Θα σεβαστώ εγώ ο/η Κ τη θρησκεία σου;

Αν και βέβαια στην φράση αυτή λείπει ένα κόμμα που χωρίς αυτό αλλάζει ολο το νόημα.

 

Nαι αλλα κι αυτος δεν αξιοποιησε την ευκαιρια του... Αντι να την "σκλαβωσει" και να την κρατησει "αιχμαλωτη" στο "μπουντρουμι" του ωστε να απολαμβανει το κορμι της καθε μερα, την αφησε να φυγει. Τι πραγματα ειναι αυτα; Απαραδεκτα!!! Αυτες οι ευκαιριες παρουσιαζονται μονο μια φορα στη ζωη! Πρεπει να τις αρπαζεις γερα!

 

"Πατώντας" στην απάντηση σου - και σε μένα -...άλλα δύο λογάκια - σίγουρα τετριμμένα και απλά, μπορεί και απλοϊκά -. Το τι θα σεβαστεί ή δεν θα σεβαστεί κάποιος, είναι και θέμα γούστου/ενδιαφέροντος/επιλογής.
Και για μένα το αν είναι Κ ή υ έχει ελάχιστη σημασία, αφού ο σεβασμός μάλλον δεν κοιτάζει status.
Το ζήτημα είναι πόσο σημαντικό είναι εκείνο το "τι" του άλλου, που κάποιος επιλέγει να μην σεβαστεί ή να προσπαθήσει ακόμη και να συγκρουστεί μαζί του ( για ποιους λόγους κι αυτό θα είχε από ελάχιστη ως καμία σημασία, τουλάχιστον για μένα στην παρούσα συζήτηση ).

Είναι κυρίως θέμα λογικής και σκοπιμότητας ( δηλαδή τι θα ήθελες γενικά από μια σχέση/αλληλεπίδραση, τι θα μπορούσες να πάρεις από μια συγκεκριμένη σχέση/αλληλεπίδραση και ποιο θα ήταν το "κόστος" ).
Τα περί ηθικής - που ξανά για μένα και αναφορικά με διάφορα σημεία είναι αρκετά "ξεβαμμένα" - τ' αφήνω ηθελημένα στην άκρη.

Απ' την στιγμή που η βουδουσουμική κυριαρχία είναι - πάλι καλά - αρκετά ως τελείως "νερωμένη" απ' την έννοια της συναίνεσης. Η όποια ασυδοσία θα είχε τις μικρότερες ή μεγαλύτερες συνέπειες της ανά την περίσταση.
Τώρα, αν ο όποιος Κ, θα ήθελε να παίξει με την τύχη του, προσπαθώντας να "ταρακουνήσει", ακόμη και να διαλύσει τ' όποιο "σκληρό" όριο του όποιου υ του, εκεί η Ρόδος του, εκεί και το πήδημα του ( ή και του υ του ).

Εγώ με βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις/ιδέες/κοσμοθεωρίες - σχετικά με τις προσωπικές αλληλεπιδράσεις - έχω πάψει να συγκρούομαι από δεκαπενταετίας τουλάχιστον. Όχι επειδή θα φοβόμουν τα δύσκολα ή "δύσκολα", αλλά επειδή κατάλαβα ότι για μένα ήταν χάσιμο χρόνου.
Προτιμούσα την αποχώρηση ( περίπτωση κόστους μεγαλύτερου του κέρδους ).
Μετά, ο ρόλος του Μεφιστοφελή είχε την γοητεία του...κάποτε...όταν περπατούσαν στη γη οι δεινόσαυρες. Τώρα...άλλο μυαλό...άλλη σχέση...άλλες σκέψεις και θέλω. Αλλά περί γούστου...

 

Ως συνομιλητής σε ένα φόρουμ που (υποτίθεται ότι) είναι για το bdsm.

 

Πίσω από το αρχικό ερώτημα του νηματοθέτη για τους ηθικούς ενδοιασμούς ενός κυρίαρχου αναφορικά με τον οφειλόμενο ή όχι σεβασμό της θρησκευτικότητας του υποτακτικού του νομίζω ότι διαφαίνεται ένας ευρύτερος προβληματισμός ο οποίος θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στην εξής διατύπωση:


Είναι όλες ανεξαίρετα οι ιδεολογικές πεποιθήσεις ενός ατόμου άξιες σεβασμού;



Δεν αγαπώ τις μονοσήμαντες απαντήσεις αλλά ούτε και θέλω να κολακεύω τις απαιτήσεις ενός υπερτροφικού εγώ που δεν αποδέχεται άλλο αξιακό σύστημα πέραν του δικού του. Αντ’ αυτού, προκρίνω μια κλιμάκωση αξιών που ενώ δεν προϋποθέτει ομοφωνία, συνάμα όμως δεν αποκλείει την εναντίωση. Για παράδειγμα, ενώ δεν είμαι πλατωνιστής, αναρχικός ή σοσιαλδημοκράτης, σέβομαι τον πλατωνισμό, τον αναρχισμό ή την σοσιαλδημοκρατία πολύ περισσότερο απ’ ότι τον εθνικισμό, τον ρατσισμό ή τον φασισμό - για να αναφέρω ενδεικτικά ορισμένες ιδεολογίες ολότελα απεχθείς και κατακριτέες.


