Υπό με παιδιά

Ερώτηση ίσως άσχετη με το νήμα ( μάλλον όχι τόσο ).

Υπό μητέρα με παιδί και τον βιολογικό του πατέρα "εκτός κάδρου" ( δηλαδή χωρισμένοι ή που δεν συζούν/συζούν πια και ο μοναδικός κοινός τους τόπος είναι το/τα παιδί/παιδιά ).
Ο βιολογικός πατέρας ( βανίλιας ή βουδουσουμιάρης, παίζει και Κ ) δεν θέλει το/τα παιδί/παιδιά του, να έχουν την παραμικρή σχέση με τ' όποιο βουδουσουμιάρικο πλαίσιο θα ήθελε η μητέρα των παιδιών του, να δημιουργήσει στην οικογενειακή εστία με κάποιον άλλο.
Θα είχε δικαίωμα λόγου? ( "Μάτι" στην οικογενειακή εστία και πάντα σχετικά με ότι θ' αφορούσε τα παιδιά. Εκτός σπιτιού και δίχως τα παιδιά η μητέρα υπό θα ήταν ελεύθερη να κάνει και κωλοτούμπες πλέκοντας τσουρέκια, ενώ τραγουδάει Ριγκολέτο ).
Και μια τελευταία ερώτηση, αν η single μητέρα υπό δεχόταν τις ενστάσεις του πρώην συντρόφου αλλά βιολογικού πατέρα, τις ανέφερε στον Κ της που θα τα έπαιρνε γι' αυτό στην κράνα και θα την τιμωρούσε. Σε αυτή την περίπτωση ο Κ μη βιολογικός πατέρας θα ήταν απλά μέγιστος μαλθάκας ή αληθινός και πολλά βαρύς Κ?

Απλές απορίες...

 

Δεν ξερω ποσο σχετικο ειναι αλλα ειχα διαβασει ενα ((αρθρο)) οπου μια Κ ηταν παντρεμενη με τον σκλαβο της 25 χρονια και ειχε μια κορη 24 ετων.Ελεγε ανοιχτα οτι δεν ηταν κορη του και την ειχε μαθει να τον αποκαλει και αυτη σκλαβο και αυτον να την υπηρετει και αυτην.Δεν ξερω μου φανηκε καπως.Αν το θεωρειτε σχετικο να σας βαλω το σχετικο αρθρο.

 

θα μπορούσαμε να το συνεχίσουμε αυτό για πολύ, εσείς να μιλάτε για μήλα κι εγώ για πορτοκάλια υποθέτω, αλλά η αλήθεια είναι πως το θέμα είναι για τα πορτοκάλια.
Το λογοπαίγνιό σας με το πριόνι δεν με εξέπληξε, αλλά δεν ήταν και σπουδαίο, έχετε χάσει το touch σας.
Σε ό,τι αφορά την παρομοίωση με την Μακρόνησο, αυτή η ένταση του θυμικού σας, που προσπαθεί να αφυπνίσει το θυμικό των άλλων για άσχετο λόγο, να το προσέξετε.
Σε ό,τι αφορά τον ασπρόμαυρο ή τον έγχρωμο κόσμο του καθένα, όλοι δικαιούμαστε να είμαστε σε όποιον θέλουμε. Μην κρίνετε, ίνα μην κριθείτε.
Με την άποψη τα έχετε τώρα και την ερώτησή μου, ή με εμένα προσωπικά;
Nα ξέρω τι θέση να πάρω, γιατί μου μυρίζει το δεύτερο, ειδικά με την απώλεια ψυχραιμίας και τις προσωπικές μπηχτές.
Εγώ μία ερώτηση σάς έκανα κι επειδή δεν θέλατε να την απαντήσετε θα μου πείτε σε λίγο πως ήμουν και στην Γκεστάπο. Ωραίο διάλογο προάγετε!

 

Αυτό που περιγράφεις @Tenebra_Silente είναι τζακ ποτ, είναι "μη σου τύχει!"
Τους στέλνεις όλους στο διάολο και πας διακοπές στον Άγιο Μαυρίκιο    

Βρε κάτι ήξερε η Ντενη Μαρκορα  

 

Ντένη απλά θεά χαχα...Ως προς αυτό που περιγράφω, δεν τ' αποκλείω να έχει συμβεί και αν ο βιολογικός πατέρας δεν είναι μαλθάκας, κατ' εμέ έχει κάθε δικαίωμα, να εκφέρει τις αντιρρήσεις του.
Ενώ αν ο Κ νυν σύντροφος τιμωρούσε την υπομαμά, επειδή δέχτηκε τις αντιρρήσεις του πρώην ( και καλώς ή κακώς βιολογικού πατέρα ), θα ήταν μέγιστος μαλθάκας.
Το "αστείο" είναι, ότι μάλλον αρκετοί ξεχνούν δυο πραγματάκια, τα ακόλουθα τρία. 1ο ) Και το ξανάγραψα, δηλαδή ότι τα παιδιά δεν είναι αντικείμενα, για να μας ανήκουν, 2ο) Ότι και οι πατεράδες έχουν λόγο στην ανατροφή των παιδιών τους και 3ο) Ο καθένας μπορεί να διαθέσει εαυτόν όπως στον πέοντα γουστάρει, αλλά μόνο εαυτόν. Τα παιδιά του, δεν είναι ούτε σκώτι, ούτε κεφάλι, ούτε κνήμη του ( δηλαδή δεν αποτελούν όργανα του ). Από κει και πέρα, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και σίγουρα εγώ δεν θα πω σε κανέναν, πως να μεγαλώσει τα παιδιά του. Απλούστατα γιατί δεν μ΄ ενδιαφέρει να το κάνω.
Εδώ κουβεντούλα κάνουμε, λέμε και πολλές μαλθακίες για να περνάει η ώρα, αν πούμε και κανά "ωραίο" που και που, ακόμη καλύτερα... 

