Νάρκισσοι-σχέσεις, πως μπλέξατε μαζί τους, πως να ξεμπλέξετε, αν θέλετε!

Δε μπλέκεις.  

 

Το θέμα του νήματος είναι "Ο Νάρκισσος "
Και φυσικά είναι δική μας ευθύνη το ποιον επιλέγουμε.
Όποιος δεν μαθαίνει από τα λάθη του είναι καταδικασμένος να τα επαναλαμβάνει  

 

Υπάρχουν και χειρότερα, αυτό είναι πταίσμα...
Αυτά και τα χειρότερα είναι παραγωγή δεκάδων ομάδων ΑΡΧΑΙΟΒΛΑΜΕΝΩΝ μερικές από τις οποίες παράγουν διαμάντια αρλούμπας.
Έχουν θέση/γνώμη/άποψη επί παντός επιστητού ανεξαιρέτως και ερμηνείες από φόρα-παρτίδα/ό,τι λάχει και κάτσει. τύπου Λιακόπουλος, έως "και καλά" ψαγμένες ως εκεί που δεν πάει άλλο...
Αυτές οι ομάδες, στην ουσία δεν έχουν καμιά διαφορά από μεγαλύτερης κλίμακας μορφώματα/ομαδοποιήσεις που υπάρχουν οπουδήποτε, από τους μεγαλύτερους κομματικούς μηχανισμούς έως τους μεγαλύτερους δημοσιογραφικούς οργανισμούς (ακόμα και ιδιωτικές επιχειρήσεις, σπανιότερα όμως), γεγονός που τους εξασφαλίζει κατά καιρούς καλή πρόσβαση και επικοινωνία, της μαλακίας που τους βαράει κατακέφαλα, σε μαζικότατο επίπεδο.
Αντίθετα με ό,τι νομίζεται, πως δηλαδή είναι άτομα χαμηλής ή μέτριας το πολύ μόρφωσης και εκπαίδευσης, το ποσοστό τους είναι διαχρονικά σταθερό και ισοκατανεμημένο σε κάθε οικονομική βαθμίδα, κοινωνικό στρώμα και μορφωτικό επίπεδο, ακόμα και σε πολιτικές προτιμήσεις.
Το φαινόμενο είναι διεθνές με μικρές ποσοστιαίες αποκλίσεις.
Απλώς οι "δικοί μας" έχουν μεγαλύτερη δεξαμενή άντλησης γεγονότων και ιστορίας, που πλουτίστηκε εντονότατα από την δεκαετία του '70 και μετά, με αποκορύφωση την προηγούμενη δεκαετία.
Η τελευταία τους απόπειρα ερμηνείας του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού μοντέλου, που υποτίθεται πως είναι πολύ χάι κιετς, και πρόσφατα "έσκασε μύτη" σε μέινστριμ ιστοσελίδες, είναι καταπληκτικά αληθοφανής, σε σημείο που "σοβαροί" οικονομικοί αναλυτές να της αφιερώνουν χώρο και να τοποθετούνται επί του θέματος.
Ως υφιστάμενες ομάδες είναι η χαρά αφενός του κάθε προπαγανδιστή αφ' ετέρου του κάθε είδους διασκεδαστή, λόγω του χαμηλού κόστους που απαιτεί η διαχείριση και η εκμετάλλευσή τους.
Έδιτ:
Και φυσικά ναρκισσεύονται ασυστόλως με την πάρτη τους, που λένε α-τι-ωραία τις μπαλαφάρες τους...

 

Το θέμα του νήματος όμως λέει και "πως μπλέξατε μαζί τους"... εκεί ερχόμαστε να πούμε τη γνώμη μας μιας και ήδη έχει γίνει τόσο μεγάλη ανάλυση...επιστημονική ή μη για το, τι είναι και τι δεν είναι ο νάρκισσος.  

 

Δεν διαφώνησα αν αυτό κατάλαβες  

 

Δεν ήταν θέμα διαφωνίας. Απλά διευκρινίσεις πάνω σε αυτό που έγραψες.  
Μιας και όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ το συγκεκριμένο νήμα δεν πραγματεύεται μόνο το τι είναι ο νάρκισσος.

