Φθόνος

Έναυσμα γι αυτό το νήμα, μια προτροπή ενός ψυχολόγου που παρέθεσε η μπρέντα:

κι αναρωτήθηκα ποιοι πιθανοί τρόποι υπάρχουν για να μην προκαλώ και να οξύνω ή εκτίθεμαι σε καταστάσεις και ηθελα να ακουσω τις σκεψεις σας πανω σ αυτό.

Διαχωρίζω την ζήλεια από τον φθόνο:
«“Η ζήλια” . . . δηλώνει την επιθυμία κάποιου να έχει ό,τι και ο άλλος, ενώ “ο φθόνος” δηλώνει την επιθυμία του να στερήσει από τον άλλον αυτά που έχει». Ο φθονερός άνθρωπος, όχι μόνο δυσφορεί με αυτά που έχουν οι άλλοι, αλλά επιθυμεί και να τους τα αφαιρέσει.

Ζήλεια έχω νιώσει πολλές φορές, μία μόνο φορά αναμίχθηκε με φθόνο. Και ηταν ΦΡΙΚΤΟ για μένα, τόσο που έκανα ότι χρειάστηκε για να το ξεπεράσω, γιατί πραγματικά 'ενιωσα στο πετσί μου αυτό που ειπε ο Σωκράτης: “Ο φθόνος είναι παιδί της αλαζονείας, εργάτης της εκδίκησης, αρχηγός μυστικής επανάστασης και διαρκές βάσανο της αρετής. Ο φθόνος είναι βόρβορος της ψυχής, δηλητήριο κι υδράργυρος που φθείρει τη σάρκα κι αποξηραίνει τον μυελό των οστών” και μια και έχω συνειδητά επιλέξει την κατεύθυνση της Αρετής, δεν θα μπορούσα να επιτρέψω να τον κουβαλώ. Εγωκεντρικά μιλώντας πάντα, αποφάσισα πως δεν θα μολύνω εγώ την ψυχή μου για κανέναν και τίποτα

Δεν είχα βιώσει φθόνο προς το άτομο μου για πολλά χρόνια, ήμουν χοντρή και το πάχος θεώρησα πως είναι η καλύτερη προφύλαξη από τον φθόνο των άλλων, και πριν 2 χρόνια συνέβη κάτι και "ένιωσα" τον φθόνο προς εμένα και βρεθηκα να βιωνω ενα σοκ που μου πηρε μια βδομαδα να ξεκαθαρίσω και μερικούς μήνες να αποφασισω πως θα διαχειρίζομαι. Έκλαιγα και αδυνατούσα να κατανοήσω, πως είναι δυνατόν κάποιος που ειχε μαλιστα ευεργετηθεί από μένα, που γνωριζε την μακρια και δύσκολη διαδρομή, μέχρι να ξεφορτωθώ τα παραπανίσια κιλά, μπορούσε να βγάλει τόση κακία και αδυνατούσα να κατανοήσω τους λόγους!

Στο παρελθόν ο τρόπος με τον οποίο επέλεξα αυτοκαταστροφικά και ασυνειδητα να αποφύγω τον φθόνο, ήταν με το να γίνω κάποια που δεν τον προκαλεί. Για να "προφυλαχθώ και να μην εκτίθεμαι σε καταστάσεις που προκαλουν και οξυνουν αυτο το συναισθημα" και δεν μου βγηκε σε καλό.

Οπότε πρόπερσι συνειδητοποιούσα ότι το να αρχίσω να τρώω και να ξαναπάρω το λίπος που έτρωγε τα χρόνια μου, για να μην βιώνω τον φθόνο των άλλων, δεν είναι λύση και πρέπει να προσπαθήσω να αλλάξω αφήγηση και να δω τον φθόνο τους, όπως πρότεινε ο πατέρας μου:
Ως ένδειξη ότι είμαι σε σωστό δρόμο και αυτό που κάνω το κάνω καλά.

Φέτος κατάλαβα ότι προχώρησα προς το δεν ειναι δικη μου δουλεια αν ο αλλος φθονει, "δεν έχει να κάνει με μένα και δεν αξιζει να χάσω το παραμικρό λεπτό γι αυτό, έτσι το σημειώνω μεν, για να είναι έτοιμες οι άμυνες αν χρειαστεί να προστατέψω εαυτό, αλλά το θεωρώ απλά ως αδυναμία του απέναντι με τον εαυτο και μου προκαλεί οίκτο για τον "βορβορο της ψυχής" του και απλά κρατώ τις αποστάσεις μου στο μέτρο του δυνατού.