 

Έχει συμβεί και συμβαίνει σε διάφορες οικογένειες.
Εννοείται πως ο πατέρας έχει και πρέπει να έχει λόγο στην ανατροφή του παιδιού, αλλά δεν μπορεί να απαγορέψει στην πρώην σύζυγό να ξαναφτιάξει τη ζωή της, είναι εγωιστικό και άδικο νομίζω.

Οι κουβεντούλες εδώ πιστεύω είναι εποικοδομητικές αν δεν είσαι στενομυαλος, ακόμα και οι διαφωνίες.
Διαβάζεις διαφορετικες απόψεις και ανάλογα κρατάς η πετάς, κάτι μένει, κάτι μαθαίνεις, κάτι προβληματίζει  

 

1.Aυτή δεν είναι ποσταχτική, εποχιακή στο δημόσιο είναι με σύμβαση ορισμένου χρόνου, να ξέμε και τι λέμε...
2. Εσύ είσαι ...μορφωμένος, ξέρω μόνον ένα στην ημεδαπή κατά τα θρυλλούμενα... δεν τους γνωρίζω προσωπικά...

@Cinnamon
Μαυρίκιος σκέτος είναι, το Άγιος καπούτ, νιχτ, νάδα...Μάλλον είναι εφεύρεση των ελληνικων τουριστικών γραφείων κάποτε...

 

Πράγματι, ξέρω προσωπικά δύο ζευγάρια, κοντοχωριανοί εδώ σαπέρα παρά κάτω.
Θρυλούμενα έχω ακούσει κι άλλα.

 

Τι το ιερό έχει η λέξη μάνα προς τα παιδιά;
Όσες δεν είναι μανάδες,δεν είναι ιερές για τα παιδιά και δεν βεβηλώνονται ενώ οι μανάδες ναι;

Υπήρξα παιδί αλλά την μάνα μου που τυχαίνει να αγαπάω,την κοιτούσα και την κοιτώ ως έναν απλό κοινό θνητό με τα συν και τα πλην του όπως όλοι μας.
Παρόλο που δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούω αυτό,συνεχίζει να μου κάνει εντύπωση...μου δίνει την αίσθηση ότι θεοποιείται μια κατάσταση και δεν καταννοώ τον λόγο...είναι επειδή μερικά παιδιά θέλουν να θεωρούν τον γονιό ως έναν ατσαλάκωτο βασιλιά που στέκεται στον θρόνο του ισχυρός;Γιατί να το θέλουν;είναι το στήριγμά τους και το προτιμούν να είναι όσο πιο "στέρεο" γίνεται στα μάτια τους;

Η μάνα φτιάχνει την εικόνα της ιερής που δεν πρέπει να βεβηλωθεί;για ποιον λόγο πάλι; επειδή θεωρεί ότι αυτό θα θέλει το παιδί καθώς το ήθελε εκείνη ως παιδί ή το θεωρεί γενικώς σωστό επειδή είναι σωστό για εκείνη;

Τα παιδιά στο τέλος,λατρεύουν μια εικόνα; κι αυτη η εικόνα είναι πιο σημαντική από την αλήθεια;

Τα παιδιά δεν ανήκουν στο κ,πράγμα προφανές από την αρχή του νήματος.Αυτό που δεν είναι προφανές αλλά περνιέται πλαγίως σαν προφανές είναι ότι είναι κτήματα της μάνας.
Δε θα γίνεται ό,τι λέει το κ,καθώς η μάνα ξέρει καλύτερα πάντα ή καθώς είναι "δικά" της...
Μου φαίνεται σαν αγώνας ρίνγκ για το ποιος έχει την εξουσία πάνω στα παιδιά.

Εγώ ξέρω ότι εφόσον δεν υπάρχουν μάνιουαλς θα δεχτεί μια μάνα και βοήθειες και καθοδηγήσεις από οπουδήποτε εμπιστεύεται.Εδώ όλο αυτό ξαφνικά είναι κακό.
Βάζουμε τη λέξη "κυρίαρχος" και όλα αλλάζουνε,έρχεται το πρόβλημα από μόνο του και μας κυνηγάει.

