Υπό με παιδιά

Βγάζουμε από το κάδρο τον Κ που θέλει να κυριαρχήσει, στα παιδιά, σκυλιά, γατιά. Το άρρωστο θέλει γιατρό και εγώ δεν είμαι, ούτε για τη διάγνωση. Από την εμπειρία μου μπορώ να πω όμως ότι, τα πρώτα και τα τρίτα με το ίδιο σθένος αντιστέκονται σε τέτοιες προθέσεις, συνήθως.


Ο Κ θέλει την παράδοση του ελέγχου από τον υπό. Και στο D/s δεν μιλάμε μόνο για την κρεβατοκάμαρα. Αυτό σημαίνει έλεγχο στη ζωή του υπό, σε ένα μεγάλο μέρος της ημέρας του. Ενός υπό που έχει την ευθύνη των παιδιών, που είναι ο κηδεμόνας τους, που σέβεται τις απόψεις τους, τις ακούει, τα καθοδηγεί, τους προσφέρει ασφάλεια και το πιο σημαντικό από όλα, τους προσφέρει σταθερότητα, ως την πρώτη αρχή που τους έπλασε.


Αναρωτιέμαι λοιπόν τι σκέφτεται ο υπό όταν ετοιμάζεται να επιλέξει Κ και γνωρίζει ότι με τον έναν ή άλλον τρόπο, ότι αυτός που θα επιλέξει για Κ, θα επηρεάσει τα παιδιά και πιθανόν (αν και όχι σίγουρο) λόγω της κυριαρχικής του φύσης του Κ, πιο έντονα από έναν vanilla σύντροφο, για παράδειγμα;


Τι κάνει επίσης, αν έχει μία σχέση D/s και κάποια στιγμή τα παιδιά του, θέλουν κάτι διαφορετικό από το γονιό τους, από αυτό που θέλει ο Κ ή το αντίστροφο;


Δεν θα ρωτήσω ποιον βάζει από πάνω. Για κάποιο λόγο το θεωρώ αυτονόητο. Είναι κόντρα αυτό στην υποτακτική του φύση; Γνωρίζει ο υπό ότι πρέπει να επιλέξει. Άρα μήπως από την αρχή ο έμπειρος γονιός και υπό, είχε κάποιο φίλτρο ώστε να μην φτάσει εκεί το πράγμα;


Ποιο; Έχει σχέση με την φύση του D/s ;

Έχω πολλές απορίες στη ζωή μου και μάλλον η τελευταία μου λέξη θα είναι το γιατί, για αυτό συγχωρέστε μου, την επιμονή.

 

Εύλογες οι απορίες σου @Ηλίας και μπράβο σου που τις έχεις, μακάρι να τις είχα κι εγώ τον καιρό που έπρεπε.
Πράγματι ένα Κ έχει πολύ πιο έντονη προσωπικότητα από ένα βανίλια, σε σχέση Κ/υ που διατηρούσα για αρκετά χρόνια εντός οικίας με παιδιά, έκανα τον διαιτητή και όταν το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο και έφτασα μπροστά στο μεγάλο δίλημμα και απαίτηση των παιδιών "ή εμείς ή αυτός" υπερίσχυσε η μητέρα έναντι της υπο και η σχέση έλαβε τέλος.
Λάθη πολλά και από τους δύο.
Ό,τι φίλτρα και να έχεις, η καθημερινότητα και η τριβή θα σε διαψεύσουν.
Παρόλα αυτά, σαν παθουσα και μαθουσα, αν ρωτιομουν, θα έδινα τις εξής "συμβουλές":
Προς Κ:
Είσαι με ένα υ, γνωρίζεις τα παιδιά του, σου κάνουν σαν οικογένεια έτσι όπως είναι?
Δεν σου κάνουν? Φεύγεις ή κρατάς το D/s χωρίς συγκατοίκηση.
Σου κάνουν? Προχώρα με προϋποθέσεις.
Ποιες είναι αυτές?
Το υ να είναι συζητήσιμο και όχι αδιάλλακτο σε ό,τι αφορά τον κοινό στόχο μιας αρμονικής συμβίωσης.
Αν υπάρχουν "κακώς κείμενα" που κρίνεις πως πρέπει να διορθώσεις στην οικογένεια, η διόρθωση σου να περνά μέσα από το υπό σου και όχι απευθείας στα παιδιά, διότι η πρώτη πρακτική θα φέρει σταδιακά τα αποτέλεσμα που θέλεις ενώ η δεύτερη θα φέρει αντιδράσεις, επανάσταση και κακό κλίμα στις σχέσεις Κ/ παιδιών.
Προς υ:
Είσαι με ένα Κ και θέλετε να ζήσετε μαζί.
Ταιριάζει στην ήδη διαμορφωμένη οικογένεια σου?
Δεν ταιριάζει? κρατάς το D/s εκτός σπιτιού.
Ταιριάζει? Προχώρα με προϋποθέσεις.
Ποιες είναι αυτές?
Θαυμάζεις κι εμπιστεύεσαι το συγκεκριμένο Κ, εκρινες πως μπορειτε να ζήσετε μαζί, είσαι έτοιμο να αλλάξεις κάποια πράγματα στον τρόπο που λειτουργούσατε σαν μονογονεικη οικογένεια?
Πιθανόν το Κ να έχει να σου δώσει μια καλύτερη καθοδήγηση ως προς τον τρόπο, είσαι δεκτικό σε αυτό?
Κ και υ πρέπει να είναι και να φέρονται σαν ομάδα , όχι υ και παιδιά από τη μια και απέναντι ο κακός ο λύκος Κ.
Είσαι έτοιμο να ξεβολευτεις από τις συνήθειες σου?
Και προπάντων μην προχωρήσεις επιπόλαια σε τέτοια απόφαση , χρειάζεται ρεαλιστική και καλά ζυγισμενη σκέψη.

