Would a BDSM Sex Robot Violate Asimov's First Law of Robotics?

Μήπως σπουδαιολογούμε και μάλιστα υπέρ το δέον , την τυχαία εμφάνιση του ανθρώπου , στο αέναο ρεύμα του γίγνεσθαι και του παρέρχεσθαι ;

Κατά την μακραίωνη και αργόσυρτη εξέλιξη , εκατοντάδες χιλιάδες είδη εξαφανίστηκαν . Το ίδιο θα συμβεί και με το ανθρώπινο ! Τουλάχιστον , όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα .

Το ναρκισσιστικό και υπαρκτικό πλήγμα , θα ακολουθήσει εν πολλοίς τις αρχέτυπες ( και ουχί εξελιγμένες ) ατραπούς . Άρνηση , θυμός , θλίψη , αποδοχή του αναπότρεπου γεγονότος .

 

Επειδή δεν πολυπιστεύω ότι θα μπορέσει να υπάρξει πραγματική ΤΝ, όχι τουλάχιστον όσο βασιζόμαστε στο πυρίτιο, ο φόβος μου δεν είναι η ισχύς των υπολογιστών αλλά η εξάρτησή μας από αυτούς.

Μια γερή ηλιακή καταιγίδα το 1700 θα περνούσε απαρατήρητη. Το 1800 είχε κάποιες μικροεπιπτώσεις αλλά όχι κάτι ιδιαίτερα σοβαρό. Τον 21 αιώνα αυτό μπορεί να αποδειχτεί καταστροφικό σε ανεξέλεγκτο βαθμό. Όσο πιο ψηλά έχεις ανέβει τόσο βιαιότερη θα είναι η επαφή με το έδαφος με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

 

επιβιώνουν περισσότεροι του ενός επαρκείς συνδυασμοί.

ακριβέστατο. και κρίνεται εκ των υστέρων πάντα.

ακριβέστατο.

 

Καθαρά λογιστικό το θέμα. Η σμίκρυνση μπορεί να φτάσει ως ένα βαθμό, από εκεί και πέρα αρχίζουν και παίζουν ρόλο τα κβαντικά φαινόμενα και ο ημιαγωγός πάει περίπατο. Ένας ανθρώπινος εγκέφαλος περιέχει 10^11 νευρώνες και 10^12 νευρογλοιακά κύτταρα τα οποία φτιάχνουν ένα ασύλληπτης πολυπλοκότητας νευρωνικό δίκτυο (10^14 συνάψεις) που ανταλλάσει 10^17 ηλεκτρικά σήματα ανά δευτερόλεπτο, εξαιρετικά αποτελεσματικά και με μικρές σχετικές ενεργειακές ανάγκες και όλα αυτά πακεταρισμένα σε ένα χώρο μεγέθους μπάλας ποδοσφαίρου.

Το ότι ένας υπολογιστής μπορεί να με κάνει κιμά στο σκάκι ή στο οθέλο ή στο σκορ 4 ή οπουδήποτε δεν σημαίνει ότι είναι και έξυπνος. Η ευφυΐα δε νομίζω ότι μπορεί να προγραμματιστεί, γνώμη μου είναι ότι μπορεί να προκύψει μόνο ως αναδυόμενη συμπεριφορά ενός αρκούντως πολύπλοκου νευρωνικού δικτύου. Πού θα χωρέσει αυτό το πράγμα και πόση ενέργεια χρειάζεται να καταναλώσει;

Τα παρακάτω νούμερα είναι του ταχύτερου αυτή τη στιγμή supercomputer:

The $200 million supercomputer is an IBM AC922 system utilizing 4,608 compute servers containing two 22-core IBM Power9 processors and six Nvidia Tesla V100 graphics processing unit accelerators each. Summit is also (relatively) energy-efficient, drawing just 13 megawatts of power​

Αμφιβάλλω αν το παραπάνω μπορούσε να προσομοιώσει το νευρικό σύστημα ενός γεωσκώληκα που έχει όλους και όλους 302 νευρώνες και 5000 συνάψεις πόσο μάλλον του homo sapiens με τους 10^11 νευρώνες και τις 10^14 συνάψεις.

Μπορεί να μη χρειάζεται να προσομοιώσουμε τον ανθρώπινο εγκέφαλο αλλά αμφιβάλλω αν χρειάζεται κάτι συνταρακτικά λιγότερο ώστε μια μηχανή μας να αποκτήσει πραγματική νοημοσύνη και δε νομίζω ότι ο δρόμος του πυριτίου και της σμίκρυνσης των κυκλωμάτων μπορεί να οδηγήσει εκεί.

Ας το θέσω αλλιώς: Ένας επεξεργαστής δεν είναι κάτι "μαγικό", μπορεί να κατασκευαστεί και με γρανάζια, μόνο που σε αυτή την περίπτωση ένας z80 (α ρε amstradάρα) θα έπιανε περίπου τον όγκο της Σελήνης και θα του έπαιρνε ένα ...αιώνα ανά κύκλο.

Ο εγκέφαλος δεν είναι υπολογιστής και ισχυρίζομαι ότι χρειαζόμαστε μια ριζικά διαφορετική τεχνολογία, τόσο όσο η ηλεκτρονική από τη μηχανική για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για μηχανές με τις ίδιες δυνατότητες σε οικονομικά μεγέθη.

Βέβαια αυτό τον ισχυρισμό δεν μπορώ να τον αποδείξω και δεν το θεωρώ κατηγορηματικά αδύνατο σε μερικά χρόνια να βλέπω το ποστ μου και να γελάω δυνατά σαν το Gates και τα 640Kb RAM...

