Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Είναι διαφορετικό να γνωρίζεις κάποια πράγματα για τον εαυτό σου πριν μπεις σε μια τέτοια κατάσταση, έστω και για να ξέρεις συνειδητα το σημείο εκκίνησης σου στην τελικη, και άλλο το να έχεις μαζέψει οχυρώματα, ανάγκες, στέρεες απόψεις για το τι περιθώρια δίνεις για αλλαγές και τι όχι, για το ποια είσαι και τι δέχεσαι, και να πας επειτα με όλο αυτό το πακέτακι και να πεις "ναι γεια σας, ήρθα τωρα να υποταχθώ".

Αν μετά από καιρό εκπαίδευσης κάποια πράγματα επιμένουν και σου φαίνονται ανυπόφορα, για οποιοδήποτε λόγο μπορεί να συμβαίνει αυτό, τότε ναι είναι τίμιο νομιζω να αποχωρήσεις.

Και πάλι ομως, με έναν νέο Κ και μια νέα εκπαίδευση πάλι οφείλεις να μπεις με ανοιχτό μυαλό γιατί κάτι που δεν εγινε σε μια περίπτωση (πχ λόγω ασυμβατότητας, λόγω ανικανότητας του Κ, λόγω απειρίας/ανετοιμότητας δικής σου κτλ) δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να λειτουργήσει σε μια άλλη.


Υ. Γ. Ολα αυτά ομως είναι θεωρία, όταν εμφανιστεί ο κατάλληλος Κ θα στα εμπνεύσει έτσι κι αλλιώς.

 

@tithon
Οι φόβοι είναι άλογοι μόνο επιφανειακά καθώς πάντα έχουν κάποια αιτία που τις περισσότερες φορές αγνοούμε/δεν αναγνωρίζουμε...Οι αντιδράσεις μας στους φόβους μπορούν να αλλάξουν και οι ίδιοι οι φόβοι μπορούν να σταματήσουν μέσω της εκλογίκευσης που για αρκετούς είναι μια αποτελεσματική μέθοδος αν δουλεύεται αρκετό καιρό στο μυαλό...
Το να πω "α,αυτό το φοβάμαι και ό,τι και όπως και να το σκεφτώ,δεν αλλάζει" είναι σα να παραδίνω τα όπλα,χωρίς προσπάθεια καν.
Υπάρχει και το ρητό "όλα στο μυαλό είναι" 

Η συνειδητοποίηση είναι ένα καλό σημάδι εσωτερικής επεξεργασίας.Μπορεί να μην φέρει αποτέλεσμα άμεσα ή μπορεί και να μην έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα αλλά δεν γίνεται να βρίσκεται το άτομο,στο αρχικό σημείο σα να μην έγινε συνειδητοποίηση ποτέ.Κάπως αλλιώς θα αντιδρά,το ίδιο το πρόβλημα μορφοποιείται με βάση το πως προσεγγίζεται...

Μιλάμε για ζήλιες και δυσανασχετήσεις.Άλλο να εκφράζεις στο άλλο άτομο τη δυσκολία που αντιμετωπίζεις με σκοπό να ελαφρύνεις το φορτίο που κουβαλάς μοιράζοντάς το με τον άλλον που είναι στο ίδιο στρατόπεδο με εσένα και άλλο να δημιουργείς άσχημο κλίμα στήνοντας τον άλλον στο αντίπαλο στρατόπεδο και επικρίνοντας εμμέσως τη φύση του άλλου που υποτίθεται ήθελες να αγκαλιάσεις κι είχες πει στον εαυτό σου πρώτα ότι θα προσπαθήσεις.

Είμαστε ενήλικες και οφείλουμε,για το καλό μας και των άλλων,να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στον εαυτό μας και τις επιλογές μας και να μην παίρνουμε παρορμητικές αποφάσεις αγνοώντας την ευθύνη και την συνέπεια τους.

 

@lara
Δεν κατάλαβα πως συνδέεται ο Νίτσε με αυτά που είχα γράψει,η αλήθεια είναι...σκοπός μου ήταν να δείξω ότι θεωρώ σημαντικό το να επιλέγεις μια στάση και να μένεις σε αυτήν (οποιαδήποτε κι αν είναι) καθώς είναι χειρότερο να βρίσκεσαι στο ενδιάμεσο όντας αναποφάσιστος παρότι έχεις πάρει υποτίθεται μια απόφαση στην αρχή.Με αυτό όμως φυσικά και δεν υποστήριξα την έλλειψη προσπάθειας και το comfort zone...Εφόσον υπάρχει ειλικρινής συνειδητοποίηση και προθυμία αλλαγής,τι πιο φυσικό από το να προσπαθήσεις να αλλάξεις όσα κρίνονται απαραίτητα,παρά τις δυσκολίες;

Η έκφραση "τζάμπα χρόνος" που χρησιμοποίησα,δεν πήγαινε σε αυτό που έγραψες και συμφωνώ,αλλά στο ότι είναι τζάμπα χρόνος να κάνεις ερωτήματα που δεν σε βοηθάνε εφόσον εξ αρχής είναι γνωστή η πολυάμορους φύση του άλλου και δεν πρόκειται να την αλλάξει ή να την αλλάξεις εσύ.Καλό είναι να υπάρχουν πιο εποικοδομητικοί προβληματισμοί,άλλου τύπου με άλλη κατεύθυνση που βοηθάνε τον εαυτό σου και την επιλογή σου και δε μάχονται εναντίον αυτών...