 

Δηλαδή θα τα ρώταγες αν συμφωνούν να υποταχτείς σε κάποιον;. Και με ποιά κριτήρια τα παιδιά τα παιδιά μπορούν να δώσουν απάντηση;. Το ερώτημα στο νήμα, αφορά το βδσμικό κομμάτι της σχέσης και όχι μια βανίλα σχέση.

Η άποψη μου είναι πως τα παιδιά δεν τα αφορά καθόλου ο τρόπος και το είδος της σχέσης που θα συνάψει ο γονιός τους. Αντίθετα τα αφορά απόλυτα η σχέση αυτή να μην τους στερεί το ενδιαφέρον και την αγάπη. Τις ισορροπίες τις κρατάνε οι ενήλικοι. Γιατί θεωρούμε δεδομένο πως μια ασύμμετρη σχέση θα έχει κακό αντίκτυπο στα παιδιά;. Αν λείπει η λογική και ο σεβασμός από μια σχέση, βδσμική ή όχι, θα έχει κακό αντίκτυπο. Το έχουμε δει όλοι νομίζω στο περιβάλλον μας.

 

Και βέβαια όχι.
Ίσως δεν ήμουν σαφής αλλά αυτό εννοούσα.
Ότι τα παιδιά δεν έχουν καμία θέση να γνωριζουν τις ερωτικες αναζητησεις/προτιμησεις της μαμάς.

 

Νομίζω αυτό μπορεί να συμβεί σε όλων των ειδών τις σχέσεις και όχι γιατί ένα Κ έχει πιο έντονη προσωπικότητα, το κλειδί στο θέμα,
είναι πως κάνατε και οι δυο πολλά λάθη όπως είπες.

 

Δεν υπονοούσα πως πήγε στραβά λόγο δυνατής προσωπικότητας του Κ, απλά σε αυτό συμφώνησα με τον Ηλία.
Σε αυτο που παίζει ρόλο η έντονη προσωπικότητα, είναι στο γεγονός πως πιθανόν να θέλει να θεσπίσει δικούς του νόμους και κανόνες , όχι απαραίτητα κακό, ούτε ανέφικτο, μπορεί να έχει καλύτερη αντίληψη κάποιων πραγμάτων, ή και καλύτερο τρόπο να λειτουργήσουν, αλλά χρειάζεται προσοχή, μεθοδικότητα και συνεργασία με το υ όπως έγραψα παραπάνω.

*Και για μην προτρεξουν οι γαλιαντρες , θα πω,
πως δεν δύναται Κ χωρίς έντονη προσωπικότητα,
ενώ ένα υ μπορεί να έχει, μπορεί και να μην έχει.
Αλλά και να έχει, εφόσον επιλέγει να κυριαρχηθει, ποιος χεστηκε?

 

Τι είναι αυτή η "εντονη προσωπικότητα";

 

Πες τη δυνατή εσύ, κυριαρχική, μη παίζουμε με τις λέξεις again , I'm bored

 

Καταρχάς μια κυριαρχική -- ας την πω εγώ - προσωπικότητα, δύναται να είναι τόσο Κ όσο και υ. Άλλο ο κυριαρχικός ως προσωπικότητα άλλο ο Κυρίαρχος. Προσωπικά, δεν θεωρώ "έντονη" την κυριαρχική προσωπικότητα - μου είναι μάλλον απεχθής.

Αναφορικά στο εισαγωγικό ποστ, αλήθεια, δεν αντιλαμβάνομαι το ερώτημα "τι κάνετε αν τα παιδιά σας δεν αποδέχονται να υποταχτείτε".

 

"θα επηρεάσει", "έντονα". Αυτές είναι οι δικές μου λέξεις. Μ' αρέσει να παίζω με τι λέξεις, αλλά αυτή τη φορά ήμουν προσεκτικός για να εκφράσω ότι δυνητικά ένας Κ πέρα από μία έντονη παρόρμηση που έχει στο να εκφράζει την άποψη του, το ίδιο έντονη παρόρμηση έχει να την επιβάλλει κιόλας στους γύρω του, όσο και αν θέλει να τους σεβαστεί. Για την ακρίβεια τις περισσότερες φορές, νιώθει κιόλας παρόλο που αντιλαμβάνεται το λάθος, ότι δεν γίνεται να αποδεχθεί ότι η δική του θέση, άποψη και ό,τι άλλο, δεν είναι η μόνη άξια σεβασμού. Στο τέλος ανάλογα την ηθική και άλλα γλυκά, κάνει πίσω, απομακρύνεται ή μαθαίνει να αποδέχεται. Λέμε τώρα...

 

Αυθαίρετο και αστήρικτο.
Δυνητικά όλοι μπορούν να είναι όπως περιγράφεται και δυνητικά όλοι μπορεί και να μην είναι και μαζί με όλους και οι Κ.

 

Φυσικά και συμφωνώ. Και δεν μιλώ για όλους. Αλλά φυσικά ο υπό δεν ξέρει αν ο Κ είναι. Υποψιάζεται ότι ως Κ πιθανόν να είναι. Κάποιες φορές, ίσως να θέλει κάτι παραπάνω από αυτό που μπορεί να ζητούσε από έναν vanilla. Μπορεί να θέλει από τον Κ του να τον καθοδηγήσει στο πως θα διαχειριστεί τα παιδιά του. Το έχεις συναντήσει αυτό ποτέ Όμορφε;