Έλεγχος του μυαλού.

Δεν με καλύπτει όμως η θεωρία αυτή, μάλιστα όσο περισσότερο το σκέφτομαι τόσο περισσότερο τείνω να υποστηρίζω το αντίθετο, μεταξύ των αγελαίων θηλαστικών (και όχι μόνο) υπήρχε ανέκαθεν και εξακολουθεί να υπάρχει ισχυρότατος ανταγωνισμός με στόχο την εξουσία και το κύρος, άσε που οι παππούδες μας, λέγανε πως η "ανθρωπεία φύσις" είναι να κυριαρχεί κανείς στον άλλον, όταν μπορεί , όχι να κυριαρχείται .
Εν πάση δε περιπτώσει, η μετέπειτα υπακοή και προσαρμογη των ηττημένων αρσενικών (οταν και όπου δεν εκδιώκονται) και των θηλυκων της αγέλης στον ισχυρό της αγέλης , αλλους σκοπούς υπηρετεί πρωτίστως και όχι την σεξουαλική ικανοποίηση ή εγκαυλότητα , η οποία απο την άλλη αν λείψει απο τα επιθυμούντα να παραχωρούν τον έλεγχο υποτακτικά άτομα, για τον χ ψ z λόγο ,αμφιβάλλω τα μάλα κατα πόσον θα αρέσκονται να ελέγχεται το μυαλό και να κατευθύνεται η σκέψη τους.
Οπότε, το αρχικό μου ερώτημα...

↑
Προσωπικά σκέφτομαι χαρούμενα υποτακτικά, με απασχολεί όμως τι είναι αυτό που τα κάνει χαρούμενα, και όταν διαβάζω πόσο ανακουφισμένα, γαλήνια και λυτρωμένα νοιώθουν σαν αφήνονται να τους κατακυριευσουν το μυαλό και τα θέλω, αναρωτιέμαι το γιατί, το πραγματικό γιατί, that's all....

παραμένει...

 

Δυστυχώς δε μπορώ να σου απαντήσω το γιατί σου.
Θα σου πω όμως,πως κάποια πράγματα δε χωράνε πάντα σε λέξεις.
Απλά τα νιώθεις και τα βιωνεις.
Κι αν προσπαθήσεις να τα εκλογικευσεις,χάνουν μέρος της μαγείας τους.

 

χιουμορ έχετε. το λιγότερο.  

ο «στόχος» στα αγελαία δεν υπήρξε ποτέ κάποια απροσδιόριστη εξουσία ή κύρος. οι θηλυκές ήταν/είναι.
σε παπούδες οποιουδήποτε και εγκαυλότητα δεν αναφέρθηκα ξεχωριστά.  

 

Οτι έχουμε χιούμορ, έχουμε, το ομολογώ! 

Για τα αγελαία εν γένει έχεις δίκιο, για τους ανθρώπους όμως θα επιμείνω, οι θηλυκές έπονται , σαν συνέπεια απόκτησης εξουσίας και κύρους.
Απο κεί και πέρα , η σκέψη μου ακολούθησε τους δικούς της συνειρμούς.

 

γιά το χιουμορ καμμιά επιφύλαξη...

επειδή λοιπόν οι άνθρωποι είναι αγελαία θηλαστικά, έλεγα από πριν οτι αυτή η καχύποπτη αναζήτηση του γιατί αρέσκονται στον έλεγχο του μυαλού δεν έχει βασιμότητα, αλλά είναι μεταπροϊόν της επινόησης των παπούδων οτι οι θηλυκές και η συγκρότησή τους έπονται. επινόηση χρήσιμη βέβαια από παραγωγική και τεχνολογική άποψη. επινόηση όμως. φορετή. ακόμη (και για πάρα πολύ ακόμη) αχώνευτη στη βιολογία μας.

 

Είναι ...όλο λάθος..!

 

Λέγεται και πολιτική... Ή για να τα λέμε καλύτερα, είναι η μαμά της πολιτικής από τον καιρό που ψιλομιλήσαμε ως είδος...

 

Ίσως γιατί η υποτακτικοτητα στα θηλυκά δεν αφορά μόνο την καυλα τους.
Ίσως γιατί κάποια θηλυκά κουβαλούν ακόμα στο dna τους τα πρωταρχικα χαρακτηριστικά της ράτσας μας.
Αυτό που μετράει όμως τελικά, δεν είναι να βρίσκουμε την ερωτική έκφραση που μας ταιριάζει? Και να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και με τους άλλους?
Όποιος λοιπόν βρίσκετε στην κατάσταση που περιέγραψες ( χαρούμενο, ανακουφισμένο, γαλήνιο, κτλ) δε νομίζω πως έχει όρεξη να το αναλύσει, αλλά να το ζήσει .

 

Συμφωνώ με τον @underherfeet, πως ο έλεγχος του μυαλού συνεπάγεται (και ενδεχομένως ισοδυναμεί κιόλας) με χειραγώγηση. Και η χειραγώγηση κατά κανόνα έχει θετική έννοια, αυτή της καθοδήγησης.

Για να επιτευχθεί όμως ο έλεγχος του μυαλού ενός υ από ένα Κ, υπάρχουν δύο περιπτώσεις: συναινετικά και μή.

Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για την εθελούσια παράδοση του ελέγχου του μυαλού ενός υ, οπότε το έτερο πρόσωπο είναι Κυρίαρχος (ο οποίος παραλαμβάνει τον έλεγχο),
ενώ η δεύτερη περίπτωση αφορά σε τρόπους κατάκτησης (του ελέγχου του μυαλού ενός υ), οπότε το έτερο πρόσωπο είναι απλά ένα χειριστικό άτομο (ο οποίος κερδίζει τον έλεγχο)

Προσωπική μου άποψη, ότι εκεί υπάρχει μια λεπτή γραμμή, η οποία διαχωρίζει έναν Κυρίαρχο από έναν χειριστικό.

 

Δεν πάει τίποτα με τίποτα;
Ολα σου κλωτσάνε;
Δηλαδή....

  ;;;;;