Ειλικρινά θα χαρώ πολύ να ακούσω πως διαχειρίζεστε εσείς τέτοιες καταστάσεις και να εμπλουτίσω την βάση δεδομένων με εμπειρίες και απόψεις και ματιές άλλων.  

Καλή Χρονιά να έχουμε!

 

Αγαπητή @lara καταρχάς συγχαρητήρια που κατάφερες και νίκησες τον αγώνα με τα κιλά και καλή χρονιά και σε σένα.
Ενας καλός τρόπος να μην προκαλείς τον φθόνο είναι να κρατάς την ευτυχία σου για τον εαυτό σου.
Είναι αλήθεια πως ελάχιστοι χαίρονται με την ευτυχία και τα επιτεύγματα του άλλου.
Και να βγάζεις απ τη ζωή σου τα "σκουπίδια" όπως τα λέω εγώ, αυτούς δηλαδή που τη δηλητηριάζουν, σε μένα τουλάχιστον αυτά τα δύο έχουν δουλέψει  

 

Δική μου δουλειά είναι να μην επιτρέπω στον εαυτό μου να νιώθει τέτοια συναισθηματα.
Μια φορά στη ζωή μου έχω φτάσει οριακά να νιώσω φθόνο,χωρίς να φταίει κιόλας το άτομο που ήταν αποδέκτης.
Ευτυχώς κατάλαβα αρκετά νωρίς τι συμβαίνει μέσα μου και πριν δηλητηριαστω,έφυγα από την άρρωστη κατάσταση.
Πότε ξανα και για κανέναν.

Τώρα,αν υπάρχει άτομο που νιώθει φθόνο για μένα,δε με αφορά καθόλου.
Όσο δε μπερδεύονται στα πόδια μου και δε μου δημιουργούν πρόβλημα,ας κάνουν ότι θέλουν.

Καλή χρονιά Λαρα!

 

Το να προκαλείς το φθόνο είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, αποκάλυψης το μοντέλων που σου μοιάζουν.

 

Υπάρχουν πολλοί "μαυροι" που φθονουν, έτσι γιατί είναι "μαύροι ανθρωποι".

Δεν ξεφεύγεις με τιποτα.

Μέτριαζεις όμως το εις βάρος σου αποτέλεσμα του φθόνου, αν είσαι χαμηλού προφίλ και κάνεις οτι κάνεις με μια προσοχή στο πόσο και σε ποια κανάλια (δεν) το διατυμπανιζεις.

Αν από την άλλη είσαι υπερβολικά φιλοδοξος, θα πρέπει να μάθεις να ζεις με το φθόνο των αλλων.

 

Για τον φθόνο των άλλων απέναντι σου δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, για τον δικό σου... ίσως.

 

Με είχε απασχολήσει, σχεδόν ένα χρόνο πριν, στην προσπάθεια μου να καταλάβω συγκεκριμένες συμπεριφορές προς το άτομο μου...
Είχα διαβάσει, τότε, κάποια κείμενα που αφορούσαν στην ζήλεια, το φθόνο, την κακία.
Δεν με ενοχλούσε αλλά μου προκαλούσε κάτι σαν θλίψη για τα άτομα αυτά.
Και ήθελα να δω αν υπήρχε κάτι που μπορούσα να κάνω για να μην νιώθουν έτσι.
Κατέληξα πως είναι δουλειά που ο καθένας οφείλει να κάνει με τον εαυτό του.
Το να διατηρήσει κάποιος την ταπεινότητα ή την μετριοφροσύνη του, μπορεί να βοηθήσει στο να μην πυροδοτηθουν τέτοια συναισθήματα και συμπεριφορές. Και πάλι δεν είναι σίγουρο.
Δεν μπορώ να τα κατανοήσω πλήρως γιατί δεν τα έχω νιώσει. Σαν αποδέκτης το μόνο που φρόντισα να κάνω ήταν να σιγουρευτώ ότι ανά πάσα στιγμή θα είχα ένα τρόπο να σταματήσω την όποια παρανοϊκή ιδέα περί εκδίκησης θα προέκυπτε. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε.
Αλάργα από τέτοιους ανθρώπους...

 

Θα απαντήσω με μια παροιμία και ένα απόφθεγμα:

1. Όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά.
2. Κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου ακόμα πιο κοντά .