 

@subwhat
Σχετικά με την ερώτηση: "το επιτρέπει αυτό στον εαυτό του;"
Ήταν ρητορική...αν επιτρέπει το ίδιο στον εαυτό του να αυτοαναιρεθεί από μόνο του..Συνήθως κυνηγάμε την αξιοπιστία/συνέπεια γύρω μας και μέσα μας...

Όσο υπάρχει ανάλυση αλλά δεν υπάρχει κίνηση είτε προς τη μία,είτε προς την άλλη κατεύθυνση,τόσο θα συνεχίζει και θα μεγαλώνει το "δράμα" χωρίς να προσφέρει κάτι.Αυτό είναι που προσπαθώ να δώσω.
Δεν είμαι κατά της προσπάθειας και των δυσκολιών,το αντίθετο μάλιστα...είμαι θερμός υποστηρικτής,αρκεί να υπάρχει ειλικρινής προσπάθεια όμως.Το να προβληματίζεσαι για το αν έρχεσαι τρίτη ή δεύτερη στη σειρά και να χτυπιέσαι γιατί δε σου δίνει την αποκλειστικότητα που εξ αρχής ήξερες ότι δε θα έχεις και δε θα στη δώσει,δεν θεωρείται προσπάθεια αλλά πισωγύρισμα και δε νομίζω ότι ωφελεί κανέναν.

Ο καθένας προσπαθεί και φτάνει μέχρι όπου μπορεί,όντως.Αυτό με βρίσκει απολύτως σύμφωνη.

Ίσως θεωρείται τετράγωνα λογικό αυτό που λέω αλλά είναι σίγουρα πιο εποικοδομητικό από ζήλιες...
Δεν υπάρχει "βανιλοτσουλίστικη" ζήλια και bdsmική ζήλια,μία είναι και δεν θεωρώ ότι κάνει καλό ούτε στις βανιλοσχέσεις,ούτε στο bdsm...
Καλό είναι να αποφεύγεται γενικώς,κατά τη γνώμη μου...

 

Συμφωνώ γενικώς με μια μικρή "ένσταση" μόνο ως προς το τελευταίο υστερόγραφο που quotαρα.
Θεωρώ ότι δεν υπάρχει το "κατάλληλο κ" όπως και δεν υπάρχει και "ο ένας και μοναδικός","ο ιδανικός" κι άλλα παρόμοια...λόγω του ότι πιθανόν δημιουργείται αυτή η έκφραση,σαν πρόφαση...δηλαδή αναμένουμε από αλλού κι όχι από εμάς ή επαναπαυόμαστε θεωρώντας ότι δεν έχει να κάνει με εμάς τόσο,όπως όταν λέμε "όχι τώρα,δεν είναι η κατάλληλη στιγμη..." βάζοντας την ευθύνη στην χρονική στιγμή ενώ στο 70% των περιπτώσεων είναι άλλα τα αίτια κι όχι η χρονική στιγμή...

 

Συγγνώμη αλλά δεν ξέρω πως προκυπτει η ενσταση απ τα γραφόμενα μου οπότε δεν έχω να απαντήσω κάτι.

 

Ήταν μια σκέψη που κάνω για την έκφραση, σαν έκφραση...ίσως δε το εξήγησα καλά,μικρής σημασίας είναι έτσι κι αλλιώς κι απολύτως άσχετο με το θέμα γενικώς...

 