 

Μέχρι στιγμής το παρόν νήμα με έχει διαφωτίσει μόνο για το τι ΔΕΝ είναι ο νάρκισσος.

 

Η αγκαλιά δυναμώνει την αίσθηση που έχει για αυτόν που τον αγκαλιάζει. Αν η αίσθηση που έχει για αυτόν είναι 0 ή αρνητική τότε το αποτέλεσμα θα ήταν;

 

Ποσο συμφωνώ! Θα με μαλώσουν για παρορμητισμό, αλλά είπα να μην έχω χρωστούμενα να κουβαλώ στο 2019 και χρωστώ σ αυτό το νήμα μια απάντηση που να βγαίνει απ την ψυχή μου και όχι απ την λογική μου.

Το να αναλαβω την ευθυνη που αναλογει σε μενα, τόσον όσον αφορά το πως έμπλεξα, γιατί παραμένω, όσο και το γιατί ασχολούμαι τόσο πολύ με το τι είναι ο απέναντι λες και προκειται να τον διορθωσω εγω ο "υγιής", εγώ ο "σωτήρας" εγώ ο "μάρτυρας", εγώ το θύμα, εγώ ο κρυπτονάρκισσος, χρειάζεται να έχω το λιγότερο προσπαθήσει να εσωτερικεύσω το γαμημένο locus of control. Να πάψω να είμαι αντιδραστική και να γίνω προνοητική.Να πάψω να ψάχνω φταίχτες και να ψαξω λύσεις και έχοντας επίγνωση πως πολλά και πολλοί μπορούν να φταίνε, για το που βρίσκομαι σήμερα, αλλά τον μόνο άνθρωπο που πραγματικά παίζει να μπορέσω ποτέ να βοηθήσω, είναι τον εαυτό μου και μπορεί να μην φταίω για τα όσα συμβαίνουν γύρω μου, αλλά φέρω 100% ευθύνη για το τι κάνω εγώ γι αυτό.

Κατινιες κατ εμενα ήταν πάντα οι συζητήσεις που έκαναν στα διπλανά τραπέζια ή στα κομμωτήρια για το τι γουρούνια είναι οι κακοί άντρες, και το θεμα που συζητείται από τα "θύματα" όσων διέγνωσαν εαυτό ως "θύματα" των εχοντων χαρακτηριστικά νάρκισσου ή ναρκισσιστικό σ'υνδρομο, είναι μια μετεξελιξη της ίδιας αντίληψης και εισπράττω ως παρόμοια πράγματα. Που παραδέχομαι κι εγώ έτυχε να πέσω στην λούμπα να κάνω. Τα περι νάρκισσου μοδάτες κατινιές δεν λέω, αλλά ρε παιδί μου αν δεν πας τους ναρκισσους πάψε να ασχολείσαι μαζί τους και ασχολησου με το πως εσυ να παψεις να επιλεγεις όσους απλά επιβεβαιωνουν αυτο που ηδη πιστευεις βαθια μεσα σου για τον εαυτό σου, που παίζει να είναι πολλά πράματα. από την πεποίθηση ότι είσαι ένα σκουπίδι που μόνο με όσους σε αγνοούν και περιφρονούν αξίζει να σχετίζεσαι, είτε για να ταΐσεις το σύνδρομο του σωτήρα που ψάχνει αιώνια κάποιον να τον σώσει, γιατί είναι καλός να ασχολείται μόνο με την "διάσωση" των άλλων, είτε γιατί αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος που σε βάζει έστω και καθ αυτό τον τρόπο, στο κέντρο του μικρου μιζερου κοσμου σου. Το να σε λυπούνται, να σε οικτιρουν και να σου λεν, αχ καημενούλα, ναι όλοι είναι γουρούνια και εκμεταλλεύονται την αγνη αθωα κοκκινοσκουφιτσ-μάρτυρα.

