Surrender vs Submission

Λοιπον εχουμε και γραφουμε.
Η παραδοση οπως και η υποταγη ειναι καταστασεις με την διαφορα οτι η μια ειναι ενεργητικη(υποταγη) και η αλλη παθητικη(παραδοση).Η μια ειναι ηθελημενη αποδοχη της πραγματικοτητας ενω η αλλη ειναι η εξαναγκασμο αποδοχη μιας αρνητικης πραγματικοτητας.
Αγαπητε MasterJp φυσικα και μπορει να υπαρξει υποταγη χωρις παραδοση.Μπορει να χρησιμοποιουμε τους ορους δινω τον ελεγχο που να σημαινει παραδιδω τον ελεγχο αλλα αυτο δεν εκφραζει την κατασταση της παραδοσης.Διοτι στην παραδοση δεν δινεις τον ελεγχο εκουσια στον παιρνει ο αλλος με την βια.

 

@Dev δεν υπάρχεις όντως!ειλικρινής η επιγραφή 

 

Αποτελεί αναγνώριση για μένα το σχόλιο σου @vussinada. Ευχαριατώ  

 

προτότυπη η πώληση πάντως...

τό' καψες...

 

Κοίτα μη χάσεις εσύ  

 

πετυχημένη η πώληση πάντως... όλα κι όλα...

 

Κάτι θα ξέρεις..

 

εννοείται...  

 

Είναι αρκετά προβοκατόρικο το ερώτημά σου, λογικό να προκαλέσει αντιδράσεις...
Νομίζω πως κάτι πιάνω από αυτό που εννοείς.
Η παράδοση δεν ξέρω αν είναι απογυμνωμένη από επιθυμία. Το βρίσκω δύσκολο. Θα μπορούσε να μην έχει προσδοκία, κάτι που συχνά έχει η διάθεση υποταγής, αλλά χωρίς επιθυμία δεν γίνεται τίποτα.
Είναι αρκετά ιδεολογικοποιημένη θεώρηση αυτή περί δημιουργικής αποδοχής της πραγματικότητας.
Η αλήθεια είναι πως τέτοιες συνθήκες δεν συντρέχουν παρά σπάνια στην ζωή του καθενός από μας. Να αναγνωρίσεις το αναπόδραστο και να παραδοθείς σε αυτό.
Σε κάθε περίπτωση το τι είναι γνήσιο και τι νόθο, δεν ορίζεται από την υποταγή ή την παράδοση, αλλά από την αλήθεια που ενέχει και την ορμή που υφίσταται (ή την ενόρμηση, αν θες).
Σε κάθε περίπτωση είναι διαφορετικά πράγματα, το ένα ανεπεξέργαστο, μοιάζει απόλυτο, αλλά δεν είμαι σίγουρη και τόσο γι΄αυτό, το άλλο ντυμένο με όλο αυτό το υποτιθέμενο πλαίσιο (ή και όχι). Θεωρώ πως δεν αφορούν τους ίδιους ανθρώπους και τα δύο.
Κάποιοι αρέσκονται στο ένα, άλλοι στο άλλο, τόσο απλά.
Δεν χρειάζονται αφορισμοί, φρονώ, γενικώς.

 

Δεν υπάρχει λόγος, δεν είναι ο δρόμος μου.

 

Εννοείται!Για κάτι τέτοια νήματα ζω  Μου έφτιαξε τη νύχτα! (Δε το λέω κακοπροαίρετα)

Και τώρα στα του νήματος,μην είμαστε εκτός θέματος...

Κατά τη δική μου γνώμη και τα δυό είναι αληθινά και γνήσια.Η παράδοση και η υποταγή δεν είναι αντίθετες έννοιες.

Αν η επιθυμία είναι ειλικρινής,όποια ένταση και να έχει δεν μπορεί να δρα υπονομευτικά αλλά βοηθητικά.Υπονομευτικά δρούν μόνο οι υπέρμετρες ή ψεύτικες προσδοκίες.
Ιδίως αν υπάρξει κιόλας προσπάθεια επιβολής προσδοκίων/φαντασιώσεων όπως τις απαιτήσεις τύπου: "θέλω να βρω αφέντρα,να τη λατρεύω φιλώντας τα παπούτσια της" ή "ο σωστός κ δε θα μου κάνει.......γιατί πρέπει να σέβεται......"

Για να έχει διάρκεια η παράδοση και να καταλήξει σε υποταγή,χρειάζεται εκ των υστέρων έστω να υπάρχει η σκέψη στο υ ότι κατά βάθος τη θέλει αυτή τη θέση αλλιώς θα "κλωτσήσει" μια και καλή.
Επομένως η επιθυμία είναι δημιουργική αποδοχή της πραγματικότητας κι όχι η κατίσχυση χωρίς την επιθυμία του υ