Νάρκισσοι-σχέσεις, πως μπλέξατε μαζί τους, πως να ξεμπλέξετε, αν θέλετε!

Καταδρομική !

Απομυθοποιώντας το αφήγημα περί κακοποιητικών ναρκίσσων και αθώων θυμάτων , που επιπροσθέτως δυσκολεύονται και να απεμπλακούν , επισημαίνω πως άτομα με έλλειμμα υγιούς ναρκισσισμού , με ασταθή και εν αμφιβόλω αυτοεικόνα καθώς και ανεπαρκή συναισθηματική αυτοεπένδυση , τείνουν να συγχρωτίζονται και να σαγηνεύονται από εγωκεντρικούς ανθρώπους ,ταυτιζόμενοι μαζί τους . Αντλώντας λάμψη και κλέος φαντασιακό ως επί το πλείστον , αποπειρώνται με αυτόν τον τρόπο ( μέσω της ταύτισης ) να καλύψουν τον προσωπικό τους απωθημένο , ανεσταλμένο ναρκισσισμό .

Ουδείς εκ των δύο , και συνάμα αμφότεροι , ¨αξιόμεμπτοι " . Πάντα το νόμισμα ένα , οι όψεις δυο .

Όπερ έδει δείξαι .

Επιχείρηση εξετελέστη με επιτυχία . Επιστροφή στη βάση .

 

Δεν ήξερα ότι ο Νάρκισσος ήταν ο δίδυμος αδελφός της Ηχούς. Νάρκισσος και Ηχώ, τέλειο δίδυμο.

 

Δεν θα αναφερθώ στους ανθρώπους που μπορούν να διαγνωστούν με ναρκισσιστική διαταραχή αλλά σε ανθρώπους που έχουν ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά παραπανω από τον μέσο ορο και θα αναρωτηθώ γιατί το μυαλό μας πάει συνήθως στους Κ όταν αναφερόμαστε σε κάτι τέτοιο.

Έχω δει καταστάσεις Κ/υ που η αυτοαναφορικοτητα, η ανάγκη για προσοχή και εστίαση στο άτομο τους κλίνει τρομερά στο υ μέρος. Μάλιστα ειδικά σε πιο νέα Κ έχω παρατηρήσει τρομερή διάθεση να ικανοποιήσουν αυτή την ανάγκη του υ πιστεύοντας πως έτσι κατακτούν τον ποθητό μέγιστο έλεγχο. Ποιος χειρίζεται ποιον όμως σε κάποιες απο αυτές τις περιπτώσεις;

Αν ορισμενα υ επιθυμούν να γνωρίζει όλη την ώρα το Κ του τι κάνει και να ελέγχει κάθε του κίνηση δεν μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να μεταφραστεί αυτο ως ανάγκη να είναι το επίκεντρο της προσοχής του; Δεν κρύβει ένα "ασχολήσου μαζί μου;" Κάθε του κίνηση γίνεται ακόμα πιο ξεχωριστή γιατί έχει έναν μόνιμο θεατή. Οι καθημερινές αναφορές δεν μπορούν να είναι μια ανάγκη πάλι για προσοχή; Κάτσε να διαβάζεις με τις ώρες τις σκέψεις μου μέσα στην μέρα.
Όσο πιο πολύ το ελέγχει το Κ του τόσο πιο πολύ ασχολείται μαζί του. Το Κ αποφασίζει αλλά το υ τελικά αποκτά αξία καθώς είναι το επίκεντρο της προσοχής.
Ολοι οι προβολείς επάνω στο υ! Η χαρά του εγωκεντρισμού.

Αναρωτιέμαι αν τα συγκεκριμένα υ θα άντεχαν μια Κυριαρχία που δεν θα είχε αυτά τα στοιχεία. Αν ο χρόνος του Κ ήταν περιορισμένος και αποκλειστικά διαμορφωμένος στις ανάγκες του Κ. Αν ο έλεγχος κινούνταν εκεί που βολεύει το Κ και όχι με τρόπο που ενθαρρύνει την αυτοαναφορικότητα τους και την συνεχόμενη ανάγκη για θέαση των συναισθημάτων και της καθημερινότητας τους. Θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως υ ΚΑΙ με αυτό τον τρόπο;

 

Γιατί είναι ναρκισσιστικο να του αρέσει ο συνεχής έλεγχος του Κ?
Και αν το Κ το θεωρεί έτσι μήπως θα ήταν καλύτερα να ψάξει για άλλο υ που θα αρέσκεται σε λιγότερο έλεγχο και το υ για άλλο Κ που αρέσκεται σε συνεχή έλεγχο?
Το ζητούμενο είναι να είναι και οι δύο ευχαριστημένοι μέσα στη σχέση για να υπάρχει δέσιμο και συνέχεια σε αυτήν διαφορετικά κάποιος θα κουραστεί και θα την κάνει κάποια στιγμή.
Δεν νομίζω πως υπάρχει "πρέπει" στις σχέσεις, αν θέλει η νύφη και ο γαμπρός τύφλα να χει ο πεθερός.

