελάρει" την αντίληψή μας σε ένα αρχικό/ενδιάμεσο στάδιο, πριν την πλήρη κατανόηση.
Για εκπαιδευτικούς λόγους ως έννοια είναι χρήσιμη, για κάμποσους, που αδυνατούν για τους όποιους λόγους να κατανοήσουν το θέμα, κάποιοι όμως, και σωστά, λένε πως δεν στερείται μιας παρελκυστικής "χροιάς" (για να το θέσω κομψά) δεδομένου πως εμμέσως πλην σαφώς "προμοτάρει" με τον πλέον χαριτωμένο και υπόγειο τρόπο, μια δυαδικότητα μούρλια, να γλείφεις τα δάχτυλά σου, ένα πράμα...
Δηλαδής όσο πιο γκάου είναι ένα άτομο τόσο πιο πολύ έννοιες, όπως το καλό και το κακό, το πάνω κεφάλι / το κάτω κεφάλι κλπ, βοηθάνε το "σαλάγα τα τά πρόβατα", κοντίσιονινγκ, που λέμε και στα ελληνικά, των γκάου-μπίου του κόσμου τούτου...

Στα καθ' ημάς πα να πει, πως είτε σφεντονιστείς απο καμιά μπόμπα (που απο κωλοφαρδία δεν σε έκανε κομμάτια) καμιά δεκαριά μέτρα και φας τα μούτρα σου είτε σού γίνουν τα μούτρα κρέας από κανά κατακουτούβ είτε από το "πάρε-το-δαχτυλίδι-μου" κανενού πανωχερά ντυ κωλ, ένα και το αυτόν: φάτσα σκατά!

Θα μου πει κάποιος πως το εντός και το εκτός, ε, όσο νάναι, είναι διαφορετικά, πώς να το κάνουμε...?
Θα απαντήσω "παπάρια μάντολες"/"πούτσες μπλου ιν γκριν μπόξις κιετς...

Διγιότι όλοι ξέρουν, φερειπείν, πως οι ίδιοι ή οι δίπλαμας, κάνουν κωλοτούμπες/γλείφουν κατουρημένες ποδιές (έτσι για το κίνκυ της υπόθεσης) στον μαλάκα αφεντικό/καθηγητή/πρωτοκολλάριο δημοσίου/γονιό παρμένο/χλιμίντζουρα σε πόστο κλπ, παρά τη θέλησή τους (μη συναινετικά δηλαδής), προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις "ανάγκες" τους, σε αντιδιαστολή με την όποια συναίνεση έχουν στο μυαλό τους (μη παίρνουμε και θάρρητα πως όλοι ξέρουν το τι εστί και τα πώς της συναίνεσης, ναι?) είτε την ζητούν είτε την παραχωρούν, ακόμα και σε σέσιον τύπου "θέλω να φάω/ρίξω 27 με τον βούρδουλα και 23 με τη βίτσα ανά κωλομέρι, με πεντάλεπτη παραμονή μέτριας έντασης γραπώματος ξύλινων μανταλακίων ανα ρώγα/αρχίδι χουατέβα...
Μη πω και τίποτε και για σχέση μισό κλικ παραπάνω και πέσει και κανάς ουρανός να με πλακώσει...

Ή αλλιώς... Λύνει ο σκύλος τριώνυμο...?

Ευτυχείτε, μελετάτε, βιώνετε, μετασχηματίζετε και πού ξες, μπορεί και να...
_________________________
Επίσης... (...)

 

ένα είναι. η διαχείρισή της είναι ένα άλλο. η εκτόνωση πίεσης ασκεί πιέσεις, η εφαρμογή πίεσης επίσης. η σχέση κόστους απόδοσης είναι μέγεθος μετρήσιμο, δεν είναι αντιλαμβανόμενη ποιότητα. επηρεάζει το αποτέλεσμα. χώρια που δυνάμεις (αντί δύναμη) ασκούνται πανταχόθεν και αδιάκοπα. αντοχές υλικών είναι άλλο πεδίο. πάντως ένα είναι.

 

Ορθότατη και καλοδεχούμενη η περαιτέρω διασαφήνιση/επεξήγηση.
Τα αναφερθέντα είναι φυσικά μεγέθη, άρα και μετρήσιμα...
Να υπερθεματίσω σημειώνοντας πως τα μη φυσικά μεγέθη, πα να πει "τα μεταξύ ανθρώπωνε πάρε-δώσε" δεν συνιστούν φυσικά μεγέθη, παρά το αμάσητο αντίλημα πως "επιστήμες" όπως η οικονομία και η νομική και ψυχαπόλα, κάτι έχουν να μας πουν (όπως ορίστηκε από τον @AlexanderV σε κάποιο άλλο νήμα, συνεπικουρούμενες τα τελευταία 50 χρόνια από κάτι μάνατζμενννντ και μάρκετιννννγκ και κάτι απόνερα του "πείσου-πως-γαμιόμαστε-τρελά-μωρό-μου" κατά το δοκούν και για το ξεκάρφωμα της συστημικής δηθενιάς...
Παρ' όλα αυτά, από τον καιρό που έχουμε παράγει ως είδος γραπτές μαρτυρίες, το ποσοστό των γκάου-μπίου και αδιάφορων έως και κάπου-πάω-να-το-καταλάβω-να-δεις, παραμένει σταθερά συντριπτικά μεγαλύτερο των υπολοίπων... Μετά δε την δεύτερη πετρελαϊκή κρίση χαίρουν ανερυθριάστως ευρύτερης αποδοχής με νταχντιρντί έξτρα, ώπα-ώπα...