Και η θρησκεία; Όντας μαρξιστής-φροϋδιστής παλαιάς κοπής τείνω να την θεωρήσω είτε ως «το όπιο των λαών», είτε, εναλλακτικά, ως «μαζική, νευρωτική αυταπάτη». Και στις δύο περιπτώσεις, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις κρίνονται ως άξιες περιφρόνησης ή αποδόμησης και όχι ως άξιες σεβασμού. Και πάλι όμως η κλιμάκωση έχει τις διαβαθμίσεις της: ενώ δεν δηλώνω ούτε ντεϊστής, ούτε αγνωστικιστής, ούτε καν άθεος, - δηλώνω αντίθεος - εντούτοις ο αγνωστικισμός ή ο ντεϊσμός μου φαίνονται πιο λογικές, συζητήσιμες και εντέλει σεβαστές επιλογές σε σύγκριση με την πίστη στις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες.


Επιστρέφω λοιπόν στην αρχή για ν’ απαντήσω στο ερώτημα του εισηγητή: το εάν θα σεβόμουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις μιας υποτακτικής θα εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από το ποιες ακριβώς θα ήταν οι πεποιθήσεις αυτές.

 

είναι κατανοητό οτι κάποια που θα ήθελε να είναι υποτακτική δεν κατάφερε ή δεν θέλησε να προτάξει την ηθική του κ έναντι της δικής της θρησκευτικής, πολιτικής, φυλετικής ή επαγγελματικής κλπ ηθικής (καθηκοντολογίου, μάλλον), αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι επειδή κάποια δεν το έκανε τότε καμμιά δεν το κάνει ή δεν μπορεί να το κάνει. κάλλιστα γίνεται.

αυτό δεν έχει καμμιά σχέση με ανταλλαγή ελέγχου. είναι ακινησία.

 

Το διάβασα αρκετές φορές αλλά δεν κατάλαβα. Εννοείς να την υποτάξει ανεξαρτήτου το αν είναι θρησκεύομενη ή όχι; Να μην λάβει υπόψιν του οτι μπορεί να έχει θρησκευτικούς φραγμούς;

Επίσης τι εννοείς με την ακινησία;

Πώς μπορούν να είναι μαζί μια θρησκευόμενη και ένας άθεος π.χ;

 

@Queen87
προτάξει, ιεραρχήσει μπροστά. αντιληφθεί, ορίσει ως «σπουδαιότερη».

 

Συγνώμη αλλά και πάλι δεν μπορώ να καταλάβω... ακόμη και αν ιεραρχήσει μπροστά... η θρησκευόμενη υ αν είναι αντίθετη αυτή η ιεράρχηση με τα πιστεύω της... δεν θα ακολουθήσει... Ακόμη και αν το κάνει όπως είπα και στον Ηλία... για πόσο θα διαρκέσει αυτό; σύντομα θα λυθεί η οποιά σχέση.

 

αν βρω έναν ίδιο με μένα, δεν αλλάζει κάτι, σχετίζομαι με μένα.

όπως μπορούν ένας άνδρας και μιά γυναίκα, ένας μαύρος κι ένας άσπρος, ένας άγγλος κι ένας κινέζος, ένας ολυμπιακός κι ένας παναθηναϊκός, απ' τη θέση του ο καθένας.

αν τα «πιστεύω» της προταχθούν στο «συνειδησιακό δίλημμα» τότε δεν θα εγκατασταθεί ασυμμετρία. όπως σας είπαν είναι κατανοητό και «σεβαστό» να μην γίνει κατορθωτό να εγκατασταθεί ασυμμετρία. δεν είναι όμως κανόνας, ούτε αφοριστική αλήθεια οτι δεν θα γίνει κατορθωτό να εγκατασταθεί ασυμμετρία. υπάρχει διαφωνία. άλλοτε μπορεί να μην γίνει κατορθωτό κι άλλοτε να γίνει. εξαρτάται απ' το αν κατισχύσει το πολιτικό ή θρησκευτικό ιδεολόγημα ή αν θα κατισχύσει η ασυμμετρία στη σχέση.

 

Τέκνο @Gotham, φως φανάρι η δουλειά.
Ο θεος απεστειλλε τον κομματο εις αυτον τον Πιστον. Ομως :

Ο ήρωας της ιστορίας, δεν ήτω, ένας - εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσος πιστός-.
Ητω, ένας εν πολλαίς μαλακίαιας περιπεσούσος πιστός.

Καθείς εφ' ω ετάχθη  

 

ειχα γραψει κατι, αλλα περασε στα ψιλα ... το ότι δηλωνει θρησκευομενος καποιος , ΔΕΝ σημαινει ότι είναι .... ΔΕΝ υπαρχει περιπτωση , καποιος που πιστευει , να βρεθει σε "kinky" , "bdsm" κτλ .. "Πίστη" σημαινει τυφλη υπακοή στο ιερο βιβλιο της εκάστοτε θρησκειας ... Τωρα , το τι θελει να αυτοαποκαλείται ο κάθε λογης "πιστος" , είναι δικαιωμα του και το λιγοτερο που μπορει να κανει στην συγκεκριμενη περιπτωση ο εκαστατε "Κ" , είναι να γελαει με την ψυχη του ...