Είναι παιχνίδι;

Διαβάζω σε πολλά threads σχετικά με τον εξευτελισμό ότι σε πολλούς υποτακτικούς αρέσει, τους ερεθίζει (μάλλον η κατάσταση που μπαίνουν κατόπιν της εντολής του). Θα συμφωνήσω τόσο με τον Masterparris όσο και με τον Maley πως ο δημόσιος εξευτελισμός είναι πολύ έντονος. Πέρα από το είδος του humiliation που επιλέγουμε όμως προσωπικά κρίνω την αποτελεσματικότητα του από το τι αφήνει μέσα στον υποτακτικό. Τι κουβαλάει μαζί του την επόμενη μέρα όταν στέκεται μπροστά στον καθρέφτη του και σκέφτεται τα όσα έκανε και νιώθει πως πάει να σπάσει το κεφάλι του. Χρησιμοποιώ τον εξευτελισμό περισσότερο σαν μέσο για την ταπείνωση και το “χαμήλωμα” του εγώ.
Ηλία σωστά τα ερωτήματα που θέτεις. Σαφώς και είναι στο χέρι και στην φαντασία του Κυρίαρχου το πως θα το πάρει ο υποτακτικός. Μετά από συζητήσεις είδα πως τους είναι ποιο εύκολο να το προσεγγίσουν σαν παιχνίδι (ειδικά στα πρώτα στάδια) μια και έτσι δεν νιώθουν τόσο έντονα τις ενοχές.

 

Καλημέρα SadalMelik. Δεν θεωρώ ότι έχω επιτύχει όταν ο συντροφός Μου πιστέψει πέρα ως πέρα ότι τον απαξιώνω, τον σιχένομαι, τον μισώ. Προτιμώ να αντιλαμβάνεται τον εξευτελισμό ως 'παιχνίδι ρόλων που αρχίζει και τελειώνει, και όλα επιστρέφουν στην αρχική τους κατάσταση: Εγώ, εκείνος, η σχέση μας, η αγάπη μας, ο αλληλοσεβασμός'. Αρκεί το παιχνίδι να το ΖΕΙ για όσες στιγμές αυτό κρατήσει.

 

Συμφωνώ με τον Incomplete_!
Δεν ξέρω τι λέτε και πως το εννοείτε Ε/εσείς ότι ο "εξευτελισμός είναι σαν παιχνίδι".  
Εγώ όταν χρειαστεί να ξευτιλίσω κάποιον και το κάνω, δεν παίζω αλλά αντίθετα το εννοώ!
Για πιο λόγο να ξεφτιλίσω κάποιον αν δεν του πρέπει και αν δεν του χρειάζεται μια δεδομένη στιγμή η δεν πηγαίνει γυρεύοντας?
Τι είδους παιχνίδι είναι αυτό?
Αν δεν αντέχει τον εξευτελισμό του ας προσπαθεί πάντα το καλύτερο γι αυτόν/ην…για Μενα!

 

Ένα σενάριο όπου εμπεριέχεται το στοιχείο του εξευτελισμού δεν μπορεί απλά να χαρακτηρισθεί ή να αποχαρακτηρισθεί ως "παιχνίδι", αν δεν εξεταστεί η αιτία και η χρονική στιγμή που πραγματοποιείται. Ο σκοπός του humiliation είναι να μειώσει ως προσωπικότητα την υπό, δημιουργώντας ταυτόχρονα μεγαλύτερο "κενό" ανάμεσα σε εκείνη και τον Κυρίαρχο. Αν χρησιμοποιηθεί κατά την διάρκεια ενός session, το αν θα είναι ερεθιστικό για την υπό εξαρτάται (κατα κύριο λόγο) από το πόσο έχει η ίδια αφεθεί. Η ως άνω περίπτωση μπορεί, λοιπόν, να χαρακτηρισθεί ως παιχνίδι. Εαν η ίδια σκηνή χρησιμοποιηθεί ως τιμωρία,
αμφιβάλω αν μπορεί η υπό να νιώσει διέγερση ή να χαρακτηρίσθει ως "παχνίδι".