 

Τα προβλήματα αρχίζουν στα 5nm με διαρροή ηλεκτρονίων λόγω του φαινομένου της κβαντικής σήραγγας. Μπορεί να αντιμετωπιστεί αλλά όσο μικραίνει η κλίμακα τόσο η διαρροή γίνεται εντονότερη και αντιμετώπιση δυσκολότερη και ακριβότερη ώσπου στο τέλος μπορεί να καταλήξει πρακτικά αδύνατη.

Ο εγκέφαλος είναι ένα φυσικό νευρωνικό δίκτυο για το οποίο στην πραγματικότητα γνωρίζουμε ακόμα ελάχιστα πράγματα. Μεταξύ αυτών που δε γνωρίζουμε είναι πώς και με ποιο τρόπο παρουσιάζονται οι αναδυόμενες συμπεριφορές του, μία μόνο εκ των οποίων είναι η νοημοσύνη. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι πως το ότι μοιάζει η λειτουργία του με αυτή ενός υπολογιστή δε σημαίνει ότι είναι.

Έχουμε διαφορετική φιλοσοφική θεώρηση, για εμένα το functional simulation είναι απλά simulation, it's not the real thing.

 

Σοβαρευτειτε.

Στο Ελλαντα υπαρχουν "μηχανικοι", που βγαζουν "εκτος" το λαμπακι που χτυπαει, οταν ξεκινησεις τη "μερσεντα" 'η τη "μπεμπα", οταν δεν φοραει ΚΑΝΕΙΣ ζωνη ασφαλειας.

Πιο "εξυπνο" αυτοκινητο, απ το γαδαρο που το'χει (και τ οδηγαει) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Ολα τα υπολοιπα ειναι ντοκυμαντερια στο ΣΚΑΙ ή για μελετη για κανα ΕΣΠΑ. Στα χαρτια εχουμε παει -μεις οι Ελληνες -και μονον- μεχρι την καρδια του Μ33 και της Ανδρομεδας.

 

Μπορεί να 'φτιάξαμε' τεχνητή νοημοσύνη / υπερευφυία πριν κάτι αιώνες και να ήταν τόσο εξελιγμένη που να αποφάσισε η ίδια να αυτοκαταστραφεί ('υπακούωντας' έτσι όλους τους Ασιμόφικους νόμους - ακόμη και τον μηδενικό), για το καλό της ανθρωπότητας.
(παραλλαγή του σεναρίου του 'Σφαίρα' του Μάικλ Κράιτον, με plot twist την σφαίρα φτιαγμένη απο τους ανθρώπους αλλά την επιλογή για 'αμνησία' απο αυτήν)

Αρκετά στοιχεία δείχνουν ότι πιθανόν να υπήρχε στο παρελθόν εξελιγμένη / διαφορετική τεχνολογία ίσως ανώτερη απο την υφιστάμενη (τοσο απο αναφορές σε αρχαία κείμενα όσο και απο ανακαλύψεις που βγήκαν στην επιφάνεια τα τελευταία 50-100 χρόνια).
(παραλλαγή του σεναρίου του 'Επιστροφή στο μέλλον' των Ζεμέκις - Γκέιλ, με plot twist ο Μάρτυ Μακφλάι να επιστρέφει στο μακρινο παρελθόν και αντί να βρεί καουμπόηδες στο φαρ ουέστ, βρίσκει μία κοινωνία όπου οι άνθρωποι έχουν κλονοποιημένους νανοδεινόσαυρους - με hoverboard - για κατοικίδια).

 

Οργανωμένη όχι. Διαδικασία προσαρμογής παρελθοντικά και περιβαλλοντικά επηρεαζόμενη (genetics / epigenetics - σαν πλαίσια αναφοράς, οχι μονο για την περίπτωση του ανθρώπου) ναι.

Περι σκοπού, μου αρέσει η απλότητα που το προσεγγίζουν κάποια 'ανατολίτικα' μυαλά του πλανήτη (Yagi Vasudev, Alan Watts), όπως επίσης και η λεπτομέρεια / τα επιχειρήματα που δίνουν κάποια πιο 'δυτικά' (Richard Dawkins - YT: the purpose of purpose, Daniel Dennet - YT: the evolution of purposes). Στην υπεραπλουστευμένη προσέγγιση που έκανα κάποτε για αυτό το θέμα παρατηρώντας την φύση, κατέληξα στο ότι απώτερος σκοπός (ή στόχος, και εδώ μπορεί να υπάρξει μικροδιαφορά ετυμολογική) της ζωής, τουλάχιστον κατ' εμένα, είναι η ζωή η ίδια (life IS the purpose).

Ετυμολογικά καταλαβαίνω πώς το εννοείς και πώς χρησιμοποίησε την λέξη ο @Libertine SD . Οταν διάβασα την ενδιαφέρουσα άποψη του κάπως δεν μου 'έκατσε' καλά η χρήση της λέξης 'πείραμα' γιαυτό και ρώτησα για ένα παράδειγμα όπου η φύση πειραματίζεται, οχι για διαφωνία με ότι αναφέρθηκε αλλά για καλύτερη κατανόηση. Το καλύτερο παράδειγμα για να το εξηγήσω αυτό που εννοώ είναι: λες και προσπαθώ να βρώ την διαφορά του χρήματος με το νόμισμα και παίρνω τον ορισμό και την προέλευση των λέξεων αγνοώντας το γεγονός ότι το υφιστάμενο χρηματοοικονομικό σύστημα δέν είναι πλέον το ίδιο απο αυτό που υπήρχε όταν οι ορισμοί δημιουργήθηκαν, καθιστώντας τους οχι απαραίτητα παρωχημένους αλλά... χμμμ μεταλλαγμένους ίσως?