Εκπαίδευση εν αγνοία..

ευχαριστώ και όπως τα λες είναι φίλη..
γενικα κατάλαβα ότι πολύ θεωρία και χειροτεχνια παίζει κι από πρακτική λίγα πράγματα..
σαφώς και υπάρχουν αξιόλογα άτομα και διακρίνονται και από τις απαντήσεις τους.

 

@alisaxni μην αποθαρρύνεσαι. Η @Stilvi έχει δίκιο στα λεγόμενα της όντως.

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν κάνουν γουτσου γουτσου. Λένε την άποψη τους, οπως επιθυμούν.
Αλήτες. Μην την ψάχνετε.

 

Πολύ ενδιαφέρον το nickname σου.
Ζώντας κάτι αντίστοιχο κατά κάποιον τρόπο στο παρελθόν, το μόνο που έχω να πω, είναι επί της ουσίας επικοινωνία πάνω σε ό,τι σε προβληματίζει. Εκφράζεις αυτά που νιώθεις και προβληματιζουν με ευθύτητα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Καλή συνέχεια από μένα.

 

ευχαριστώ, και ναι αυτό που λες προσπαθώ (την επικοινωνία) αν και όχι πάντα με επιτυχία..
(btw υπέροχο αβαταρ)

 

Το καταλαβαίνω.
Έχω πέσει σε αυτό το σφάλμα πολλές φορές. Τι να πω, πως να το πω, πως να το εκφράσω κι εν τέλει δεν έλεγα τίποτα από τα ουσιώδη.
Ακόμα το κάνω αν και σε βελτιωμένη βερσιόν.
Εύχομαι αυτήν την φορά να έρθει η επιτυχία που ψάχνεις.

Σ ευχαριστώ.  

 

Εεεετσι μην τυχόν μπλέξουμε την αγένεια και την ειρωνεία με κανονική, ανθρώπινη επικοινωνία!!!!

Ναι, ειρωνεία ήταν αυτό! Γούτσου γιατί είμαι πολύ νιάου γκομενα τι να κάνω !

 

Τον καιρό που πήγαινα δημοτικό, η δυσλεξία ήταν μια άγνωστη λέξη για τους δασκάλους και εμάς. Είχα στην ουσία δύο επιλογές, η πρώτη ήταν να αποδεχτώ ότι είμαι χαζή- τεμπέλα- ανίκανη ή να δουλέψω πιο σκληρά από τους άλλους για να καταφέρω να μπορώ να εκφράζομαι σε ένα βασικό τουλάχιστον επίπεδο. Μέχρι σήμερα κάνω σφάλματα και λάθη, αλλά το προτιμώ.
Είναι όμορφο να τολμάμε να έχουμε λόγο ανοιχτά και δημόσια και πρέπει να δουλεύουμε με τον εαυτό μας, να επεξεργαζόμαστε τις κριτικές προς όφελός μας για να γινόμαστε πιο ουσιαστικοί στον λόγο μας.
Είναι όμορφο να απαιτούμε την ουσία τόσο από τους εαυτούς μας όσο και από τους συνομιλητές μας.
Αγαπώ τα σφάλματα του "τι να πω, πώς να το πω, πώς να το εκφράσω" . Αγαπώ τις (σκληρές) κριτικές που με κάνουν καλύτερη. Είναι τα "παράσημα" μας στην αναζήτηση της έκφρασης.

Για όποιον λόγο και αν δυσκολεύεσαι να εκφραστείς, συνέχισε να το δουλεύεις και να τολμάς. Αυτό σε τιμά. 

Για μένα το "πριβέ" δεν είναι επιλογή.. ούτε καν όταν ήμουν παιδί.

 

η επικοινωνία για να επιτευχθεί θέλει δύο..
μερικές φορές η ασάφεια βολεύει κάποιον από τους δύο είτε για απλά mind games είτε για κάτι χειρότερο.
θέλω να ελπίζω σε κάθε περίπτωση ότι είναι "αθώα" η τακτική..

 

Η ευθύνη της σωστής επικοινωνίας βαρύνει κυρίως αυτόν που την ξεκινάει.

Να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θέλει να πει (περιεκτική, ακριβής και επίκαιρη πληροφορία).
Να χρησιμοποιήσει κατάλληλη φρασεολογία / λεξιλόγιο που να αποδίδει κατά το δυνατόν την έννοια,όπως την έχει στο μυαλό του.
Πρέπει να την ξεκινήσει όταν ο άλλος είναι σε θέση να μπει σε επικοινωνία και να επεξεργαστεί την πληροφορία που μεταφέρεται.(ο αιφνιδιασμός δεν ευνοεί την
σωστή επικοινωνία, εκτός και αν είναι επείγουσα κατάσταση, η οποία απαιτεί να μεταφερθεί η προσοχή αυτού που δέχεται την πληροφορία στην συγκεκριμένη επικοινωνία).
Στο τέλος να ζητήσει "feedback" για να καταλάβει ότι ο άλλος έλαβε / κατανόησε σωστά την πληροφορία.

Όπως είπε ένας γνωστός στη γυναίκα του "εσυ υποστηρίζεις ότι μου το είπες διαφορετικά, εγώ το κατάλαβα όπως το εννοούσες";

Ακόμη και αν περιέχει μεγάλη δόση "διπλωματίας" η τελευταία φράση, όταν δεν τηρηθούν τα παραπάνω (πχ feedback) μπορεί να προκύψει αυτή η κατάσταση.