ο φόβος είναι λειτουργία, και οι φόβοι είναι συχνά λειτουργίες, δεν έχουν μ' αυτην την έννοια λογικοφανείς ούτε λογικές «εξηγήσεις», παρά την κάποτε αγωνιώδη προσπάθεια να τους αποδοθούν τέτοιες. η αναλυτική (και η αφηγηματική και άλλες) λογική είναι εργαλεία κατανόησης, όχι προγραμματισμού. η λογικοποίηση του φόβου ή του άγχους σπάνια φέρνει αποτέλεσμα, παρά μόνον υποβοηθητικά, στην εμπέδωση μιας διαχείρισης άγχους ή φόβου. η λογική ανάλυση είναι εξ ορισμού αποσπασματική, σαν τα επιχειρήματα.
με την θέση σας είμαι, κι εγώ θα προτιμούσα να είμαι συνεπής σε όσα καταλαβαίνω, και σε όσα δεν καταλαβαίνω επίσης. αλλά αυτό είναι ευχολόγιο εξιδανίκευσης. προφανώς είναι καραμπινάτη ασυνέπεια αντιφατικότητα και σύγχυση το «νοιώθω δυσφορία που ο αφέντης έχει κι άλλες σκλαβες» αλλά οι άνθρωποι είναι αντιφατικοί και πολύπλοκοι και δεν γυρίζουν διακόπτες. δεν οφείλει η σκλάβα να κατανοήσει στιγμιαία δια λογικής μαγείας οτι δεν είναι δουλειά της, δεν την αφορά, πόσες και ποιές σκλάβες έχει ο αφέντης, αν γιά τον ένα ή τον άλλο λόγο είχε μπει τέτοια ιδέα στο μυαλό της, και της προκαλεί άγχος. δεν είναι θέμα καθήκοντος. είναι μια διεργασία να βγάλει απ' το νου της την ιδέα αυτήν, όχι στενά λογική. εύστοχα λέτε ότι όταν αυτό το άγχος παίρνει τη μορφή αντιπαλότητας και λογαριασμού μιλάμε για γκομενοδουλειές κι όχι για σχέσεις, και το σκλάβα και υποτακτική είναι καυλωτικές προσφωνήσεις κι όχι θέση στη σχέση. ταυτόχρονα όμως αν παρει τη μορφή καταπιεστικού ηθικού καθήκοντος και μείνει αδιαχείριστο παράγει δυσφορία και μετατρέπει τη σχέση σε (γκομενο)κάτεργο.
καθοδήγηση χρειάζεται και διάθεση, όχι ηθικά λογικά διλήμματα.  

 

Δεν μιλάμε για "πολυάμορους κ", αλλά για "πολυκυριαρχικούς Κ".
Ο Κυρίαρχος δεν χαρακτηρίζεται από την αγάπη ή την σεξουαλικότητα που μπορεί να εκδηλώσει, αλλά από την Κυριαρχία που θέλει και μπορεί ν΄ ασκήσει.

 

@tithon
Πειστική η ανάλυση σχετικά με τον φόβο και την λογικοποίησή του,θα συμφωνήσω.

Το σ όντως δεν οφείλει να κατανοήσει στιγμιαία όπως και κανένας άνθρωπος δεν οφείλει κάτι τέτοιο...οφείλει όμως όπως κάθε άνθρωπος να ξέρει τι επιλέγει το ίδιο και καλό θα ήταν να μην παρασέρνεται σε αδιέξοδους προβληματισμούς που έχουν σκοπό μόνο να βασανίσουν παρά να βοηθήσουν.

Μέσω της λογικής μπορεί να βρεθεί η ψυχραιμία που χρειάζεται για να "ξεθολώσει" το μυαλό.Εμένα σε κάθε τομέα με βοηθάει,ποτέ δε με καταπιέζει,ίσα-ίσα μου δίνει ισορροπία όταν τη χρειάζομαι.

Αν χρησιμοποιείται όμως με την αίσθηση του καθήκοντος κι όχι για βοήθεια στον εαυτό του,δεν είναι ευχάριστο σίγουρα και καταλαβαίνω ότι κάποιες λέξεις που χρησιμοποίησα στο ποστ μου όπως πρέπει/επιτρέπει και άλλα,προτρέπουν στη θέαση αυτής της οπτικής.

Δεν είχα τη πρόθεση να κάνω ηθικό δίδαγμα...Προτείνω απλώς τη λογική ως ένα εργαλείο που μπορεί να φέρει τη διάθεση και να διώξει τις τρικλοποδιές που τυχόν βάζει ο καθένας στον εαυτό του όπως αυτή που συζητάμε στο νήμα αυτό.

 

Στο αρχικό post του νηματοθέτη (το οποίο θέτει το θέμα του νήματος) γράφει για πολυγαμία των κυριαρχικών.Τα tags του νήματος είναι: polyamorous/πολυγαμία/πολυγαμικότητα.

Τη λέξη πολυάμορους δεν την χρησιμοποίησα για να χαρακτηρίσω τα κ αλλά για να δείξω τη σεξουαλική ταυτότητα που έχουν επιλέξει και που απασχολεί το παρόν νήμα.

 

Γνωρίζω αυτά που γράφονται στο εισαγωγικό μήνυμα του νήματος, γιατί το έχω διαβάσει. Απαντώντας με βάση τον τίτλο σε αυτά που ακολουθούν, απευθύνομαι και στον νηματοθέτη κατα κάποιον τρόπο.
Ότι και να γραφτεί, δεν αναιρείται το ότι "Ο Κυρίαρχος δεν χαρακτηρίζεται από την αγάπη ή την σεξουαλικότητα που μπορεί να εκδηλώσει, αλλά από την Κυριαρχία που θέλει και μπορεί ν΄ ασκήσει.
Το έχουμε πει πολλές φορές "Ο Κυρίαρχος δεν είναι γκόμενος"

Έχεις κάποια αντίρρηση σε αυτό που έγραψα, το θεωρείς λάθος ή απλά θέλεις να με βάλεις στον σωστό δρόμο;