 

Όσο πιο πολύ τους αγκαλιάζετε, τόσο λιγότερο Νάρκισσοι γίνονται. Κάποτε με ρώτησαν τι θα έκανες σε έναν Νάρκισσο και είπα, θα τον αγκάλιαζα μέχρι να αρχίζει να ακούει την καρδιά μου.

 

Με μια μικρή επισήμανση ... Αν είναι όντως Ναρκισσος, όσο και αν τον αγκαλιαζες εκείνος θα συνέχιζε να ακούει μόνο την καρδιά του.

 

Θα σου φέρω μια ψυχούλα να την αγκαλιάζεις ακατάπαυστα να ησυχάσει η οικογένεια μου.ακατάπαυστα όμως, Ναι?
Μη μασισεις και μας τη φέρεις πίσω σε καμία εβδομαδα...
Μπορώ να σου κόψω και μισθό άμα θέλεις για να την κρατάς με μεγαλύτερη θερμή!

 

Τελικά σε τι διαφέρει ο Ναρκισσος από τον εγωιστή και τον εγωπαθη;
Εννοώ τελικά μήπως είμαστε όλοι/ες λίγο έως πολύ Νάρκισσοι ή μήπως τελικά είναι ελάχιστοι οι Νάρκισσοι και πιο πολύ κυριαρχεί το στοιχείο του εγωισμου;

 

εγω εχω να πω πανω σε αυτο "ας αφησουμε τους εγωισμους να κοιταξουμε και λιγο τον εαυτο μας"

 

Όταν ξεφεύγουμε απο τα όρια του εγωισμού που λιγο πολύ ολοι έχουμε, και περνάμε σε εγωπαθειες, που λίγο πολύ όλοι έχουμε. Ενας τύπος εγώπαθειας μπορεί να είναι και ο Ναρκισσισμός... Που λίγο πολύ όλοι έχουμε. Στο λίγο πολύ είναι όλο το σύστημα μας, αυτές οι ποσότητες καθορίζουν τις ισορροπίες και οι ποιότητες το είδος της ισορροπίας αυτής.
Λέγοντας ισορροπία εννοούμε την λειτουργική κατάσταση, με δυσκολίες και εμπόδια που ρυθμίζονται όπως λιγο πολύ όλοι μας.

 

Όλοι; Όλος ο ανθρώπινος πληθυσμός δηλαδή λειτουργεί έτσι;

 

Υπάρχουν δύο λέξεις, περιφάνεια (όπως επιφάνεια) και υπερηφάνεια ή υπεραφάνεια. Η πρώτη σημαίνει το περίβλεπτο (αυτό που φαίνεται γύρω -γύρω), το ευδιάκριτο, το απολύτως φανερό και άρα φωτεινό, καθαρό, ο περιφανής ή περίφανος άνθρωπος.

Η δεύτερη σημαίνει αλαζονεία, τον υπερφίαλο (υπέρ αφανής).

Το ρήμα φαίνω, φαίνομαι αλλά και φάος, φως, με το περί σχηματίζει την πρώτη, με το υπερ (πάνω από) σχηματίζει τη δεύτερη. Έτσι, άλλο η (υ)περηφάνεια ή περηφάνια κι άλλο περιφάνεια.

Τα πράγματα μπερδεύτηκαν πολύ όταν η λέξη υπερηφάνεια έχασε το αρχικό Υ … κι έγινε περηφάνια με αποτέλεσμα να ξεχαστεί η λέξη περιφάνεια. Όμως δεν είναι ένα γράμμα που κάνει τη διαφορά αλλά μία ολόκληρη πρόθεση!

Οι περίφανοι άνθρωποι δεν είναι αλαζόνες, αντίθετα είναι εκείνοι που δεν κρύβουν τις πράξεις τους (έστω και λανθασμένες), που δεν είναι ύπουλοι και ψεύτες, δηλαδή εκείνοι που δεν έχουν κάτι σκοτεινό να κρύψουν στη ζωή τους και στην ιστορία τους, αντίθετα γίνονται φωτεινό παράδειγμα.

Έτσι η περιφάνεια πάει μαζί με την ταπεινοφροσύνη της οποίας αντίθετο είναι η υπερηφάνεια!

Πηγή: aienaristeyein.com