Θα σεβαστώ εγώ ο/η Κ τη θρησκεία σου;

Γιατι να μη πουμε και καμια χαζομαρα να περασει διασκεδαστικα κι η ωρα ; εδω λεμε αλλα κι αλλα.

 

η αναγκη ενημέρωσης του ληξιαρχείου καθιστά εξουσία τη θρησκευτική φαντασιωση. σε όλη την ιστορία της.

 

Θα το σεβαστείς αφού αυτος είναι ο άνθρωπος που επέλεξες.
Η θα αποχωρήσεις.
Δεν παίζεις με τον Θεό του άλλου.
Το πιο πιθανόν θα χάσεις.
Κουραστική και ανώφελη κάθε προσπάθεια και για τους δύο.
Εκτός βέβαια αν πιστευεις οτι η κυριαρχία σου καλύπτει όλες τις πνευματικές του αναζητήσεις.
Αυτό είναι ένα θεματάκι.

 

Επίσης υπάρχει και το " μια λαμπάδα ίσαμε το μπόι σου" που μόλις φτάνει στο τέλος παίρνουμε τα κεριά και κάνουμε wax play... Είναι που είμαι κι όξω κι ακούω την αυτήν από το Αλγέρ στα διάλα...

 

Άσε που είναι πολύ ενδγιαφέρον να ζητιέται από την κάθε υποψήφια και μια δήλωση του 105 για το τι έχει ψηφίσει από 15μελές έως πρόσφατα ακόμα κι αν δεν έχει πάει να ψηφίσει... τώρα παίζει το όνειρο απατηλό... συμβολ(ι)ικόοοο
...

 

και αναλογα την πολιτικη ιδεολογια να καθοριζεται και το στατους του ατομου στη σχεση... (για να το παω λιγο παραπερα)

 

Όταν ήμουν μικρός πίστευα στη θρησκεία της χώρας που με μεγάλωσε.

Μετά έγινε κάτι και το έψαξα. Ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει τέλος, αλλά ως συναισθηματικό ον χρειάζομαι μία λέξη, ένα ταβάνι, μία κουβέρτα να κρυφτώ από κάτω και να νιώσω έτσι πιο ασφαλής.

Το βάπτισα, τα πάντα και όχι το Πάντα που του κάνουμε εικόνες και προσκυνάμε.

Είχα φτιάξει την δική μου εικόνα που εξυπηρετούσε τους ίδιους σκοπούς. Και πήγα παρακάτω.

Σέβομαι τις επιλογές της θρησκείας του υπό μου, αλλά δε θα κρύψω ότι με ερεθίζει η ιδέα να του ζητήσω να κάνει κάτι βλάσφημο για την θρησκεία του, γιατί έτσι θα νιώσω έντονα την υποταγή του σε εμένα. Και αυτό με ερεθίζει σεξουαλικά. Καλός ή κακός, η υποταγή κατά αυτόν τον τρόπο με ερεθίζει πολύ. Και αφού είναι υπό μου, να μην μπορώ να έχω, αυτό που ζητάω; Μπορεί να το αρνηθεί. Δεν γαμιέται, για το σεξ θα χαλάσουμε τις καρδιές μας τώρα;

Όπως μου είπε κάποτε χαριτωμένα μία υποτακτική κοπέλα. Μόνο έναν Κύριο θα έβαζα ποτέ πάνω από τον Κύριο μου. Ποιον; Της λέω. Τον Κύριο Ιησού, μου λέει.

Καλό κορίτσι, αλλά εκείνη τη στιγμή σταμάτησα να την βλέπω σεξουαλικά ελκυστική.

Και δεν επιλέγω να επιβάλω τη βία με τη βία.

Θέλω να μου το ζητήσει κιόλας, ο άρρωστος.

Αν θα μπορούσα να τον θαμπώσω και να τον διαφθείρω; Να το δοκιμάσω; Και εκεί κοντράρομαι με την ηθική μου, όπως είπα στο πρώτο μου ποστ.

Και ο λόγος που ξεκίνησα το θέμα είναι για να δω την δική σας ηθική σε αυτό.

 

Άμα δεν έχει δράκο το παραμύθι ...πώς να έχει δράκο η παραμύθα..?

 

Να τον διαφθείρω ναι, αφού η σχέση έχει παράνοια μέσα. Και να με διαφθείρει κι αυτός. Με εξιτάρει να σπρώχνει ο ένας τον άλλον να περάσει τις κόκκινες γραμμές του. Η απόλυτη υποταγή του μυαλού δεν είναι εύκολη. Αλλά οι προσπάθειες της "διαφθοράς" του άλλου, είναι ερεθιστικές κι ας μην έχουν το αποτέλεσμα που θέλω. Μπορεί και να μην το θέλω στ' αλήθεια, γιατί άμα το πάρω, τότε θα τελειώσει το παιχνίδι. Άπληστα μυαλά, διεστραμμένα, χρειάζονται συνεχώς τροφή γιατί δεν μπορούν αλλιώς.

 

Ολυμπιακός να μην είναι κι ότι θεό θέλει ας πιστεύει...

(Αλλά η βλασφημία... χμ... μεγάλο φετίχ).

 

Μιμούμενος τον "θεϊκό" μαρκήσιο είχα αποπειραθεί κάποτε να δελεάσω έναντι αδρού χρηματικού ποσού μία κατά τα λοιπά πλήρως υποτακτική πλην όμως θρησκευόμενη ιερόδουλη προκειμένου να βεβηλώσει ένα ιερό σύμβολο της πίστης της.

Απέτυχα παταγωδώς και η αποτυχία αυτή μού δίδαξε ένα μάθημα σχετικά με τα όρια της κυριαρχίας.

Όταν καιρό αργότερα η βεβήλωση πραγματοποιήθηκε με την συνέργεια άλλων, πιο πρόθυμων παρτενέρ που όμως ΔΕΝ διαπνέονταν από ανάλογα θρησκευτικά αισθήματα, η εντύπωση που αποκόμισα, αν και ηδονική, ήταν σαφώς πιο ξεθυμασμένη, σαν καφές χωρίς καφεΐνη…

 

@vautrin
Όντως. H σαδιστική απόλαυση που μπορεί να πάρει κάποιος εκμεταλλευόμενος και παίζοντας με τις ενοχές του άλλου είναι το μοναδικό κίνητρο για να ασχοληθεί με τέτοιες περιπτώσεις. Μια από τις πιο εκλεκτές απολαύσεις του είδους. Ωστόσο η ξεκάθαρη συναίνεση περί τούτου είναι πάντα ζητούμενο.