Φθόνος

Ναι είσαι, χαρούμενη με αυτο που είσαι, και οχι με το πώς σε βλέπουν!
Να κανεις χιλιόμετρα , μοναχικής φιλοσοφίας..
Να γελάς και να χαίρεσαι για τους άλλους και να μην λές, γιατί όχι εγω;
Γιατι κάνεις δεν ξέρει την προσωπική ιστορια εκείνου που κέρδισε το τζόκερ, εκείνης που έχει το έχει το τεκνο δίπλα, εκείνου που πηρε προαγωγη!

Να συγχωρείς αυτους που σε πονεσαν, κι ας μην τούς ξανα δεις ποτε..
Να θυμάσαι πως πάντα είσαι εσυ, χώρις νούμερα και ταμπέλες...

Ο φθονος και ο πονος θέλουν δύναμη και σίγουρα την έχεις μέσα σου!
Εάν κέρδισες μια από αυτες τις μαχες, μπορεις να κερδισειςκαι την αλλη!
Υγεια πανω απ' όλα..

Όχι δεν ειμαι ο Χριστός.

 

Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, διότι αυτός είναι ο προσδιορισμός που χρησιμοποιώ για να διαφοροποιήσω μεταξύ των δύο αυτών εκδηλώσεων/ιδιοτήτων. Ενδιαφέρουσα σύμπτωση σε κάθε περίπτωση.
Σ' ευχαριστώ 

 

Φοβου τους ευεργετηθεντες λωτε μου.

 

Εμπειρίες... τις παίρνεις και πας παρακάτω...
Και προσέχεις... που δίνεις και τι δίνεις  
Γιατί αν μπεις σε φοβία θα σταματήσεις να δίνεις και υπάρχουν πραγματικά ανάγκες κάποιες φορές.
Οπότε κρατάω την ελπίδα ζωντανή κι αφήνω το φθόνο γι αυτούς που προτιμούν να είναι σκλάβοι του.
Όλα είναι θέμα οπτικής

 

δεν κατόρθωσα να εντοπίσω την πρωτότυπη διατύπωση του ισπανού ειδικού, αλλά στην ελληνική μετάφραση νομίζω πως το κύριο ρήμα είναι το «νοιώθουν». όσοι εισπράττουν, νομίζουν, αισθάνονται οτι ...
υπό αυτό το πρίσμα η αποφυγή των συνθηκών εκείνων που μπορεί να βοηθήσουν το υποκείμενο να μην εκτίθεται (ή καλλιεργεί) στην υποκειμενική του αντίληψη οτι είναι αντικείμενο φθόνου, είναι εξίσου υποκειμενική.
συγκεκριμένες εκδηλώσεις (ενέργειες) φθόνου, ανταγωνισμού, εχθρότητας κλπ, συγκροτημένες ή περιστασιακές, αντιμετωπίζονται με συγκεκριμένες (αντ)ενέργειες αν απειλούν με βλάβη, ή με αδιαφορία αν είναι αναποτελεσματικές. με χιουμορ αν είναι διασκεδαστικές.
αν κάποιος πραγματικά φθονήσει άλλον, κάποιον λόγο θα 'χει, αλλά αυτό δεν είναι δουλειά ούτε βάρος του άλλου. αν ο άλλος αισθάνεται οτι είναι αντικείμενο φθόνου, κάποιον λόγο θα 'χει για να διαλέγει να αισθάνεται έτσι.  

 

Διαλέγουμε να αισθανόμαστε το οτιδήποτε;
Στη συγκεκριμένη περίπτωση δηλαδή διαλέγω να αισθάνομαι αντικείμενο φθόνου;
Ή οι καταστασεις, έστω και υποκειμενικά με οδηγουν σε αυτό το λογικό για μένα συμπέρασμα και συνεπώς στο ανωτέρω συναίσθημα;

 

Διαλεγουμε.

 

Αν διαλέξουμε να μ η ν μας φθονήσουν δηλαδή την έχουμε γλυτώσει;

 

Διαλέγουμε να αισθανόμαστε το οτιδήποτε; Ήταν η ερώτηση.

Αν εγώ δεν αισθάνομαι ότι με φθονούν, μου περνά απαρατηρητο δεν ξέρω αν την γλιτώνεις...σίγουρα δεν χαλιεσαι  

Υ.γ δεν λέω ότι έχω καταφέρει να το κάνω σε όλα. Τρελαίνομαι όταν με αντιγράφουν σαν πεντάχρονο, αλλά και πάλι .Εγώ χαλιεμαι, τα copycats χαίρονται

 

Μια από τις τρεις ερωτήσεις.

Αν όμως δεν αισθανθείς οτι σε φθονούν, πως θα το αντιμετωπίσεις και θα προστατευτείς;

 

Αλλο το δεν αισθάνομαι πως με φθονούν ,
αλλο το αισθάνομαι πως με φθονούν και α. χαλιέμαι,
β. στ'αρχίδια μου.
Εδω υπάρχει η επιλογή.

 

επιμένω στο ότι είναι επιλογή να μην το αισθανθώ καν. Γενικότερα θεωρώ πως μπορεί κάποιος να φτάσει στο σημείο να επιλέγει να μην αισθάνεται, ο,τι επιλέξει.
Το χτίζεις. Γίνεται.