Η Φυλακή .

Πολύ καλές οι συνθέσεις της female. Νομίζω ότι είμαστε ένα πολύ καλό team: 2 να γράφουν και 3 να εικοναγραφούν, χωρίς κόντρες ανάμεσά μας. Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

Να πάρω μια ανάσα να γράψω και εγώ τη συνέχεια.

 

Δεν τον ένοιαζε πλέον που τον κοιτούσαν. Πλέον μόνο για αυτήν θα ήθελε να είναι αναγνωρίσιμος. Στα φανάρια σταμάταγε και το δεξί της χέρι "έπαιζε" με το σώμα του. Πότε τα πόδια του, πότε ο λαιμός του, πότε του χάιδευε απαλά το πρόσωπο. "Την επόμενη φορά θέλω να είσαι πιο ξυρισμένη", του είπε. Σε ένα κεντρικό φανάρι γύρισε απότομα και του έγλυψε με τη μία τα χείλη, σα να ήθελε να τα γευτεί, να δει το άρωμά τους. Είχε αρχίσει ήδη να έχει έξαψη. Τι θα γινόταν σπίτι της; Αν θα πήγαιναν σπίτι της.

Του έκανε νόημα να ανοίξει το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου. Μέσα ήταν ένας δονητής. Του έκανε νόημα να το βγάλει. Πλέον ήταν σε ανοικτό δρομο και μπορούσαν να κάνουν πολλά. Του εξήγησε ότι από εδώ και στο εξής δε θα είχε το δικαίωμα να τη βλέπει κατάματα. Μόνο αν αυτή του το έπτρεπε. Το κεφάλι προς τα κάτω, μικρέ, σκέφτηκε, και πλέον έβλεπε μόνο το πάτωμα. Σταμάτησαν για λίγο στην άκρη του δρόμου. "Γύρε και κοίτα προς τα έξω, τα χέρια πίσω", το διέταξε. Υπάκουσε αμέσως. Αισθάνθηκε τα χέρια της που του έδεναν τα δικά του με μια δερμάτινη χειροπέδα. Έκανε να γυρίσει. Το δάχτυλό της τον εμπόδισε. "Από σήμερα θα μου ανήκεις, θα κάνεις ότι θέλω εγώ, γιατί εγώ θα είμαι αυτή που θα κυριαρχεί σε εσένα. Δε θα το ξαναπώ. Σου υπενθυμίζω μόνο τους δύο βασικούς νόμους της υπηρετικής: Να κάνεις ότι περνά από το χέρι σου για να περνά καλά ο κυρίαρχος και να διατηρείς τον εαυτό σου καλά έτσι ώστε να τον υπηρετείς καλά, χωρίς ο κυρίαρχος να κινδυνεύει κατά το ελάχιστο.", συμπλήρωσε. Με αυτά τα λόγια κατέβασε το βρακάκι που φορούσε και έβαλε όσο μπορούσε μέσα το δονητή, του έδωσε να καταλάβει ότι θα έπρεπε να καθίσει όπως πριν.

Πήραν έναν δρόμο που ήταν γεμάτο λακούβες. Δεν μπορούσε να δει, δεν του το επέτρεπε, όμως κατάλαβε ότι θα ήταν κάποιος παράδρομος ή αγροτικός δρόμος. Ο δονητής είχε μπει μέσα και τον πόναγε. Ήξερε όμως ότι δεν έπρεπε να πονάει. Το αμάξι έκοψε ταχύτητα, έστριψε δεξιά και μπήκε σε ένα πάρκινγκ. Βγήκε και κλείδωσε το αμάξι. Μάλλον θα επέστρεφε σύντομα. Μετά από κάμποση ώρα άνοιξε η πόρτα, ήξερε ότι πρέπει να βγει. Βγήκε και η πόρτα του αμαξιού έκλεισε και κλείδωσε. Πρόσεξε ότι τα παπούτσια δεν ήταν τα δικά της, ούτε το άρωμά της. Τρομοκρατήθηκε. Στο δωμάτιο που τον οδήγησαν το άρωμά της ήταν διάχυτο, αυτό το γαλήνεψε. Του έλυσαν τα χέρια και του έβγαλαν το δονητή.