 

Μεχρι σημερα δεν εχω νιωσει φθονο για κανεναν...και απο οσο γνωριζω επισης δεν εχω γινει αντικειμενο φθονου και χαιρομαι...περιπου ενα χρονο πριν..μια κολλητη μου ομως ετυχε να γινει αντικειμενο φθονου..ευτυχως εκεινη οταν καταλαβε τι παει να συμβει...απομακρυνθηκε και ετσι δεν ριζωσε μεσα της αυτο το συναισθημα...δεν μπορω ομως να πω το ιδιο και για το αλλο ατομο που δεν σταματουσε να δειχνει ποσο την φθονει.. ηταν κατασταση τοξικη...
Το καλυτερο σε τετοιες περιπτωσεις ειναι η δικη μας θωρακιση και η αποφυγη με το ατομο που εκδηλωνει το συναισθημα αυτο..
Φυσικα οσο αυτο δεν μας βλαπτει..

 

Έχω γνωρίσει ανθρώπους που νομίζουν πως το οτι δεν τους συμπαθουν κάποιοι είναι αποτέλεσμα ζηλειας/φθονου και δεν περνάει από το μυαλό τους ότι μπορεί όντως να κάνουν κάτι λάθος ή ότι έχουν κακές συμπεριφορες. Βολικη ερμηνεία για να μην αναλάβεις προσωπική ευθύνη.

 

Το να ζηλεύεις κάποιον/κάτι είναι ανθρώπινό. Το να φθονείς είναι αξιολύπητο και επικίνδυνο .. ο φθόνος μόνο αρνητική χροιά μπορεί να έχει .. τίποτα θετικο τίποτα που μπορεί να σε παει παραπέρα. Οταν φθονείς σταματάς να σκέφτεσαι λογικά. Ο παραλογισμός σε κυριεύει.
Το χειρότερό βεβαια από όλα είναι οταν πέρα από το προσωπικό σου ζόρι οπου βράζεις στο ζουμί σου λόγο του φθόνου , προσπαθείς να κάνεις κακό στο άτομό που φθονείς ..πως γίνεται αυτό ..?με ψέματα με ίντριγκες με δολοπλοκίες ,βρίσκοντας σύμμαχους που γνωρίζεις οτι η κακία βασιλεύει την ψυχή τους ...

Μέχρι στιγμής ευτυχώς δεν μου έχει συμβεί να αντιληφθώ φθόνο προς το πρόσωπο μου ... σε Μία περίπτωσή όμως αδελφικής Μου Φιλης που το αντιλήφθηκα η συμβουλή μου ήταν ξεκάθαρη ."μην αφήσεις καμία φθονερή καργιόλα να σου μαυρίσει την ψυχούλα. Απομακρυσου άμεσα καθώς τέτοιοι άνθρωποι είναι πιο τοξικοί από ραδιενεργά απόβλητά " .

 

Για να μπορέσει κάποιος να σε φθονισει και να σου κάνει actual ζημια, σημαίνει πως με τον έναν η τον άλλο τρόπο τον έχεις πολύ κοντά σου.

Είχα και έχω την τύχη, τα άτομα που είναι κοντά μου ακόμα και όταν τα έχω πιάσει να ζηλευουν να με αγαπάνε πολύ παραπάνω από αυτό και η να το συζητάμε ( αν πυροδοτούσε η συμπεριφορά μου την κατάσταση) η απλά να το ξεπερνάνε.

Τώρα αν κάποια κάπου, ή κάποιος έχει ψυχωθει με μένα και φθονεί με αφήνει αδιαφορη, δεν μπορεί να μου κάνει κάτι.

Δεν έχω φθονισει ποτε. Έχω ζηλέψει σε σχεση και έχω ζηλέψει σε φάση " πω ρε φίλε είναι δυνατόν να έχει τέτοιο κώλο η Αυτά τα σκουλαρίκια " αλλά μετά το ξεχνούσα πιο πολύ ήταν θέματα συζήτησης, να χουμε να λέμε.

Ότι είναι λεπτές οι γραμμές, είναι. Αλλά από την άλλη μου τη σπάει να πρέπει να μην δείξω την χαρά μου η την αυτοπεποίθηση μου με κάτι που όντως έχω ή μου συμβαίνει προκειμένου να μην προκαλεσω. Πολύ μου τη σπάει. Ίσως για αυτό διαλέγω πάντα άτομα ή με αντέχουν άτομα που είναι εξίσου ή και περισσότερο σίγουρα, για κάποια πράγματα με τον εαυτό τους. Δεν είχα ποτέ μου στο περίγυρο μου μια υπερβολικά "κακομοιρα " από φιλοσοφία .Δεν θα με άντεχε και δεν θα άντεχα.

Μαρεσουν τα ψώνια και οι νάρκισσοι ! <3