 

Για να καταλάβεις την διαφορά και να μπεις βαθιά στο νόημα του νήματος και τι εξυπηρετεί ως προβληματισμός πρέπει να αποκτήσεις παιδιά, για να έχεις συνολική αντίληψη της κατάστασης.
Θέλεις να σε βοηθήσω να αποκτήσεις ; Ξέρω ένα κόλπο.

Ελα να κάνουμε μια ιερότητα στη ζωή μας, έτσι για αλλαγή.Θα ναι καλή φαση.

Γουστάρεις ;

Υγ : Δεν ξεσκατίζω μωρα, δεν αλλάζω πάνες, δεν ξυπνάω το βράδυ, δεν θηλάζω και δεν μετράω ώρες που πρέπει να φάει.
Στο λέω από τωρα.

 

 

Τα παιδιά έχουν ανάγκη καθοδήγησης ( δεν θα γράψω για ηλικίες, θεωρώ αυτονόητο ότι ένας μαντραχαλάς 40 ετών, θα έπρεπε να είναι ικανός, να τα βγάζει πέρα από μόνος του ). Τον ρόλο του καθοδηγητή, απ' την αυγή του χρόνου, θεωρητικά τον έχει εκείνος που αποφάσισε να τα φέρει σ' αυτό το μπορντέλο ή παράδεισο ή ότι αγαπάτε.
Τον έχει - ξανά θεωρητικά - από επιλογή του κι όχι από υποχρέωση, αφού επιλογή του ήταν εδώ να τα φέρει ( αγέννητο που να χτυπάει πόρτες και να λέει σε κάποιους συλλάβετε με και γεννήστε με, απ' ότι γνωρίζω δεν υπάρχει..όχι ακόμη ).

Το να θεωρεί κάποιος άκυρες τις παρεμβολές στην ανατροφή του παιδιού του χ,ψ,ω τυχάρπαστου βουδουσουμιάρη ή βανίλια ή ότι στα τσακίδια θα ήθελε να είναι, νέου συντρόφου της όποιας μητέρας ή πατέρα ( ξανά βουδουσουμιάρας/η ή βανίλια ή ότι στα τσακίδια θα ήθελε να είναι ), δεν το βλέπω σαν κάτι το εξωγήινο.

Ούτε ενστερνίζομαι την άποψη, ότι επειδή κάποιος θα δήλωνε Κ, θα ήταν σώνει και ντε ο κατάλληλος να καθοδηγήσει και το παιδί κάποιου άλλου. Με τον/την υπό του, ας κάνει ότι γουστάρει, αλλά μόνο με κείνη/ον.
Του μέϊκ θίνγκς σόρτ, ανάμεσα σε όλους όσους δεν θα ήξεραν πού τους παν τα τέσσερα στη διαπαιδαγώγηση ενός μπόμπιρα, πιστεύω ότι είναι καλύτερο τ' όποιο λάθος, να το κάνουν οι ανίδεοι γονείς και όχι να τους το επιβάλλει ο όποιος ανίδεος τρίτος.

Κι εδώ ειλικρινά σταματάω, γιατί αυτή κι αν είναι συζήτηση που πανεύκολα μπορεί να ξεφύγει και να γραφούν και οι μαλακίες του ελέφαντα ( εγώ σίγουρα έχω ήδη γράψει άπειρες ).
Με άλλα λίγα λόγια, αν θέλει κάποιος να πάρει τ' αυγό και να το κουρέψει, μέχρι και μοϊκάνα μπορεί να του κάνει.

Θέλει η μάνα υπό να ακολουθήσει τις οδηγίες/εντολές ( ακόμη και τις υποθετικά κατάφορα άκυρες ) του όποιου Κ της αναφορικά με την ανατροφή του παιδιού της? Γούστο και καπέλο της. Στο τέλος εκείνη θα λουστεί τις όποιες - ξανά υποθετικά - αρνητικές συνέπειες των επιλογών της, όχι ο όποιος Κ της.
Το παιδί ποιος το "μαμεί"? Ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο θα είναι, που θα έχει τα θεματάκια του. Ο έξω κόσμος είναι γεμάτος από εστίες δημιουργίας "θεμάτων" και η γυάλα, μόνο για τα χρυσόψαρα. Πριν κάποιος αποφασίσει να κάνει ένα παιδί, μάλλον θα έπρεπε ν' αποδεχτεί και αυτό τον παράγοντα.

Τέσπα, απ' την στιγμή που κατάλαβα και αποδέχτηκα, ότι για πάρα πολλους σχεδόν τίποτε δεν είναι αυτονόητο ( ούτε ότι ο ήλιος δεν ανατέλλει στη δύση ).
Όπως και ότι δίχως ένα minimum αντικειμενικότητας ( ακόμη κι εκ "συμβάσεως" και για λόγους νοητικής τουλάχιστον οφελείας ) τίποτε δεν "τσουλάει", σπάω απείρως λιγότερο τα σκώτια μου και αποφεύγω να μου φορέσουν τις "πυτζάμες".

 

Ναι βάλε το να το διαβασουμε.