Για σήμερα θα έπρεπε να πλύνει τα πόδια της με χλιαρό νερό και, στη συνέχεια, να τα αλείψει με μια κρέμα. Η άλλη του έδειξε που θα βρει το κάθε τι. Το έκανε όσο πιο καλά μπορούσε. Δεν τον είχε διατάξει κανένας να γδυθεί και αυτό τον παραξένεψε αρκετά. Με την πετσέτα σκούπισε τα πόδια της και αφού της φόρεσε τα πασουμάκια της πήγε και έχυσε το νερό. "Ο χώρος που βλέπεις δεξιά σου, αυτός θα είναι ο δικός σου. Βγάλε το πάνω μέρος από τα ρούχα σου. Αμέσως", το διέταξε. Η άλλη τον οδήγησε εκεί. Του φόρεσε ένα σουτιέν και του έδεσε ελαφρά τα χέρια πίσω. Συνέδεσε τη χειροπέδα με μια αλυσίδα. Έκλεισε την πόρτα και το δωμάτιο βυθίστηκε στο σκοτάδι. Ήξερε ότι θα περίμενε εντολές της, αυτό το γαλήνεψε και τον πήρε αμέσως ο ύπνος. Σήμερα είχε κουραστεί πολύ και αύριο δε θα είχε δουλειά, αν υπήρχε πρόβλημα θα το είχε συζητήσει μαζί της.

Τα υπόλοιπα αύριο, γλυκό μου, είπε στον εαυτό του. Αν δεν υπήρχε κάποιος να του πει ένα ακλό λόγο, ας το έλεγε αυτός!

 

View attachment 1527

 

...​

 

...​

 

Ο κόσμος όλος έπλεε στις θάλασσες του Μορφέα . Ήχοι από βήματα απαλά ακούστηκαν στο σπίτι . Ο ίδιος κοιμόταν και δεν άκουσε τίποτα . Ο ήχοι δυνάμωσαν , αλλά ο ύπνος του ήταν ιδιαίτερα βαρύς . Ύποπτα αφύσικος . Δεν ένιωσε τίποτα απολύτως , ούτε και όταν μπήκαν στο δωμάτιο του . Ούτε και όταν τον σήκωσαν , τον μετάφεραν , τον έγδυσαν , τον έντυσαν , τον πήραν μακριά …

Χαλαρωμένη , παραδομένη , γαλήνια δεν ένιωσε τα παράξενα χέρια που την έπιασαν , την κράτησαν σε μία τεράστια αγκαλιά σαν να ήταν μία μικροσκοπική κουκλίτσα , την πήραν με προσοχή και τρυφερότητα έξω από το σπίτι , μακριά από αυτόν τον κόσμο , σε ένα άλλο σύμπαν , σε μονοπάτια που το εφικτό ελαστικό επαναπροσδιόριζε ξανά τα όρια του και δοκίμαζε την ίδια του την ουσία , ψάχνοντας να βρει ουσίες γευστικές και αρώματα ελκυστικά για ένα τέρας που πεινούσε…

Ο ύπνος από πάνω της άρχισε να φεύγει διακριτικά . Ξύπνησε αλλά δεν άνοιξε τα μάτια της ακόμα . Ένιωθε παράξενα , αλλιώτικα . Δεν μπορούσε να καταλάβει το γιατί . Νοητά ψηλάφισε την μνήμη της , με τις αισθήσεις προσπάθησε να διεισδύσει στην διαφορετικότητα που την περιέβαλλε και σιγά σιγά γινόταν πιο έντονη . Άνοιξε τα μάτια της παραξενεμένη . Δεν βρισκόταν στο δωμάτιο της . Δεν ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της . Ένα πλάσμα την κοιτούσε σαν ζωντανός πίνακας από το ταβάνι . Ήταν αυτή , ήταν καθρέπτης , ήταν γυμνή , ήταν…