Χίλιες φορές να είμαι νάρκισσος και να σχετίζομαι με νάρκισσους από το να καταντώ εκείνη που ψάχνει τρόπους να θυματοποιηθεί, κι αν δεν τους βρίσκω να τους φαντασιώνομαι, μόνο και μόνο για να κερδίσω τον όποιο τίτλο φαντάζεται πως κερδίζει, εκείνος που επιλέγει για τον εαυτό του πάντα να ψάχνει ποιος του φταίει που δεν του βγαίνει η ζωή όπως νομίζει ότι του αξίζει, αντί να αναλώσει τον χρόνο του προσπαθώντας να καταλάβει πρώτα τον εαυτό του. Που είναι ο μοναδικός πραγματικά νάρκισσος για τον οποίο πραγματικά μπορεί να κάνει κάτι.

Καλη χρονιά να έχουμε.  

 

Έχω τοποθετηθεί για το θέμα που πραγματεύεται το νήμα, στο παρελθόν.

Η απάντηση μου τώρα, αφορούσε συγκεκριμένο σχόλιο. Στο οποίο δεν έκανα διαχωρισμό ανάμεσα στους "διαταραγμένους" και "α-διατάραχους", γιατί δεν πιστεύω πως υπάρχει το τελευταίο είδος.
Η διαταραχή είναι ότι πιο φυσιολογικό.

Πάσχουμε όταν δεν υπάρχουν οι υποδομές να κουράρουμε σωστά μια αρρώστια/ μια διαταραχή.

Αυτός με τα ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά δεν πάσχει, γιατί το ρυθμίζει. Υπάρχει η πιθανότητα να μπορεί να το ρυθμίσει καλύτερα, στην πορεία θα κάνει λάθη. Όλοι μας ρυθμίζουμε τις διαταραχές μας. Αυτό που λένε "ο καθένας με την διαταραχούλα του" είναι μεγάλη κουβέντα.

 

Το ότι όλοι έχουμε τα θέματα μας δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μια κλίμακα στην οποία υπάρχουν διαβαθμίσεις.

Είναι άλλο το "διανύω μια καταθλιπτική περίοδο επειδή μόλις χώρισα/έχασα τη δουλειά μου" το οποιο είναι περαστικό και οι περισσότεροι άνθρωποι το περνάνε, από τον μανιοκαταθλιπτικό ο οποίος πρέπει να ρυθμίζει με φάρμακα ενδεχομένως και για όλη του τη ζωή την χημεία του εγκεφάλου του.

Είναι άλλο το "πολλές φορές κοιτάω την πάρτυ μου" από το έχω ναρκισσιστική διαταραχή και κατ'επεκταση τρομερά μεγάλη δυσκολία να συναίσθανθώ η να ενδιαφερθώ για τα αισθήματα των γύρω μου οποίες κι αν είναι οι συνθήκες.

Είναι άλλο το "νιώθω άσχημα αν με εγκαταλείψουν" από το πώς το βιώνει κάποιος με εξαρτητικη ή οριακή διαταραχή προσωπικότητας.

Δεν τα διαχωρίζω ούτε εγώ σε φυσιολογικό και μη φυσιολογικό, όλα ανηκουν στην ποικιλία του ανθρώπινου πληθυσμού, αλλά δεν μπορούμε θεωρώ να διαχειριστούμε ή να εξετάσουμε τις πρώτες περιπτώσεις με τις δευτέρες με τον ίδιο τρόπο. Το να γνωρίζουμε κάτι καλά σημαίνει και να εντοπίζουμε τα συγκεκριμένα του χαρακτηριστικα και να το διαχωρίζουμε από κάποια αλλα. Δεν είναι κακό, είναι μια ρεαλιστική προσέγγιση με όσο το δυνατόν περισσότερα δεδομένα.
Βοηθάει και τους άλλους, και εμάς, οποιοι και αν είναι οι άλλοι, οποιοι κι αν είμαστε εμείς.

 

Δεν είμαι τόσο σίγουρη γι αυτό. Η παραπληροφόρηση είναι η Νο 1 εχθρός των ψυχικών διαταραχών και δεν έφτασε τυχαία στη λίστα, τοπ.