Την χρονική στιγμή μιας σκηνής, η υπό είναι έτοιμη να δεχθεί (σχεδόν) οτιδήποτε για χάρη Εκείνου, έχοντας κατα νου πως είναι όλα ένα παιχνίδι που ο Ίδιος επέλεξε για την ευχαρίστησή Του. Άλλωστε, η γυναικεία διαίσθηση και η οικειότητα μαζί Του, μπορούν να της δείξουν αν είναι όλα ένα καλοστημένο role play ή αν υπάρχει βαθύτερο νόημα. Θεωρώ πως αν εμφανιστούν ο φόβος, η αμηχανία και οι ηθικές αναστολές σε μια υπό την στιγμή του εξευτελισμού, η συνηθέστερη αντίδραση είναι να κομπλάρει και όχι να δείξει ότι απολαμβάνει ένα παιχνίδι.

 

Σαφώς και αν αντιμετωπισθεί σαν παιχνίδι δε θα έχει κανένα αποτέλεσμα.
Διαφέρει φυσικά αν ειδωθεί ολόκληρη η διαδικασία σαν παιχνίδι με όρους, αρχή, μέση και τέλος αλλά ακόμη και τότε, η κατ ουσίαν τιμωρία, εξευτελισμός, ταπείνωση, δε μπορεί και δεν πρέπει να αντιμετωπισθεί σαν παιχνίδι.
Αν είναι να το κάνω για να παίξει και να γελάσει η σκλάβα, δε χρειάζεται, ξέρω και κάτι ωραία ανέκδοτα που θα έχουν εξίσου αν όχι καλύτερο αποτέλεσμα.

Α.

 

Καλησπέρα Sadalmelik. Με τον όρο 'παιχνίδι' εγώ υπέθεσα ότι εννοείς μία δραστηριότητα που πραγματοποιείται υπό ορισμένους κανόνες, με σκοπό την ψυχική ανάταση. Μία εικονική πραγματικότητα δηλαδή, στην οποία περνάμε για λίγο. Ο Astir υπέθεσε ότι χρησιμοποιείς κυριολεκτικά τον όρο: παιχνίδι είναι μία δραστηριότητα στην οποία δινόμαστε για να γελάσουμε ίσως και να διασκεδάσουμε.

Σκέπτομαι ότι θα βοηθούσε πολύ στο να καταλάβουμε τον τρόπο σκέψης των συνομιλητών μας αν μας αποσαφήνιζες τι εννοείς.

Εκ των υστέρων σκέφτηκα ότι ενδεχομένως με τη λέξη παιχνίδι να έννοείς το έργο που δεν απαιτεί ιδιαίτερο κόπο, ή την αναμέτρηση, ή την πλάνη.

 

Με κάλυψε ο LordDragonal.

 

Απάντηση: Re: Είναι παιχνίδι;

Mέχρι όμως ο σκλάβος να γίνει τέλειος,τι γίνεται;

 

Φυσικά και δεν είναι παιχνίδι, όποιος το δει σαν παιχνίδι..........το έχει χάσει από την αρχή  

 

Re: Απάντηση: Re: Είναι παιχνίδι;

διαρκής μετάβαση, δεν υπάρχει τέλοιος σκλάβος αν γίνει τέλειος θα έχει τελειώσει...

 

Παιχνίδι ή μη παιχνίδι, η ταπείνωση αφήνει τα μηνύματά της στην ψυχή της υποτακτικής και είναι θέμα κατά κύριο λόγο επικοινωνίας μεταξύ του Κυρίαρχου και της υποτακτικής το να της δίνει Αυτός να καταλαβαίνει, πότε πρέπει να την δει ως παιχνίδι και πότε όχι. Λαβαίνοντας υπόψη Εκείνος την πείρα της και τον βαθμό προετοιμασίας της...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Είναι παιχνίδι;

Μεγαλη εντυπωση μου κανει αυτη η αποψη, ειδικα επειδη το ενστικτο μου μου λεει πως ειναι και η αληθεια.
Τι εχει τελειωσει ομως; Γιατι καθε τελος ειναι και μια αρχη.

Το ζητουμενο τελικα ειναι ο προορισμος η το ταξιδι;
Πρακτικα η τελειοτητα δεν επιτυγχανεται ποτε. Σωστα;

Κατα ποσο αυτη η γνωση μπορει ν'αποτελεσει τροχοπεδη στην προοδο;