Πετάχτηκε τρομαγμένη από το κρεβάτι της και κοίταξε ανάμεσα στα πόδια της . Τι συμβαίνει ;;; Τι είναι αυτό ;!;! Τρόμος άρχισε να την κυριεύει . Την έκλεψαν ! Ήθελε να απλώσει τα χέρια της . Κάποιος της έκανε μία πολύ άσχημη φάρσα . Μα δεν είναι δυνατόν . Έλειπε το φύλο της ! Μα πως είναι δυνατόν ; Την είχαν ράψει ; Και αυτό δεν ήταν τίποτα , μπροστά σε αυτό που έβλεπε στην θέση του . Άπλωσε το τρεμάμενο χέρι της και το άγγιξε . Ήταν ζωντανό , ζεστό , μεγάλο , ήταν δικό της . Το πέος που κειτόταν ξαπλωμένο ανάμεσα στα πόδια της , ήταν δικό της , σάρκα από την σάρκα της , προέκταση του σώματος της…

Την έβλεπε φιμωμένος και ακινητοποιημένος . Βρισκόταν στο ίδιο δωμάτιο μαζί της , αλλά είχε ξυπνήσει ώρα πιο πριν από αυτήν . Έβλεπε το σοκ που την κυρίευε και την καταλάβαινε . Το είχε νιώσει και ο ίδιος . Και σε αυτόν απέναντι έστεκε ένας καθρέπτης . Και η αντανάκλαση που είδε όταν πρωτάνοιξε τα δικά του μάτια , τον τάραξε . Κάποιος είχε αφαιρέσει το όργανο του . Πόνο δεν ένιωθε , αλλά ένα αφύσικο τρέμουλο , που έμοιαζε να ξεκινάει και να τελειώνει , από την σχισμή που βρισκόταν στην θέση του . Από το δικό του αιδοίο …

 

View attachment 1538

Εύχομαι με τη νέα χρονιά η φαντασία σας να οργιάσει!!! 

 

...​

 

...
​

 

Με τέτοιες εικόνες να είσαι σίγουρη χαμογελάκι μου   . Καλή χρονιά και σε εσένα !

 

Με κάτι τέτοια αδημονώ να ξαναγράψω...

 

Απάντηση: Η Φυλακή .

Μια διαρκής φυλακή το πολύ.Δεν καταλαβαίναν πόσα πολλά ζητούσε και πόσα πολλά ήθελε να δώσει.Κυρίως δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόσα πολλά μπορούσε να δώσει.Θλιβερή επιφάνεια,και κανένα παράπονο δεν τη διαπερνούσαν.Μίζερο.Πως να ζητά να φτάσουν αυτό που ο ίδιος απομακρύνει;Με ποιο δικαίωμα να βάζει τέτοιους όρους και να προκαλεί διαδικασίες που ίσως ο ίδιος να μην έμπαινε;Τουλάχιστον κοίταζε.Η συνείδηση ήταν δικαιωμένη,αλλά δεν αρκούσε.Διαρκώς σίδερα και αποδράσεις μέσα από την απόλαυση και την επικοινωνία.Μία συνεχής παλιδρόμηση μεταξύ αυτού και εκείνων.Μια συνεχής καταγραφή λαθών,που έπρεπε όμως να γίνουν.
Θα μπορούσε να σπάσει τα δεσμά του και να βγει από τη φυλακή του.Μα δεν ήθελε.Δεν έπρεπε.Ούτε το μεγαλωμένο ,ούτε το δομημένο θα συμφωνούσαν.Καθόταν λοιπόν πίσω από τα κάγκελα και καιροφυλακτούσε.Το τίμημα του κυνηγού;
Ήταν και θέμα συνείδησης...